Réttur - 01.04.1979, Qupperneq 18

En þess verða menn aS gæta að þessi
stórfenglegi kosningasigur alþýðu var
sjálfkrafa viðbrögð, ósjálfráð varnarað-
gerð, þess, er réðist er á í offorsi, - og
það á vitlausasta tímabili er hugsanlegt
var frá sjónarhól auðvaldsins séð, rétt
fyrir kosningar, þegar alþýðan gat endur-
goldið hnefahöggið án þeirra miklu fórna,
er verkfalisaðgerðir krefjast.
Þessi merki kosningasigur íslenskrar
alþýðu, hvað tölur snertir, var ekki vís-
vitandi þaulhugsuð pólitísk aðgerð, nema
af þeim hluta hennar, er háð hafði allt að
40 ára varnar- og sóknarstríð við yfir-
stéttina, og þeirra, er af því stríði höfðu
lært.
í því liggur hættan hvað framtíðar-
aðgerðir snerti.
Nú tók að reyna á hvort ríkisstjórnin,
sem loks var mynduð undir forsæti Fram-
sóknar, vildi nokkuð gera eða gæti nokk-
uð gert til þess að létta af alþýðu og
þjóðinni allri því afætufargi, sem sligar
alþýðuna og veldur verðbólgunni. Og þá
kom brátt í Ijós að Framsóknarforustan
vildi sem áður fyrr fyrst og fremst ræða
launamálin ein - án umræðu eða afstöðu
til afætubákns braskarana - og nú hef-
ur fyrsta þing þessarar stjórnar lokið
störfum sínum og níu mánuðir af lífstíma
stjórnarinnar eru liðnir.
Alla þessa mánuði hafa hinar „heil-
ögu kýr“ samábyrgðarspillingarinnar úr
verstu klíkum „þjóðstjórnar“-flokkanna
gömlu verið látnar ósnortnar af réttlát-
um refsidómi reiðrar alþýðu, uppkveðn-
um í kosningunum 1978, ósnortnar af
ríkisstjórninni í heild: heildsalarnir þús-
und, hermangsgróðaklíkan, tugir trygg-
ingarfélaga, olíufélögin þrjú, svo ekki
sé talað um óreiðuna í atvinnurekstrin-
um, - allt afætubáknið lifir góðu lífi með
verðbólguna að gróðalind og eykur dýr-
tíðina eftir mætti.
Óttinn, sem heltók íhaldið fyrst, renn-
ur af því. Vinnuveitendasamband þess
færist í aukana og fær kjark til skemmd-
arverka: jafnvel til verkbanns í fyrsta
skipti í sögunni. Og fleiri hjálpa nú til að
auka á öngþveitið, sumir vitandi vits og
fá góðar undirtektir íhaldsins, aðrir án
þess að gera sér Ijóst hverskonar verk
er verið að vinna.
Enn einu sinni þarfnast þessi fyrir-
brigði ýtariegrar rannsóknar. Það þarf
vissulega að kryfja íslenska óreiðuskipu-
lagið, - sem ríkið að mestu fjármagnar
og alþýðan heldur uppi með þrældómi
sínum, - enn einu sinni til mergjar.
Og það þýðir ennfremur að alþýðan
öll, hver stritandi maður og kona þessa
lands, verða að gefa sér tíma til þess að
þrauthugsa þessi mál, láta ekki mold-
viðri íhaldsblaðanna villa sér sýn og telja
sér trú um að verðbólgan sé alþýðunnar
sök, hún sé of heimtufrek og því verði
hún fyrst og fremst að fórna. Alþýðan
verður endanlega að sjá og skilja hver-
konar svikamyllu yfirstéttin hefur skap-
að sér til að velta alltaf yfir á alþýðu öll-
um þeim byrðum, sem yfirstéttin sjálf
ætti að bera.
98