Réttur - 01.04.1979, Blaðsíða 31

ar erlendu hervaldi og auðvaldi til arð-
ráns og illverka. - íslensk alþýða skap-
aði sér með nýjum stórsigri valdið til að
njóta sjálf auðlinda lands vors og upp-
skera ávöxtinn af erfiði sínu, - sem með
viturlegri skipulagningu er hægt að stilla
■ hóf án þess afkoman versni, svo dag-
vinnan ein dugi verkamanninum og
verkakonunni til fagurs menningarríks
mannlífs.
Það má aldrei gieymast alþýðu íslands
að með hótuninni um allsherjarverk-
bann hefur hin nýríka alikálfa-kynslóð
,,atvinnurekenda“ sýnt valdránshug
sinn og kúgunarlöngun, svo ekki verður
um villst. Alþýða íslands veit því hverju
hún má búast, ef hún lætur þessa oflát-
unga sleppa núna. Hún hefur verið vör-
uð við: séð framan í smettið á „alræði
braskaranna", sem þeir myndu beita af
fullri hörku, ef þeir aðeins gætu.
SKÝRINGAR:
1) Sjá nánar í ..Rctti" 1976, bls. 219.
2) Sjá nánar í „Rctti" 1973, bls. <12-13.
3) í grein minni „Komandi þing“ í Rctti 1928, bls.
111. Einnig í kiljunni „Uppreisn alþýðu" Itls. 83.
I) Sögnin um „Hciðabcrg" og loppuna loðntt, cr
Hermann Jónasson notaði í samlíkingu sinni á
rót að rekja til þjóðsagnarinnar um það, cr
Guðmundur biskup góði var að vígja Drangey,
sbr. Þjóðsögur Jóns Árnasonar I. bindi lils.
144-146.
5) Ilm sögulcga upprifjun á ferli Alþýðuflokksins,
sem liér er drepið á, má nánar lesa í ,,Rctti“
1974: „Örlögsíma Alþýðuflokksins" bls. 231-211,
og þar má líka finna tilvitnun í samþykkt Al-
þýðuflokksþings (A.S.f,-þings) 1934 á bls. 233-4. -
Sama má og finna í kiljunni „Uppreisn alþýðu“
bls. 200-221.
(i) Þcssar og næstu tilvitnanir cru í bæklingnum
„Stefna Vcrslunarráðs íslands í efnahags- og at-
vinnumálum. Fréttabréf 4 - 1979.
7) Sjá nánar um það mál allt í „Rétti" 1976, bls.
69-74.
Júní 1979.
E. Ó.
Sjá mynd á bls. 110.
islensk alþýða, ekki síst æska hennar, hefur oft farið í voldugar hópgöngur eða haldið mikla fjölda-
'undi til þess að fylgja fram kröfum sínum. En það sem allt veltur á er að öll alþýða sameinist um
Það í næstu kosningum að sýna og sanna yfirstétt landsins að hennar sé ekki lengur valdið til að
arðræna alþýðu sem hingað til.
111