Réttur - 01.01.1987, Blaðsíða 40

ÁGÚST VIGFtJSSON:
Sólmundur Sigurðsson
f. 2. júlí 1899 - d. 24. júní 1985
Það er hljómur í orðinu aldamótamað-
ur, það er tengt mönnum sem af hugsjón
og bjartsýni vildu lyfta þjóðfélaginu upp
úr fáfræði og eymd.
Eins þessara manna verður hér lítillega
minnst. Sólmundur Sigurðsson var fædd-
ur að Smiðjuhólsveggjum í Álftanes-
Feðraslóðir
Einn ég stend í aftanloga
undir himinhvolfsins boga,
aðfallssjór í straumum stríðum
steypist yfir sandagrunn,
líkt og falli úr fjallahlíðum
flóð um heiðardalsins munn.
í hlíðum, túnum, eyjum, álum,
af öllu er gnœgð í lífsins skálum,
á bleikum fitjum hrossahópar
halda sig í dœgurönn,
utar, litlir láturkópar
leika sér í hvítri hrönn.
Merkist ennþá eins og fyrrum
öldukvik í lónum kyrrum,
hamraborgir hvaðanœva
hljóði kasta um nes og vog,
enn, sem fyrrum eyrun hœfa
undirdjúpsins þungu sog.
hreppi í Mýrarsýslu — 2. júlí 1899. Hann
lést 24. jní 1985.
Sólmundur ólst upp við kröpp kjör eins
og flestir alþýðumenn á þeim tímum.
Hugur hans stóð snemma til mennta, en
um langskólanám var ekki að ræða, sök-
um fjárskorts, þó komst hann á Hvítár-
Hérna bjó hann yst við ósa
undir bliki norðurljósa,
að bœjarveggnum brimsins faldur
braust um strandargrunnin víð,
snauður mjög hann ól sinn aldur
einn í leik við hverja hríð.
Úti í allra verða veldi
vannst hans strit að morgni og kveldi,
tötrum búinn út við œginn,
út við sandsins rammaslag,
við að fœra björg í bœinn
batt hann saman nótt og dag.
Einsog vargur yfir gini,
eða böðulsvipa hvini,
yfir kotmanns höfði hoknu
húkti sultarvofan grá.
Jafnan voru að verki loknu
vinnulaunin furðu smá.
40