Réttur - 01.01.1987, Blaðsíða 46

INNLEND □ r
VÍÐSJÁ □ i .
Milljónamæringar gera ísland
að láglaunasvæði
Þegar þetta er skrifað eru kennarar,
starfsfólk sjúkrahúsa og fleiri alþýðustétt-
ir á íslandi að heyja harðvítuga kaupdeilu
mestmegnis við ríkisstjórn Ihalds og
Framsóknar. Sú stjórn hóf sinn illa
stjórnarferil með því að beita ríkisvaldinu
til að stela gífurlega af öllu launafólki:
með bráðabirgðalögum var allt kaupgjald
lækkað um þriðjung. Slík stjórn sýnir
harðstjórnareðli sitt strax í upphafi og
hefur haldið því síðan.
Það er nauðsynlegt að athuga hvernig
stendur á því að svona er komið — og að
hægt er að beita slíkri harðstjórn.
Það er orðin gerbreyting á ísland frá
því sem var fyrir 10-20 árum.
ísland er ríkara en nokkru sinni fyrr, en
til valda er komin forrík og valdafrek yfir-
stétt, sú ríkasta er að völdum hefur setið
í allri sögu íslands — og tengdari erlendu
valdi en nokkru sinni fyrr. „Aðalverktak-
ar hf.“ eru einn ríkasti hluti þessarar yfir-
stéttar og mynda beinlínis hin hættulegu
tengsl við erlenda hernámsliðið. Félagið
fær frá því allar sínar gífurlegu tekjur —
og eru erlendir aðilar í Nato farnir að sjá
ofsjónum yfir hvílíkuin fjárupphæðum sé
fleygt í kostnað við hervirkjagerð á Is-
landi. Félagið á ekki aðeins sínar 1000
milljónir króna skattfrjálsar og á háum
vöxtum í ýmsum bönkum hér, auk stór-
eigna eins og „Watergate“ ofl. Vafalaust
grunar ýmsa að eitthvað eigi það af doll-
urum erlendis, svo sem tíðkast hefur hjá
íslenskum bröskurum.
Þegar við þetta auðfélag bætist svo
gróði heildsala og braskara, þá má sjá
hver gerbreyting hefur orðið á íslensku
þjóðfélagi undir stjórn þessara auðdrottna,
þar sem hvert hneykslið rekur annað.
Eitt sinn voru laun íslensks launafólks
svipuð því sem bandarískur verkalýður
hafði náð og betri um tíma en laun á
Norðurlöndum.
Nú er búið að gera ísland að láglauna-
landi. Vér missum fjöldann af hæfustu
starfskröftunum til útlanda vegna þess
hve launakúgunin er orðið harðvítug. —
Og þeir — og einkum þær — sem heima
sitja og halda sjávarútvegi og annarri ís-
lenskri framleiðslu gangandi, búa við
þrælakjör, verða oft að vinna tvöfalda
vinnu — og missa tugum saman íbúðir
sínar, ef þau hafa reynt að eignast þak
yfir höfuðið.
Alþýðan sigrar aldrei þessa yfirstétt
með verkföllum einum. Meðan yfirstéttin
heldur ríkisvaldinu í helgreipum sínum
beitir hún því vægðarlaust, til að stela af
launafólki því, sem það kann að vinna
með fórnfrekum verkföllum, —þótt hægt
sé að lina sárasta skortinn um tíma með
sigri í þeim.
Allt launafólk, sem er meirihluti kjós-
enda, þarf að fylkja sér saman á stjórn-
málasviðinu og skapa sér meirihluta á Al-
þingi. Og baráttan fyrir þeim meirihluta
er ekki aðeins stéttabarátta launafólks,
heldur og þjóðfrelsisbarátta íslendinga.
46