Réttur - 01.01.1987, Blaðsíða 41

bakkaskólann og var þar í tvo vetur.
Hann taldi sig hafa mikið gott af veru
sinni þar, undir handleiðslu hins merka
skólamanns Sigurðar Þórólfssonar.
Fróðleiksfýsn Sólmundar var mikil.
Hann var alla ævina að lesa og læra.
Hann las fleiri tungumál, meðal annars
Esperantó. Allt var þetta sjálfmenntun.
Það er ekki ofmælt að hann var víðlesinn.
Einnig var hann mjög virkur í bind-
indishreyfingunni. Eitt er enn ótalið, sem
sýnir hve fjölhæfur Sólmundur var. Hann
var ljóðskáld, en skáldskap sínum flíkaði
hann lítt. Hér skal að lokum birt kvæði
eftir Sólmund. Kvæðið nefndi hann Á
feðraslóðum.
Þung var löngum úthafsalda
opnum báti um vegu kalda,
vöktu undir veikum kili
váleg sker í öldurót,
undir byrðings þunnu þili
þusti röst um feigðargrjót.
Aðeins rústir á það minna
hvar útnesbýlið var að finna,
gleymd og týnd í grænum sverði
geymast beinin öreigans,
en líka hinna, er vœgu verði
virtu nytjastörfin hans.
Eftir margra ára fylling
œskudraumsins fagra gylling
máist af, en hátt í hylling
heimur tómsins blasir við,
þar í samkór Sekt og Spilling
syngja lof um Ranglœtið.
Sólmundur stundaði margskonar störf
um ævina. Hann var barnakennari um
skeið. Verslunarstörf stundaði hann í
Borgarnesi um árabil. Hugur hans mun
þó einkum hafa hneigst að því að verða
bóndi. Sú hugsjón rættist ekki fyrr en
hann var kominn um fimmtugt. Þá réðist
hann í að reisa nýbýli austur í Ölfusi og
bjó þar um árabil.
Síðustu árin dvaldi Sólmundur í Reykja-
vík. Sökkti hann sér þá niður í margskonar
tómstundaiðju, t.d. ættfræðirannsóknir.
Sólmundur var mikill félagshyggju-
maður. Hann var eldheitur sósíalisti og
var um árabil forystumaður sósíalista í
Borgarnesi.
Yfir landið dýrra drauma
dropar hinna miklu strauma
falla vítt, en enda í eining,
— engu máli skipta nöfn —.
Hvað um sína laut og leyning
leitar inn í sömu höfn.
Andinn greinir inn í móðu
aldanna, það liðnir hlóðu.
Inn í sorta einhvers tíma
á sér rœtur sérhvert mál.
Sœkir á um breða og bríma
brekku tímans lífsins sál.
Hér, á auðum œgisandi,
einum hól með grónu landi,
hér, á moldum mœðra og feðra
mannsbarn fárátt einn ég stend
einsog fis í faðmi veðra,
fortíð, nútíð saman rennd.