Réttur - 01.08.1988, Side 19

og sverjum að sameinast best
þess sál þegar hættan er mest
hver einasti einn.
Gegn kalsi um framandi kvöð
skal kynstofninn sjálfum sér trúr
í landhelgi rísa við loft
sem lifandi múr.
Og heldur en hopa um spönn
vér herðum á fórn vorri og önn
hver einasti einn.
Þótt særi oss silfur og gull,
þótt sœki að oss vá eða grand
vér neitum að sœttast á svik
og selja vort land.
A fulltingi frelsisins enn
vér festum vort traust eins og menn
hver einasti einn.
Enn eitt dæmi um þessa óhagsýnu
þjóðernisvitund er ræða, sem séra Sigur-
björn Einarsson flutti í 1. maí dagskrá
Alþýðusambands íslands í útvarpinu vor-
ið eftir. f»ar sagði hann m.a.:
„Eitt er það mál, sem undanfarnar
vikur og mánuði hefur verið ofar á
dagskrá okkar íslendinga en önnur og
ekki að tilefnislausu. En það er her-
stöðvamálið svokallaða eða sjálfstæðis-
mál okkar. Má vera að einhverjum
finnist það hálfvegis út í hött, að taka
þetta mál einkum til meðferðar nú,
þjóðin sé þegar búin að afgreiða það
eða ríkisstjórnin fyrir hennar hönd,
eftir því sem forsætisráðherra hefur
Iýst yfir svo sem skemmst er að
minnast. Góð var sú yfirlýsing, satt er
það. En ekki er þetta mál þar fyrir út-
kljáð eða úr sögunni. Það skyldi eng-
inn halda og þeir sem það kunna að
hugsa eru ekki fróðir um það hvaða
mál hæst ber á góma manna á meðal
né hvernig það mál er rætt.
Við höfum nú í nokkur ár verið all-
mikil gróðaþjóð; þau undur hafa skeð
að íslendingar eru rík þjóð. Þá kemur
upp úr kafinu að við eigum ekki bja.g-
arvon, nema með því móti að selja af
höndum landsréttindi og tefla í full-
komna tvísýnu því sjálfstæði, sem við
liðum mest fyrir að eiga ekki og megin-
orka þjóðarinnar í nærfellt hálfa aðra
öld hefur farið í að endurheimta. Það
sem ísum og eldi, áþján og sóttum
tókst ekki á sex öldum, ættu þá alls-
nægtir og auðsæld að hafa gert á sex
árum. Það er að blása úr okkur
mannrænunni. Við getum ekki gert
sjálfum okkur og niðjum okkar verri
málspjöll en þau að gera ísland vilj-
andi að víghreiðri. Við eigum einn
bandamann íslendingar og aðeins
einn, sem aldrei bregst okkur og það
er rétturinn, rétturinn að guðs lögum
til þessa lands. Ef við bregðumst rétt-
inum sjálfir, förum að leggja hann
undir í alþjóðlegu glæfraspili, þá höf-
um við svikið sjálfa okkur í tryggðum.
Og hvers virði eru þá annarra þjóða
tryggingar, ábyrgðir og skuldbinding-
ar. En þeir sem af ótta við Rússa vilja
flana í fangið á Ameríku minna mig á
óheppna fjallgöngumenn, sem hlaup-
ast fyrir björg af ótta við tröllin í þok-
unni“.
Keflavíkursamningurinn
Tilmælum Bandaríkjastjórnar var því
hafnað að þessu sinni. Og formanni Sjálf-
stæðisflokksins þótti sigurvænlegast fyrir
kosningar sumarið eftir að lýsa því yl'ir að
það væri skýrt og tvímælalaust að á friðar-
tímum vildu íslendingar ekki hafa hern-
aðarbækistöðvar í landi sínu. Hið sama
gerðu aðrir flokkar með ýmsum áhersl-
115