Réttur - 01.08.1988, Blaðsíða 39

um og Þjóðviljanum.
Ólafur: Það var nú þannig, ef ég segi
frá minni persónulegu reynslu. Ég fékk
nú á mig dóm 1952. Ég var þá í lækna-
deildinni. Þessir stórviðburðir 30. mars
höfðu líka áhrif á mitt nám. Ég náttúrlega
kolféll þarna um vorið, kolféll í líffæra-
fræðinni, en hélt áfram í læknisfræðinni
og fékk að gera það óáreittur af mínum
prófessorum og kennurum, þótt ég hefði
fengið á mig dóm 1952. Það leit svo út að
þeir menn, sem væntanlega hefðu ekki
venjulega haft svona dæmdan sakamann
á skrá í námi, þar sem gerð er krafa til
fyrirmyndarástands í siðgæði í lækna-
deildinni að þeir hefðu sjálfir borið virð-
ingu fyrir dómsyfirvöldum landsins. Ég
hef alltaf haft grun um það að svona al-
mennir borgarar og reyndar allt embættis-
mannaliðið hafi ckki tekið þessa dóma
alltof hátíðlega. Ég hef ekki vitað til þess
að það setti neinum nreiri háttar skorður.
Ég hef ekki fengið fréttir af því, að þessar
dómsuppkvaðningar hafi sett neinum
skorður í venjulegu borgaralífi þrátt fyrir
það að vera sviptur borgararéttindum í
sambandi við kosningarétt og kjörgengi,
og væri rétt að heyra það, ef það hefur
skeð.
Jón Múli: Ég segi eins og þú, ég hef
sennilega einhvern veginn komist í þá
sömu stemmningu eins og þú varst að tala
um í sambandi við þessa dóma, að taka
ekkert mark á þeim. Þannig var það með
mig. Þannig var það áreiðanlega líka þar
sem ég vann, í útvarpinu, það var aldrei
hreyft við mér í þularstarfinu, það var
aldrei hreyft við mér í neinu starfi í út-
varpinu. Ég frétti einu sinni af útvarps-
ráðsfundi af rödd, sem hafði orð á því, að
það væri undarlegt með þetta útvarp,
sennilega væri það eina stofnunin sinnar
tegundar í öllum heiminum, sem hel'ði
dæmdan glæpamann sem yfirþul. En þá
tók enginn undir þetta í útvarpsráði, né
heldur nokkursstaðar þar sem ég kom,
mér var aldrei nokkurt mein gert á þann
hátt. Hitt er annað mál, að svona smá-
dómur eins og ég fékk, 6 mánuðir og
sviptur kosningarétti og kjörgengi og svo-
leiðis, það er lítið á móts við það, sem
einn af forystumönnum verkalýðshreyf-
ingarinnar, Stefán Ögmundsson fær, 18
mánuðir og sviptur öllum sínum réttind-
um.
Ólafur: Ég held að þú hafir notið þess í
útvarpinu að þú varst af Skútustaðaætt-
inni.
Jón Múli: Þú getur nú kannski sannað
það sem læknir, með blóðrannsóknum að
þeir séu soldið sér á parti og gangi með
úlfaldablóðkorn í æðum sér, enda hefur
verið sagt um þá að það sé enginn rnunur
á þeim og venjulegum úlfalda, nenta þeir
séu dálítið þyrstari.
Ólafur: Ég vil kannski bæta því við um
Jón, að hann var líka þekktur fyrir að
bera uppi þann hluta amerískrar menn-
ingar, sem lýtur að jassinum.
Ragnar: Mér finnst dálítið merkilegt á
þessari upplýsingaöld núna, að Stefán
Ögmundsson er dæmdur frá kosningarétti
og kjörgengi í 18 og síðar 12 mánaða
fangelsi fyrir að veita upplýsingar um
störf Alþingis.
Stefán: Ég hef nú í raun og veru ekki
ennþá fengið botn í það vegna hvers ég
var dæmdur. Ég þóttist hafa gert það bara
hljóðlátlega og skikkanlega, sem nrér var
falið af fundinum, að koma þessum hlut-
um til skila. Ég var þarna 7 sinnum í yfir-
heyrslu hjá honum Þórði Björnssyni, sem
þá var undirsáti Valdimars Stefánssonar
og Bjarna Benediktssonar. Ég varð var
við það að Þórður hringdi a.m.k. tvisvar
út í bæ. Ég veit ekki hvaða svör hann
135