Réttur - 01.08.1988, Síða 38

þeim mönnum, sem höfðu það fyrir fag,
eins og þeir hafa verið að kenna þetta úti
um allan heim og eru að því enn þann dag
í dag.
Stefán: Það hefur líka verið upplýst, að
þetta tók þá langan tíma, þessi undirbún-
ingur innan Heimdallar t.d.
Jón Múli: En í sambandi við þessar að-
ferðir, sem þarna var beitt þá er von að
t.d. vinstri sinnaðir stúdentar og opinber-
ir starfsmenn með slíkar tilhneigingar,
hafi ekki látið sér koma til hugar að neitt
væri að gerast í þessa átt á Austurvelli
vegna þess að tilkynningarnar voru t.d.
undirritaðar af Ólafi Thors, sem forystu-
menn sósíalista voru alltaf að prédika um
að væri glæsilegasti fulltrúi íslensku borg-
arastéttarinnar og eru jafnvel að því enn
þann dag í dag. Það var ekki búist við
nema því besta af slíkum mönnum.
Ragnar: Eftir þessa atburði á Austur-
velli yrkir Steinn Steinarr kvæðið:
Einstaklingar dæmdir fyrir
hreyfinguna
Ragnar: Þessir dómar sem þið fáið eftir
þetta þar sem fjöldi manns er sviptur
kosningarétti og kjörgengi. Ég held að
megi fullyrða það, að fólki nú til dags
finnst þetta alveg makalausir dómar og
það hljóta að vera einhverjar ógnarlegar
sakir, sem lágu á bak við þetta. En hvað
lá á bak viö þessa dóma Stefán?
Stefán: Það var náttúrlega fyrst og
fremst að reyna að klekkja á Sósíalista-
flokknum, róttækri verkalýðshreyfingu
og róttækum menntamönnum. Við áttum
einhuga flokk í þá daga og beittan og
ótvílráðan blaðakost með Þjóðviljann í
forustu. Og svo áttum viö róttæka verka-
lýðs- og menntamannahreyfingu, sem
unnu mjög vel saman, á þessu þurfti auð-
vitað að klekkja, öllu þessu fólki. En fyrst
og fremst, býst ég við, Sósíalistaflokkn-
Eir
Jón Sigurðsson forseti, standmynd sem steypt er í eir
og stjarna, sem vökul á bládjúpum kvöldhimni skín,
í sölnuðu grasinu þýtur hinn hvíslandi þeyr.
Og þú sem einn sólbjartan morgunn varst hamingja mín.
Ó herra, sem sendir oss spámenn og spekingafans
og spanskgrœnu heimsins þvoðir af volaðri sál.
Ég hef legið á gœgjum við Ijóra hins nýríka manns
og látið mig dreyma hið fánýta veraldarprjál.
Eitt þögult og dularfullt hús stendur andspænis oss.
En enginn veit lengur til hvers það var forðum reist.
Og nafnlausir menn eins og nýkeypt afsláttarhross
standa náttlangt á verði svo það geti sjálfu sér treyst.
Og nóttin leggst yf 'tr hið sjálfstœða sjálfstœði vort.
Úr saltabrauðsleik þessa heims er ég kominn til þín.
Ég veit að mitt fegursta Ijóð hefur annar ort,
og aldrei framar mun dagurinn koma til mín.
Jón Sigurðsson forseti, standmynd sem steypt er í eir,
hér störidum við saman í myrkrinu báðir tveir.
134