Morgunblaðið - 12.01.2006, Blaðsíða 41

öðru ári fannst honum heldur fánýtt
að halda þessu áfram. ,,Hér er
kvöldfagurt“ sagði hann eitt sinn er
hann kom í eldhúsið til mín skömmu
eftir fráfall Áslaugar. Sumarsólin
skein þá í allri sinni dýrð inn um
vesturgluggana og lauf trjánna fyrir
utan glettust við sólargeislana og
brugðu hvikulum skuggum í kring-
um okkur. Það er ósk mín að geislar
kvöldsólarinnar umvefji nú Sophus
tengdaföður minn í sinni hinstu för.
Ég kveð þig með söknuði, góði
vinur.
Sigríður Dúna
Kristmundsdóttir.
Þegar ég var lítill drengur fór ég í
sveitina með afa Sophusi og ömmu
Áslaugu. Ferðinni var heitið norður
í Húnaþing að Auðunarstöðum í
Víðidal. Þar bjuggu í tvíbýli systkini
afa ásamt mökum sínum. Þessi ferð,
sem farin var að undirlagi ömmu
minnar, var upphafið að veru minni í
mörg sumur hjá afabróður mínum
Jóhannesi og konu hans Ingibjörgu
þar sem ég fetaði í fótspor föður
míns sem dvaldi hjá þeim hjónum í
æsku. Þannig urðum við feðgar
stoltir Húnvetningar eins og afi.
Afi var ótrúlega duglegur að taka
þátt í ýmsum leikjum barna-
barnanna og sennilega hefur enginn
afi drukkið jafnmikið þykjustukaffi
og hann og alltaf gat hann kryddað
leikina með margvíslegum skemmti-
legum uppátækjum. Á eftir var
gengið frá hlutunum á sinn stað.
Hann var mikið snyrtimenni og fór
vel með allt sem hann átti. Afi tók
einnig mikinn þátt í heimilishaldinu
og manni þótti ekkert skrítið að sjá
hann með svuntu að elda eða baka
og oft heyrði ég ömmu tala af stolti
um að þegar faðir minn kom í heim-
inn hafi afi farið heim og þvegið og
straujað öll smábarnafötin.
Á jóladag héldu afi og amma alltaf
mikið boð fyrir alla fjölskylduna og
þegar allir voru búnir að borða
nægju sína gerðist alltaf það sama;
það var spilað bridge. Alltaf þóttist
afi vera óundirbúinn og koma af
fjöllum en þegar þrýst var á um að
hefja spilamennskuna þá kom í ljós
að hann var fyrir löngu búinn að
gera allt klárt fyrir sveitakeppni
með forgefin spil. Þá spiluðu afi og
amma saman og hann spilaði til sig-
urs. Svo voru stigin talin og hann
treysti engum öðrum en sjálfum sér
fyrir því vandaverki.
Afi starfaði lengi hjá Almenna
bókafélaginu og á heimilinu var tals-
vert af bókum sem gátu freistað
manns. Þegar ég einu sinni sem oft-
ar naut ástríkis afa og ömmu og átti
að vera að lesa undir próf opnaði ég
eina af mörgum ljóðabókum sem þar
voru og rakst þar á eftirfarandi þýð-
ingu á kínversku ljóði:
Skjóttu’ ekki gæsirnar villtu, sem halda
heim
á heiðarnar sínar; ella gættu þess vel,
að banir þú einni, þá banirðu heldur tveim
sem báðum er skilnaður sárari raun en hel.
(Sjenn Són.)
Amma lést í júní 2004 eftir erfið
veikindi. Hennar dauði var honum
sárari en hel. Lífsþorstinn hans var
slokknaður og þegar kallið kom þá
var hann tilbúinn til að halda í sitt
síðasta flug fram á heiði í frelsið.
Stefán B. Friðriksson.
Minn kæri afi Sophus hefur kvatt
jarðvistina og mig langar að nota
tækifærið og kveðja hann og ömmu
Áslaugu sem kvaddi fyrir um einu
og hálfu ári.
Ég sé þau tvö fyrir mér núna, sitj-
andi saman að syngja rjóð í vöngum
„Á hörpunnar óma“ í glöðum hópi
barna sinna og vina. Lífsgleði,
réttlætiskennd, samúð, lær-
dómsþorsti, kímni og félagslyndi
sveif ávallt yfir vötnum þar sem afi
og amma voru. Hinn styrki fjöl-
skyldufaðmur þeirra var ávallt op-
inn okkur barnabörnunum og var
hann svo rúmur að hann faðmaði
reyndar ótal önnur börn sem sum
áttu ekki í neinn annan faðm að
venda. Ósjaldan mátti ég njóta þess
bæði hlæjandi eða grátandi að vera
umföðmuð af þeim afa Sophusi og
ömmu Áslaugu og þá naut ég kímn-
innar og eiginleika þeirra að geta
alltaf bent á jákvæðar hliðar lífsins.
Afi og amma kenndu mér hversu
mikilvæg ástin og kærleikurinn eru
og það að gefast ekki upp þó móti
blási heldur halda ótrauður áfram
og læra af mótlætinu með bjartsýn-
ina að vopni.
Þau stóðu saman í gegnum þykkt
og þunnt og unnu að því að gera
heiminn að betri stað með því að
miðla til ungra sem aldinna þeim
kærleika, ást og von sem í hjarta
þeirra og huga bjó.
Elsku afi Sophus, nú ertu við hlið
ömmu og faðmar hana að þér og
kyssir frá mér, ég mun sakna sam-
verustunda okkar en þið eruð alltaf
hérna hjá mér í huga og hjarta mínu
og það er falleg mynd sem aldrei
hverfur!
Háa skilur hnetti
himingeimur,
blað skilur bakka og egg,
en anda, sem unnast,
fær aldregi
eilífð að skilið.
(Jónas Hallgrímsson.)
Elsku pabbi, Gummi, Maja og
Kristín, ég votta ykkur öllum mína
dýpstu samúð nú þegar foreldrar
ykkar hafa kvatt þennan heim og
mig langar að segja ykkur hversu
djúpt samstaða ykkar við umönnun
ömmu og afa í veikindum þeirra
snerti mig og langar mig að þakka
ykkur innilega fyrir frá mínum
dýpstu hjartans rótum.
Gabríela Friðriksdóttir.
Afi Sophus var maður góðra gilda,
ríkur réttlætiskenndar. Betri fyrir-
mynd og vin er ekki hægt að óska
sér. Það er okkur dýrmæt reynsla
að hafa átt afa eins og hann.
Gleði og glettni einkenndu afa,
skemmti hann okkur með sögum og
leik.
Fyrirtaks kræsingar voru aldrei
langt undan þegar afi var annars
vegar. Hann var dyggur fjölskyldu-
faðir á undan sinni samtíð og klettur
í lífi okkar. Höfuð fjölskyldu sem
einkennist af samheldni og kærleik.
Sterk fjölskyldubönd eigum við
honum að þakka. Af honum höfum
við lært.
Afi var sveitastrákur sem fylgdi
hjarta sínu. Hann átti líf fullt ástar
með konu sinni og fjölskyldu. Við af-
komendur hans, vinir og aðdáendur
munum alltaf hugsa til hans með
söknuði, hlýju og þakklæti.
Við munum taka hann til fyrir-
myndar eftir bestu getu.
Hvíl þú í friði elsku afi, nú eru þið
amma aftur saman.
Háa skilur hnetti
himingeimur,
blað skilur bakka og egg,
en anda, sem unnast,
fær aldregi
eilífð að skilið.
(Jónas Hallgrímsson.)
Sophus Auðun, Sigurveig
og Kristín María.
Sophus Auðun Guðmundsson hef-
ur kvatt jarðlífið og komið er að
kveðjustund. Það er ekki sjálfgefið
að njóta vináttu fólks til hinstu
stundar en þar sem Sophus og Ás-
laug áttu í hlut gat það ekki verið
öðruvísi. Það var lærdómsríkt að
kynnast þeim og viðhorfum þeirra
til lífsins.
Ég kom inn í fjölskyldu Sophusar
fyrir margt löngu með ungan son
minn mér við hlið. Fljótt kom í ljós
við viðkynningu mína af Sophusi og
Áslaugu, hans traustu og góðu konu,
að þar fór fólk með hjartalag sem lét
sig í raun varða erfiðleika og þján-
ingar annarra, hjón sem veigruðu
sér aldrei við að taka krók á leið
sinni ef það gæti orðið öðrum að liði.
Sophus og Áslaug voru skemmti-
leg, glaðvær og félagslynd hjón.
Sophus orðvar, með þögla en hlýja
nærveru og kímni í augunum sem
bar hans húnvetnska uppruna
skemmtilegt vitni, hún kröftug bar-
áttukona og saman voru þau að
mörgu leyti á undan sinni samtíð í
jafnréttis-, uppeldis- og félagsmál-
um. Þar fór Áslaug í fararbroddi,
dyggilega stutt af Sophusi sem alla
tíð átti stóran þátt í að hjarta hennar
sló í takt við hugsjónir þeirra. Þær
voru ófáar ferðirnar sem farnar voru
til þess að hlúa að fjölskyldunni, vin-
unum, nemendum og börnum eða
hverjum þeim sem á hjálp þurftu að
halda. Sophus og Áslaug voru alltaf
að gefa, að gefa af tíma sínum, af
kröftum sínum og hjarta og voru
einstaklega samhent og örlát.
Sophus var mikið snyrtimenni og
lagði alúð í öll sín störf. Hann var
einarður í stjórnmálaskoðunum og
lét skoðanir sínar ekki eftir liggja.
Hann fylgdi sannfæringu sinni fast
eftir en hafði um leið víðsýni til að
bera og alltaf var stutt í glensið og
skopleg tilsvör.
Afi og amma voru alltaf svo ung-
leg, sagði ein dætra minna nú við
fráfall Sophusar. Það eru orð að
sönnu og leiði ég líkum að því að
þeirra falslausa framganga allan
sinn æviveg hafi átt drjúgan þátt í
því hve vel þau varðveittu barnið í
sjálfum sér og voru tilbúin að undr-
ast án þess að dæma.
Að leiðarlokum kveð ég kæran vin
með virðingu og þökk fyrir ómet-
anlegan stuðning, tryggð og vináttu.
Fjölskyldu Sophusar og öllum niðj-
um hans bið ég blessunar og votta
þeim samúð mína.
Helga Jóakimsdóttir.
Öðlingurinn, Sophus Auðunn Guð-
mundsson, hefur kvatt okkur.
Fyrir nær 45 árum bar fundum
okkar fyrst saman á heimili hans og
hans ágætu eiginkonu, Áslaugar,
sem þá stóð að Mávahlíð 13 í
Reykjavík. Sophus var í eldhúsinu
að strauja hvítar skyrtur og lék það
verk í höndum hans. Fljótlega
komst ég að raun um að hann var
sem kalla má framúrstefnueigin-
maður; annaðist matarinnkaup, eld-
aði, þvoði þvotta og var verkstjóri
fjölskyldunnar við laugardagsþrif
eins og þau þá tíðkuðust.
Við fyrstu kynni kom Sophus fyrir
sem alvörugefinn og fátalaður mað-
ur og hygg ég að þeir, sem ekki
þekktu hann náið hafi verið á sama
máli. Sophus var skoðanafastur og
skapmaður, en fór vel með. Hann
var heiðarlegur, hógvær og dagfars-
prúður maður. Við nánari kynni kom
í ljós, að maðurinn var bráð-
skemmtilegur og húmoristi og átti
jafnvel til stríðni.
Sophus var fæddur og uppalinn á
Auðunarstöðum í Víðidal og bar
hann ætíð hlýhug til æskustöðvanna
og var trúr uppruna sínum. Mér
auðnaðist að kynnast mörgum ætt-
ingjum hans, sér í lagi systkinum
hans, mökum þeirra og börnum, sem
til skamms tíma hafa búið á Auð-
unarstöðum. Jóhannes, bróðir Soph-
usar og Ingibjörg, kona hans, fóstr-
uðu Stefán son minn sumarlangt um
árabil á Auðunarstöðum frá því
snemma vors og fram yfir göngur og
réttir á haustin. Allt þetta fólk hefur
haldið við okkur tryggð og sýnt okk-
ur vináttu, sem seint verður þökkuð
sem skyldi.
Sophus var meðalmaður á hæð,
myndarlegur, karlmannlegur og
stakt snyrtimenni. Honum lá lágt
rómur. Hann var á yngri árum með
þykkt svart hár, sem varð silfur-
grátt er aldur færðist yfir, en þynnt-
ist þó ekki. Sophus hafði þykka hönd
og velskapaða og handtakið var þétt
og traust eins og maðurinn sjálfur.
Já, Sophus var einstaklega traustur
maður; honum var alltaf hægt að
treysta, jafnvel þótt hann segði fátt.
Orð voru óþörf,verkin töluðu.
Sophus starfaði hjá fyrirtækinu
Rafmagni á Vesturgötunni þegar
leiðir okkar lágu saman, en skömmu
síðar hóf hann störf hjá Almenna
bókafélaginu, lengst af sem skrif-
stofustjóri. Störfum sínum sinnti
Sophus af kostgæfni og trúnaði og
hygg ég að þar hafi ekki borið
skugga á.
Sophus var pólitískur og tryggur
og trúr stuðningsmaður Sjálfstæð-
isflokksins alla tíð. Hann tók þátt í
starfi flokksins, en af félagsmálum
hygg ég að Sophus hafi haft mesta
ánægju af að spila bridge enda
ágætur spilamaður, lengi félagi í
spilaklúbb og oft var gripið í spil
heima.
Sophus var gæfunnar maður í
einkalífi. Lífsförunautur hans og
eiginkona, Áslaug, var einstök og
mat hún mann sinn mikils enda var
hann kletturinn og sá sem alltaf var
til staðar fyrir hana – og líka fyrir
okkur hin. Með þeim hjónum var
jafnræði. Þau voru afar góð heim að
sækja, veittu ávallt af rausn, en þó
skipti félagsskapurinn við þau hjón
mestu, gefandi og skemmtilegur.
Það var mannbætandi að umgangast
þau.
Eftir að Áslaug lést á miðju ári
2004 dapraðist Sophusi lífslöngun og
heilsa. Við brottför hans hvarflar
hugurinn til liðinna stunda. Minn-
ingarnar eru margar og þær eru
góðar. Það hefur verið mikil gæfa að
eiga samleið með þeim hjónum og
fyrir það er þakkað.
Fyrir hönd fjölskyldu minnar eru
öllum ástvinum Sophusar fluttar
einlægar samúðarkveðjur.
Blessuð veri minning kærs vinar
og velgjörðarmanns.
Guðbjörg Kristinsdóttir.
Þær eru að kveðja okkur kynslóð-
irnar sem rifu Ísland upp úr því að
vera fátækasta ríki Evrópu. Með
löngum vinnudegi og elju var mótað
það þjóðfélag sem við búum við í
dag. Sophus föðurbróðir minn ólst
upp með 6 systkinum sínum á Auð-
unarstöðum, sem var í miðri sveit og
lá um þjóðbraut þvera, mikill gesta-
gangur. Afi sá um útiverkin og var
virkur þátttakandi í stjórnsýslu hér-
aðsins. Heimilinu stjórnaði amma af
miklum myndarskap. Nútímamanni
er fyrirmunað að skilja hvernig hús-
freyjur þess tíma fóru að. Ekkert
rafmagn og ekkert af þeim hjálp-
tækjum sem við teljum grundvall-
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 12. JANÚAR 2006 41
MINNINGAR
Bróðir okkar og vinur,
JÓN ÁRNI JÓNSSON
frá Eyrarbakka,
Brekastíg 36,
Vestmannaeyjum,
sem lést á Sjúkrahúsi Vestmannaeyja þriðju-
daginn 3. janúar, verður jarðsunginn frá Landa-
kirkju í Vestmannaeyjum laugardaginn 14. janúar
kl. 10.30.
Systkini og aðrir aðstandendur.
Við þökkum innilega auðsýnda samúð, vináttu og
hlýhug við fráfall
HULDU FINNBOGADÓTTUR.
Gunnar Smárason, Christine Vinum,
Elín Smáradóttir, Hjalti Nielsen,
Hrafnhildur Huld Smáradóttir, Alexander Wiik,
Sigrún Finnbogadóttir, Styrmir Gunnarsson,
Auður Rútsdóttir
og barnabörn.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, systir og
amma,
SVANLAUG PÉTURSDÓTTIR
frá Sauðárkróki,
lést fimmtudaginn 5. janúar.
Útför hennar fer fram frá Sauðárkrókskirkju
laugardaginn 14. janúar kl. 14.00.
Sigurður Sigfússon, Ingibjörg Hafstað,
Stefanía Sigfúsdóttir, Snorri Jóhannsson,
Ingvi Þór Sigfússon, Arnrún Antonsdóttir,
Anna Pálína Þórðardóttir, Þórhallur Filippusson
og aðstandendur.
Þökkum af alhug auðsýnda samúð, vináttu og
hlýhug við andlát og útför
PÉTURS ÞÓRARINS ÞORLEIFSSONAR.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk Dalbæjar, Dalvík.
Þorbjörg Þórarinsdóttir og fjölskylda.
Okkar innilegasta þakklæti fyrir auðsýnda samúð vegna fráfalls okkar
ástkæru
KRISTÍNAR SIGURÐARDÓTTUR GJÖE.
Guð blessi ykkur öll.
Ragna, Sigurður Haukur
og fjölskylda.