Morgunblaðið - 03.04.2006, Síða 23

MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 3. APRÍL 2006 23
UMRÆÐAN
VIÐ ERUM hópur sem höfum hist
og verið að velta fyrir okkur stöðu
okkar í lífinu og lífsviðhorfi. Núver-
andi verkefni okkar er sjálfstyrking
og markmiðasetning. Út frá þessu
verkefni var okkur falið að koma
með hugmyndir varðandi varnarliðs-
svæðið á Miðnesheiði og hvernig við
myndum vilja sjá það eftir brott-
hvarf hersins.
Varnarsvæðið er gríðarlega stórt
og fjölbreytt svæði og því komu
margar hugmyndir fram. Sú hug-
mynd sem oftast var nefnd var að
breyta svæðinu í háskólasvæði sem
myndi mæta öllum þeim þörfum sem
þar til gerðar stofnanir krefjast, s.s.
afþreyingu margskonar, mat-
vöruverslanir, leikskóla, grunnskóla,
framhaldsskóla, sjúkrahús, íþrótta-
svæði og svo mætti lengi telja. Með
þessari hugmynd sáum við margar
nýjar námsleiðir sem fólk hefur áður
þurft að sækja á erlenda grundu, en
gæti nú byrjað á og klára jafnvel hér
heima. Þetta myndi setja háskólann
okkar í röð fremstu háskóla á Norð-
urlöndum. Við sáum læknanámið t.d.
sem krefst þess að framhaldsnám sé
oft sótt erlendis, svo og allt nám
varðandi flugvirkjun og margar fleiri
námsleiðir. Á heiðinni er allt til alls
varðandi þessar tvær námsleiðir,
sjúkrahúsið þar mætti nota sem
læknaskóla eða hjúkrunarspítala.
Ekki má gleyma að nefna þau
störf sem háskólasvæði myndi
skapa. Ef um fulla nýtingu á öllu
svæðinu yrði að ræða þá vantaði af-
greiðslu og þjónustufólk, ræsti-
tækna, bilstjóra, verktaka, leikskóla-
kennara, ófaglært fólk, matráða,
skrifstofufólk, framkvæmdastjóra,
forstjóra, fjármálastjóra, lækna,
hjúkrunarfólk, kennara, lektora,
dósenta, prófessora og svona mætti
halda áfram.
Næst á eftir þessari hugmynd var
að setja á laggirnar alhliða uppbygg-
ingarsvæði fyrir fólk sem vill koma
undir sig fótunum að nýju eða sem
hefur ekki haft tök á því áður. Þar
má nefna meðferðarstofnun fyrir
fólk með vímuefnavanda eða geð-
raskanir og heimilislausa. Það má
ímynda sér þarna hjálparstofnun,
stað þar sem fólk vill fá hjálp en hef-
ur einhverra hluta vegna ekki fengið
hana; td. fyrir aldraða, langveika, og
hreyfihamlaða.
Svo sáum við fyrir okkur á svæð-
inu nokkurs konar ögunarbúðir fyrir
börn og unglinga með hegðunarerf-
iðleika, sem færu í betrunavist til að
ná betri stjórn á hegðun sinni. Alla
aðstöðuna á heiðinni, stóru sund-
laugina, íþróttahúsin, keilusalinn og
fleira væri hægt að nota til jákvæðr-
ar uppbyggingar gagnvart lífs-
viðhorfi þessara einstaklinga sem
væru á öllum aldri.
Sú hugmynd sem einnig hlaut góð-
an hljómgrunn var að flytja land-
helgisgæsluna á völlinn. Einnig vildu
sumir gera svæðið að útlenskum
ferðamannabæ með alþjóðaáhrifum
þar sem þær mörgu þjóðir sem nú
búa á Íslandi gætu opnað mat-
sölustaði ofl. Þá gæti verið þarna frí-
verslunarsvæði.
Við sáum einnig sérstakan íslensk-
an her þarna á svæðinu fyrir at-
vinnulausa einstaklinga hér á landi.
Nú gæti innanlandsflugið loksins
flutt á Suðurnesin. Það mætti einnig
nýta flugskýlin í aðstöðu fyrir flug-
virkja til að sinna vélum allstaðar að
úr heiminum.
Varnarsvæðið á Miðnesheiði gefur
okkur Íslendingum endalausa mögu-
leika til að skapa ótal tækifæri í
framtíðinni. Allt sem þarf er hug-
rekki og þor.
ÁSTRÍÐUR JÓNA
GUÐMUNDSDÓTTIR.
F.h. áhugahóps um framtíð
Miðnesheiðar.
Tækifærin á Miðnesheiði
Frá Ástríði Jónu Guðmundsdóttur:
Fréttir í
tölvupósti
FÁTT er ergilegra en að hlýða á
langar ræður, þar sem ræðumað-
urinn endurtekur það, sem hann vill
segja, en bætir engu við það
efnislega. Þreytir aðeins áheyr-
endur. Vel á þess vegna við vísan,
sem ég setti saman um þetta efni
nýlega:
Víst eru orðin vörn og björg,
– vandlega ef grundum.
Eru þau samt allt of mörg,
er við notum stundum.
En nóg um ræðulengd, sem litlu
skilar.
Ríkisútvarpið flytur fregnir af
dánardægrum og jarðarförum flesta
daga. Á þetta hlusta margir, ekki
síst eldri borgarar. „Og aldrei hætt-
ir dauðans stjarna að skína“, eins
og skáldið frá Fagraskógi segir í
einu ljóða sinna.
Aðstandendur látinna birta að
sjálfsögðu tilkynningar um dán-
ardægur og útfarir. En þarna er í
raun misjafnlega að verki staðið, ef
svo má að orði komast. Stundum
birtist heil nafnaruna undir tilkynn-
ingum þessum. Þar er ekki látið
nægja að nefna nöfn barna og nán-
ustu ættingja hinna gengnu, heldur
er þarna allt að því tæmd skrá ætt-
ingja. Eitt sinn taldi ég 25 nöfn
undir einni dánartilkynningu. Er
ekki þarna nokkuð um of gert?
Sem betur fer eru ýmsir það hóf-
samir í þessum efnum að þeir setja
undir tilkynninguna um lát og síðar
útför: Börnin, foreldrar eða systkini
hins látna. Vera má, að allur nafna-
skarinn njóti þess að heyra sín getið
í sambandi við lát ástvinar, en frem-
ur er það þá hégómlegt.
En svo er annað. Fjölmiðlar
mundu missa mikið, ef fólk gerðist
hófsamara í nafnbirtingum í sam-
bandi við dánarfregnir og jarð-
ararir.
Þessi grein eða bréf hreyfir við
máli, sem fáir leiða sjálfsagt hugann
að, en sem mér hefur legið talsvert
á hjarta um skeið.
AUÐUNN BRAGI
SVEINSSON,
Hjarðarhaga 28, Reykjavík.
Of mörg
orð
Frá Auðuni Braga Sveinssyni: