Morgunblaðið - 30.10.2006, Blaðsíða 30

30 MÁNUDAGUR 30. OKTÓBER 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Sigríður Sig-urðardóttir,
húsmóðir, fæddist í
Reykjavík 25. júlí
1927. Hún lést á
hjúkrunarheimili
Hrafnistu í Hafn-
arfirði 22. október
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Sigurður Ólafsson,
f. 3. maí 1885, rak-
arameistari, d. 18.
apríl 1969, og kona
hans Halldóra Jóns-
dóttir, f. 9. ágúst
1884, d. 17. desember 1947.
Systkini Sigríðar eru: 1) Jón Sig-
urðsson, f. 9.3. 1913, rakarameist-
ari, d. 26.6. 1977, kvæntur Guð-
rúnu Einarsdóttur, f. 3.10. 1913,
d. 17.1. 1984. 2) Ásgerður Sigurð-
ardóttir Hafstein, f. 10.10. 1914,
Sigríður giftist Ólafi Guðfinni
Sigurði Karvelssyni 25. júlí 1954,
skipstjóra, f. 10.2. 1924, d.
15.1.2002. Foreldrar Ólafs voru
Karvel Jónsson, f. 13.11. 1884,
skipstjóri, d. 26.3. 1943, og kona
hans Ólafía Guðfinna Sigurð-
ardóttir, f. 4.10. 1886, d. 15.2.
1924. Dóttir Sigríðar og Ólafs er
Halldóra Ólafsdóttir, f. 2.4. 1950,
starfar hjá Skeljungi hf. Sonur
hennar er Ólafur Sigurðsson, f.
18.8. 1969, kerfisstjóri. Fóst-
ursonur Sigríðar og Ólafs var
Arnbjörn Gísli Hjaltason, f. 21.1.
1956, stýrimaður, d. 6.7. 1998.
Börn hans eru: Erla Arnbjarn-
ardóttir, f. 20.6. 1984, skrif-
stofumaður, og Esra Már Arn-
björnsson, f. 25.3. 1981.
Útför Sigríðar verður gerð frá
Áskirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 15.
d. 8.10. 1976. Henn-
ar maki var Sig-
urður Tryggvi Haf-
stein, f. 6.1. 1913,
skrifstofustjóri, d.
21.8. 1985. 3) Guð-
rún Sigurðardóttir,
f. 22.5. 1916, rakari,
d. 14.7. 1960. 4) Páll
Sigurðsson, f. 4.1.
1918, rakarameist-
ari, d. 19.3. 2000,
kvæntur Kristbjörgu
Hermannsdóttur, f.
17.9. 1923, d. 18.11.
1970. 5) Ólafía Sig-
urðardóttir, f. 13.1. 1922, maki
Bergþór E. Þorvaldsson, f. 24.8.
1914, stórkaupmaður, d. 3.3.
1976. 6) Ásgeir Sigurðsson, f.
29.11. 1923, skipstjóri, kvæntur
Kristbjörgu Sigvaldadóttur, f.
8.4. 1927.
Elsku amma mín. Nú þegar þú ert
farin og ég hugsa til baka þá er svo
margt sem hefur sprottið fram í huga
mér síðustu daga og þá sérstaklega
minningar frá Kleppsveginum þar
sem þið afi bjugguð lengst af. Frá því
að ég fæddist hefur þú alltaf verið
stór hluti af lífi mínu, enda vildirðu
allt fyrir mig og aðra gera. Þú sagðir
stundum hina fleygu setningu „sælla
er að gefa en þiggja“ og það eru orð
að sönnu sem mér finnst lýsa þér vel.
Á lífsleiðinni bjóst þú lengst af í
Reykjavík, enda fædd hér og uppalin
og voru það ófá skiptin sem teknir
voru ísbíltúrar að skoða gamla Eim-
skips-húsið sem og gömlu Lindargöt-
una. Þú hafðir einnig yndi af sum-
arbústaðaferðum sem og utanlands-
ferðum, svo að á meðan þú hafðir
heilsu þá voru farnar ófáar slíkar
ferðir.
Í gegn um lífið eignaðistu góða vini
og ég held að ég geti fullyrt að sá sem
var vinur þinn í raun, hann fékk það
margfalt til baka, því að með góð-
mennskunni hjálpaðir þú mörgum.
En lífið hjá þér var ekki alltaf dans
á rósum og þú misstir marga á lífs-
leiðinni en stóðst þig með prýði og
saman sigruðust þið afi á hlutunum.
Það hryggir mig að kveðja þig
hinni hinstu kveðju en þó veit ég að
þér líður betur núna og ert komin til
drengjanna þinna. Mig langar að
þakka þér sérstaklega fyrir allt sem
þú hefur kennt mér og gert fyrir mig
og mína. Ég mun aldrei gleyma þér,
elsku amma mín.
Hvíldu í friði.
Þín
Erla.
Mágkona mín Sigríður Sigurðar-
dóttir er nú horfin yfir móðuna miklu.
Mér bárust þær fréttir nánast sam-
dægurs, er ég var staddur á Kurf-
ürstendamm í Berlín. Þökk sé hinni
háþróuðu fjarskiptatækni nú á dög-
um. Ekki kom mér andlát hennar
mjög á óvart, þar sem ég hafði fylgst
með alvarlegum veikindum hennar
um langa hríð og augljóst var hvert
stefndi. Það er nú samt alltaf svo þeg-
ar einhver náinn kveður, þá hrannast
upp ljúfar minningar og söknuður.
Ég kynntist Sigríði árið 1954, þeg-
ar hún og Ólafur fósturbróðir minn,
þá togaraskipstjóri, gengu í hjóna-
band. Með því var hún orðin sjó-
mannskona og þurfti því ung að árum
að búa við langvarandi fjarvistir eig-
inmannsins. Ég hygg að hún hafi
kunnað því illa. Sigríður fluttist árið
1954 vestur í Hnífsdal og síðar til Ísa-
fjarðar, en þá tekur Ólafur við skip-
stjórn á togaranum Ísborgu. Þegar
þau bjuggu í Hnífsdal fluttu þau inn á
heimili foreldra okkar Óla, í Stekkjar-
húsið, þar sem Sigríður stjórnaði
heimilishaldinu um skeið vegna veik-
inda tengdamóður sinnar. Hún fór
ávallt hlýjum orðum um heimilisfólk-
ið, sem hún sagði að hefði tekið sér
einstaklega vel. Eftir stutta veru þar
flytja þau til Ísafjarðar og var hún þá
komin í nábýli við Ólöfu mágkonu
sína og eiginmann hennar Pál Páls-
son skipstjóra á Sólborgu, en með
þeim tókst innileg og góð vinátta, sem
varði alla tíð. Það sama má segja um
samband hennar við Ólafíu mágkonu,
sem þá bjó í Hnífsdal. Ólafur og
Ólafía ólust nánast upp sem tvíburar
og voru alla tíð sérstaklega náin, enda
aðeins þriggja mánaða aldursmunur.
Þau voru systrabörn, en móðir Ólafs
lést nokkrum dögum eftir fæðingu
hans. Sigríður minntist dvalarinnar
fyrir vestan ávallt með hlýjum hug.
Þegar sá sem þetta ritar kom heim
frá námi árið 1959 ásamt eiginkonu
og lítilli dóttur, voru Sigga og Óli flutt
til Reykjavíkur. Þau sýndu okkur, þá
húsnæðislausum, mikla vinsemd með
því að bjóða okkur að flytja inn á
heimili þeirra og föður hennar. Þótt
það sambýli hafi ekki staðið lengi var
það okkur ómetanleg aðstoð, sem
ávallt skal þökkuð.
Sigríður var fremur hlédræg kona,
en hafði ávallt frá mörgu að segja.
Minni hennar var til hinstu stundar
afar sterkt og var alltaf fróðlegt að
heyra frásagnir hennar frá yngri ár-
um, úr Skerjafirðinum og af Lindar-
götunni. Hún hafði góðan húmor,
þegar það átti við og henni lá alltaf
hlýtt orð til samferðafólksins.
Það var henni mikið áfall, er besta
vinkona hennar Erla féll frá af slys-
förum. Hún hafði gætt sonar hennar
Arnbjarnar meðan á ferðalagi móður
hans stóð. Arnbjörn ólst upp frá því
hjá Sigríði og Ólafi og reyndust þau
honum sem bestu foreldrar.
Góð mágkona er fallin frá. Eftir lifa
góðar minningar. Fjölskyldu hennar
eru færðar innilegar samúðarkveðjur
og henni óskað Guðs blessunar.
Þorvarður.
Frænka mín Sigríður Sigurðar-
dóttir lést 22. þ.m. Sigga frænka eins
og ég kallaði hana alltaf var móður-
systir mín, yngst átta systkina. Tvö
eru enn á lífi, Ásgeir fv. skipstjóri og
móðir mín Ólafía. Lát frænku hefði
ekki átt að koma mér á óvart, en samt
er maður aldrei tilbúinn þegar að
kveðjustund kemur.
Mér finnst það skylda mín að skrifa
eftirmæli, því svo samofin var Sigga
mínu lífi og minnar fjölskyldu að nær
verður vart komist. Hún var ekki ein-
ungis systir mömmu heldur einnig
hennar besta vinkona. Systur mínar
leituðu oft til hennar og reyndist hún
þeim afar vel. Með mér fylgdist hún
alltaf, hvort sem var í leik eða starfi
og ávallt fann ég fyrir hlýhug hennar í
minn garð svo langt aftur sem ég man
og fyrir það er ég þakklátur.
Sigga var sérstakur persónuleiki,
svo sterkur að jafnvel hinar fjöl-
mörgu símhringingar í okkar hús
báru einkenni hennar. Eða var það
e.t.v. vegna þess hve oft hún hringdi.
Skiptir ekki máli, hugur hennar leit-
aði til okkar.
Að lokum veit ég að fyrr eða síðar
munum við hitta hana í húsi forfeðr-
anna og ræða þau dægurmál sem efst
verða á baugi.
Ég óska Siggu frænku Guðs bless-
unar.
Eyjólfur Bergþórsson
(Olli frændi).
Elskuleg móðursystir mín er látin,
mér horfin og ég sakna hennar mjög.
Ég sakna hennar því hún var stór
hluti af mínu lífi og fjölskyldu minnar.
Ég fékk fréttir af henni daglega í
gegnum móður mína og hún af mér
því þær systur töluðust við a.m.k.
tvisvar til þrisvar sinnum á dag. Þær
voru bestu vinkonur og aldrei bar
skugga á samband þeirra. Móðir mín
hefur misst mikið.
Sigga frænka var ákaflega
hjartahlý manneskja. Hún sýndi mér,
eiginmanni mínum og börnum aldrei
annað en væntumþykju og vil ég
þakka fyrir það. Ég veit að hennar
fallega heimili stóð okkur alltaf opið.
Nú sé ég eftir því að hafa ekki heim-
sótt hana oftar upp á síðkastið en látið
dagsins önn ganga fyrir. Ég hugga
mig þó við það að ég talaði oft við
hana í síma, hvort sem ég var stödd í
heimsókn hjá mömmu eða þegar hún
hringdi heim til mín þegar tilkynn-
ingaskyldan brást eins og við kölluð-
um það þegar mamma gleymdi að
segja henni frá því að til stæði að
bregða sér frá. Mamma var að vísu al-
veg jafn óróleg þegar hún vissi upp á
sig gleymskuna, og fékk oft að
hringja heiman frá mér til að láta
Siggu systur vita hvar hún væri nið-
urkomin.
Ég sakna þess tíma þegar við
mæðgur, mamma, systir mín og ég
hittumst í eldhúsinu hjá Siggu
frænku yfir kaffibolla. Óli, ástkær
eiginmaður Siggu, stóð þá álengdar
og sá til þess að okkur vanhagaði ekki
um neitt, laumaði inn hnyttnum setn-
ingum og við höfðum gaman af. Þá
bjuggu Sigga og Óli á Kleppsveginum
sem var í alfaraleið. Þangað kom
margt fólk til að spjalla um lífið og til-
veruna og oftar en ekki þegar ég kom
óvænt í heimsókn voru aðrir gestir
þar fyrir. Þannig kynntist ég vinkon-
um Siggu, en Sigga var svo lánsöm að
eiga nokkrar afar traustar og góðar
vinkonur til tuga ára, sem fylgdu
henni fram í andlátið. Eins talaði
Sigga oft um það hversu afbragðsgott
tengdafólk hún ætti sem sýndi henni
einstaka vináttu frá fyrsta degi til
hinsta dags.
Sigga var gift einstöku ljúfmenni,
Ólafi G.S. Karvelssyni, ættuðum frá
Hnífsdal og þegar hann lést í janúar
2002 missti Sigga mikið. Hann var
hennar stoð og stytta og saman höfðu
þau gengið æviveginn í tæp 50 ár.
Blessuð sé minning hans.
Að lokum sendi ég samúðarkveðjur
til dóttur Siggu, dóttursonar og son-
arbarna. Ástkærri frænku vil ég
þakka fyrir allt sem hún var mér og
mínum og óska henni velfarnaðar á
Drottins vegum.
Nú ríkir kyrrð í djúpum dal,
þótt duni foss í gljúfrasal.
Í hreiðrum fuglar hvíla rótt,
þeir hafa boðið góða nótt.
(Magnús Gíslason)
Nanna Bergþórsdóttir.
Við fráfall föðursystur minnar
Siggu, leita á hugann margar góðar
og dýrmætar minningar. Fjölskylda
mín saknar góðs vinar. Hún var góð-
hjörtuð, skilningsrík, skapgóð og ein-
læg. Við minnumst hennar í djúpri
þökk og virðingu. Við erum ríkari eft-
ir kynni okkar við hana. Það er erfitt
að kveðja góðan vin með fáum orðum.
Sigríður missti mikið við fráfall
Ólafs eiginmanns síns fyrir fáeinum
árum. Þeirra hjónaband var einstakt.
Hún var svo lánsöm að eignast lífs-
förunaut sem studdi hana og hvatti.
Sigríður var einstaklega vel liðin og
margir munu minnast hennar vegna
þess. Hún var ræðin og hélt sambandi
við vini sína. Það var hennar aðals-
merki.
Það er lán að eiga slíkan vin sem
hefur manngæsku og hjálpsemi sem
meginmarkmið við vinnu sína. Símtöl
hennar voru oft fróðleg og hún gat
greint frá mörgu úr okkar frænd-
garði.
Það hefur mikið dunið á í lífshlaupi
hennar. Þrátt fyrir það hefur hún oft-
ast borið með sér gleði og stuðning á
sinn hátt, þegar aðrir hafa þurft á að
halda.
Við sem nutum þess að heyra frá
henni munum sakna hennar. Stjórn-
málskoðunum sýnum breytti hún
ekki og studdi sama flokkinn heils-
hugar alla tíð. Þessi símtöl hennar
gátu tekið langan tíma en ég sat og
hlustaði og þaðan á ég margar minn-
ingar um hana. Hún var yndisleg
manneskja sem naut þess að gefa af
sjálfri sér og hjálpa þeim sem þurftu
á hjálp að halda og það gerði hún svo
sannarlega með símasamböndum sín-
um.
Samverustundir okkar á afmæli
Steingríms bróður míns árlega, 27.
desember, heima hjá mömmu munu
verða fátæklegri eftir fráfall hennar.
Alls þessa munum við minnast um
ókomna tíð.
Hún hafði góðan húmor, líka fyrir
sjálfri sér og gat hlegið með okkur,
þegar hún sagði skemmtisögur af sér
og öðrum. Eiginleikar frænku fólust í
umhyggju, hófsemi og samkennd.
Hún bar sinn sjúkdóm af sömu
reisn og annað og þrátt fyrir veikind-
in dafnaði húmorinn ef eitthvað var.
Síðastliðið ár var frænku minni oft
erfitt. Hún ræktaði garðinn sinn og
vini af dugnaði og festu og reyndi eft-
ir megni að lifa sem eðlilegustu lífi.
Þar naut hún fjölskyldu sinnar, dótt-
urinnar og dóttursonar. Samband
þeirra var mjög ástríkt og samheldn-
in mikil.
Dórí mín og Óli, við sendum ykkur
og öðrum aðstandendum samúðar-
kveðjur og treystum því að sá sem
öllu ræður veiti þeim líkn með þraut.
Minning Siggu mun lifa með okkur
um alla tíð.
Jón Bjarni Þorsteinsson.
Elsku Sigga frænka. Kvöldið sem
þú kvaddir kveikti ég á kerti og leyfði
því að loga. Birtan frá því var svo fal-
leg. Þegar að því kom gat ég ekki
slökkt á því, ég var ekki tilbúin að
segja bless við þig. Ég efast um að við
séum nokkurn tíma tilbúin að kveðja
ástvini okkar sem við erum búin að
þekkja alla okkar ævi en ég veit að nú
líður þér betur, elsku Sigga frænka
mín, þú varst tilbúin að kveðja okkur
og ég hugga mig við þá hugsun.
Elsku Dórí, Óli, Erla, amma og
aðrir ástvinir Siggu, ég sendi ykkur
mínar innilegustu samúðarkveðjur.
Minning um yndislega manneskju lif-
ir áfram í hjörtum okkar sem hennar
sakna.
Elsku Sigga mín, ég vil kveðja þig
með bæn sem mér var kennd þegar
ég var lítil og man svo vel þegar þú
fórst með hana með mér þegar þú
passaðir okkur systkinin eitt sinn.
Takk fyrir allt, Sigga frænka.
Vertu, Guð faðir, faðir minn
í frelsarans Jesú nafni,
hönd þín leiði mig út og inn,
svo allri synd ég hafni.
(Hallgr. Pét.)
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson)
Íris Andrésdóttir.
Það var sunnudagsmorgun 22.
október, umhverfið baðað haustlitum
og birtan smaug í hvern krók og
kima. En skjótt skipast veður í lofti,
sólin hvarf og dökk ský breiddu úr
sér, allavega í mínum huga. Mín góða
vinkona Sigríður Sigurðardóttir hafði
Sigríður Sigurðardóttir
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma, lang-
amma og langalangamma,
SÓLVEIG PÁLSDÓTTIR
fyrrum húsfreyja
frá Svínafelli í Öræfum,
til heimilis að
Heilbrigðisstofnun Suðausturlands,
Höfn í Hornafirði,
lést laugardaginn 28.október.
Guðlaugur Gunnarsson,
Þuríður Gunnarsdóttir,
Pálína Gunnarsdóttir, Svavar Magnússon,
Jón Ólafur Gunnarsson, Inger Ipsen,
Halla Þuríður Gunnarsdóttir,
Jóhanna Gunnarsdóttir,
Kjartan Gunnarsson, Anna María Einarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Minningarkort
Krabbameinsfélagsins
540 1990
krabb.is/minning
Ástvinir þakka samúð, vináttu og hlýhug við and-
lát og útför elskulegs eiginmanns míns, föður
okkar, tengdaföður, afa og langafa,
GUNNARS ÁSMUNDSSONAR
fyrrv. bakarameistara,
Suðurgötu 28,
Hafnarfirði,
sem lést á gjörgæsludeild E-6 Landspítalanum
Fossvogi þriðjudaginn 10. október sl. Sérstakar þakkir eru færðar öllu
starfsfólki við dagvistun Hrafnistu, Hafnarfirði.
Sigríður Oddný Oddsdóttir,
Ólafur H. Ólafsson, Jakobína Cronin,
Sverrir Oddur Gunnarsson,
Guðrún Gunnarsdóttir, Gústaf Adolf Björnsson,
Valgerður Jóhanna Gunnarsdóttir, Stefán Snær Konráðsson
og afabörnin.