Morgunblaðið - 21.11.2006, Page 31

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 21. NÓVEMBER 2006 31
MINNINGAR
✝ Gunnhildur Ingi-björg
Georgsdóttir frá
Miðhúsum í Breiðu-
vík á Snæfellsnesi
fæddist á Stóra-
Kambi í Breiðuvík
11. janúar 1923. Hún
lést á hjúkr-
unarheimilinu Sól-
vangi í Hafnarfirði
10. nóvember síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar voru Georg
Júlíus Ásmundsson,
f. á Knerri í Breiða-
víkurhreppi 8. september 1891, d.
5. maí 1983, og Lára Guðmunda
Guðmundsdóttir, f. á Vatnagörðum
í Landsveit 11. nóvember 1895, d. í
Miðhúsum í Breiðuvík 27. nóv-
ember 1973. Systkini Gunnhildar
eru: Guðmundur Kristófer, f. 7.12.
1921, d. 8.4. 1997; Aðalheiður Ása,
f. 28.6. 1924; Sigríður Guðný Bjarn-
veig, f. 23.7. 1926; Þorbjörg, f. 17.3.
1928; Sveinn Haukur, f. 17.12.
1929; Pálína, f. 30.11. 1932; Guð-
rún, f. 19.11. 1933; og Reimar, f.
6.3. 1937.
Hinn 31. des. 1948 giftist Gunn-
hildur Júlíusi Pálssyni, f. 12. júlí
1977, og eiga þau tvö börn. b) Sól-
veig, f. 1975, og á hún eitt barn. c)
Júlíus, f. 1982. 4) Ingibjörg, f. 1954,
maki Bárður Guðmundsson, f.
1953, börn þeirra: a) Þorsteinn, f.
1975, maki Ingibjörg Kristín Krist-
jánsdóttir, f. 1975, og eiga þau þrjú
börn. b) Kristinn, f. 1977, dáinn
sama ár. c) Jóhanna Kristín, f.
1978, og á hún tvö börn. d) Vignir
Már, f. 1982. 5) Georg Júlíus, f.
1956, maki Rósa Kristín Gísladótt-
ir, f. 1962, börn þeirra: a) Gunn-
hildur Ingibjörg, f. 1981, maki Stef-
án Þór Borgþórsson og eiga þau
eitt barn. b) Þórdís, f. 1985, og á
hún eitt barn. c) Kristín, f. 1992.
Gunnhildur var alin upp í Mið-
húsum í Breiðuvík. Árið 1940 flutt-
ist hún til Reykjavíkur og fór í vist
til föðurbróður síns, Sveinbjörns
Árnasonar. Haustið 1948 kynntist
hún eiginmanni sínum og hófu þau
búskap á Vitastíg 6 en bjuggu
lengst af á Öldugötu 6 og Hraun-
brún 3 í Hafnarfirði. Frá árunum
2003–2004 bjuggu þau á dvalar-
heimilinu Jaðri í Ólafsvík. Gunn-
hildur bjó á Hjúkrunarheimilinu
Sólvangi síðustu árin. Gunnhildur
starfaði við ýmis störf, t.d. á Hótel
Borg, í eldhúsinu í Kaupfélagi
Hafnarfjarðar, í eldhúsinu á Sól-
vangi, en lengst af vann hún hjá
Síld og fiski þar til hún lét af störf-
um vegna aldurs.
Útför Gunnhildar verður gerð
frá Fríkirkjunni í Hafnarfirði í dag
og hefst athöfnin klukkan 14.
1922, d. 9. september
2004. Foreldrar hans
voru Páll Þorgilsson,
f. 14. maí 1890, d. 12.
apríl 1939, og Ósk
Sigríður Jónína Guð-
mundsdóttir, f. 11.
ágúst 1898, d. 15 nóv-
ember 1987. Fóstur-
foreldrar Júlíusar
voru Bjarni Ólafur
Árnason og Steinunn
Árnadóttir. Börn
Gunnhildar og Júlíus-
ar eru: 1) Sigurður
Thoroddsen, f. 1944.
2) Steinunn, f. 1949, gift Hafsteini
Björnssyni, f. 1949, börn þeirra
eru: a) Júlíus Björn, f. 1968, maki
Lisa Jenny, f. 1972, og eiga þau eitt
barn. b) Gunnhildur Kristný, f.
1970, maki Gunnar Bergmann
Traustason, f. 1965, og eiga þau tvö
börn. c) Viðar Páll, f. 1974, maki
Sólveig Bláfeld Agnarsdóttir, f.
1974, og eiga þau þrjú börn. d)
Hlynur, f. 1976, maki Elín Sigur-
veig Jónsdóttir, f. 1975, og eiga þau
þrjú börn. 3) Bjarni Ólafur, f. 1951,
maki Regína Magnúsdóttir, f. 1949,
börn þeirra eru: a) Hilmar Brynjar,
f. 1974, maki Ulrika Erikson, f.
Mig langar í fáum orðum að minn-
ast elskulegrar tengdamóður minnar
Gunnhildar Ingibjargar Georgsdótt-
ir. Kynni mín af henni hófust þegar
ég kynntist konuefni mínu árið 1967
er ég stundaði nám við vélskóla Ís-
lands og fór að venja komur mínar á
heimili þeirra hjóna á Öldugötu 6 í
Hafnarfirði. Hidda eins og hún var
kölluð tók mér vel. Fljótlega tókust
með okkur vinátta og trúnaður sem
hélst alla tíð. Hidda bar mikla um-
hyggju fyrir sínu fólki. Eftir að við
hjónin fluttumst vestur á Rif og
komum í heimsókn var elduð kjöt-
súpa og teknar fram dýnur til að sofa
á. Hidda og Júlli tóku að sér hlutverk
uppalenda á veturna þegar elsti son-
ur okkar sótti skóla fyrir sunnan og
bjó hann þá hjá þeim. Ég er mjög
þakklátur fyrir þá umhyggju og ást-
úð sem ég naut hjá Hiddu og þær
góðu stundir sem ég hef átt með
þeim hjónum á heimili þeirra, í bú-
staðnum og ekki síst á heimili okkar.
Sigurður, Steinunn, Bjarni, Ingi-
björg, Georg og fjölskyldur, ég vil
votta ykkur mína dýpstu samúð og
biðja góðan guð að styrkja ykkur í
sorginni.
Hafsteinn Þ. Björnsson.
Elsku amma. Sem mér þótti svo
vænt um. Nú er afi hættur þessu
flakki og búinn að ná í þig.
Hidda amma, þú varst svo sterk
og dugleg kona og þér var svo margt
til lista lagt og hef ég litið upp til þín í
gegnum árin og viljað verða lík þér.
Þú og afi voruð mjög samrýnd og
hafðir þú stundum áhyggjur af hon-
um ef þú varst ekki nærri . Ykkar
heimili var griðastaður margra í
gegnum tíðina bæði í styttri og
lengri tíma. Ég var ein af þeim sem
bjuggu hjá ykkur um tíma. Ég veit
að það eru margir sem geta þakkað
ykkur fyrir hjálp og stuðning af ein-
hverju tagi í gegnum tíðina. Heimili
ykkar bar þess vott hversu mikil
húsmóðir og handavinnukona þú
varst, það eru ófáir sem var hlýtt í
ullarsokkum eftir þig. Þér þótti svo
vænt um blómin þín og gafstu þér
góðan tíma til að hugsa um þau og
varð ég oft vitni að því að þú talaðir
við þau, þú sagðir að það væri gald-
urinn til að fá þau til að vera svona
falleg . Ég man hvað okkur systk-
inunum fannst gaman að fá ykkur
afa vestur því þá áttum við von á ein-
hverju góðu, annaðhvort dóti eða
nammi. Jafnvel eftir að ég varð ung-
lingur varstu oft að gauka að manni
nammi eða pening. Þú passaðir að
enginn færi svangur frá þér, þú varst
góður kokkur, enginn steikti eins
góðan fisk eins og þú gerðir og alltaf
var tilbúið pönnsudeig í ísskápnum
eða nýjar kleinur. Svona gæti ég tal-
ið upp langan lista.
Þegar ég var 17 ára reddaðir þú
mér vinnu þar sem þú varst að vinna
í Síld og fisk þar barst þú ábyrgð á
kæfugerðinni, ég var svo stolt af að
eiga svona ömmu. Sparsöm varstu
en ekki nísk. Þú áttir það til að labba
á eftir okkur og slökkva alltaf ljósin,
þú varst líka svolítill safnari, þú áttir
símaskrár og freemanslista mörg ár
aftur í tímann og ef ég var að fárast
yfir þessu drasli sagðir þú alltaf að
þetta væri í lagi því þetta borðaði
ekki mat. Svo seinni ár þegar ég var
að klippa þig eða gera eitthvað fyrir
þig þakkaðir þú fyrir með að kyssa
mig og segja að það væri létt í vasa.
Það eru mörg ár síðan þú spurðir
mig hvort hægt væri að lita þig silfr-
aða því þig langaði til að vera með
silfurgrátt hár eins og systur þínar,
sem við barnabörnin köllum silfur-
skotturnar okkar á milli en þú náðir
ekki að verða alveg hvít . Ef ég ætti
að telja upp allt það sem annaðhvort
þú gerðir eða kenndir mér yrði það
langur listi.
Það breyttist ýmislegt þegar þú
svo veiktist en gestrisin varstu alltaf
og þótti þér leitt ef þú gast ekki boð-
ið okkur eitthvað þegar við komum í
heimsókn. Ekki grunaði mig að þeg-
ar ég heimsótti þig daginn áður en
þú fórst að þarna væri ég að kveðja
þig í síðasta skiptið en ég veit að þú
ert sátt. Við áttum saman yndislegt
aðfangadagskvöld fyrir tveimur ár-
um. Þú barst alltaf sterkar tilfinn-
ingar vestur í Miðhús. Vildir þú að
við notuðum bústaðinn meira. Þegar
þú varst orðin veik var þér alltaf svo
illt í höfðinu, vildir að við gæfum þér
nýjan haus. Gat ég ekki orðið við ósk
þinni en ég veit að núna er þér hætt
að vera illt og líður vel hjá afa.
Þín dótturdóttir
Gunnhildur Kristný.
Elsku amma, nú ertu farin frá
okkur og komin í faðminn hans afa
eins og Kristinn Már sagði. Núna
getur langamma kysst og knúsað
langafa. Ef að ég ætti að telja upp
allar góðu minningarnar um þig og
afa þá kæmi heil bók. Þú varst of-
boðslega hjartahlý og raunsæ kona
og tókst alltaf á móti mér með opinn
faðminn. Ég gat alltaf leitað til þín
og afa og þið vilduð alltaf allt fyrir
mig gera. Mér fannst alltaf svo gam-
an þegar afi var að stríða þér og þú
varst alltaf svo pirruð en ég sá alltaf
þessa sterku ást skína úr augum þín-
um. Þið voruð alltaf svo ástfangin.
Ég man hvað það var erfitt þegar afi
dó fyrir tveimur árum þá dó stór
hluti úr þínu hjarta með honum,
hvað það var sárt.
Ég er ofboðslega þakklát fyrir að
hafa fengið að sjá þig daginn áður en
þú fórst, hvað það var mikil værð og
ró yfir þér. Ég veit að þú varst löngu
tilbúin að kveðja þennan heim. Þú og
afi munuð alltaf eiga stóran hluta í
mínu hjarta og ég fyllist alltaf
sterkri hlýju þegar ég hugsa til ykk-
ar og allra stundanna sem ég átti
með ykkur.
Elsku amma, við – ég og strák-
arnir – munum sakna þín sárt.
Jóhanna Kristín.
Elsku amma mín, nú ertu farin og
ég get varla trúað því eða sætt mig
við það að fá aldrei aftur að faðma
þig. Ég gleðst jafnframt yfir því að
þessari áralöngu baráttu þinni sé
lokið og þú loksins komin til hans
afa. Ég veit að þú ert komin á betri
stað og þér líður betur en ég sakna
ykkar mjög mikið.
Ég á svo margar góðar minningar
um þig, amma mín, svo erfitt er að
velja úr og koma þeim á prent.
Það sem mér er minnisstæðast
þegar ég hugsa til baka er þegar þið
bjugguð á Hraunbrún 3 í Hafnar-
firði. Þegar við vorum að koma suður
í heimsókn var alltaf tekið svo vel á
móti okkur og þú hafðir alltaf
áhyggjur af því hvort við værum
svöng eða þreytt og galdraðir fram
hinar ýmsu kræsingar á einu auga-
bragði og svo var auðvitað kandísinn
á sínum stað.
Mér er það mjög minnisstætt þeg-
ar við vorum að fara á ættarmót, við
vorum í tjaldi en þið í brúna tjald-
vagninum ykkar sem var alltaf eins
og hálfgert samkomutjald og allir
voru svo hjartanlega velkomnir, öll-
um var boðið sæti og nýbakað bakk-
elsi. Sérstaklega man ég eftir klein-
unum og vínarbrauðunum sem mér
fannst svo æðislega gott.
Ekki má nú gleyma ullarsokkun-
um sem þú varst svo dugleg að
prjóna, þeir voru bestu ullarsokkar í
heimi.
Þegar ég minnist hennar ömmu
minnar hlýnar mér um hjartaræt-
urnar því hún var svo ljúf og góð
kona, vildi allt fyrir mann gera og
var alltaf til staðar þegar maður
þurfti á henni að halda.
Það er svo erfitt að kveðja þá sem
maður elskar en svona er nú þetta líf,
ég mun hitta ykkur þegar minn tími
kemur.
Með þakklæti fyrir allar þær
stundir sem við áttum saman, guð
blessi þig, elsku amma mín.
Hlynur Hafsteinsson.
Elsku Hidda mín, nú ertu loksins
búin að finna hann Júlla þinn, en við
hin eigum eftir að sakna ykkar mjög
mikið.
Ég gleymi aldrei okkar fyrstu
kynnum, við Hlynur vorum nýbyrjuð
að vera saman og heimsóttum ykkur
á Hraunbrúnina. Það var nú vel tekið
á móti okkur og þegar Hlynur missti
það út úr sér að ég ætti afmæli eftir
örfáa daga stökkst þú á fætur og
náðir í ullarsokka því almennilega af-
mælisgjöf skyldi ég nú fá frá ykkur.
Oft hef ég hugsað með mér, ef ég
hefði nú bara fengið að kynnast ykk-
ur fyrr eða gefið mér meiri tíma til
að heimsækja ykkur því tíminn leið
alltof hratt. Mér hefur reyndar verið
sagt hvernig þú varst hér á árum áð-
ur en ég á mínar góðu minningar um
þig sem ég held fast í. Þú varst mér
svo góð og við gátum svo sannarlega
sprellað, það kom nú fyrir í örfá
skipti að þú sagðir mér til syndanna
en það þótti mér bara vænt um.
Hann Jón Viðar man sko eftir
Hiddu ömmu og á vonandi alltaf eftir
að gera það en hinir piltarnir eru svo
litlir að þeir náðu því miður ekki að
kynnast þér.
Elsku Hidda mín, við Jón Viðar,
Kristján Snævarr og Eyþór Júlíus
kveðjum þig hinstu kveðju. Guð
geymi þig.
Elín S. Jónsdóttir.
Nú er hún amma langamma farin
og mig langar að minnast hennar í
nokkrum orðum. Hiddu, eins og hún
var kölluð, hitti ég fyrst fyrir 15 ár-
um þegar ég kom heim til tilvonandi
tengdaforeldra minna í fyrsta sinn.
Það runnu á mig tvær grímur þegar
mér var boðið til borðs með ömm-
unni og afanum líka. Það var kjúlli í
matinn eins og þeim þótti svo góður.
Ég var 16 ára krakki og hef ekki enn
þann dag í dag tekist að borða kjúk-
lingalæri með hnífapörum þetta var
einn erfiðasti matartími sem ég hef
lent í. En fljótlega var þessi matar-
tími fjarlæg minning því mér var
tekið eins og einu af barnabörnun-
um. Það voru ófáar Reykjavíkurferð-
irnar sem voru farnar og alltaf gat
maður stólað á að koma að uppábúnu
rúmi á Hraunbrúninni og mat fyrir
heila hersveit. Henni var mjög um-
hugað um að maður færi aldrei
svangur frá þeim.
Eftirminnilegustu stundir hjá
henni voru þegar ég var að bíða eftir
að fara á fæðingardeildina árið 1997.
Í heila viku nánast hljóp hún á eftir
mér til að vita hvort ég væri svöng,
þreytt, kalt eða bara eitthvað. Hidda
var ákveðin persóna og ábyrg og
fannst greinilega að hún bæri
ábyrgð á mér á meðan ég dveldi hjá
henni. Hún var komin í herbergis-
hurðina ef ég svo mikið sem bylti
mér hvort sem það var dagur eða
nótt, hún var alltaf á vaktinni. Ég
held að henni hafi ekki komið dúr á
auga fyrr en barnið var fætt.
Hidda var ákveðin og sterkur per-
sónuleiki, stjórnaði eiginmanni sín-
um, heimili og börnum með stakri
prýði. Það hefur verið erfitt fyrir
hana þegar að bera fór á sjúkdómi
hennar og stjórnin var ekki lengur í
hennar höndum heldur annarra.
Hún sagði svo oft um dætur sínar að
þær væru ferlega frekar og hún
þyldi ekki þetta ráðstjórnarríki í
þeim. Ég á margar minningar um
Hiddu og eftir því sem sjúkdómur
hennar ágerðist og hún flutti vestur
urðu til fleiri minningar, margar
hverjar frekar spaugilegar, sem all-
ar verða geymdar í huga mér.
Elsku Hidda, þú ert kominn í
faðminn hans Júlla þar sem þú vilt
vera. Það hefur sennilega verið beðið
eftir þér hinum megin og vel verið
tekið á móti þér. Hidda, ég mun allt-
af hugsa til þín er ég baka pönnukök-
ur. Án þín hefði mér aldrei tekist að
gera það. Hvíl í friði, Hidda mín, þín
er sárt saknað.
Ættingjum sendi ég samúðar-
kveðjur.
Sólveig Bláfeld Agnarsdóttir.
Elsku amma langamma. Þú sem
alltaf varst svo góð við okkur. Þú
gafst okkur alltaf Kandý og sagðir:
„Ekki taka stóru bitana, þeir geta
hrokkið ofan í ykkur.“ Svona varstu
góð. Við vonum að hausverkurinn sé
farinn og þér líði betur hjá afa lang-
afa.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson)
Kysstu afa fyrir okkur.
Þín langömmubörn
Viktoría, Hafsteinn og
Stefanía Viðarsbörn.
Elsku langamma. Nú ert þú farin
upp til Guðs og orðin engill eins og
langafi. Við munum sakna þín.
Jóhann Steinn og Trausti Leó.
Gunnhildur Ingibjörg
Georgsdóttir
✝
Móðir okkar, tengdamamma, amma og langamma,
INGIBJÖRG JÓNSDÓTTIR
ljósmóðir
frá Gemlufalli í Dýrafirði,
húsfreyja á Hálsi
í Kjós,
lést aðfaranótt laugardagsins 16. nóvember.
Útför hennar verður gerð frá Grafarvogskirkju föstu-
daginn 24. nóvember kl. 13:00.
Guðmundur Gíslason, Nína Björnsdóttir,
Jón Gíslason, Sólrún Þórarinsdóttir,
Halldór Gíslason, Vilborg Sigurðardóttir,
Ágústa Gísladóttir,
Sigríður K. Gísladóttir,
Gísli Ö. Gíslason,
Andrés F. Gíslason, Svana Lísa Davíðsdóttir,
Hjörtur Gíslason, Guðrún Ingadóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Morgunblaðið birtir minningargreinar alla útgáfudagana.
Skil | Greinarnar skal senda í gegnum vefsíðu Morgunblaðsins: mbl.is –
smella á reitinn Senda efni til Morgunblaðsins – þá birtist valkosturinn
Minningargreinar ásamt frekari upplýsingum.
Skilafrestur | Ef birta á minningargrein á útfarardegi verður hún að berast
fyrir hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á föstudegi ef útför er á mánudegi
eða þriðjudegi). Ef útför hefur farið fram eða grein berst ekki innan hins til-
tekna skilafrests er ekki unnt að lofa ákveðnum birtingardegi. Þar sem pláss
er takmarkað getur birting dregist, enda þótt grein berist áður en skila-
frestur rennur út.
Lengd | Minningargreinar séu ekki lengri en 3.000 slög (stafir með bilum -
mælt í Tools/Word Count). Ekki er unnt að senda lengri grein. Hægt er að
senda örstutta kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur, og votta þeim sem
kvaddur er virðingu sína án þess að það sé gert með langri grein. Ekki er
unnt að tengja viðhengi við síðuna.
Formáli | Minningargreinum fylgir formáli, sem nánustu aðstandendur
senda inn. Þar koma fram upplýsingar um hvar og hvenær sá, sem fjallað er
um, fæddist, hvar og hvenær hann lést, um foreldra hans, systkini, maka og
börn og loks hvaðan útförin fer fram og klukkan hvað athöfnin hefst. Ætlast
er til að þetta komi aðeins fram í formálanum, sem er feitletraður, en ekki í
minningargreinunum.
Minningargreinar