Morgunblaðið - 19.01.2007, Blaðsíða 32

32 FÖSTUDAGUR 19. JANÚAR 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Sigurlaug Gísla-dóttir fæddist
25. september 1920.
Hún lést á hjúkr-
unarheimilinu
Garðvangi í Garði
sunnudaginn 14. jan-
úar síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Margrét R. Jóns-
dóttir, f. á Hóli í
Skag. 6.7. 1880, d. í
Keflavík 26.1. 1963
og Gísli Sigurðsson,
f. á Hvaleyri við
Hafnarfjörð 9.3.
1886, d. 3.5. 1967. Systkini Sig-
urlaugar eru: Símon Guðlaugur, f.
27.12. 1909, Sigurður, f. 16.7. 1911,
Jónína Sigríður, f. 10.8. 1912, Guð-
rún Helga, f. 27.12. 1913, Margrét
Friðbjörg, f. 18.7. 1915, Jón, f. 12.5.
1917 og Jóhanna, f. 9.7. 1918.
Sigurlaug giftist 30.12. 1944
Birni Símonarsyni, f. í Bergvík í
Leiru 16.8. 1916, d. í Keflavík 2.2.
1964. Börn: 1) Sigurður Gíslason
Ólafsson, f. 18.8. 1942, faðir hans
Ólafur Þorsteinn Sigurðsson. Kona
1 Erna Jónsdóttir, f. 11.7. 1936, d.
9.6. 1985. Dóttir Ernu og fóst-
urdóttir Sigurðar er Þóra Björk
Nikulásdóttir, f. 20.10. 1959. Börn
Ernu og Sigurðar eru Sigurbjörg,
f. 2.5. 1969 og Óli Jón, f. 9.9. 1971.
Seinni kona Sigurðar er Guðbjörg
Ingimundardóttir, f. 5.11. 1950. 2)
Sigurbjörn Björnsson, f. 15.6. 1945,
kvæntur Þóru Þórhallsdóttur, f.
5.9. 1949. Börn þeirra eru: a) Sig-
urjóna, f. 4.8. 1966, gift Kristni
Karli Ólafs, f. 25.4. 1962. Börn Sig-
urjónu og Benedikts Áskelssonar
eru Sigurbjörn Þór og Vilborg
Telma. Börn Sigurjónu og Kristins
eru Björgvin Haraldur, Kristinn
Freyr og Herdís Matthildur.
Barnabarnabörn Sigurbjörns og
Þóru eru þrjú. b) Ástrún, f. 24.3.
1970. Synir hennar eru Arnar Már
Kjartansson og Elvar Þór Magn-
ússon. c) Björn, f. 7.9. 1976, maki
Guðlaug Ólöf Sigfúsdóttir. Börn
ur, f. 15.9. 1976. Synir þeirra Símon
og Kári. b) Sverrir Pétur, f. 5.11.
1975, maki Birta Rós Sigurjóns-
dóttir, f. 2.5. 1980. Sonur þeirra
Pétur Breki. Fyrir átti Sveinbjörg
dótturina Helgu Þórhallsdóttur, f.
7.3. 1970, gift Einari Rúnari Ís-
fjörð, f. 9.12. 1972. Börn þeirra eru
Elsa Björk og Ágúst Ísfjörð. 7)
Guðmundur Magnús Björnsson, f.
15.2. 1953, kvæntur Halldóru Birnu
Gunnarsdóttur, f. 17.5. 1952. Börn
þeirra eru: a) Berglind, f. 30.3.
1975. Sonur hennar Guðmundur
Magnús Sundström. c) Jón Bjarni,
f. 2.12. 1978, kvæntur Magneu Huld
Ingólfsdóttur. Dóttir Jóns Bjarna
og Eydísar Lenu Elvarsdóttur er
Elva Sóley Schuler. d) Birna, f.
19.7. 1983, maki Sveinbjörn Freyr
Arnaldsson, f. 17.11. 1972. Sonur
þeirra Björn Magnús. 8) Ísleifur
Björnsson, f. 28.7. 1954, kvæntur
Ingigerði Guðmundsdóttur, f.
27.12. 1956. Sonur þeirra Haf-
steinn, f. 12.3. 1975. 9) Hrönn
Björnsdóttir, f. 26.12. 1955, gift
Friðriki Steingrímssyni, f. 25.4.
1954. Börn þeirra eru Sigurjón, f.
1.12. 1982 og Ragnheiður, f. 26.10.
1984. 10) Friðbjörn Björnsson, f.
10.12. 1958, kvæntur Guðrúnu
Helgadóttur, f. 27.4. 1958. Börn
þeirra eru: a) Vignir, f. 8.5. 1975,
sambýliskona Margrét Salóme Sig-
urðardóttir. Börn, Jóhanna Rósa,
Birgitta Rún og fósturbörn eru
Valgerður Kristín og Sigurður
Rafn. b) Baldur, f. 28.7. 1976, sam-
býliskona Birna Ómarsdóttir. Börn
eru Kristín Erla og Bryndís Inga,
fóstursonur Róbert W. c) Helgi
Rúnar, f. 14.7. 1979, börn hans eru
Veigar Örn, Guðrún Edda og Frið-
björn Þór. d) Margrét Rósa, f. 31.1.
1984, sambýlismaður Gunnsteinn
Örn Hjartarson. 11) Ómar Björns-
son, f. 19.12. 1959. 12) Viggó
Björnsson, f. 8.8. 1962, maki Evelyn
Eikemo, f. 22.12. 1959. Börn Vig-
gós a) Örn Steinar, f. 10.12. 1983,
dóttir Anna Rakel, b) Leifur Ómar,
f. 11.1. 1998 og c) Ingibergur, f.
2.10. 1993.
Útför Sigurlaugar verður gerð
frá Keflavíkurkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
þeirra eru Þóra Snæ-
dís og Elva Rut, en
fyrir átti Guðlaug
Árnínu Lenu Rúnars-
dóttur. d) Þorgerður,
f. 18.8. 1982, maki Val-
geir Magnússon, f.
21.3. 1984. Börn
þeirra eru Laufey
Lind og Björn Ólafur.
Fyrir átti Þorgerður
Sædísi Lind Ívars-
dóttur, faðir er Ívar
Þór Erlendsson. 3)
Halldór Björnsson, f.
25.8. 1946, kvæntur
Abelínu Huldu Harðardóttur, f. 5.1.
1950. Börn þeirra eru: a) Þórhallur,
f. 5.8. 1969, börn hans og Huldísar
Franksdóttur, þau skildu, eru Bjart-
ur og Aðalheiður, en fyrir átti Huld-
ís soninn Annel Helga Finnbogason.
b) Bjarney, f. 13.11. 1970, gift Elíasi
Birki Bjarnasyni, f. 30.11. 1971.
Börn þeirra eru Hrund og Eyrún. c)
Arnar Halldórsson, f. 30.11. 1972,
maki Helga Þórkelsdóttir, f. 5.11.
1973. Sonur þeirra er Ívar Fannar.
d) Daði Halldórsson, f. 27.9. 1975,
maki Iben Højer Larsen, f. 5.2. 1975.
Börn þeirra eru Malthe Kristófer og
Abelína Saga. 4) Gísli Grétar Björns-
son, f. 26.10. 1947, maki Bryndís
Haraldsdóttir, þau skildu. Börn
þeirra eru: a) Þorsteinn, f. 24.10.
1972. b) Sigurlaug, f. 8.11. 1976,
maki Kjartan Friðriksson, f. 3.4.
1976, dóttir þeirra Árdís Eyja. c)
Fjölnir, f. 8.9. 1988. d) Ýmir Páll, f.
10.4. 1992. Sambýliskona Gísla Grét-
ars er Guðrún Jónsdóttir, f. 18.12.
1952. 5) Lilja Björnsdóttir, f. 19.8.
1949. Dætur hennar eru: a) Sigrún
Eygló Davíðsdóttir, f. 17.7. 1982, gift
Sigurjóni Árnasyni, f. 16.7. 1976.
Dætur þeirra eru Lilja Mist og Árný
Eva. b) Sóley Bára Betony, f. 24.5.
1985. Dóttir hennar er Sigurlaug
Birna. 6) Símon Björnsson, f. 18.5.
1951, kvæntur Sveinbjörgu Sverr-
isdóttur, f. 4.4. 1950, d. 3.10. 2002.
Börn þeirra eru: a) Björn, f. 18.5.
1974, kvæntur Söru Dögg Gylfadótt-
Ég kynntist tengdamóður minni
árið 1966, þá nýlega orðin 16 ára, að
sniglast í kringum Halldór, þriðja
elsta soninn. Það var mikil upplifun að
koma á þetta fjölmenna heimili.
Lauga hafði þá misst manninn sinn
tveimur árum áður.
Lauga var sterk og ákveðin kona,
hún var ekki allra og flíkaði ekki til-
finningum sínum. Ekki hafði hún
mikla trú á brölti okkar ungu
kvennanna sem trúðum á jafnrétti
kynjanna. „Það verður ekki fyrr en
mín kynslóð er gengin,“ sagði hún.
Nú er sú kynslóð að hverfa en fátt
hefur breyst.
Ég dáðist að Laugu en átti bágt
með að skilja þann styrk sem hún
hafði til að halda þessari stóru fjöl-
skyldu saman. Hún vann á tveimur til
þremur stöðum til að ná endum sam-
an og eldri börnin fóru til vinnu um
leið og þau gátu til að færa björg í bú.
Það erfiðasta sem Lauga tókst á
við, var að næstyngsti sonurinn, sem
er með Down’s-heilkenni, varð að
vistast 10 ára gamall á stofnun. Það
voru þung spor en aðstæður á þessum
árum buðu ekki upp á annað. Það var
mikill léttir fyrir Laugu þegar þessi
sonur eignaðist gott heimili í ná-
grenninu og þau gátu fylgst betur
hvort með öðru.
Kynni mín af Laugu styrktust
verulega þegar við fórum nokkrum
sinnum saman í sumarleyfi. Lauga
var skemmtilegur ferðafélagi og
hrókur alls fagnaðar. Við fórum
nokkrar ferðir um landið og voru
Lilja mágkona mín og Ómar mágur
með í för ásamt börnum okkar Lilju.
Gist var í tjöldum og á kvöldin voru
sviðin steytt úr hnefa flötum beinum í
grasinu en þá voru hvorki stólar né
borð með í för.
Enn nánari kynni hef ég haft af
Laugu í gegnum manninn minn. Mið-
að við hve fjölskyldan var stór og oft
þröngt í búi, hefði mátt búast við sárri
reynslu frá æskuárunum, en öðru
nær. Maðurinn minn minnist oft þess-
ara ára þegar fjölskyldan bjó „uppi í
Heiði“ eins og það hét þá. Hann segist
nota þessar minningar sem brunn að
sækja í vellíðan og uppörvun. Þarna
áttu þau áhyggjulaust og frjálst líf,
svona mörg systkini, og auðvitað var
oft erfitt en það segir hann að hafi
þroskað sig og er þakklátur foreldr-
um sínum fyrir uppvaxtarárin. Þetta
voru ár fátæktar í krónum og aurum
talið en ríkidæmi í ástríki og kær-
leika.
Í kringum Laugu hefur verið mikið
barnalán. Hennar börn voru ekki
gömul þegar þau fóru sjálf að eignast
börn og eins og maðurinn minn sagði
eitt sinn: „Ég var nýhættur að ýta
systkinum mínum í vagni þegar ég fór
að ýta mínum eigin vagni“. En nú eru
afkomendur Laugu 85 talsins.
Á fyrstu árunum voru jólaboðin
haldin heima hjá Laugu og var oft
handagangur í öskjunni en fljótlega
var fjöldinn orðinn slíkur að leigja
þurfti sal. Lauga hafði mikið yndi af
því að hitta hópinn sinn og í sumar
sem leið komum við flest saman við
sumarbústað næstelsta sonarins og
auðvitað lét Lauga sig ekki vanta
þrátt fyrir háan aldur og lélega heilsu.
Ég á eingöngu hlýjar og góðar
minningar um tengdamóður mína,
sem nú hefur loks hitt hann Bjössa
sinn aftur, en hún var sannfærð um að
þau myndu hittast á ný.
Hafðu þakkir fyrir allt elsku Lauga
mín, þín tengdadóttir
Hulda.
Elsku Lauga.
Mig langar í örfáum orðum að
þakka þér fyrir að hafa fengið að
kynnast þér og fyrir alla þá hlýju og
vináttu sem þú sýndir mér alla tíð.
Ég man alltaf þegar ég hitti þig í
fyrsta sinn, þá nýfarinn að vera með
dóttur þinni, þú varst örlítið við skál,
glöð og hress og þegar þú kvaddir
mig sagðir þú:
„Ég vona að fyrstu kynni þín af
kerlingunni spilli ekki fyrir ukkur.“
Það var nú öðru nær, við urðum strax
hinir mestu mátar og það hélst alla
tíð.
Í dekri þínu við mig minntir þú mig
oft á að ég væri nú eini tengdason-
urinn.
Þér fannst við búa alltof langt í
burtu og mörg voru þau símtölin sem
ég svaraði og þá var sagt á hinum
endanum: „Já, sæll og bless, hvað
syngur í ukkur“. Þú lést þér annt um
okkur öll og vildir fylgjast með og fyr-
ir það vil ég þakka.
Elsku Lauga, ég veit að þú varst
farin að þrá þá hvíld sem þú hefur nú
fengið og í sorg minni þakka ég Guði
fyrir að hafa bænheyrt þig.
Við áttum hér saman svo indæla stund
sem aldrei mér hverfur úr minni.
Og nú ertu genginn á guðanna fund
það geislar af minningu þinni.
Þakka þér fyrir allt og allt.
Guð blessi minningu þína.
Þinn tengdasonur.
Friðrik Steingrímsson,
Mývatnssveit.
Elsku amma, þú varst alltaf svo
stór hluti af okkar lífi, varst okkur
sem önnur móðir. Ef mamma sagði
nei þá spurðum við bara ömmu og oft-
ar en ekki var sagt já við alls konar
vitleysum og uppátækjum. Margar
minningar þjóta í gegnum hugann, ég
man fyrst eftir mér í Heiðarhvamm-
inum hjá ömmu u.þ.b. 3 ára, sitjandi
við appelsínugula borðið, við tvær
saman að borða fisk og hlusta á út-
varpsfréttirnar, við tvær að baka fyrir
jólin, við tvær að horfa á strumpana
og stelast til að drekka kókómjólk í
stofunni. Svo margar minningar um
góðar stundir sem eru mér svo dýr-
mætar.
Við systurnar höfum undanfarna
daga verið að rifja upp ýmislegt bros-
legt, við vorum alltaf svo spenntar að
fá að sjá nýja bílinn, fá að sjá hvernig
hann yrði á litinn því það var það eina
sem breyttist á milli ára, alltaf varð
Mitsubishi Lancer fyrir valinu, sjálf-
skiptur að sjálfsögðu, því þú gast ekki
skipt um gír án þess að beygja, þér lá
líka oft á í umferðinni og við sungum
„Frá, frá, því ömmu liggur á“.
Við eyddum mörgum stundum
saman og fundum okkur ýmislegt til
dundurs, gátum eytt mörgum
klukkutímum í að byggja spilaborgir
og svo seinna spila rommý og manna
með hvítu Flugleiðaspilunum, amma
var líka mjög gott hárgreiðslumódel
sem kvartaði aldrei undan illri með-
ferð.
Alltaf vorum við með þér eða þú
með okkur, þú átt þinn stað í öllum
okkar æskuminningum, alla okkar
ævi hefur amma verið til staðar þegar
eitthvað bjátaði á og alltaf var gott að
koma til ömmu.
Amma var kona sem hugsaði alltaf
Sigurlaug Gísladóttir
✝ Kristján Krist-jánsson (Danni)
fæddist í Reykjavík
5. júlí 1925. Hann
lést á Elliheimilinu
Grund föstudaginn
12. janúar síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru Kristján Jóns-
son, f. í Króki í Út-
skálasókn í Miðnes-
hreppi 1. júní 1870,
d. í Reykjavík 5.
október 1946, og
Kristín Þorkels-
dóttir, f. í Þurrabúð-
um í Káravík í Seltjarnarnessókn
8. ágúst 1891, d. 9. desember 1982.
Alsystkin Kristjáns
eru: Sigríður, f. 1920,
Magnús, f. 1921, d.
1997, Hulda, f. 1924,
d. 1998, Valgerður, f.
1926, Sveinn, f. 1929,
Helga, f. 1930, Guð-
ríður, f. 1933, og
Magnea, f. 1934.
Samfeðra eru Stein-
unn, f. 1893, d. 1984,
Magnea Bjarney, f.
1895, d. 1939, og
Kjartan, f. 1895, d.
1956.
Útför Kristjáns
verður gerð frá Árbæjarkirkju í
dag og hefst athöfnin klukkan 11.
Við systursynir Danna minnumst
hans með söknuði. Hann var ætíð
stór hluti af lífi okkar og við áttum
mikil og góð samskipti við hann. Þeg-
ar við heimsóttum Danna í æsku var
alltaf nóg um að tala og þar var
áhugamál okkar allra, knattspyrnan,
ofarlega á blaði. Áhugi hans á þessari
fallegu íþrótt var einskær og félagið
hans var Fram. Danni fór á flest alla
leiki til að sjá Framarana spila, hvort
sem það var í knattspyrnu, hand-
bolta eða körfubolta. Þegar við
spurðum hann hvort hann ætlaði að
fara á næsta leik með Fram var svar-
ið iðulega að það ætlaði hann að gera
nema hann væri eitthvað mikið veik-
ur. Þetta lýsti mikilli ástríðu hans á
íþróttum og Knattspyrnufélaginu
Fram. Við ræddum ávallt mikið um
nýja leikmenn og hugsanlegar breyt-
ingar á liðinu milli ára og þyrsti
Danna að vita allt sem hægt var um
félagið sitt. Gleði hans var ósvikin
þegar vel gekk og vonbrigðin augljós
þegar miður gekk. Ávallt var hægt
að sjá á svip hans þegar hann kom
heim í Búðargerði hvort Fram hefði
sigrað eða tapað. Stelpurnar í hand-
boltanum hjá Fram voru í miklu
uppáhaldi hjá Danna og þótti honum
afskaplega vænt um árituðu mynd-
ina sem hann fékk af stelpunum á
sjötugsafmælinu sínu. Þar passaði
hann líka vel upp á að vera með
leikjaniðurröðun alveg á hreinu til að
missa ekki af neinum leik.
Vatnsveita Reykjavíkur var vinnu-
staður Danna nær alla hans starfs-
ævi. Samviskusemi og áræði ein-
kenndu störf hans og var hann
vinsæll meðal vinnufélaganna. Varla
var dagur sem hann missti úr vinnu
og traustari starfsmenn voru vand-
fundnir.
Danni fylgdist vel með enska bolt-
anum og þar var hans lið Arsenal.
Þátttaka hans í getraunum er okkur
bræðrum minnisstæð. Við áttum til
að koma í heimsókn til þeirra Huldu,
systur Danna og fara í gegnum get-
raunaseðil laugardagsins með hon-
um. Djúpt var farið í málin og vildi
hann vera með á hreinu hvar liðin
stæðu í deildinni og aðra hluti sem
honum fannst skipta máli þegar seð-
illinn var útfylltur. Síðan á laugar-
dagskvöldum vorum við í símasam-
bandi og fórum vel yfir seðilinn og þá
var spennan mikil. Stundum náðust
litlir vinningar, en sá stóri kom ekki.
Það var ekki aðalatriðið, heldur ein-
skær áhugi og gleði sem enski bolt-
inn veitti honum.
Fyrir um tíu árum fluttust Danni
og Hulda frænka á Elliheimilið
Grund. Þar var þeim vel tekið og
byrjaði Danni fljótlega í föndrinu og
saumaði púða af miklum krafti.
Flestir voru púðarnir með merkjum
íslensku og ensku knattspyrnulið-
anna og var Danni óþreytandi að
segja okkur frá því hvernig staðan
væri í púðamálunum hjá sér. Hann
sagði reyndar frá því að mest væri
beðið um KR-púðana, en þegar
gengið var á Danna og hann spurður
hvort hann ætlaði ekki að ganga í KR
aftók hann það með öllu og sagði að
hann myndi ávallt verða Framari.
Við það stóð Danni enda kom ekkert
annað til greina af hans hálfu.
Bestu þakkir færum við starfsfólki
Elliheimilisins Grundar fyrir ein-
staka umönnun og aðstoð við Danna
frænda okkar.
En er ég, Drottinn, einn af þeim,
má ég þá kallast þinn?
Munt þú, er kemur, Herra, heim
mig hitta viðbúinn?
Ó, lát mig hvíld ei fyrri fá
en fengið hef ég vissu þá,
og fyrr en svara sérð þú mig,
þú sér ég elska þig.
(V. Briem)
Minningin um Danna mun lifa í
hugum okkar að eilífu.
Kristján Helgason, Sigurður
Þórir og Halldór Örn
Þorsteinssynir.
„Hvenær ætlarðu að kyssa mig
bless?“ spurði Danni frændi mig
þegar ég var fimm ára gömul og
brosti sínu stóra svolítið skakka
brosi. Ég var feimin við þennan stóra
og einlæga bróður mömmu minnar
og sagðist ætla að gera það þegar ég
yrði níu ára, því mér fannst það svo
langt í burtu. Svo þegar ég varð níu
ára kom að því að ég fór að kyssa
Danna bless, enda rukkaði hann mig
Kristján Kristjánsson
Morgunblaðið birtir minning-
argreinar alla útgáfudagana.
Skil | Greinarnar skal senda í gegn-
um vefsíðu Morgunblaðsins: mbl.is –
smella á reitinn Senda efni til Morg-
unblaðsins – þá birtist valkosturinn
Minningargreinar ásamt frekari
upplýsingum.
Myndir | Ef mynd hefur birst í til-
kynningu er hún sjálfkrafa notuð
með minningargrein nema beðið sé
um annað. Ef nota á nýja mynd er
ráðlegt að senda hana á mynda-
móttöku: pix@mbl.is og láta um-
sjónarmenn minningargreina vita.
Minningargreinar
Minningarkort
Krabbameinsfélagsins
540 1990
krabb.is/minning