Morgunblaðið - 28.01.2007, Síða 15

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 28. JANÚAR 2007 15
I
nnan vébanda Íþrótta- og ól-
ympíusambands Íslands eru 27
sérsambönd. Konur gegna að-
eins formennsku í þremur
þeirra, Badminton-, Dans- og
Skautasambandinu.
Sigríður Bjarnadóttir, formaður
Badmintonsambandsins, segir að
það sé gömul saga og ný að erfitt sé
að fá konur til stjórnunarstarfa í
íþróttahreyfingunni. „Ég vissi að
við værum í miklum minnihluta en
ekki að myndin væri svona rosalega
skökk,“ segir hún undrandi yfir
þessum upplýsingum. „Ég held að
fyrir þessu séu fyrst og fremst tvær
ástæður. Annars vegar fást konur
síður til svona verka vegna ábyrgð-
ar inni á heimilunum. Þær eru þar
af leiðandi nískari á frítíma sinn.
Hins vegar snýst þetta um sígilt
vandamál, misrétti í launamálum.
Konur hafa minni laun fyrir sama
vinnutíma og karlar og eru fyrir
vikið ólíklegri til að taka að sér
ólaunuð aukastörf.“
Sigríður hefur enga töfralausn á
því hvernig fá megi fleiri konur til
starfa innan íþróttahreyfing-
arinnar. Það sé þó engum vafa und-
irorpið að það myndi hjálpa til ef
þessi störf væru launuð. „Fjár-
framlög hins opinbera til íþrótta-
hreyfingarinnar hafa verið að
aukast að undanförnu og kannski
gerir það sérsamböndunum kleift
að vera með formenn á launum í
hlutastarfi. Hitt er svo annað mál
að hlutfallslega mætti verja hærri
upphæðum til að styrkja kvenna-
íþróttir en gert er í dag m.a. að
jafna styrki kvenna- og karlalands-
liða.“
Sigríður er þess sinnis að það
væri fengur í því fyrir íþróttahreyf-
inguna að auka hlutfall kvenna í
ábyrgðarstöðum. „Það er a.m.k.
mín reynsla að þær séu oftar en
ekki traustari og samviskusamari
en karlarnir í þessum störfum.“
Áhuginn réði förinni
Sigríður segir áhugann fyrst og
fremst hafa ráðið því að hún tók að
sér formennsku í Badmin-
tonsambandi Íslands fyrir bráðum
tveimur árum. „Mig langaði að
leggja mitt af mörkum. Ég var búin
að sitja í ár í stjórn sambandsins,
auk þess sem ég var formaður í
minni litlu deild í Borgarnesi. Þeg-
ar formannsstaðan losnaði hvatti
þáverandi stjórn mig til að taka
þetta að mér og ég sló til.“
Kynjahlutföllin í stjórn Badmin-
tonsambandsins eru hnífjöfn, þrjár
konur og þrír karlar. Þá er fram-
kvæmdastjóri sambandsins líka
kona, Ása Pálsdóttir. „Við höfum
þekkst frá því við vorum sjálfar í
keppni og vinnum mjög náið sam-
an. Það var ekki síst fyrir orð Ásu
að ég hellti mér út í þetta. Stjórnin
er vel skipuð og auðvitað skiptir
það miklu máli.“
Sigríður kveðst hafa fengið góð-
an stuðning frá fjölskyldu og vinnu-
veitanda meðan á formennskunni
hefur staðið en hún starfar við Há-
skólann á Bifröst. „Það hafa allir
sýnt þessu mikinn skilning og fyrir
það er ég þakklát. Það er ekkert
sjálfgefið að fólk hafi skilning á
svona sjálfboðastarfi.“
Ábyrgð fjölmiðla mikil
Sigríður er sannfærð um að þátt-
ur og ábyrgð fjölmiðla í að auka
veg kvenna í íþróttum sé gríðarleg.
„Fjölmiðlar eru ekkert of góðir til
að fjalla um íþróttir kvenna og
þurfa að gera meira af því. Sama á
við um íþróttir barna. Konur í
íþróttum þurfa að vera sýnilegri og
þá ríður á að hafa aðgang að fjöl-
miðlum. Ég hef oft leitt hugann að
því að það væri frábært að koma á
fót vikulegu íþróttablaði sem hluta
af dagblaði þar sem fjallað væri um
ákveðið efni s.s. þjálfara í hinum
ýmsu greinum, afrekskonur, barna-
íþróttir o.s.frv. Og að fjallað yrði
jafnt um allar greinar, karla, kon-
ur, börn og unglinga. Ég er alls
ekki mótfallin mikilli umfjöllun um
stærri greinarnar þegar við á en
það þarf að finna leið til að minni
greinarnar fái skammlausa umfjöll-
un líka.“
Sigríður vill sjá fleiri konur í
þjálfun og dómgæslu en segir að
þær eigi vont með að ná fótfestu á
þeim vettvangi þar sem þær hafi
ekki notið sömu virðingar og karl-
arnir, en á heildina litið heldur hún
að það sé að breytast. „Gömlu gild-
in eru erfið viðureignar. Þau eru
okkar stærsti þröskuldur. Þessu
viðhorfi þarf að breyta og sú vinna
á að hefjast strax í leikskólunum.“
Sigríður segir að það vanti klár-
lega sýnilegt andlit konu í þá sveit
sem starfar innan ÍSÍ. „Það myndi
auka líkur á að konur sæktust frek-
ar eftir að starfa í framlínu sam-
banda. Það má ekki misskilja mig
þannig að ég vilji skipta ein-
hverjum út úr stjórn ÍSÍ, síður en
svo. Þetta er meira ábending um að
gera konur innan ÍSÍ sýnilegri. Mér
líst afskaplega vel á nýjan forseta
ÍSÍ, Ólaf Rafnsson. Það var líka
ánægjulegt að Sigríður Jónsdóttir
bauð sig fram til forseta ÍSÍ sl. vor,
þó svo að hún hafi ekki náð kjöri þá
var það spor í rétta átt.“
Eiga konur ekki að keyra bíl?
Sigríður blæs á þau sjónarmið að
íþróttir, a.m.k. sumar þeirra, séu
ekki kvenlegar. „Auðvitað hefur
maður heyrt þessa vitleysu, einkum
hér áður fyrr, en hún er ekki svara-
verð. Ekki frekar en konur eigi
ekki að keyra bíl.“
Sigríður á tvö börn, sjö ára strák
og fimm ára stelpu. Þau eru bæði í
íþróttum, hún í körfubolta en hann í
körfubolta og fótbolta. „Ég vil að
þau prófi sem flestar greinar til að
finna fjölina sína en auðvitað þýðir
ekkert að stýra þeim í þessu. Ég hef
aðeins verið að spyrja son minn
hvort hann langi ekki til að prófa
badminton en svarið hefur verið:
Nei,“ segir Sigríður og hlær. „En
hann er reyndar farinn að segjast
langa að prófa og ég hef á tilfinn-
ingunni að það hafi mestmegnis
komið til af öllu umstanginu í
kringum Evrópumótið um daginn
og ég má til með að þakka Morg-
unblaðinu fyrir umfjöllun um það.“
Formaður Badmintonsambands-
ins er ekki í vafa um að kvenna-
íþróttir séu á uppleið á Íslandi.
„Staðan er ágæt en við eigum enn
langt í land með að ná markmiðum
okkar varðandi fjármagn og sýni-
leika. Fyrirmyndunum er alltaf að
fjölga og íslenskum stúlkum er ljóst
að þær eiga ágæta möguleika á því
að ná árangri á íþróttasviðinu. Auð-
vitað finnst manni að þetta eigi
aðgerast hraðar en það er engan
bilbug á íslenskum íþróttakonum
að finna.“
GÖMLU GILDIN
ÞRÖSKULDUR
Morgunblaiðð/RAX
Formaður Sigríður Bjarnadóttir formaður Badmintonsambandsins er ein
þriggja kvenna sem gegna formennsku í sérsambandi innan vébanda ÍSÍ.