Morgunblaðið - 10.03.2007, Blaðsíða 43

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 10. MARS 2007 43
✝ Þórður Jónssonfæddist í
Reykjavík 10. mars
1928. Hann lést á
Landakoti, Land-
spítala – háskóla-
sjúkrahúsi 10. febr-
úar síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
hjónin Arnþrúður
Bjarnadóttir hús-
freyja, f. á Leiðólfs-
stöðum í Stokkseyr-
arhreppi í
Árnessýslu 20. nóv.
1898, d. í Reykjavík
12. nóv. 1955 og Jón Bergsson bif-
reiðarstjóri, f. í Birnufelli í Fella-
hreppi í N-Múlasýslu 7. sept. 1883,
d. í Reykjavík 21. júní 1958. Þórð-
ur var næst elstur fjögurra al-
systkina. Hin eru Bjarni, f. 9. des
1926, d. 29. okt 2006, Erlingur f.
31.des 1929, d. 24. febrúar 2002 og
Arnhildur f. 20.feb. 1931. Þórður
átti þrjú hálfsystkin. Þau eru: Elín
Jónsdóttir f. 23. nóv. 1918, Katrín
Jónsdóttir f. 8. okt. 1922 og Berg-
ur Jónsson f. 24. maí 1924.
Þórður kvæntist á þjóðhátíð-
ardaginn, 17. júní, 1950, Huldu Re-
bekku Guðmundsdóttur sauma-
konu úr Hafnarfirði f. 16. júní
1926. Foreldrar hennar voru Guð-
mundur Valdimar Elíasson vél-
stjóri í Hafnarfirði, f. í Skápadal í
Rauðasandshreppi í V-Barða-
strandarsýslu 9. nóv. 1894, d. 19.
mars 1977 og Sigurlína Magn-
Rebekka Katrín f. 21. okt 1994. 4)
Hulda Sigurlína hjúkrunarfræð-
ingur, f. 15. apríl 1963, maki Sig-
urður Guðmundsson rekstr-
arfræðingur, f. 13. okt. 1960. Börn
þeirra eru a) Guðmundur Vignir
læknanemi, f. 3. des. 1985, b) Svan-
dís f. 2. okt. 1989 og c) Rakel Re-
bekka f. 9. mars 2002.
Þórður Jónsson var fæddur og
uppalinn í Reykjavík. Hann fædd-
ist í Fagradal í Sogamýri og flutti
þaðan 6 ára gamall í miðbæ
Reykjavíkur, fyrst á Baldursgötu
16 og síðar á Bergstaðastræti 50B.
Hann gekk í Austurbæjarskóla og
síðan í Ingimarsskóla v. Lind-
argötu þar sem hann tók gagn-
fræðapróf. Svo lá leiðin í Sam-
vinnuskólann þar sem hann lauk
prófi 1945. Þórður og Hulda
bjuggu sín fyrstu búskaparár á
Suðurnesjum. Þar starfaði hún
sem húsmóðir og saumakona og
hann við verslunar- og skrif-
stofustörf. Vann hann í Matarbúð-
inni í Keflavík um árabil og síðar
við fjármál og bókhald hjá Vél-
smiðju Njarðvíkur. Árið 1965 hóf
hann störf sem bókari og fjár-
málastjóri hjá Hlaðbæ og nú lá leið
fjölskyldunnar í Kópavoginn á
Neðstutröð 2. Þar bjuggu þau í
rúmlega 40 ár. Á árunum 1973–
1977 sérmenntaði Þórður sig í
endurskoðun í Háskóla Íslands og
tvo síðustu áratugi starfsævi sinn-
ar var hann endurskoðandi hjá
Gunnari R. Magnússyni endur-
skoðanda og síðar hjá Alþýðu-
bankanum og Íslandsbanka.
Útför Þórðar var gerð í kyrrþey
22. febrúar.
úsdóttir húsfreyja í
Hafnarfirði, f. á
Hnjóti í Örlygshöfn í
Rauðasandshreppi í
V-Barðastrand-
arsýslu 22. des. 1896,
d. 13. mars 1976.
Börn Þórðar og
Huldu eru: 1) Kol-
brún hjúkrunarfræð-
ingur og kennari, f.
30. nóv. 1950, maki
Bjarni Harðarson
kennari, f. 8. feb.
1950. Börn þeirra
eru a) Þórður Ægir
skurðlæknir, f. 22. maí 1974, b)
Hörður nemi, f. 9. nóv. 1978, unn-
usta Alma Sigrún Sigurgeirsdóttir
nemi f. 9. apríl 1984, og c) Tinna
tónlistarnemi og bókavörður f. 14.
júlí 1981. 2) Bjarni, f. 21. mars
1953, sambýliskona Guðrún Ingi-
björg Guðmundsdóttir hjúkr-
unarfræðingur, f. 11. júlí 1954.
Börn þeirra eru a) Guðmundur
Þór lögfræðingur, f. 2. maí 1978,
unnusta Fjóla Loftsdóttir nemi, f.
27. mars 1979, sonur þeirra Sölvi f.
9. maí 2004, b) Hulda Sólrún nemi,
f. 24. sept. 1986 og c) Berglind f.
24. des. 1990. 3) Arnþór verkfræð-
ingur, f. 21. maí 1958, maki Dröfn
Huld Friðriksdóttir ritari, f. 29.
feb. 1960. Börn þeirra eru a) Ás-
rún Lára sálfræðinemi, f. 9. maí
1984, unnusti Davíð Már Sigurðs-
son verkfræðinemi, f. 3. júlí 1984,
b) Friðrik Þór, f. 26. maí 1987 og c)
Ég horfi um öxl og fletti blöðum
minninganna frá æskuárum mínum
á Suðurnesjum. Þær hefjast á eft-
irstríðsárunum þegar foreldrar
mínir eru að hefja búskap. Ég er
send með mjólkurbrúsa eftir mjólk,
með skömmtunarseðla til að kaupa
smjör. Mamma saumar, breytir
gömlum fötum í ný, pabbi býr til
rúllupylsu og saltar kjöt í tunnu,
pabbi leikur jólasvein á einstakan
hátt. Ferðalag frá Keflavík til
Hafnarfjarðar, pabbi keyrir og bíll-
inn hossast um holótta vegi í hraun-
inu, voða gaman en það þarf að
stoppa, börnin bílveik. Og spurn-
ingin mín „af hverju þarf að fara
gegnum Hafnarfjörð til að komast
til Reykjavíkur, er ekki hægt að
fara þangað beint“.
Pabbi fékk í arf þá dyggð að
vinnan göfgar manninn, hann var
sístarfandi og ekki minnist ég að
hann hafi tekið sér sumarfí fyrr en
á seinni árum. Hann kenndi að lær-
dómurinn er vinna: „Ekki að drolla,
vinna fyrst og leika sér svo.“ Hann
kenndi hvers virði það er að skilja
hlutina, „læra ekki eins og páfa-
gaukur“. Hver er sinnar gæfu smið-
ur var hann vanur að segja og Guð
hjálpar þeim sem hjálpa sér sjálfir.
Þegar ég var unglingur kenndi
hann mér að standa fyrir máli mínu
og rökræða. Vildi heyra rök og
hugsun á bak við skoðanir og
ákvarðanir unglingsins af ’68-kyn-
slóðinni sem vildi breyta heiminum.
Hann kenndi mér að gera skatt-
skýrsluna mína frá 16 ára aldri, ég
strögglaði til að byrja með og
reyndi að fá hann til að gera hana
fyrir mig, en allt kom fyrir ekki.
Þegar kom að því að taka bílpróf
vildi hann treysta undirstöðuna og
reyndi að kenna mér allt um vél,
hemla og tengsli. Ég óttaðist að fá
aldrei að keyra. En hann sýndi mér
skilning, gaf fljótt eftir og þótt ég
skildi ekki vélarganginn lánaði
hann mér alltaf bílinn.
Pabbi var einstaklega snyrtilegur
og nákvæmur. Hann tók til á skrif-
borðinu sínu áður en hann fór í há-
degismat, raðaði dagblöðunum ná-
kvæmlega í bunka eftir
dagsetningu, fann verkfærunum
sinn stað í bílskúrnum, allt var í röð
og reglu, enda fann hann alltaf allt
og var tilbúinn að lána hvað sem
var. Fyrirhyggjusamur var hann og
alltaf með vasahnífinn tiltækan ef á
þyrfti að halda í dagsins önn. Hann
hafði áhuga á smíðum og bílavið-
gerðum. Má segja að kjörorð hans
hafi verið að gera við bílinn áður en
hann bilaði. Jeppakarl var hann og
elskaði að ferðast um fjöll og firn-
indi, fara ótroðnar slóðir, kanna og
rannsaka. Og veiðistöngin var alltaf
með. Hann kunni vel við að fara í
veiðiferðir með þeim sem honum
þótti vænt um og naut þess að
standa við fjallavötnin fagurblá í al-
gleymi öræfanna. Hann var fróður
um land og þjóð og kenndi okkur að
þekkja fjallanöfnin og bera virðingu
fyrir náttúrunni. Hann kenndi okk-
ur systkinunum samviskusemi,
réttsýni og gildi heiðarleika í öllum
samskiptum. Þetta hefur einnig
skilað sér til barnabarnanna.
Fyrir 10 árum fór heilabilun að
gera vart við sig. Þegar lífið varð
erfiðara leitaði hann til mín og trúði
mér fyrir veikindum sínum. Hann
gat ekki lengur hugsað skýrt, fann
ekki orðin sem hann langaði til að
segja. Um langa hríð var hann
mjög kvíðinn fyrir framtíðinni og
þá bar hann hag mömmu mest fyrir
brjósti. Hann sem var vanur að
hafa yfirsýn og skilning á öllum
hlutum skynjaði vanmátt sinn við
einföldustu hluti. Smátt og smátt
þvarr hæfileikinn til að hugsa rök-
rétt, hann hætti að skilja tölur og
tákn sem fram að því hafði verið
hans sterkasta hlið. Af æðruleysi og
þolinmæði tókst hann á við sjúk-
dóm sinn, oftast í sínum eigin
heimi, án þess að skilja hvað var að
gerast, án þess að geta gert sig
skiljanlegan. Undir það síðasta gat
hann aðeins tjáð sig með brosi eða
tári í augnkrók. Það sáum við best
þegar hann kom til okkar að jóla-
borðinu um síðustu jól, gleðin ljóm-
aði í andlitinu.
Síðasta árið naut hann góðrar
umönnunar á Landakoti. Frá
glugganum hans blasti við Berg-
staðastrætið þar sem hann ungur
lék sér forðum. Leiknum er lokið.
Minningin um hjartahlýjan og
traustan mann sem gott var að leita
til lifir í hjörtum okkar allra.
Stillt vakir ljósið
í stjakans hvítu hönd,
milt og hljótt fer sól
yfir myrkvuð lönd.
Ei með orðaflaumi
mun eyðast heimsins nauð.
Kyrrt og rótt í jörðu
vex korn í brauð.
(Jón úr Vör)
Kolbrún.
Mig langar í nokkrum orðum að
minnast afa míns og nafna. Afi á
Tröð var traustur og góður maður
og okkur kom vel saman. Það var
gaman að koma í heimsókn til hans
og ömmu á Neðstutröðina og afi
var alltaf tilbúinn að veita mér at-
hygli. Það voru ófáar stundirnar
þar sem við dunduðum okkur sam-
an í bílskúrnum við að brasa með
alls kyns tæki og tól. Mér eru
minnisstæðar allar veiðiferðirnar
og bíltúrarnir á Lada Sport-jepp-
anum, þar sem gjarnan var farið í
torfærur. Stundum fékk ég að sitja
í fanginu á honum og stýra bílnum
og ekki var síður spennandi að fikta
í talstöðinni. Honum fannst ekki
mikið varið í slyddujeppa, eins og
hann kallaði það, heldur vildi hann
heyra vélarhljóðið í bílnum og geta
gert við hann sjálfur. Draumur
hans var að eignast Unimog-trukk
og það var minn draumur líka. Afi
var náttúruunnandi og þótti mik-
ilvægt að þekkja umhverfi sitt og
náttúru. Hann lét mig leggja á
minnið helstu örnefni í nágrenni
Reykjavíkur, nokkuð sem ég bý að
enn í dag. Ég minnist með hlýju
þess tíma þegar ég fékk að búa hjá
afa og ömmu um nokkurra mánaða
skeið fyrir tveim áratugum. Hann
var af þeirri kynslóð sem kom heim
úr vinnu í hádegismat og við eld-
uðum saman á degi hverjum. Þetta
var ánægjulegur tími og varð til
þess að treysta enn frekar okkar
bönd. Ferðalögunum og samveru-
stundunum fækkaði með árunum
en það var samt alltaf notalegt að
heimsækja afa og ömmu og ræða
saman um gömlu tímana. Ljóð
Tómasar Guðmundssonar voru í
uppáhaldi hjá honum og hann
kenndi mér ungum ljóðið Við
Vatnsmýrina. Ég kveð afa nafna
með söknuði.
Ástfanginn blær í grænum garði svæfir
grösin, sem hljóðlát biðu sólarlagsins.
En niðri í mýri litla lóan æfir
lögin sín undir konsert morgundagsins.
Og úti fyrir hvíla höf og grandar
og hljóðar öldur smáum bárum rugga.
Sem barn í djúpum blundi jörðin andar
og borgin sefur rótt við opna glugga.
(Tómas Guðmundsson)
Þórður Ægir Bjarnason.
Þórður Jónsson
✝ Björgvin Brynj-ólfsson fæddist
á Sauðá í Borg-
arsveit í Skagafirði
2. febrúar 1923.
Hann lést á sjúkra-
húsinu á Blönduósi
28. febrúar sl. For-
eldrar hans voru
Brynjólfur Dani-
valsson, frá Litla-
Vatnsskarði í Lax-
árdal, f. 17. júní
1897, d. 14. sept-
ember 1972, og
Steinunn T.F. Han-
sen, heimasæta á Sauðá, f. 21.
febrúar 1880, d. 21. október 1958.
Hálfbræður Björgvins, sam-
mæðra, voru (1) Garðar Haukur
Hansen, verkamaður á Sauð-
árkróki, f. 12. júní 1911, d. 30.
október 1982 og (2) Málfreð Frið-
rik Hansen, skósmíðameistari á
Sauðárkróki, f. 4. ágúst 1916, d.
13. júlí 1990.
Systkini Björgvins, samfeðra,
voru (3) Sveinn Brynjólfsson,
verkstjóri í Keflavík, f. 6. nóv-
ember 1929, (4) Ragnheiður
Brynjólfsdóttir, ljósmóðir í Kefla-
vík og á Sauðárkróki, f. 30. októ-
ber 1930, d. 16.
október 1986, (5)
Stefanía Brynjólfs-
dóttir, húsfrú, f. 1.
mars 1932, (6) Jó-
hanna Brynjólfs-
dóttir, hjúkr-
unarfræðingur í
Keflavík, f. 30. júní
1933 og (7) Erla
Brynjólfsdóttir, ör-
yrki á Sauðárkróki,
f. 24. mars 1935, d.
30. ágúst 1990.
Sambýliskona
Björgvins var Rósa
Pétursdóttir frá Vatnshlíð í Aust-
ur-Húnavatnssýslu, f. 26. maí
1918, d. 10. október 1998. Börn
hennar með Friðrik Hansen voru
(1) Erna, búsett í Knoxville, BNA,
f. 3. mars 1935, (2) Friðrik Jón, út-
gerðarmaður á Hvammstanga, f.
30. nóvember 1936, d. 8. október
2000, (3) Ragna Hrafnhildur, hús-
móðir á Skagaströnd, f. 1. októ-
ber 1938 og (4) Hans Birgir, f. 22.
desember 1939, d. 8. júní 1949.
Útför Björgvins verður gerð
frá Félagsheimilinu Fellsborg á
Skagaströnd í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
Fallinn er frá mikill höfðingi.
Björgvin Brynjólfsson var sannkall-
aður stórmeistari á sviði lífsins. Þótt
Björgvin hafi alist upp í mikilli fá-
tækt, eins og títt var um alþýðu þessa
lands í byrjun tuttugustu aldarinnar,
þá var hann umvafinn stórri ætt sem
var honum stoð og stytta í uppvext-
inum. Hann ólst upp hjá afa sínum og
ömmu að Sauðá í Skagafirði ásamt
einstæðri móður sinni og bróður.
Nánir ættingjar voru svo allt um
kring eins og Björgvin lýsir svo
skemmtilega í ævisögu sinni.
Snemma hneigðist áhugi Björg-
vins að þjóðmálaumræðu og segir
hann frá, hvernig kaffitímar verka-
karla í vegagerð og skurðgreftri
heima í sveitinni voru notaðir til
kappræðna. Baráttan um brauðið fór
ekki fram hjá neinum sem sá og
heyrði. Stjórnun þjóðfélagsins var
mál málanna og áhugi unglingsins
var mikill. Hann leitaði beinlínis eftir
frekari umræðum og félagsfundir
Verkamannafélagsins Fram á Sauð-
árkróki urðu hans vettvangur, þótt
hann hefði enn ekki aldur til að vera
félagsmaður, en umræður þar voru
oft harðar og pólitískar.
Það fór ekki milli mála að jafnaðar-
stefnan hafði náð til hans þegar á
þessum mótunarárum sem yfirburða
mannúðar- og hugsjónastefna og
hann var alla tíð sá kyndilberi hug-
sjónarinnar í sínu umhverfi, sem
gekk fremstur. Þegar Björgvin flutti
sárafátækur ásamt sambýliskonu
sinni og móður til Skagastrandar
fékk hann vinnu í uppskipun en kon-
an í fiski.
Ekki leið á löngu þar til Björgvin
hafði verið valinn til forystu í verka-
lýðsfélaginu, en hann var í stjórn
þess um tuttugu ára skeið og sótti
fjölda þinga ASÍ.
Þegar Björgvin hætti í verkalýðs-
félaginu 1965 var hann orðinn spari-
sjóðsstjóri og hreppstjóri á Skaga-
strönd, auk þess að vera helsti
bóksalinn á staðnum. Félagsþörf
Björgvins var ekki aldeilis fullnægt
með þessum störfum. Hann var end-
urskoðandi Kaupfélagsins, formaður
Hjartafélagsins, stjórnarmaður í
Skógræktarfélaginu og stofnfélagi í
Siðmennt, en Björgvin var ætíð mik-
ill áhugamaður um aðskilnað ríkis og
þjóðkirkju.
Enn er langt í frá allt upp talið. Áð-
ur en ég kynntist Björgvini hafði
hann lengi verið einn af fremstu for-
ystumönnum Alþýðuflokksins á
Norðurlandi og oft í framboði fyrir
flokkinn, ýmist sem sveitarstjórnar-
maður, sýslunefndarmaður eða á
lista í framboði til Alþingis. Björgvin
sótti fjölda flokksþinga Alþýðu-
flokksins og var ekki einungis stoð
hans og stytta í sínu umhverfi heldur
var hann forystumaður og burðarás
sem tekið var eftir langt inn í raðir
flokksins.
Þegar ég leitaði eftir stuðningi
Björgvins til framboðs hjá Alþýðu-
flokknum var mér tekið með kostum
og kynjum. Stuðningur Björgvins,
ráðgjöf hans og bollaleggingar um
menn og málefni voru mér sá dýr-
mæti fjársjóður sem vart átti sér
annan líka alla þá tíð sem ég átti þátt
í framboði á Norðurlandi vestra. Oft
á tíðum áttaði ég mig ekki á hvað tím-
anum leið þegar Björgvin hóf máls á
sinn rólega og yfirvegaða máta. Frá-
sögnin og hin eðlilega umræða í kjöl-
farið veitti slíka gleði og áhuga að það
er einungis fáum gefið af þeim sem
ég hef mætt á lífsleiðinni. Björgvin
var að því leyti alveg einstakur.
Þessi fáu og fátæklegu orð eiga að
vera til þess fallin að þakka gengnum
heiðursmanni fyrir hans traustu vin-
áttu alla tíð og votta vinum hans og
aðstandendum innilega samúð.
Jón Sæmundur Sigurjónsson.
Björgvin Brynjólfsson
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
SIGURÐUR ÞORKELSSON,
Kjarrhólma 22,
Kópavogi,
lést á Sunnuhlíð miðvikudaginn 28. febrúar.
Útförin fer fram frá Digraneskirkju mánudaginn
12. mars kl. 13.00.
Kristrún Jóhanna Ásgeirsdóttir,
Guðný Ásgerður Sigurðardóttir,
Þorkell J. Sigurðsson, Gróa Halldórsdóttir,
Hrönn Sigurðardóttir, Ægir Björgvinsson,
Brynja Sigurðardóttir,
Gunnar Sigurðsson, Guðrún Margrét Einarsdóttir,
Hörður Sigurðsson, Ingibjörg Jóhannesdóttir,
Sigurður Þór Sigurðsson, Sigrún Magnúsdóttir,
Hallfríður S. Sigurðardóttir, Ómar Elíasson,
Elías Sigurðsson, Emilía Bergljót Ólafsdóttir,
Jóhanna Sigríður Sigurðardóttir, Finnur Einarsson,
Ásgeir Sigurðsson, Svala Steina Ásbjörnsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.