Morgunblaðið - 17.04.2007, Blaðsíða 8

8 ÞRIÐJUDAGUR 17. APRÍL 2007 MORGUNBLAÐIÐ
FRÉTTIR
Eftir Kristján Jónsson
kjon@mbl.is
HVAÐ erum við að gera og hvað
þurfum við að gera? Hvað brennur
á innflytjendum? Þannig var meðal
annars spurt á ráðstefnu um inn-
flytjendamál sem haldin var á veg-
um mannréttindanefndar Reykja-
víkur og skrifstofu borgarstjóra í
ráðhúsinu í gær. Flutt voru erindi
og nokkrir fulltrúar innflytjenda úr
ýmsum heimshornum sögðu frá
reynslu sinni, mislangri og mis-
jafnri.
Barbara Kristvinsson, ráðgjafi
hjá Alþjóðahúsinu, er bandarísk að
uppruna, og hún svaraði því snagg-
aralega hvað brynni á innflytj-
endum. „Það sem brennur á okkur
er það sama og brennur á ykkur!
Við viljum öll búa við frelsi og ör-
yggi. Við erum öll með áhyggjur af
loftinu sem við öndum að okkur.
Öllum þarf að líða vel. Til að líða vel
þarf fólk að fá félagslega viðurkenn-
ingu, allir þurfa að vera hluti af
heildinni, finna að þeir séu velkomn-
ir.“
Auk Barböru tóku þátt í pall-
borðsumræðum á íslensku þau Julio
Julius E. Soares Goto vélstjóri, sem
kom hingað til lands fyrir rúmum
tuttugu og fimm árum frá Græn-
höfðaeyjum, einnig Lizel Renegado
Christensen kennari, hún kom frá
Filippseyjum fyrir átta árum og þau
Lísa Hai Yen Ingadóttir og Quan
Dao Dong sem eiga bæði ættir að
rekja til Víetnam.
Komast ekki á biðlistana
Starfsfólk Alþjóðahússins skart-
aði á ráðstefnunni bolum með áletr-
uninni Þetta fólk, en gagnrýnt hefur
verið að þetta orðasamband hafi
verið notað sem eins konar safnheiti
yfir þann fjölskrúðuga hóp sem fyll-
ir raðir nýrra Íslendinga „Ég er
þetta fólk,“ sagði Barbara Krist-
vinsson hlæjandi í ræðustólnum og
sýndi stolt bolinn sinn. Hún minnti
á að þeir sem flyttust hingað til
lands væru sjaldan með eitthvert
stuðningsnet hér. Ef þeir þyrftu
leikskólapláss fyrir börnin sín kæm-
ust þeir ekki einu sinni á biðlista
fyrr en dvalarleyfi foreldranna væri
í höfn.
„Ég þekki dæmi um fjölskyldu
sem flutti hingað í september 2006
og vegna óteljandi hindrana í kerf-
inu hafa börnin þeirra ekki enn
fengið dvalarleyfi. Eitt barnanna er
fimm ára. Börnin þurfa að komast
sem fyrst inn í kerfið, fá tækifæri til
að aðlagast og læra tungumálið,“
sagði Barbara. Hún sagði að endur-
skoða þyrfti framhaldsskólakerfið
og minnti á að nýleg rannsókn hefði
sýnt fram á 90% brottfall meðal
nemenda af erlendum uppruna sem
hæfu námið hérlendis í framhalds-
skólum.
Julio sagði frá skólagöngu
barnanna, það yngsta hefði staðið
mun betur að vígi en hin vegna þess
að tungumálaerfiðleikarnir hefðu
ekki háð því jafn mikið. „Þetta er
reynsla sem ég held að eigi við hjá
mörgum fjölskyldum af erlendum
uppruna á Íslandi,“ sagði Julio.
Hann setur spurningarmerki við
sumar forsendurnar fyrir því að
geta orðið ríkisborgari. „Hvaða til-
gangi þjónar það að fólk þurfi að
standast grunnskólapróf í íslensku
til að öðlast íslenskt ríkisfang? Af
hverju nýbúar en ekki Íslendingar
af hvaða uppruna sem er?“ spurði
Julio.
Heppin að vera tvítyngd
Hann sagðist hafa lent í „smáves-
eni“ við vinnufélaga fyrir nokkrum
árum. „Og ég sagði við hann: ég er
kominn til að vera!“ sagði Julio og
lauk þannig máli sínu við mikinn
fögnuð í salnum.
Lísa kom hingað sem flóttamaður
ásamt fjölskyldu sinni 1990, þá að-
eins fjögurra ára gömul. Hún segist
hafa alist upp sem Íslendingur,
aldrei hafa átt í erfiðleikum með
námið, átt íslenska vini og aldrei
orðið vör við kynþáttafordóma. Hún
rifjaði upp námsárin. „Sumir út-
lendingar fengu undanþágur í nám-
inu, fengu að sleppa dönsku og
kristinfræði en ég tók þetta allt
saman!“ sagði Lísa og giskaði á að
hún vissi meira um kristni en búdd-
isma enda þótt fjölskyldan aðhyllist
búddatrú. „En við höldum samt upp
á jólin, þau eru hluti af íslenskri
menningu. Þannig að þau eru ekk-
ert öðruvísi hjá okkur en öðrum Ís-
lendingum, við fáum hamborg-
arhrygg og allt það,“ sagði Lísa.
Hún sagðist alltaf hafa verið með
íslenskum krökkum og alltaf fundist
að hún væri ein af þeim þar til á
unglingsárunum en þá kynntist hún
víetnömskum krökkum. Það hefði
verið eins og að kynnast öðrum
heimi. Það hefði þó ekki verið frek-
ar hennar heimur en sá íslenski þótt
hún hefði náð góðum tengslum við
þá. Hún væri ekki alveg víetnömsk
en ekki heldur alveg íslensk.
„Ég er Íslendingur af víetnömsk-
um uppruna. Mér finnst ég heppin
að vera tvítyngd, það fá ekki allir að
vera það. Nú í dag er ég sátt við að
vera bæði og hvorugt. En hvers
vegna að velja einn þegar maður
getur tilheyrt báðum?“ sagði Lísa
Hai Yen Ingadóttir.
Að vera „bæði og hvorugt“
Þetta fólk Starfsmenn Alþjóðahússins í Reykjavík í bolum með áletruninni
Ég er þetta fólk. Liðsmenn hússins útdeildu einnig barmmerkjum með öðr-
um áletrunum, t.d. „Hver er þessi erlendur?“ og „Ég er vinnuafl“.
Morgunblaðið/Kristinn
Pallborðið F.v.: Lísa Hai Ingadóttir, Barbara Kristvinsson, Julio Julius E. Soares Goto, Lizel Renegado Christen-
sen, Quan dao Dong og Þórhildur Líndal, mannréttindaráðgjafi Reykjavíkur, sem stýrði fundinum.
Í HNOTSKURN
»Ný mannréttindastefnaReykjavíkurborgar var
samþykkt sl. vor og á grund-
velli hennar hefur verið sett á
stofn sérstök verkefnisstjórn
um málefni innflytjenda.
»Verkefnisstjórnin hyggstútbúa framkvæmdaáætlun
til næstu ára um helstu
áherslur í málum innflytjenda.
»Ein af tillögum nýju Ís-lendinganna á ráðstefn-
unni var að kennslugögn í ís-
lenskunáminu yrðu á máli
innflytjenda þegar það væri
gerlegt.
Innflytjendur á Íslandi lýsa reynslu
sinni á ráðstefnu Reykjavíkurborgar
Nóatúni 4 · Sími 520 3000
www.sminor.is
A
T
A
R
N
A
–
S
T
ÍN
A
M
.
/
F
ÍT
Allt í eldhúsið.
Eldavélar, helluborð,
bakstursofnar, háfar,
uppþvottavélar,
kæliskápar og smátæki.
Espressó-kaffivélar í úrvali.
Ýmsar nýjungar s.s.
spanhelluborð með málmútliti,
lyftuofn og fleira.
Verið ávallt velkomin.
Nafn Jón Magnússon.
Starf Lögmaður.
Fjölskylduhagir Við búum tveir
saman ég og hundurinn og svo á ég
þrjú börn.
Kjördæmi Reykjavík suður, 1. sæti
fyrir Frjálslynda flokkinn.
Helstu áhugamál?
Þjóðmál, trúmál, heimspeki, fjall-
göngur og útivist.
Hvers vegna pólitík?
Þetta er mjög slæmur sjúkdómur
sem er voðalega erfitt að losna við.
Ég tók hann í æsku og mér hefur því
miður ekki tekist að koma honum út
úr mínu lífi. Þess vegna er ég þar sem
ég er.
Er Alþingi áhugaverður
vinnustaður?
Nei. En það að þoka málum áfram og
hafa áhrif er áhugavert. Ég held að
Alþingi sé óskipulagður vinnustaður
sem þarf virkilega mikið að bæta til
þess að umhverfið verði þannig að Al-
þingi starfi sjálfu sér og þjóðinni til
sóma.
Fyrsta mál sem þú vilt koma á
dagskrá?
Það eru svo ofboðslega mörg mál sem
ég ber fyrir brjósti. Það sem ég
myndi leggja höfuðáherslu á væri af-
nám gjafakvótakerfisins. Mál númer
tvö væri að afnema vísitölubindingu
og koma hér á raunverulegum gjald-
miðli sem stenst og getur verið trygg-
ing fyrir fólk í viðskiptum. Í þriðja
lagi myndi ég vilja hækka skattleys-
ismörk í 150 þúsund krónur og í
fjórða lagi á fólk sem er á bótum eða
er lánþegar hjá Lánasjóði íslenskra
námsmanna að geta unnið sér fyrir
milljón á ári án þess að bætur eða lán
skerðis. Svo get ég haldið áfram!
Þarf breytingar?
Já, það þarf breytingar. Við búum í
einu ríkasta samfélagi heims en það
hefur orðið halli í velferðinni þar sem
þeir sem hafa lökustu kjörin hafa orð-
ið eftir. Það er dapurlegt að hlusta á
það hjá gömlu fólki og öryrkjum og
ýmsum fleirum, sem eiga að hafa full-
nægjandi lífskjör, að þeir skuli ekki
einu sinni eiga fyrir mat út mánuðinn.
Þannig á velferðarþjóðfélagið ekki að
virka. Fólk á að geta lifað með reisn
þótt það þurfi að þiggja bætur frá
hinu opinbera.
Nýir frambjóðendur | Jón Magnússon
Halli á vel-
ferð ríkustu
þjóðar heims
Velferð Jón Magnússon vill að fólk
geti lifað með reisn þótt það þurfi
að þiggja bætur frá hinu opinbera.