Morgunblaðið - 17.04.2007, Blaðsíða 27

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 17. APRÍL 2007 27
Guðmundur leitaði sér lækninga
vegna slæmsku í baki sem reyndar
varð til þess að fáum árum seinna
brugðu þau búi.
Það er fallegt á Dröngum þar sem
bærinn stendur í skjóli „Dranganna“
með útsýni yfir Breiðafjörðinn og
eyjarnar. Að baki Drangaskógurinn.
Þar eiga systkinin í dag sínar sum-
arparadísir. Allt bar þarna vott um
myndarskap og dugnað húsbænd-
anna, utandyra sem innan, á þessu
lifandi og gestkvæma heimili. Póst-
stöð var á Dröngum samhliða stóru
búi, og ljósmóðurstarfinu í sveitinni
sinnti Valborg farsællega, í rúm 30
ár. Þegar voraði var farið í eyjaferð-
irnar, tínslu svartbakseggja, allir
sem vettlingi gátu valdið tóku þátt í
ævintýrinu. Já, gestkvæmt var á
Dröngum og gestrisni viðbrugðið.
Það þótti ekki tiltökumál að halda
fundi og samkomur fyrir sveitina í
stofunni á Dröngum, þar var húsrými
nóg. Minnist ég með gleði verunnar á
Skógarströndinni.
Eftir að Valborg og Guðmundur
fluttu í Kópavoginn keyptu þau fljót-
lega húsið sitt á Borgarholtsbraut-
inni sem varð miðstöð fjölskyldunn-
ar, í þess orðs fyllstu merkingu. Ekki
höfðu þau búið þar lengi þegar
óræktarkargi garðsins var orðinn að
blómstrandi gróðurparadís. Allt
blómstraði hjá frúnni, úti sem inni,
samhent hjónin og full áhuga á lífinu í
kringum sig. Mikil handverkskona
var hún Valborg mín, féll sjaldan
verk úr hendi – blundaði í henni lista-
kona og mörg voru þau og margvís-
leg listaverkin sem prýddu heimilið
hennar.
Trú sína og kirkjuna ræktu þau
Valborg og Guðmundur vel og má
geta þess að þau ásamt fleirum beittu
sér fyrir endurbyggingu Breiðaból-
staðarkirkju eftir að gamla kirkjan
brann.
Heilsu Guðmundar hrakaði og Val-
borg hlúði að honum af stakri um-
hyggju. Oft þurfti hann að vera lang-
dvölum á spítölum. Valborg var
komin yfir sextugt þegar hún tók bíl-
próf, ótækt að geta ekki skroppið á
bílnum til Guðmundar. Hingað aust-
ur á Höfn heimsóttu þau okkur fljót-
lega eftir bílprófið, frúin sá um akst-
urinn.
Sambandið við fólkið sitt ræktaði
Valborg einstaklega vel, ásamt Guð-
mundi á meðan hann lifði. Svo upp-
sker hver sem hann sáir og sýndi sig
vel þegar halla tók undan fæti hjá
hetjunni okkar hve sterk bönd höfðu
verið bundin. Fyrir nokkrum árum
fékk Valborg áföll sem kipptu henni
úr leik. Síðustu árin bjó hún í Sunnu-
hlíð, á heimilislegri lítilli deild þar
sem hún naut einstakrar hlýju starfs-
fólksins. Þá fékk fjölskyldan hennar
tækifæri til að endurgjalda henni
umhyggjuna. Við reyndum að heim-
sækja hana svo oft sem við gátum og
áttum með henni ógleymanlegar
stundir. Til að létta henni langa daga
ákvað fólkið hennar að skipta með
sér kvöldunum hjá henni. Þetta var
henni dýrmætt og ekki síður þeim
sem nú eiga minninguna í hjarta sínu.
Í byrjun páskavikunnar var séð að
hverju stefndi og vorum við svo
heppin að fá að fylgja henni síðasta
spölinn. Hún kvaddi síðdegis föstu-
daginn langa, við börnin hennar og
tengdabörn sátum hjá henni meðan
ómaði lágt í kyrrðinni söngurinn
hennar Ellenar: „Ég kveiki á kertum
mínum við krossins helga tré“. Ferð-
inni var lokið.
Ég þakka þér samfylgdina, elsku
Valborg mín, þín tengdadóttir,
Hildigerður.
Vor í lofti , gróðurangan og fugla-
söngur. Kannski ekki tilviljun að
blómakonan hún Bogga amma ljúki
ævi sinni einmitt nú, sátt við Guð og
menn.
Við eigum fjölmargar ljúfar og
skemmtilegar minningar um ömmu
og einhvern veginn tengjast þær nú
oftar en ekki heimili ömmu og afa á
Borgó og í minningunni var þar alltaf
sól, sól og fullt af fólki.
Minningar um notalegt spjall með
þeim afa í stofunni, tikkið í stofu-
klukkunni og amma oftar en ekki
með eitthvað fallegt á prjónunum, því
sjaldan féll henni verk úr hendi og
heimili þeirra afa var eftir því mynd-
arlegt og fallegt.
Amma var hreinskiptin og heil-
steypt manneskja, sagði það sem
henni bjó í brjósti, umbúðalaust, en
það var sagt af væntumþykju og því
lærðum við að meta þær athuga-
semdir.
Eftir trúlofun eins okkar systkin-
anna var litið við hjá ömmu og afa og
gleðifréttirnar tilkynntar. Amma
snaraðist út í garð og bjó til fallegan
blómvönd en hafði á orði að hún hefði
nú ekki trú á því að þetta myndi end-
ast. Alla viðstadda setti hljóða og
töldu að amma væri hér að gera at-
hugasemd við ráðahaginn svo þögn
sló á hópinn og flestum fannst hún ef-
laust fullhreinskilin. En amma rauf
þögnina og sagðist auðvitað hafa átt
við blómin.
Já, margs er að minnast enda um
frábæra konu að ræða sem við vorum
svo lánsöm að fá að eiga fyrir ömmu.
Elsku amma, við kveðjum þig með
söknuði og þökkum fyrir allar góðu
stundirnar og það dýrmæta vega-
nesti sem þú gafst okkur.
Elvar, Dóra og Selma.
Í dag verður elskuleg amma okkar
borin til grafar. Fyrir okkur var hún
alltaf Bogga amma þar sem við vor-
um svo lánsöm að eiga tvær ömmur
og þurftum því að hafa fornöfnin til
að aðskilja þær tvær. Bogga amma
lifði löngu og gleðiríku lífi með Guð-
mundi manni sínum þar til hann lést
árið 1999. Hún bar mikla umhyggju
fyrir Guðmundi afa okkar og setti
hann alltaf í fyrsta sæti.
Þegar við rifjum upp minningar
um Boggu ömmu koma margar
minningar upp í hugann. Það sem við
tengjum einna helst við Boggu ömmu
er tvennt, blóm og handavinna. Hún
hafði alltaf eitthvað fyrir stafni. Hún
var mikil blómakona og var iðulega
að stússast í garðinum þegar við
komum í heimsókn og ef hún var þar
ekki þá sat hún og prjónaði eða hekl-
aði og oft voru það vettlingar eða
sokkar handa langömmubörnunum
hennar. Þó var ákaflega gaman þeg-
ar okkur tókst að fá hana til að leggja
frá sér prjónana til að spila við okkur
börnin og var oft mannmargt og kátt
á hjalla í kringum borðið í stofunni á
Borgarholtsbrautinni þá. Eftir að
Bogga amma hætti að vinna var hún
mjög virk með félagi eldri borgara,
lærði m.a. glerskurð, postulínsmálun,
málaði og perlusaumaði. Eigum við
marga dýrgripi sem hún bjó til og gaf
okkur við hin ýmsu tilefni. Það var
því mikill missir fyrir Boggu ömmu
þegar hún veiktist og gat ekki lengur
málað eða prjónað.
Alltaf var yndislegt að koma og
heimsækja Boggu ömmu. Hún tók
alltaf vel á móti okkur og hafði alltaf
tíma til að ræða við okkur um það
sem okkur lá á hjarta og var ákaflega
notalegt að vita að til hennar gátum
við leitað ef á þurfti að halda. Bogga
amma var orðin hvíldinni fegin en við
söknum hennar.
Guðmundur, Kristjana, Smári
og fjölskyldur.
Ég man fyrst eftir móðursystur
minni Valborgu Emilsdóttur, Boggu
frænku, þegar ég átti heima í Stykk-
ishólmi og hún á Dröngum á Skógar-
strönd.
Þegar ég var 8 og 9 ára gamall
fékk ég að vera sumarparta á Dröng-
um og átti þar mjög gott atlæti hjá
frændfólki mínu. Bogga var mér sem
móðir og féll ég alveg inn í barnahóp-
inn hjá henni. Þarna kynntist ég
sveitaveru eins og hún gerist best,
fékk að snúast við kýrnar, fara í
eggjaleit út í eyjar, þvo og skyggna
eggin og hreinsa dúninn. Ég gleymi
aldrei þessum líka bragðgóðu eggja-
kökum sem Bogga bjó til úr stropuðu
eggjunum. Þá er mér líka enn í minni
súrmaturinn hjá henni, ekki síst
súrsuðu selshreifarnir. Þetta var í
alla staði myndarheimili, en mikið
mæddi á frænku minni þar sem
gestakomur voru tíðar, en þau hjónin
Guðmundur Ólafsson og Valborg
voru sérlega gestrisin. Einnig voru
haldin sveitarþing á Dröngum svo
sem þá tíðkaðist. Það mæddi enn
meira á Boggu en ella, vegna þess
hve mikið Guðmundur var að heiman
vegna starfa sinna sem landpóstur
sem hann gegndi um langt ára bil.
Póstleið hans var milli Stykkishólms
og Staðar í Hrútafirði. Framan af
notaðist hann við hesta, eins og faðir
hans Ólafur Guðmundsson hafði
gert. Síðar meir tóku við torfærubíl-
ar, þannig voru vegirnir þá. Tóku
þessar ferðir verulegan tíma, ekki
síst á veturna.
Valborg var ljósmóðir í sveitinni og
þurfti því einnig að vera fjarverandi
svo sem ætlast var til af yfirsetukon-
um þá. Þau hjónin þurftu því að
skipuleggja vel sinn tíma og treysta á
sín duglegu börn eftir því sem þau
höfðu aldur til.
Leiðir okkar Boggu lágu svo aftur
saman hér í Kópavogi áratugum síð-
ar þegar þau brugðu búi vegna van-
heilsu Guðmundar. Þurftu að selja
sína góðu jörð og dugði söluverðið
rétt fyrir lítilli blokkaríbúð hér í
Kópavogi.
Eftir að þau Guðmundur eignuð-
ust Borgarholtsbraut 27 Kópavogi og
við vorum orðin nágrannar þá jókst
verulega samgangur og var það mér
sérstakt ánægjuefni þegar þau hjón-
in fengu sér göngu til mín. Sérlega
var líka ánægjulegt að heimsækja
þau á Borgarholtsbrautina. Eins eft-
ir að þau minnkuðu við sig og fluttu í
risið þar sem Bogga gerði þeim gott
og vistlegt heimili. Mikinn stuðning
höfðu þau þá af Emmu frænku og
Nonna, tengdasyni sínum, á neðri
hæðinni, sem bæði reyndust þeim
sérlega vel. Bogga var nú ekki ald-
eilis hætt störfum þó að hún væri
komin suður. Hún vann sem ljósmóð-
ir á Fæðingarheimili Reykjavíkur, á
Heilsugæslustöð Kópavogs og við
heimahjúkrun hér í Kópavogi. Einn-
ig lærði hún að keyra og kom það sér
vel í veikindum Guðmundar. Frænka
mín var mjög félagslynd og átti góðar
stundir með kór eldri borgara í
Kópavogi. Einnig var hún sérlega
listfeng og eiga margir í fjölskyld-
unni góða gripi sem hún gerði úr leir
og handmáluðu postulíni. Einnig bjó
hún til muni úr lituðu gleri og málaði
fallega dúka.
Dóttur mína Berglind dreymdi ný-
lega þau hjónin Boggu og Gumma á
friðsælli göngu saman og vona ég nú
að sá draumur sé orðinn að veruleika.
Magnús Ásgeir Bjarnason.
Elsku Bogga, þá ert þú farin frá
okkur hérna á jörðu og búin að skilja
við þennan líkama, komin til Gumma,
foreldra þinna og systra sem þér
þótti svo vænt um. Við þökkum þér
hvað þú varst alltaf góð við hana
mömmu okkar alla tíð, að öðrum
ólöstuðum teljum við að þú hafir
reynst henni best, verið góð systir,
góður vinur og hjá þér átti hún alltaf
skjól.
Þegar ég hugsa til baka minnist ég
allra góðu stundanna sem ég átti þeg-
ar ég kom að Dröngum, þangað var
alltaf gott að koma og í minningunni
var alltaf sól og hún skein áfram hjá
ykkur Gumma þegar þið fluttuð í
Kópavoginn. Þangað var líka alltaf
yndislegt að koma og fá pönnukökur í
sólskálanum innan um rósir og dalíur
sem döfnuðu svo vel vegna einstakr-
ar natni þinnar. Þessi skáli var lýs-
andi dæmi um þá alúð sem þú lagðir í
allt sem þú gerðir, elsku Bogga.
Við viljum þakka þér allt sem þú
hefur gert fyrir okkur og gefið okkur
og megi algóður guð vera með þér.
Aldan hnígi til að mæta þér,
vindurinn sé í bak þér,
sólin vermi andlit þitt,
regnið falli milt að jörðu.
Og allt til þess við sjáumst á ný,
varðveiti þig Guð í örmum sínum.
Amen
(Írsk blessun.)
Elsku Óli, Emma, Unnsteinn,
Rósa, Björk og fjölskyldur, við send-
um ykkur okkar innilegustu samúð-
arkveðjur. Megi góður Guð styrkja
ykkur og blessa minningu hennar
Boggu.
Guðrún, Ásta, Andrés,
Ásdís og Heiðrún.
Allt líf er hringrás og eitt vitum við
menn að okkar jarðneska lífi lýkur á
misjöfnum aldri. Í dag kveðjum við
aldna eina af okkar ástsælu húsfreyj-
um, Valborgu frá Dröngum en við
þann bæ var hún oftast kennd. Þar
reis stórbýlið hjá þeim hjónum Guð-
mundi Ólafssyni og Valborgu og ekki
alltaf sofið á vaktinni; hún út um allar
sveitir starfandi ljósmóðir og hann í
póstferðum milli Stykkishólms og
Búðardals á hestum því ekki var
kominn vegur fyrir ökutæki á Skóg-
arströnd.
Þegar heilsa Guðmundar leyfði
ekki búskap var flutt á Borgarholts-
braut í Kópavogi. Þar fann Valborg
sig vel í fallega garðinum sínum og
sólskála, umvafin rósum og fagur-
blómum. Þar horfði maður hugfang-
inn á dýrðina, umhyggjuna og
hlýjuna sem skapaði umhverfið. Guð-
mundur frændi minn lést í júlí 1999
þá farinn að heilsu og var söknuður
Valborgar mikill. En börn þeirra öll
studdu hana og ekki hvað síst Emma
og Jón sem voru flutt í sama hús á
Borgarholtsbrautinni. En elli kerling
kom og ekki var flúið frá og nú síðast
var hún komin á hjúkrunarheimilið
Sunnuhlíð. Góðar minningar eru okk-
ur kærar, hlýjan og vináttan sem
Valborg gaf var alveg einstök og ekki
var fyrr komið á Borgarholtsbraut-
ina en nýbakaðar rjómapönnukökur
voru bornar á borð og súkkulaði. Ég
veit að nú verður góður endurfundur
við ástvin og súkkulaði og rjóma-
pönnukökur á sunnudögum því
þeirra hlýja og umhyggja hvort fyrir
öðru á sér fáar hliðstæður.
Kæra fjölskylda, við Oddbjörg
sendum ykkur okkar innilegustu
samúðarkveðjur. Megi ykkar sterka
trú og algóður Guð styrkja ykkur og
blessa.
Karl Ásgrímsson.
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800
✝
Eiginmaður minn, faðir okkar, stjúpfaðir og afi,
PÉTUR KRISTJÓNSSON,
lést á Sjúkrahúsinu á Egilsstöðum laugardaginn
14. apríl.
Sigurdís Erla Eiríksdóttir,
Ísleifur Pétursson, Auður Guðbjörg Albertsdóttir,
Helgi Pétursson, Birna Pálsdóttir,
Kristinn Pétursson, Ulla Svanteson,
Gissur Pétursson, Arnheiður Gígja Guðmundsdóttir,
barnabörn, barnabarnabörn,
stjúpsynir og fjölskyldur.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
BRYNHILDUR SKEGGJADÓTTIR,
Safamýri 48,
lést á Landspítalanum í Fossvogi að morgni
fimmtudagsins 12. apríl.
Útförin fer fram frá Grensáskirkju miðvikudaginn
18. apríl kl. 15.00.
Sigrún Benediktsdóttir, Gísli Einarsson,
Lilja Benediktsdóttir, Sigurður Vilbergsson,
Benedikt Benediktsson, Þórný A. Kristjánsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
VALGERÐUR ÓLAFSDÓTTIR,
áður til heimilis á
Hlíðargötu 23,
Neskaupstað,
lést á Hrafnistu í Reykjavík að kvöldi föstudagsins
13. apríl.
Útförin fer fram frá Norðfjarðarkirkju föstudaginn
20. apríl kl. 14.00.
Viggó Sigfinnsson, Edda Clausen,
Óla Helga Sigfinnsdóttir, Guðmundur Lýðsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi, langafi og
langalangafi,
GESTUR ÁRELÍUS FRÍMANNSSON
frá Austara-Hóli,
Fljótum,
Hlíðarvegi 45,
Siglufirði,
lést á Heilbrigðisstofnun Siglufjarðar aðfaranótt
fimmtudagsins 12. apríl.
Útförin fer fram frá Siglufjarðarkirkju föstudaginn 20. apríl kl. 11.00.
Jarðsett verður í Barðskirkjugarði, Fljótum.
Símon Ingi Gestsson, Heiðrún Guðbjörg Alfreðsdóttir,
Elín Anna Gestsdóttir, Guðmundur Jón Skarphéðinsson,
Þórhallur Jón Gestsson,
barnabörn, barnabarnabörn og
barnabarnabarnabarn.