Morgunblaðið - 17.04.2007, Qupperneq 30

30 ÞRIÐJUDAGUR 17. APRÍL 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Kristján Ágústs-son fæddist í
Hjallabúð á Snæ-
fellsnesi 1. júlí 1923.
Hann lést þriðjudag-
inn 10. apríl síðast-
liðinn. Foreldrar
hans voru Lilja
Kristjánsdóttir, f.
22. október 1896, d.
29. nóvember 1981,
og Ágúst Jóhannes-
son, f. 6. ágúst 1988,
d. 28. júní 1993.
Systkini Kristjáns
voru: Aðalbjörg, f. 3.
september 1920, d. 7. febrúar
2003, Sigurlín, tvíburasystir hans,
f. 1. júlí 1923, d. 29. september
2003, Bjarni, f. 14. febrúar 1925, d.
9. ágúst 2004, og Hilmar, f. 16.
mars 1928, d. 3. apríl 1970.
Kristján kvæntist árið 1945
Gunnþórunni Gyðu Sigurjóns-
dóttur, f. 8. júní 1925. Þau slitu
samvistir. Sonur þeirra er Gunnar
Geir, f. 3. september 1944, kvænt-
ur Arndísi Magnúsdóttur, þau
eiga tvö börn, Þóru, f. 1968 og
Kristján, f. 1970. Gunnar Geir á
einnig Ástu og Böðvar Þóri, bæði
fædd 1966. Barnabarnabörn
Kristjáns eru ellefu.
Árið 1950 kvæntist Kristján Sig-
rúnu Guðmundsdóttur, f. 29. júlí
1922, d. 26. maí 1991. Sonur þeirra
var Erling Már, f. 11. febrúar
1952, d. 17. mars
1981. Sambýliskona
Erlings var Margrét
Baldursdóttir. Son-
ur hennar og fóstur-
sonur Erlings er
Unnar.
Sambýliskona
Kristjáns í tíu ár var
Brynhildur Guð-
mundsdóttir, f. 15.
mars 1930, d. 5.
september 2002.
Kristján var við
nám í Vélskólanum
og stundaði sjó-
mennsku í nokkur ár á togurunum
Júpiter og Haukanesi frá Hafnar-
firði. Eftir það sneri Kristján sér
að verslun og viðskiptum sem
urðu hans aðalstarf upp frá því.
Hann rak um skeið verslun á
Klapparstíg í Reykjavík.
Árið 1954 fluttist hann og kona
hans Sigrún búferlum til Banda-
ríkjanna og bjuggu þar í allmörg
ár. Þar var Kristján við akstur hjá
Loftleiðum, jafnframt því sem
hann stundaði viðskipti og rak
samhliða umboðs- og heildversl-
unina Brimnes í félagi við Hilmar
bróður sinn í Reykjavík. Eftir að
heim kom hélt hann þeim rekstri
áfram.
Kristján verður jarðsunginn frá
Fossvogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 11.
Kristján Ágústsson, eða „nafni“
eins og við kölluðum alltaf hvor ann-
an, kom inn í líf okkar þegar mamma,
Brynhildur Guðmundsdóttir, þá
ekkja til 9 ára, kynntist honum árið
1991. Kristján var þá ekkjumaður og
varð „vinur“ mömmu. Það var stór
stund þegar hún kom með Kristján í
heimsókn til okkar og kynnti „vin“
sinn fyrir okkur Guðrúnu. Ég segi
„vin“, en það er einmitt það sem þau
voru hvort öðru, alltaf mjög góðir vin-
ir. Þau 11 ár sem þau áttu saman voru
þeim báðum mjög mikilvæg. Þau
ferðuðust mikið saman og virtu skoð-
anir hvort annars til lífsins.
Þau hófu búskap í íbúð mömmu í
Ljósheimum 6 og dvöldu síðan lang-
dvölum í Orlando í íbúð Kristjáns yfir
vetrartímann.
Kristján var mikill „sjentilmaður“,
alltaf fínn í tauinu, snyrtilegur og
áberandi þar sem hann kom. Það var
gaman að heimsækja þau til Orlando
og sjá hvað þeim leið vel saman.
Að ræða „business“ við „nafna“ var
einnig mjög skemmtilegt. Hann var
mikið í viðskiptum á yngri árum og þá
giltu allt önnur lögmál en ríkja í dag.
Sögurnar frá þeim tíma voru
skemmtilegar og var gaman að heyra
hann segja frá þeim tíma og upplifa
hvernig menn þurftu að hafa fyrir
hlutunum í þá daga.
Aðdáunarvert var að fylgjast með
Kristjáni, hvað hann var natinn og
hlýr við systur mína, hana Gauju, sem
var þroskaheft, og studdi hann
mömmu í umönnun hennar og ekki
síst við andlát hennar árið 1999.
Við Guðrún viljum einnig þakka
Kristjáni fyrir alla þá umhyggju og
hlýju sem hann sýndi mömmu þegar
hún gekk í gegnum sín erfiðu veik-
indi.
Þó svo að Kristján hafi um margt
„verið fyrir sig“, eða eins og hann
sagði sjálfur að hann vildi ekki vera
að „involvera“ sig of mikið í hlutina,
þá var hann alltaf mjög þakklátur fyr-
ir það sem fyrir hann var gert.
Fjölskyldan er þakklát fyrir þann
tíma sem mamma og Kristján áttu
saman og við vitum að þau hafa gefið
hvort öðru mikið þessi ár.
Því miður missti Kristján heilsuna
eftir að mamma dó árið 2002 og má
segja að hann hafi verið hvíldinni feg-
inn.
Elsku Kristján, hafðu þökk fyrir
allt og allt.
Kristján S. Sigmundsson.
Við fráfall okkar ástkæra föður-
bróður, Kristjáns Ágústssonar,
hrannast upp ljúfar minningar um
hjartagóðan og yndislegan mann.
Þegar við vorum að alast upp, unnu
þeir bræður, faðir okkar Hilmar og
Kristján náið saman. Þeir ráku sam-
an umboðs- og heildsölu. Kristján
varð fljótlega órjúfanlegur hluti til-
veru okkar.
Hann var glæsilegur maður og í
æskuminningunni stafaði af honum
mikill ævintýraljómi, sérstaklega
vegna þess að hann dvaldi lengi í
Bandaríkjunum vegna starfa sinna
við fyrirtæki þeirra bræðra. Það voru
ávallt stóreygar og spenntar frænk-
ur, sem tóku á móti frænda sínum,
þegar hann kom í stuttar heimsóknir
til landsins. Á þessum árum var það
hulið ævintýraljóma að eiga frænda
sem bjó í Bandaríkjunum og auðvitað
gerðum við mikið úr því. Það gerði
hann að heimsmanni í okkar huga.
Hann kom oft færandi hendi og komu
þær sér vel Wrangler-gallabuxurnar,
sem hann hafði umboð fyrir í áratugi.
Við fráfall föður okkar, er við vor-
um enn á unglingsaldri, reyndist
hann okkur einstakur vinur, alltaf
boðinn og búinn til að aðstoða okkur á
allan hátt. Það var mikil tilhlökkun á
hverjum sunnudagsmorgni, þegar
dyrabjallan hringdi stundvíslega kl.
10.00 og Kristján var mættur í heim-
sókn til að fylgjast með okkur og at-
huga hvort okkur vanhagaði um eitt-
hvað. Þessum sið viðhélt hann í
langan tíma. Þá var oft mikið hlegið,
því Kristján hafði einstaklega létta
lund og fáir áttu betra með að sjá
spaugilegu hliðarnar á tilverunni.
Hann var ráðagóður og vildi hvers
manns vanda leysa. Enginn fór bón-
leiður til búðar þegar frændi okkar
var annars vegar. Það var meira virði
en orð fá lýst að vita af þessum stuðn-
ingi sem hann var okkur. Hann var
ræktarsamur við okkur systurnar og
spurði okkur oft og mikið fram á sinn
síðasta dag, hvað væri að frétta af
okkur og börnum okkar og hvernig
okkur gengi á lífsins vegi.
Kristján var giftur Sigrúnu (Gógó)
til margra ára og var það þeim hjón-
um reiðarslag þegar einkasonur
þeirra féll frá langt fyrir aldur fram.
Erling var efnilegur maður og afar
myndalegur. Nokkrum árum seinna
missti hann svo Sigrúnu.
Kristján var svo heppinn að eiga
nokkur dýrmæt og góð ár með ást-
kærri sambýliskonu sinni Brynhildi.
Þau voru miklir vinir og ferðuðust
saman þar til hún féll frá. Eftir fráfall
hennar fóru erfið veikindi að gera
vart við sig.
Hann var orðinn einn eftir af fimm
systkina hópi og var það honum erf-
itt, þar sem hann var mjög tengdur
systkinum sínum.
Það var Kristjáni frænda mikil
blessun að njóta stuðnings sonar
Brynhildar, Kristjáns Sigmundsson-
ar, sem var honum stoð og stytta öll
síðustu æviárin. Við viljum við leið-
arlok frænda okkar færa Kristjáni og
konu hans, Guðrúnu hjartans þakkir
fyrir þann einstaka kærleika, sem
þau sýndu honum.Við vottum einnig
syni hans Gunnari Geir og hans fjöl-
skyldu samúð okkar.
Á kveðjustund er okkur systrunum
efst í huga endalaust þakklæti fyrir
að hafa átt svona góðan frænda og
fyrir ást hans og umhyggju alla tíð.
Við biðjum algóðan Guð að blessa
hann og fullvissa hjartans er sú að
góðir menn ganga alltaf á Guðs veg-
um.
Hildur, Lilja og Helga
Hilmarsdætur.
Í dag verður til moldar borinn
Kristján Ágústsson, frændi minn, eða
Diddi frændi eins og við vorum vön að
kalla hann. Hann hafði verið heilsu-
veill síðustu mánuðina og lá undir það
síðasta á Landspítalanum. Daginn
fyrir andlátið hafði ég litið til hans og
átt með honum góða stund.
Diddi var tvíburabróðir móður
minnar, Sigurlínar, og voru þau
einkar samrýnd í gegnum lífið, svo
sem tvíbura er háttur. Hann kom því
oft heim til okkar á Hringbrautina í
Hafnarfirði og eru þær heimsóknir
eftirminnilegar enda var mikið skraf-
að og hlegið.
Þegar horft er til baka er margs að
minnast. Það þótti mikið ævintýri að
heimsækja þau Sigrúnu Guðmunds-
dóttir, eða Gógó, eiginkonu hans, og
Erling, son þeirra, á Lynghaga 2 í
Reykjavík. Þau voru þá nýflutt frá
Bandaríkjunum eftir margra ára
dvöl. Við Erling vorum jafngamlir og
höfðu honum áskotnast leikföng og
munir sem við sem heima sátum gát-
um einungis látið okkur dreyma um.
Þar var því margt spennandi að sjá og
upplifa. Síðan komu þeir feðgar iðu-
lega til Hafnarfjarðar, þar sem ég var
fenginn til að sýna Erlingi hvernig
veiða skyldi marhnút og annað
bryggjufang. Eitt erfiðasta mótlæti
sem þau Diddi og Gógó gengu í gegn-
um í lífinu var fráfall Erlings, árið
1981.
Diddi var myndarlegur og vel gef-
inn maður. Hann var stórhuga og
hafði ævinlega einhverjar áætlanir á
prjónunum. Hann fékk mig til að að-
stoða sig þegar áform voru uppi um
að setja á stofn stálverksmiðju á Ís-
landi. Þegar þær fyrirætlanir voru í
undirbúningi fórum við m.a. saman á
samningafund til Lundúna. Sú ferð
verður mér ævinlega minnisstæð,
ekki hvað síst vegna þess hve vel
hann kom máli sínu og skoðunum á
framfæri við erlenda fjárfesta; þar
var hann augljóslega á heimavelli.
Reyndar fór það svo að stálverk-
smiðjan varð aldrei að veruleika,
þrátt fyrir háar hugmyndir og mikla
vinnu. Má segja að þetta ævintýri hafi
reynst Didda dýrkeypt því hann varð
aldrei samur maður eftir.
Eftir að Gógó dó, 1991, átti Diddi
því láni að fagna að kynnast einstæðri
konu, Brynhildi Guðmundsdóttur, og
varð hún sá sólargeisli, sem gaf hon-
um aftur þann lífskraft sem honum
var eðlislægur. Þau áttu saman 10 ára
farsælar samvistir. Í raun má segja
að eftir andlát Brynhildar, árið 2002,
hafi Diddi frændi vart litið glaðan
dag. Og á þeim árum sem í hönd fóru
reyndust Kristján Sigmundsson, son-
ur Brynhildar, og Guðrún, kona hans,
honum einstaklega vel og kunni Diddi
vel að meta það.
Megi algóður guð blessa minningu
Kristjáns Ágústssonar.
Ársæll Guðmundsson.
Kristján Ágústsson, sá elskulegi
maður, er farinn yfir móðuna miklu.
Ég veit að hann er kominn á góðan
stað þar sem vel verður tekið á móti
honum. Ég kynntist Kristjáni þegar
hann og Brynhildur heitin amma mín
kynntust á efri árum. Það var ynd-
islegt að fylgjast með því hvað ömmu
minni leið vel í návist hans, hún varð
ung á ný. Þau ferðuðust mikið og áttu
þau sér sælureit á Flórída þar sem
þau eyddu lunganum af árinu. Krist-
ján var mjög góður við okkur barna-
börnin hennar ömmu, hann spurði
okkur ávallt hvað við værum að gera
og hvernig okkur gengi. Minningin
um Kristján mun ávallt lifa með okk-
ur. Kveðja
Elín Ósk Guðmundsdóttir.
Kristján Ágústsson
✝
Hugheilar þakkir færum við öllum þeim sem sýnt
hafa hlýhug og samúð við andlát og útför okkar
ástkæra eiginmanns, föður, tengdaföður, afa og
bróður,
TORFA B. TÓMASSONAR
stórkaupmanns,
Tjarnarbóli 10,
Seltjarnarnesi.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki blóðskilunar-
deildar og deildar 13E á Landspítalanum fyrir einstaka umönnun og
nærveru.
Anna Ingvarsdóttir,
Sigríður María Torfadóttir, Arinbjörn V. Clausen,
Tómas Torfason, Karen Bjarnhéðinsdóttir,
Anna Marsý, Rakel, Jens Pétur, Torfi,
Ásthildur Tómasdóttir Gunnarsson.
✝
Ástvinir þakka auðsýnda samúð og vinarhug við
andlát og útför elskulegs eiginmanns míns, föður,
afa og langafa,
SIGURFINNS ÓLAFSSONAR,
Sólheimum,
Kleifum,
Ólafsfirði.
Sérstakar þakkir til starfsfólks lyflækningadeildar
FSA fyrir góða umönnun.
Guð vaðveiti ykkur öll.
Svana S. Jónsdóttir,
Snjólaug Ásta Sigurfinnsdóttir, Vilhjálmur Hróarsson,
Þorvaldur Héðinn Einarsson, Matthildur Jónsdóttir,
Ásgerður Einarsdóttir, Finnur Óskarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og
útför móður okkar, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
ÁGÚSTU SIGURÐARDÓTTUR,
Tjarnarbraut 21,
Hafnarfirði.
Sigurður Haraldsson,
Friðbjörg Haraldsdóttir, Örn S. Jónsson,
Sigrún Haraldsdóttir, Hjalti Zóphóníasson,
Haraldur Á. Haraldsson, Sigurveig Úlfarsdóttir,
Kristján Haraldsson, Arndís Birgisdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Alúðarþakkir færum við öllum þeim sem sýndu
okkur samúð og vinarhug við andlát og útför
móður okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
SIGRÚNAR SIGURÐARDÓTTUR,
Ásbjarnarstöðum á Vatnsnesi.
Innilegar þakkir til starfsfólks Heilbrigðisstofnunar-
innar á Hvammstanga fyrir góða umönnun.
Þórdís, Sigríður, Steinunn, Loftur, Kristín
og Guðrún Guðjónsbörn og fjölskyldur.
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu samúð,
hlýhug og vináttu við andlát og útför ástkærrar eig-
inkonu minnar, móður okkar, tengdamóður, ömmu
og langömmu,
SVANLAUGAR GUÐMUNDSDÓTTUR,
Lækjarbrún 3,
Hveragerði,
sem lést laugardaginn 7. apríl.
Aðalsteinn Steindórsson,
Sigurbjörg Aðalsteinsdóttir,
Kristín Aðalsteinsdóttir,
Auður Aðalsteinsdóttir,
Þórkatla Aðalsteinsdóttir,
Sveinn Aðalsteinsson,
tengdabörn, barnabörn
og barnabarnabörn.