Morgunblaðið - 25.06.2007, Blaðsíða 28

heima hjá sér. Svo var hljómsveit-
inni alltaf boðið upp á mjólk og
snúða þegar við vorum orðnir
þreyttir á að finna lög með engu F-
gripi í. (Ég gat ekki spilað F-grip
því puttarnir mínir voru of stuttir).
Á efri unglingsárunum mínum
helltum við amma okkur út í kvik-
myndagláp saman (aðallega Woody
Allen myndir). Ég fór út á leigu og
náði í þær og svo bjó ég til popp.
Ég hellti líka upp á kaffi og amma
sagði alltaf að mitt kaffi væri best.
Ég var alltaf velkomin heima hjá
ömmu Siggu, alveg sama hvenær og
í hvaða ástandi.
Ég varð þeirrar ánægju aðnjót-
andi að gefa ömmu Siggu tvö af
hennar þremur barna-barna-börn-
um, það fyrsta og það þriðja. Þessi
barnabörn dáði hún og elskaði af
öllu hjarta. Konunni minni, Joanna,
og ömmu Siggu kom líka afskap-
lega vel saman. Þær eru líkar á
margan hátt. Harðar konur með
stór hjörtu sem vita hvað þær vilja
og erfitt er að fá þær til að skipta
um skoðun.
Amma Sigga reykti filterslausan
Camel frá því ég man eftir mér.
Fyrir um tíu árum síðan var amma
lögð inn á Landspítalann af ein-
hverjum ástæðum. Á einhverjum
tímapunkti fékk hún nóg og hrein-
lega gekk út af spítalanum, með all-
ar túbur og snúrur í eftirdragi.
Börnin hennar fundu hana sitjandi í
garðinum á Sjafnargötunni, „Mig
langaði í sígarettu!“ var allt sem
hún hafði um það mál að segja.
Þetta var amma Sigga í hnotskurn.
Að morgni 13. júní þessa árs, dó
amma Sigga í svefni. Ég mun alltaf
sakna hennar og þeirrar óendan-
legu og skilyrðislausu ástar sem
hún gaf mér. Brennandi áhugi
hennar á þekkingu og sérstaklega á
tónlist er eitthvað sem ég mun aldr-
ei gleyma. Amma Sigga mun alltaf
vera „amma mín, amma Sigga“.
Þórarinn Freysson.
Á uppvaxtarárunum þekkti ég
ömmu sem Michelin-stjörnu-
lummu-kokk sem átti búrskáp þar
sem uxu bæði kókflöskur og
Hraunsúkkulaði í kassavís. Í kring-
um hana var alltaf líf og fjör. Á full-
orðinsárunum kynntist ég hins veg-
ar konu sem hafði sterkar skoðanir
á nánast öllu sem við kom mannlíf-
inu. Þegar við sátum og spjölluðum
á Sjafnargötunni leiddist tal okkar
oftar en ekki að pólitík sem var
okkur báðum hugleikin. Amma var
stolt, róttæk vinstrikona. Hún sýndi
mér áhuga, þolinmæði og skilning
þegar við vorum ósammála og þeg-
ar við vorum sammála velti hún
gjarnan upp öðrum hliðum málsins
svo umræðan dytti ekki niður í
gagnrýnislausan samhljóm. Amma
var ástríðufull prinsipp-manneskja
sem mér verður oft hugsað til þeg-
ar valið stendur milli þess að láta
✝ Sigríður Theo-dórsdóttir fædd-
ist í Reykjavík 25.
apríl 1921. Hún lést í
Reykjavík 13. júní
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Sveinbjörn Theodór
Jakobsson, skipa-
miðlari í Reykjavík,
og Kristín Pálsdóttir
kona hans. Sigríður
átti sex yngri systk-
ini: Soffía; Helga gift
Albert Hanssyni,
þau eru nú bæði lát-
in; Björn, sem nú er látinn, kvæntur
Gullborgu Theodórsson; Þórunn,
gift Baldri Jónssyni; Páll, kvæntur
Svandísi Skúladóttur og Steinunn,
gift Gylfa Pálssyni.
Sigríður giftist hinn 30. desem-
ber 1944 Þórarni Guðnasyni lækni,
f. 8.5. 1914, og áttu þau sex börn:
Edda, f. 11.11. 1945, sambýlis-
maður Gísli Gestsson, hún átti son-
inn Fróða, sem nú er látinn, með
Finni Torfa Stefánssyni, en þau
slitu samvistum, ömmubarn hennar
Árið 1968 hóf hún nám jarðfræði
og líffræði við Háskóla Íslands og
lauk þaðan B.Sc. prófi með jarð-
fræði sem aðalgrein árið 1972. Frá
1970 starfaði hún sem kennari í
jarðfræði og efnafræði, lengst af
við Menntaskólann við Hamrahlíð,
uns hún lét af störfum um sjötugt.
Hún tók mikinn þátt í félagsstörf-
um í sínum faggreinum, bæði á
sviði raungreinakennslu og jarð-
fræði, og var mjög áhugasöm um
allt sem að því laut.
Sigríður var bókelsk manneskja
og vel ritfær sjálf. Hún skrifaði í
gegnum tíðina nokkrar greinar í
blöð og tímarit um ýmis málefni
auk þess sem hún samdi talsvert
kennsluefni í raungreinum, meðal
annars kennslubók í efnafræði í
þremur bindum sem hún skrifaði
með samkennara sínum Sigurgeiri
Jónssyni og enn er notuð.
Sigríður og Þórarinn maður
hennar voru alla tíð samtaka í
áhuga sínum á lífi og listum og sér í
lagi voru þau miklir unnendur
klassískrar tónlistar, sóttu tónleika
hvar sem þau komu og tóku virkan
þátt í tónlistarlífinu í Reykjavík,
meðal annars í stjórn Kammermús-
íkklúbbsins.
Útför Sigríðar verður gerð frá
Fossvogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 15.
er Gísli Garðar
Bergsson; Freyr, f.
25.6. 1950, kvæntur
Kristínu Geirsdóttur,
þau eiga Þórarin, sem
er kvæntur Joanna
Burton og þau eiga
synina Jolyon Noah
og Elijah Benedikt,
og Geir kvæntan Sif
Sigmarsdóttur; Krist-
ín, f. 6.2. 1952; Bjarki,
f. 2.2. 1954, á Egil,
kvæntan Ania Tom-
aszewska, og Theó-
dóru með Lucindu
Hjálmtýsdóttur, en þau slitu sam-
vistum; Helga, f. 18.7. 1955, á Þór-
arin með Sigurði I. Björnssyni;
Nanna, f. 7.5. 1958, á Þór og Sigríði
Margréti með Þorbergi Þórssyni,
en þau slitu samvistum.
Sigríður lauk stúdentsprófi frá
stærðfræðideild Menntaskólans í
Reykjavík 1940 og starfaði eftir
það um árabil hjá Níelsi Dungal á
Rannsóknastofu Háskólans og
seinna á læknastofu Þórarins, auk
þess að reka mannmargt heimili.
Ég er elsta barnabarn ömmu
Siggu. Ég man ennþá eftir heim-
sóknum á Sjafnargötuna sem barn.
Ég hljóp inn í eldhúsið til hennar
þar sem hún tók mig í fangið og
kallaði mig litla lambið sitt. Stund-
um faldi ég mig á bak við sófann í
forstofunni þegar heimsókninni til
ömmu Siggu var lokið því ég vildi
ekki fara. Amma Sigga vakti mig
aldrei þegar ég gisti og ég gat legið
í rúminu eins lengi og mig lysti.
Amma Sigga leyfði okkur barna-
börnunum að leika okkur í eldhús-
inu þar sem við helltum eggjum og
hveiti um allt. Eftir á dró amma
ryksuguna út úr skápnum og ryk-
sugaði hveitið af fötunum okkar.
Amma Sigga bakaði líka bestu
pönnukökur í heimi. Í mörg ár fór
ég í sund með pabba og afa á nán-
ast hverjum einasta laugardegi og
eftir sundið var farið á Sjafnó í pul-
supartí. Amma bjó líka til bestu
pulsur í heimi.
Sem þrettán ára verðandi tónlist-
armaður leyfði amma Sigga mér og
vinum mínum að æfa í kjallaranum
undan eða standa fast á sínu.
Eftir að ég flutti til Englands
smitaðist ég af bakteríu sem amma
hafði lengi verið haldin; áhuga á
bresku dagblöðunum. Þegar ég
heimsótti hana í Íslandsferðum
mínum ræddum við þetta hugðar-
efni okkar fram og til baka. Ekki
þýddi að færa henni hefðbundinn
glaðning á borð við blóm eða kon-
fekt þegar litið var við hjá henni á
Sjafnargötunni. Ég hafði ávallt á
tilfinningunni að slíkt þætti henni
óþarfa prjál. Í staðinn pakkaði ég í
ferðatöskuna nokkrum af nýjustu
dagblöðunum og færði henni í stað-
inn fyrir blómvöndinn. Amma hafði
lengið verið dyggur lesandi Sunday
Times. Þrátt fyrir að hafa ítrekað
rökrætt við hana um ágæti hinna
mismunandi blaða og á tíðum reynt
að sannfæra hana um að til væru
betri blöð en Times hélt hún ávallt
tryggð við þetta tiltekna sunnu-
dagsblað. Auk þess má segja að
hún hafi borið sigur úr býtum í
þeim rökræðum því í dag er það
fyrsta verk mitt hvern sunnudags-
morgun að skjótast út í sjoppu til
að krækja í eintak af Sunday Tim-
es.
Ég mun sakna þess að sitja og
spjalla við ömmu, konuna sem veitti
mér og öðrum barnabörnum sínum
umhyggju og hlýju sem börnum og
innblástur og fordæmi þegar við
uxum úr grasi.
Geir Freysson.
Sigríður Theodórsdóttir föður-
systir mín, eða Sigga The eins og
hún var gjarnan kölluð, er fallin frá.
Í mínum huga hefur Sigga verið í
hlutverki ættmóður í föðurfjöl-
skyldu minni. Ef til vill ekki hin
dæmigerða ættmóðir í orði né æði,
en fremst í sínum hópi og hún
hugsaði vel um sína. Sigga var elst
sjö systkina sem ung misstu for-
eldra sína. Systkinin ólust upp á
fjölskylduheimilinu að Sjafnargötu
11. Það varð seinna heimili Siggu
og Þórarins mannsins hennar
ásamt sex börnum þeirra. Mínar
fyrstu minningar um Siggu eru frá
jólaböllum sem hún hélt fyrir stór-
fjölskylduna þar heima. Þá var mik-
ið fjör hjá okkur frændsystkinun-
um. Sama á við um barnaafmælin á
Sjafnargötunni sem voru afar
skemmtileg.
Eftir að börnin voru orðin stór
hóf Sigga nám við Háskóla Íslands í
jarðfræði. Ein minning mín um
hana tengist því. Ég var á heimleið
úr sundi í Sundhöllinni að nýloknu
landsprófi. Ætlaði að heimsækja
Helgu frænku, dóttur Siggu, en hún
var ekki heima. Í staðinn staldraði
ég við hjá Siggu og við ræddum um
prófin, ekki bara mín heldur hennar
líka. Hún sagði mér af miklum
áhuga frá því sem hún var að fást
við. Þarna upplifði ég okkur sem
jafnöldrur að bera saman reynslu
okkar sem mér fannst býsna merki-
legt. Síðar hef ég séð að þetta lýsir
Siggu vel, áhuga hennar og hvernig
hún náði sambandi við fólk á öllum
aldri.
Að loknu prófi í háskólanum fór
Sigga að kenna við Menntaskólann í
Hamrahlíð. Hún kenndi mörgum
jafnöldrum mínum og öðrum sem
ég hef kynnst síðar. Nemendur
hennar fyrrverandi tala um hana af
einstakri hlýju og dást að því
hvernig hún miðlaði af einlægum
áhuga þeim fögum sem hún kenndi.
Sigga og Þórarinn reyndust föður
mínum og fjölskyldu alltaf einstak-
lega vel. Þórarinn var heimilislækn-
irinn okkar og oft var farið í heim-
sókn á Sjafnargötuna þegar
einhverjir kvillar herjuðu. Sigga tók
alltaf fagnandi á móti okkur. Síðar
þegar mig vantaði ábyrgðarmann
fyrir námslánum þá leitaði ég til
Siggu og ekkert var sjálfsagðara en
að ganga í ábyrgð.
Á seinni árum hefur mér orðið
ljóst að ég á Siggu fleira að þakka
þó að það sé kannski óbeint. Sigga
stóra systir fylgdist grannt með
litla bróður, föður mínum, í upp-
vextinum. Það á ekki síst við að því
er varðar skólanámið. Einn vetur
dvaldi hann hjá þeim á Siglufirði,
þar sem Þórarinn starfaði sem
læknir. Önnur hlið á ræktarsemi
Siggu við bróður sinn eru afmæli
pabba. Alltaf komu Sigga og Þór-
arinn ásamt Soffu, næstelstu syst-
urinni, í heimsókn. Þá eins og ávallt
minnist ég þeirra fyrir líflegar og
skemmtilegar umræður sem sner-
ust gjarnan um pólitík, listir og
menningarmál.
Sigga var hress í viðmóti og bar
sorgir sínar ekki á torg. Hún mætti
mótlæti, það voru veikindi í fjöl-
skyldu hennar og Fróði, elsta
barnabarnið, lést árið 1994 nítján
ára gamall. Sigga og Þórarinn voru
samhent hjón og fráfall hans fyrir
tólf árum var henni mikill missir.
Nú við fráfall Siggu votta ég börn-
um hennar og öðrum aðstandendum
samúð mína. Eftir eigum við minn-
ingar um góða og sjarmerandi konu
sem var okkur kær.
Sigrún Pálsdóttir.
Ég var ungur drengur þegar
hringt var dyrabjöllunni að heimili
foreldra minna í Bergstaðastræti.
Ég svaraði og úti stóð annar ungur
drengur, jafnaldri minn.
„Ég átti að að ná í hattinn hans
pabba,“ sagði hann.
Þetta var Páll, bróðir Sigríðar
Theódórsdóttur, sem nú er kvödd.
1942 var okkur Páli raðað saman í
1. bekk Gagnfræðaskóla Reykvík-
inga. Varð það upphaf vináttu sem
varir og lágu gagnvegir milli okkar,
títt farnir yfir steinvegg og lóð í
einkaeign en eigendur létu gott
heita og er það örugglega fyrirgefið
í dag.
Sigríður var elst margra systkina
en þegar ég kynnist þeim voru for-
eldrar þeirra látnir. Hver aldur átti
sinn vinahóp og var því oft margt
um manninn á Sjafnargötu 11. Hver
hópur ræddi sín mál eftir eðli og
þroska síns aldurs en í eldri aldurs-
hópunum var umræðan á háu
menningarlegu plani sem hafði
áhrif á yngri hópana enda borin
virðing fyrir þeim eldri. Ég á marg-
ar hlýjar minningar frá tíðum heim-
sóknum um reisn þessa heimilis og
samstöðu þeirra systkina. Var oft
glatt á hjalla þegar tilefni var til.
Mikill aldursmunur var milli Sig-
ríðar og mín og gætti þess að sjálf-
sögðu þegar við vorum yngri. Síðar
lágu leiðir okkar hjóna og þeirra
Sigríðar og eiginmanns hennar,
Þórarins Guðnasonar læknis, oft
saman á tónleikum, enda var þeirra
von á öllum menningarlegum við-
burðum. Sátum við m.a. öll saman á
tónleikum sinfóníunnar þar sem
tónheyrð var sú besta sem hér hef-
ur verið en það var á efri svölum
Þjóðleikhússins.
Náin vinátta varð þó fyrst milli
okkar árið 1986 þegar gerð var úr-
slitatilraun til að halda Kammer-
músíkklúbbnum starfandi. Boðaði
ég þá til lokafundar og þar mættu
þau hjónin, Sigríður og Þórarinn,
Einar B. Pálsson, Jakob Benedikts-
son og ég. Í kjölfar þess fundar var
slakur fáni Kammermúsíkklúbbsins
dreginn að húni á ný og er það við-
brögðum þessara einstaklinga að
þakka að Kammermúsíkklúbburinn
gat fagnað 50 ára afmæli á þessu
ári þó margir hafi að sjálfsögðu
komið að því verki eftir endurreisn-
ina. Það var okkur hjónum mikið
lán að kynnast þeim Sigríði og Þór-
arni og mega telja þau til vina. Þau
voru fjölfróð og hámenningarlega
sinnuð. Því olli einlægt verðmæta-
val. Hjartað réð för í daglegri önn.
Þegar ég nú kveð Sigríði Theó-
dórsdóttur geri ég mér grein fyrir
að erfitt er að greina milli þeirra
hjóna. Svo samstiga voru þau. Eig-
inmann sinn, Þórarin, missti Sigríð-
ur 1995.
Það var sár harmur en Sigríður
rækti áfram áhugamál sín meðan
heilsa entist. Hún var ræðin heim
að sækja og minningarnar djúpur
og auðugur brunnur.
Ég þakka þeim fyrir að auðga
garð okkar hjóna og við sendum
systkinum Sigríðar, börnum þeirra
Þórarins og niðjum öllum okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
Guðmundur W. Vilhjálmsson.
Sigríður
Theodórsdóttir
28 MÁNUDAGUR 25. JÚNÍ 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
 Fleiri minningargreinar um Sig-
ríði Theodórsdóttur bíða birtingar
og munu birtast í blaðinu næstu
daga.
✝
Ástkær eiginmaður, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
FRIÐFINNUR ANNÓ B. ÁGÚSTSSON,
Mávahlíð 24,
verður jarðsunginn frá Háteigskirkju þriðjudaginn
26. júní kl. 13.00.
Jarðsett verður í Gufuneskirkjugarði.
Helga Hafberg,
Engilbert Ólafur Friðfinnsson, Guðbjörg Gísladóttir
Hafsteinn Ágúst Friðfinnsson, Kolbrún Birna Halldórsdóttir
Ari Friðfinnsson, Þuríður Kristín Sigurðardóttir
og barnabörn.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar og dóttir,
HULDA KRISTJANA LEIFSDÓTTIR,
Giljaseli 11,
Reykjavík,
er lést þann 17. júní, verður jarðsungin frá Selja-
kirkju, þriðjudaginn 26. júní kl. 13.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir en þeim
sem vilja minnast hennar er bent á minningarsjóð
hjúkrunarþjónustu Karitas í síma 551 5606 á milli
kl. 9 og 10.
Stefán Jón Sigurðsson,
Steinunn Bóel Stefánsdóttir,
Leifur Geir Stefánsson,
Steinunn Jónína Ólafsdóttir.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir,
sonur, bróðir, tengdasonur og afi,
EINAR S. ÓLAFSSON
framkvæmdarstjóri,
Háholti 6,
Garðabær,
andaðist á heimili sínu aðfaranótt föstudagsins
22. júní.
Inga Jóna Andrésdóttir,
Ásta Sigríður Einarsdóttir Finnbogi V. Finnbogason,
Elínborg Einarsdóttir, Örn Þórðarson,
Ólafur J. Einarsson
Sjöfn Ólafsdóttir, Eyjólfur Sigurðsdóttir,
Sigríður Williamsdóttir, Andrés Guðmundsdóttir
og barnabörn.