Morgunblaðið - 14.09.2007, Blaðsíða 31

fjölskyldunnar til að styðja hana og
stytta stundir svo lengi sem hægt
var.
Guð fylgi henni í hinstu för og
blessi stóru fjölskylduna hennar. Við
hjónin sendum þeim öllum innilegar
samúðarkveðjur.
María S. Gísladóttir,
Mosfellsbæ.
Erna, ástkær móðursystir mín, er
látin eftir langvarandi veikindi. Ég á
minningar sem eru mér kærar um
yndislega konu. Minningar þessar
eru samtvinnaðar minningum um
bernsku mína og uppvaxtarár.
Það var mikill samgangur á milli
móður minnar og Ernu systur henn-
ar. Ætíð bjuggu þær nálægt hvor
annarri og mikill systrakærleikur
var á milli þeirra. Það var ósjaldan á
unglings- og ungdómsárum mínum
sem leitað var til Ernu með snið og
saumaskap. Hún var snillingur í
höndunum og var ávallt boðin og bú-
in til aðstoðar þegar sauma átti
tískuflíkur úr saumablöðunum
Carina og Burda. Síðar sótti ég nám-
skeið hjá henni í Námsflokkunum og
saumaði mér sjálf klæðnað undir
hennar leiðsögn.
Á heimili Ernu var mikið um að
vera, myndarskapur var á öllu, fjöl-
skyldan var stór og alla jafna mikill
gestagangur. Erna hafði notalega
návist, var glettin, glaðvær og lá oft
hátt rómur. Ég minnist hennar sem
sérlega afslappaðrar konu með já-
kvætt lífsviðhorf.
Hennar ljúfi og góði persónuleiki
kom glöggt fram þegar hún var orðin
veik. Hún tók veikindunum með yf-
irvegun og reisn. Börn hennar stóðu
öll sem eitt við bak móður sinnar og
sinntu henni af mikilli ást og elju. Ég
er þakklát fyrir að hafa kynnst svo
góðri konu sem Erna var. Ég vil vísa
í orð hennar sjálfrar sem hún hafði
eitt sinn um mig eftir að hún veiktist
af Alzheimer og mér þóttu sérlega
falleg – Erna var eins og sólin sjálf.
Minning hennar lifir.
Lára S. Baldursdóttir.
Okkur systurnar langar að minn-
ast Ernu móðursystur okkar með
nokkrum orðum og þá sérstaklega
að minnast gæsku hennar í okkar
garð, hvort heldur það var að veita
húsaskjól, mat, aðstoð við hannyrðir
eða spjall. Við systurnar vorum svo
heppnar að fá að búa heima hjá Ernu
og Torfa, til lengri eða skemmri
tíma, meðan við vorum við nám í
Reykjavík. Þar var okkur alltaf tekið
opnum örmum og leið okkur eins og
við værum að koma heim þegar við
komum þangað. Alltaf var okkur tek-
ið fagnandi og uppbúið rúm og stóll
við matarborðið fyrir okkur, eins og
við værum hluti af fjölskyldunni.
Erna frænka var yndisleg mann-
eskja, hlýleg og kát, og hún hafði
alltaf skoðanir á öllum þeim málum
sem mest var fjallað um á hverjum
tíma. Alltaf var hún boðin og búin að
veita aðstoð, jafnvel þó að hún hefði
mikið meira en nóg á sinni könnu.
Henni féll aldrei verk úr hendi og var
hún líka alltaf með einhverja handa-
vinnu milli handanna. Allt lék í hönd-
unum á henni, hvort sem það var
glæsilegur brúðarkjóll eða handa-
vinnuprufur fyrir yngstu bekkina
sem hún kenndi. Fallegir hlutir
gerðir af henni prýddu heimilið og
nutu börn hennar og barnabörn líka
góðs af hæfileikum hennar.
Hjá Ernu og Torfa var alltaf líf og
fjör. Á heimilinu var mikið um gesta-
komur og börn þeirra og barnabörn,
systkini, systkinabörn, ættingjar og
vinir ávallt velkomnir. Erna frænka
lagði alltaf mikla áherslu á að öllum
liði eins og þeir væru heima hjá sér.
Oft var hún að prófa nýjar uppskrift-
ir af kökum eða mat og töfraði fram
veislu með litlum fyrirvara. Hún
hafði líka alltaf tíma til að spjalla,
hlusta á okkur og gefa góð ráð.
Við systurnar og fjölskyldur okk-
ar, sendum Halldóri, Ragnheiði,
Láru, Ásthildi, Ernu og fjölskyldum
okkar dýpstu samúðarkveðjur.
Helga og Lára Ágústa
Snorradætur.
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 14. SEPTEMBER 2007 31
✝ Sigþrúður Guð-björg Pálsdóttir
fæddist í Eyjum í
Kaldrananeshreppi
19. desember 1928.
Hún lést á St. Jós-
epsspítala í Hafnar-
firði sunnudaginn
9. september síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar voru Guð-
rún Jónsdóttir, f.
1896, d. 1981 og
Páll Guðjónsson, f.
1891, d. 1991. Sig-
þrúður var önnur í
röð 6 systkina, hin eru Sigrún
Karólína, f. 1926, Guðrún, f. 1930,
Loftur, f. 1931, Sigurbjörn, f.
1933 og Þórir, f. 1937.
Hinn 12. desember 1953 giftist
hún Halldóri Hjálmarssyni raf-
virkjameistara, f. á Hólmavík
29.8. 1931. Foreldrar hans voru
Solveig Magnúsdóttir, f. 1903, d.
1982 og Hjálmar Sigvaldi Hall-
dórsson, f. 1900, d. 1961.
Börn Sigþrúðar og Halldórs
eru: 1) Steinunn, f. 9.5. 1953, maki
Einar Steingrímsson, börn þeirra:
a) Sírnir, sambýliskona Lena Kad-
mark, b) Tjörvi, maki Þóra Björg
Hallgrímsdóttir og c) Arnrún,
sambýlismaður Þórður Már Sig-
móðir til Hólmavíkur. Sigþrúður
og Halldór bjuggu á Hólmavík til
ársins 1955 er þau fluttu til Kefla-
víkur. Þar bjuggu þau til ársins
1959 og fluttu þá til Reykjavíkur
þar sem þau voru til ársins 1962
að þau fóru aftur til Hólmavíkur.
Á Hólmavík bjuggu þau til ársins
1986 að þau fluttu til Reykjavík-
ur. Frá árinu 2003 bjuggu þau á
Hraunvangi 3 í Hafnarfirði.
Sigþrúður starfaði sem
ljósmóðir á Hólmavík frá 1951 til
1955 og síðan með hléum þar til
hún flutti til Reykjavíkur 1986.
Auk þess að sinna stóru heimili
starfaði hún einnig við ýmis störf
á Hólmavík s.s. fiskvinnslu. Síð-
ustu árin á Hólmavík starfaði hún
við aðhlynningu á sjúkrahúsinu
þar. Er til Reykjavíkur kom starf-
aði hún fyrst við aðhlynningu á
Droplaugarstöðum, síðan sem
ljósmóðir á Fæðingarheimilinu í
Reykjavík og síðan á fæðing-
ardeild Landspítalans þar til hún
lét af störfum vegna aldurs. Sig-
þrúður var virk í félagsstarfi á
Hólmavík, m.a. í kvenfélaginu,
Rauða krossinum og bridsfélag-
inu. Hún var hvatamanneskja að
því að gera bókasafn Hólmavíkur
aðgengilegt fyrir almenning og
skjóta skjólshúsi yfir það í nokkur
ár.
Útför Sigþrúðar verður gerð
frá Víðistaðakirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.
fússon. 2) Hjálmar, f.
1954, maki Warinrat
Halldórsson, þau
slitu samvistum,
stjúpdóttir Hjálmars
er Kaewkan. 3) Rún,
f. 1957. 4) Páll, f.
1958, maki Arnlaug
Stella Óladóttir.
Dætur þeirra: a)
Karitas, sambýlis-
maður Daníel Stef-
ánsson og b) Karen
Nadia. 5) Örn, f.
1964 maki Ingibjörg
Bryndís Sigurð-
ardóttir. Börn þeirra Sif og Hall-
dór Smári. 6) Stjúpsonur Sigmar
Júlían, maki Sóley Björgvins-
dóttir, synir þeirra Haukur Lind-
berg, Magni Sigurður, Davíð
Snævar og Elmar Leví. Barna-
barnabörnin eru 6, Sírnir á tvo
syni, Daníel Atla og Benjamín
Loga, Tjörvi á Óðin Pál, Unu Rán
og Urði Ásu og Arnún á Emelíu
Guðbjörgu.
Sigþrúður var í barnaskóla í
Kaldrananeshreppi og síðan í
gagnfræðaskóla á Ísafirði. Hún
útskrifaðist sem ljósmóðir frá
Ljósmæðraskóla Íslands 1950, og
var ljósmóðir í Reykjavík til árs-
ins 1951 en fór þá sem héraðsljós-
Elsku tengdamóðir mín Sigþrúður
Pálsdóttir er látin.
Dúdda, eins og hún var kölluð, var
draumur hverrar tengdadóttur. Hún
var mikill félagi og góð fyrirmynd.
Til hennar gat ég leitað með allt milli
himins og jarðar og kom aldrei að
tómum kofunum. Hún vildi allt fyrir
mig gera. Ég bar mikla virðingu fyr-
ir henni og mat mikils hennar skoð-
anir og ráðleggingar.
Dúddu var margt til lista lagt og
léku hlutirnir í höndunum á henni.
Þegar ég kynntist Dúddu var ég t.d.
fljót að komast að því hversu mikill
listakokkur og bakari hún var. Mér
fannst alltaf svo aðdáunarvert
hvernig hún fór að því að galdra
fram hinar girnilegustu máltíðir og
veislur og virtist aldrei hafa fyrir því.
Alveg var sama hversu margir duttu
inn í mat, alltaf var nóg til fyrir alla
og jafnan glatt á hjalla yfir matar-
borðinu. Oft langaði mann að
spreyta sig á uppskriftunum hennar
en þá lenti maður í vanda því upp-
skriftirnar átti hún flestar í kollinum
og notaði tilfinninguna í stað hinna
hefðbundnu mælieininga. Þær eru
líka nokkrar uppskriftirnar sem
reyndar eru á hverju ári en aldrei
næst hin fullkomna Dúdduútgáfa.
Umfram allt var Dúdda mikil fjöl-
skyldumanneskja sem naut þess að
hafa fólkið sitt í kringum sig. Hún
fylgdist vel með sínu fólki og hvatti
það áfram í starfi og leik. Barna-
börnin áttu hjá henni stóran sess.
Börnin okkar Arnar, þau Sif og Hall-
dór Smári, sóttu bæði mikið í að vera
hjá Dúddu ömmu og Dadda afa, enda
alltaf eitthvað spennandi í gangi hjá
þeim. Þar var mikið spjallað og
margt gert sér til skemmtunar.
Það er margs að minnast og ótal
margt sem fer í gegnum hugann á
þessari erfiðu stundu. Við Örn, Sif og
Halldór Smári munum varðveita
minninguna um síðasta daginn sem
við áttum öll saman með Dúddu,
laugardaginn 1. september sl. Sá
dagur var sérlega ánægjulegur fyrir
okkur öll og mun lifa sterkt í minn-
ingunni.
Elsku Dúdda. Það var mér mikill
heiður að fá að vera partur af þínu
lífi. Ég á ótalmargar fallegar minn-
ingar um samverustundir okkar í
gegnum tíðina sem ég mun geyma í
hjarta mér. Takk fyrir samfylgdina
og alla væntumþykjuna.
Þín tengdadóttir
Ingibjörg.
Elsku amma mín.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þ.S.)
Hvíl í friði,
Þín
Arnrún.
Elsku amma.
Það er mjög sárt að þurfa að
kveðja þig núna. Við eigum óteljandi
margar góðar minningar sem við
ætlum að geyma vel. Þú varst alltaf
svo góð við okkur og það var svo gott
að vera hjá þér. Við fundum svo vel
hvað þér þótti vænt um okkur og
okkur þótti líka svo vænt um þig. Við
trúum því að þú sért á góðum stað og
að þér líði vel.
Drottinn er minn hirðir, mig mun
ekkert bresta.
Á grænum grundum lætur hann mig
hvílast,
leiðir mig að vötnum,
þar sem ég má næðis njóta.
Hann hressir sál mína,
leiðir mig um rétta vegu
fyrir sakir nafns síns.
Jafnvel þótt ég fari um dimman dal,
óttast ég ekkert illt,
því að þú ert hjá mér,
sproti þinn og stafur hugga mig.
Þú býr mér borð
frammi fyrir fjendum mínum,
þú smyr höfuð mitt með olíu,
bikar minn er barmafullur.
Já, gæfa og náð fylgja mér
alla ævidaga mína,
og í húsi Drottins bý ég
langa ævi.
(23. Davíðssálmur)
Elsku amma, vaktu yfir okkur og
verndaðu.
Þín barnabörn
Sif og Halldór Smári.
Fregnir af andláti Dúddu komu
ekki eins og þruma úr heiðskíru lofti,
hún hafði lengi verið lasin. Þrátt fyr-
ir það tekur það smá tíma að átta sig
á því að hún sé farin frá okkur að
sinni. Hún sem hafði svo oft sýnt
dauðanum í tvo heimana og haft bet-
ur á endasprettinum og mætt svo
galvösk í fjölskylduboð nokkrum vik-
um seinna.
Ég brosi alltaf þegar ég minnist
þess þegar ég gekk með fyrstu dótt-
ur okkar Tjörva. Ég var komin fram-
yfir settan fæðingardag og ekkert
bólaði á stelpunni. Við vorum ásamt
henni og Dadda í heimsókn hjá
Steinu og Einari og sátum í eldhús-
inu við spjall. Dúdda var að furða sig
á þessari löngu meðgöngu minni og
lét svo vaða: „Hvað er þetta með
ykkur? Sofið þið aldrei saman?!“
Tepran ég í kaffi hjá tengdó blároðn-
aði og hvítnaði til skiptis og kom ekki
upp orði en Tjörvi hljóðaði hátt og
kvartaði undan að hafa ekki snúið að
mér þegar hún lét þetta flakka til að
sjá svipbrigðin. En þetta er þó frægt
húsráð til að koma fæðingarferlinu
af stað.
Dúdda sagði sitt álit á hlutunum
og dró ekkert undan. En það var þó í
lagi að vera ósammála henni en það
þurfti þá líka að segja það upphátt.
Henni þótti afar vænt um fjöl-
skylduna sína og fylgdist vel með
sínum. Hún gat alltaf dregið ein-
hverjar kræsingar á borð þegar við
komum í heimsókn og passaði uppá
að allir fengju sér eitthvað. Fyrir
Tjörva eru sumir réttir bara „ömmu-
réttir“ eins og grauturinn með kar-
mellusósunni um jólin og kanilsnúð-
arnir. Þegar ég hef reynt að bjóða
honum uppá slíka snúða hef ég oftast
fengið að heyra að amma hans hafi
sko gert þetta svona og það mætti
vera meira af þessu og hinu, svona
eins og amma hans hafi haft þetta.
Enda er það vel skiljanlegt, hennar
kanilsnúðar voru afar ljúffengir.
Ég á eftir að sakna hennar í kom-
andi fjölskylduboðum þar sem hún
gat alltaf skemmt manni með sögum
frá Hólmavík eða reynslusögum af
ljósmæðrastarfinu. En hún er núna
búin að fá hvíldina sem bíður okkar
allra og mun án efa taka vel á móti
sínum, með kanilsnúðum ef það er
hægt.
Þóra Björg Hallgrímsdóttir.
Hjartkær mágkona og svilkona
okkar Sigþrúður Pálsdóttir er nú lát-
in.
Hún var glæsileg kona með
óvenjulétta lund og það var sama
hvað gekk á, alltaf gerði hún gott úr
öllu. Á hverju sumri heimsóttum við
hjónin þau Dúddu og Dadda, eins og
þau Halldór eru jafnan kölluð, norð-
ur á Hólmavík á meðan þau bjuggu
þar. Og alltaf vorum við jafnvelkom-
in með alla okkar fjölskyldu þótt þar
væri aldeilis nóg fyrir á sjö manna
heimili. Dúdda var auk þess ljósmóð-
ir staðarins og vann í rækjunni ef svo
bar undir. Hún tók einnig þátt í
starfi kvenfélagsins og Líknarfélagi
Rauða krossins, svo ekki sé minnst á
bókasafnið, sem hún endurreisti í
samvinnu við Aðalheiði Björnsdóttur
og hýsti síðan um langt skeið.
Samskiptin við fjölskylduna
minnkuðu síst eftir að hún flutti suð-
ur, en við minnumst Dúddu fyrir
rausnarskap og hjálpsemi en ekki
síst fyrir það hvað hún var skemmti-
leg fram á síðasta dag. Við þökkum
fyrir allar þær góðu stundir sem við
áttum með henni og sendum innileg-
ar samúðarkveðjur til Dadda,
barnanna, tengdabarna, barnabarna
og barnabarnabarna.
Magnús Hjálmarsson og
Ragnheiður Þórðardóttir.
Sigþrúður Pálsdóttir
 Fleiri minningargreinar um Ernu
H. Kolbeins bíða birtingar og munu
birtast í blaðinu á næstu dögum.
REYNSLA • UMHYGGJA • TRAUST
Þegar andlát ber að höndum
Önnumst alla þætti útfararinnar
ÚTFARARSTOFA
KIRKJUGARÐANNA
Vesturhlíð 2 • Fossvogi • Sími 551 1266 • www.utfor.is
✝
Innilegar þakkir færum við öllum þeim sem
auðsýndu okkur samúð, vinarhug og hlýju við
andlát og útför okkar ástkæra
Harðar Hermannssonar,
Munkaþverárstræti 13,
Akureyri.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Sjúkrahúss Akureyrar.
Svala Fanney Steinþórsdóttir,
börn, tengdabörn, barnabörn og fjölskyldur.
✝
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur samúð,
vinsemd og vinarhug við andlát og útför móður
okkar, tengdamóður og ömmu,
GÍSELU GUÐMUNDSSON
frá Steig,
Silfurbraut 10,
Höfn.
Sérstakar þakkir til starfsfólks hjúkrunarheimilins á
Höfn og annarra sem önnuðust hana í veikindum
hennar.
Róshildur V. Stígsdóttir, Jón Sigmar Jóhannsson,
Ólafur Stígsson, Ásrún Helga Guðmundsdóttir,
Jóhanna Stígsdóttir, Reynir Ólason
og barnabörn.