Morgunblaðið - 20.10.2007, Page 37

Elskulegur bróðir okkar er látinn,
eftir hetjulega baráttu við illvígan
sjúkdóm laut hann í lægra haldi. Við
slík tímamót streyma fram minning-
ar, hugurinn leitar til bernsku okkar
og þar sem hann var elstur af okkur
systkinunum sex þá var hann óhjá-
kvæmilega höfuð hópsins. Margt var
brallað og þar sem í þá daga var ekki
sú afþreying sem börn eru mötuð á í
dag urðum við að finna upp okkar
leiki sjálf. Er okkur í minni þegar
hann lét okkur fara að æfa frjálsar
íþróttir (hann var vitanlega þjálfar-
inn), t.d. hástökk, langstökk og allar
þær íþróttir sem honum datt í hug.
Verst var þó að eiga við grinda-
hlaupið, því okkur skorti efni í grind-
urnar.
Æska okkar var indæl þótt stund-
um væru kröpp kjör eins og var hjá
mörgum í þá daga.
En hópurinn stóð þétt saman og
sú vinátta hefur alltaf verið til stað-
ar.
Elsku Kiddi, það var sársaukafullt
að horfa upp á baráttu þína, en við
hlið þér stóð Dúdú þín og börn ykk-
ar og tengdabörn og eiga þau að-
dáun okkar og þökk fyrir þá frammi-
stöðu.
Það er von okkar og vissa að vel
hafi verið tekið á móti þér af ástvin-
um okkar sem farnir eru á undan,
jafnvel að þú sért farinn að huga að
góðum veiðivötnum og kannski finna
þér einhverja spýtu fyrir haga hönd
að smíða úr.
Elsku bróðir, við söknum þín, og
ætlum að láta fylgja hér með þetta
erindi eftir Tómas Guðmundsson
sem okkur finnst eiga vel við:
Og ég er einn og elfarniðinn ber
að eyrum mér jafn rótt sem fyrsta sinni.
Með skynjun tveggja heima í hjarta mér
ég hverf á brott úr rökkurveröld minni.
Og seinna þegar mildur morgunn skín
á mannheim þar sem sálir stríð sitt heyja,
mig skelfa engin sköp, sem bíða mín:
Þá skil ég líka að það er gott að deyja.
Elsku Dúdú og fjölskylda, nú er
sorg í hjarta, en með tímanum mild-
ast sársaukinn og minningar verða
að dýrum perlum. Við biðjum góðan
guð að leggja líkn með þraut.
Elsku Kiddi, hafðu þökk fyrir allt
sem þú varst okkur, við biðjum guð
að gæta þín vel.
Þínar systur,
Sigurbjörg og Ásta.
Kæri afi, takk fyrir allar góðu
stundirnar sem við áttum saman.
Við vorum alltaf velkomin til þín í
sveitina.
Takk fyrir að hjálpa mér að læra
að mjólka. Ég kom sem óþekktur lít-
ill strákur í fjósið og núna er ég orð-
inn fagmaður að mjólka.
Þökk sé þér, takk fyrir allt sem þú
kenndir mér og sýndir mér.
Helgi Grétar Gunnarsson.
Afi minn, nú hverfur þú á braut
hina göfugu og fögru.
Líf þitt mun verða mér innblástur
um ókomna tíð.
Takk fyrir allt
Kristján Már Gunnarsson.
Leiddu mína litlu hendi
ljúfi Jesús þér ég sendi.
Bæn frá mínu brjósti sjáðu
blíði Jesús að mér gáðu.
Takk fyrir allt, elsku afi.
Guðmundur Sveinn Gunnarsson.
Afi minn. Þú varst mér góður og
alltaf til staðar ef eitthvað bjátaði á.
Þú varst sterkasti maður sem ég
þekkti, þegar ég segi það þá meina
ég ekki bara handsterkur heldur
líka
mjög andlega sterkur.
Ég á margar góðar minningar um
þig sem ég á alltaf eftir að muna eft-
ir. Þetta eru dýrmætustu hugsanir
mínar til þín. Þessar minningar lýsa
því mjög vel hvernig þú varst og eiga
aldrei eftir að gleymast.
En nú er víst kominn tími til að
kveðja þig sem er mjög sárt en
svona er nú bara lífið. Mér finnst það
hafa verið heiður fyrir mig að hafa
haft þig og hafa þig alltaf mér við
hlið. En ég veit að þú átt eftir að
standa við bakið á mér enn, bara
annan hátt.
Ég vil þakka þér fyrir allt, elsku
afi, guð geymi þig.
Kristur minn ég kalla á þig
komdu að rúmi mínu.
Gakktu inn og geymdu mig
guð í faðmi þínum.
Ármann Steinar Gunnarsson.
Legg ég nú bæði líf og önd,
ljúfi Jesús, í þína hönd,
síðast þegar ég sofna fer
sitji guðs englar yfir mér.
(H. Pétursson.)
Elsku afi.
Takk fyrir allar stundirnar sem
við áttum saman,
það var alltaf svo gaman að koma í
sveitina til ykkar ömmu.
Takk fyrir allar sögurnar sem
þú sagðir okkur,
þær voru bestar af öllum.
Guð geymi þig, elsku afi.
Fannar, Arnór Freyr.
Svanhildur og Árný Margrét.
Okkur langar í fáeinum orðum að
minnast móðurbróður okkar, Kidda
á Steinnýjarstöðum.
Kiddi var elstur af sex systkinum
sem fyrst ólust upp í Hvammkoti og
seinna á Steinnýjarstöðum. Hann
tók við búinu eftir afa og ömmu
ásamt konu sinni henni Árnýju sem
alltaf er kölluð Dúdú. Kiddi var
bóndi af lífi og sál, hann hafði mikla
ánægju af veiðiskap og þá sérstak-
lega silungsveiði. Langavatn í ná-
grenni Steinnýjarstaða var honum
ávallt efst í huga.
Kiddi var búinn mörgum góðum
kostum, hann var dugmikill og iðinn
bóndi, handlaginn smiður en einnig
mikill fræðimaður.
Við systurnar eigum margar góð-
ar minningar um ferðirnar norður í
sveitina, bæði til að heimsækja afa
og ömmu meðan þau voru á lífi og til
Kidda, Dúdúar og krakkanna. Á
Steinnýjarstaði var og er alltaf gott
að koma, móttökurnar hlýjar og við
nutum hverrar stundar. Systkinin
sex frá Steinnýjarstöðum eru sam-
heldin og hafa verið dugleg að hitt-
ast með fjölskyldur sínar. Fyrir
fáum árum fór allur hópurinn saman
í veiðiferð að Langavatni, við áttum
þar saman ógleymanlegan dag. Þar
var veitt mikið af silungi sem Kiddi
flakaði á staðnum með snörum hand-
tökum sem hann reyndi að kenna
okkur hinum. Við vatnið var aflinn
grillaður og síðan slegið upp veislu
þar sem allir borðuðu af bestu lyst.
Þegar stórfjölskyldan hittist er ekk-
ert kynslóðabil, allir taka þátt í leikj-
um og það er mikið spjallað og hleg-
ið.
Kidda verður sárt saknað, það
verður tómlegt að koma norður og
hitta hann ekki en við vitum að það
verður alltaf jafn gott að koma á
Steinnýjarstaði.
Elsku Dúdú, Anna, Steini, Inga,
Hjalti og fjölskyldur, okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur til ykkar allra.
Þið hafið staðið þétt saman á þessum
erfiðu tímum og við vitum að svo
verður áfram.
Minning um góðan mann lifir.
Kær kveðja,
Ásta Björk, Ingibjörg og Klara.
Sárt er að kveðja þig, elsku bróðir
minn, og óraunveruleg sú staðreynd,
að þú skulir vera horfinn frá okkur.
Minningin um góðan mann lifir þó
áfram.
Fyrstur af okkur sex systkinum
varst þú í heiminn borinn og nú
kveður þú hann fyrstur. Við höfum
öll átt langa og góða samleið og það
ber að þakka. Sterk upprunatengsl-
in hafa aldrei rofnað, bernska og
æska við kröpp kjör gerðu okkur að
samstilltum hópi.
Nú ert þú genginn til nýrra verk-
efna á öðru sviði og við hin komum
til þín síðar, rétt eins og inn í þetta
jarðlíf.
Sem frumburður pabba og
mömmu varst þú þeim til liðveislu
við bústörfin strax og kraftar og vit
leyfðu og saman voruð þið nánast
alla tíð, uns þau féllu frá. Þú færðir
þeim indæla tengdadóttur og afkom-
endur. Dugnaður og útsjónarsemi
voru svo verkfæri ykkar allra við að
þróa búskapinn frá brauðstriti til
nútímavæðingar. Góður bóndi
varstu, hagur og framsýnn og þið
fenguð oft viðurkenningar fyrir mik-
inn árangur í framleiðslu.
Þið hjónin höfðuð nýlega dregið
saman seglin og fært ævistarf ykkar
í traustar hendur sonar ykkar og
hans fjölskyldu. Af einhug höfðuð
þið feðgarnir alltaf unnið verkin hlið
við hlið og komið var að kynslóða-
skiptum, eldra fólkið dró sig í hlé til
að njóta ávaxta erfiðis síns á efri ár-
um, vel á sig komið miðað við aldur.
Sá gestur, sem á liðnu sumri kom
óvænt til þín, bróðir minn, hefur nú
leitt þig til hinstu hvílu. Guð gefi þér
verðugan sess í ríki ljóssins. Guð sefi
harm okkar allra, sem misstum þig.
Guð blessi fjölskyldu þína, sem stóð
vörð um þig og hlúði að þér og aðra
þá, sem léttu þér hina erfiðu baráttu
fram að andlátsstundu.
Við Ragna þökkum þér fyrir allt.
Guðmundur Kristjánsson.
Góðlegur hlátur, skemmtilegar
sögur, fallega smíðaðir hlutir, vinnu-
semi, dugnaður og gestrisni. Þessi
orð lýsa hluta af þeim góðu minn-
ingum sem ég á um Kidda, föður-
bróður minn, og það er gott að geta
yljað sér við þær minningar núna
þegar hans er sárt saknað. Systkinin
sex frá Hvammkoti hafa alltaf haldið
afkomendahópnum sínum þétt sam-
an og ræktað fjölskyldutengslin. Það
er bæði gott og skemmtilegt að til-
heyra svona samrýndum hópi sem
hefur gaman af því að hittast sem
oftast og sorgin er mikil hjá öllum
þegar svona stórt skarð hefur mynd-
ast.
Kiddi var elstur systkinanna, stóri
bróðirinn sem allir litu upp til og gat
alltaf miðlað af þekkingu sinni og
fróðleik og hjálpað til ef eitthvað
vantaði. Þegar ég var nýbyrjuð í
þjóðfræðináminu mínu átti ég að
taka viðtal og vinna upp úr því rit-
gerð. Ég ákvað að biðja elstu systk-
ini pabba að segja mér frá því þegar
þau voru að alast upp og þá helst
þegar þau fluttu frá Hvammkoti að
Steinnýjarstöðum. Úr þessu varð
skemmtilegur dagur þar sem setið
var í stofunni á Tjörn og spjallað um
gömlu tímana. Það er dýrmætt að
eiga þennan fróðleik í dag, bæði um
aðstæður og húsakynni í Hvamm-
koti og á Steinnýjarstöðum í upp-
vexti systkinanna og ekki síður um
eftirminnilega atburði og fólk sem
gaman var að heyra um. Oft var
mikið hlegið þegar rifjuð voru upp
skemmtileg atvik úr bernskunni.
Ein af mínum fyrstu minningum
um Kidda tengist fjósinu á Stein-
nýjarstöðum. Þá var ég bara nokk-
urra ára gömul og systir mín hafði
rölt með mig út að kíkja í fjósið. Þeg-
ar við komum inn var Kiddi að hand-
mjólka eina kúna. Eftir stutta stund
spurði hann hvort ég vildi kannski
prófa. Ég rétti fram höndina og pot-
aði með einum fingri í einn spenann
– sem hafði skiljanlega ekki mikið að
segja. Þá hló hann sínum góðlega
hlátri og reyndi að sýna mér hvernig
ætti að gera þetta. Þolinmæði og
hlýja eru einmitt eiginleikar sem
börn skynja auðveldlega hjá fólki. Af
þeim eiginleikum átti Kiddi nóg og
það sást líka vel á því hve barna-
börnin hans hændust öll að honum,
vildu hjálpa honum við útistörfin eða
bara sitja í afafangi þegar hann var
inni.
Það er alltaf gott að koma að
Steinnýjarstöðum, njóta gestrisni
heimilisfólksins og spjalla. Það er
ekki sjaldan sem búið er að byggja
eitthvað nýtt, breyta eða bæta og er
þá gaman að fá að labba út og skoða
og fylgjast með stöðugum nýjungum
og uppbyggingu í öllu tengdu bú-
skapnum. Feðgarnir Kiddi og Steini
hafa í gegnum tíðina unnið vel sam-
an að þessari uppbyggingu ásamt
eiginkonum sínum og fjölskyldum
og var Kiddi að vonum ánægður að
búið var komið í góðar hendur sonar
hans og tengdadóttur.
Ég sendi hlýjar kveðjur til að-
standenda, minningin um góðan
mann mun lifa meðal allra sem
þekktu Kidda.
Dagbjört Guðmundsdóttir.
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 20. OKTÓBER 2007 37
ALDARMINNING
Í DAG vil ég minnast
ömmu minnar og afa,
í tilefni af því að hinn
23. október 2007 eru
100 ár liðin frá fæð-
ingu hennar og hinn
5. desember 2005
voru 100 ár liðin frá
fæðingu hans.
Að hundrað ár
voru frá fæðingu afa
var minnst í júní 2005
á Sauðárkróki. Í dag
eru afkomendur
þeirra orðnir alls 178
talsins.
Amma hét Sigurbjörg Ögmunds-
dóttir og var fædd á Sauðárkróki
hinn 23.10. 1907 og lést á Sjúkra-
húsinu á Sauðárkróki hinn 29.6.
1994. Foreldrar hennar voru Ög-
mundur Magnússon, f. 31.3. 1879 á
Brandaskarði á Skagaströnd í
Austur-Húnavatnssýslu og d. 9.8.
1968 á Sauðárkróki, og Kristín
Björg Pálsdóttir, f. 15.4. 1884 að
Gröf í Víðidal í Vestur-Húnavatns-
sýslu, d. 17.8. 1942 á Sauðárkróki.
Afi hét Svavar Sigpétur Guð-
mundsson og var fæddur á Sauð-
árkróki hinn 5.12. 1905 og lést á
Landspítalanum í Reykjavík hinn
6.6. 1980. Foreldrar hans voru
Guðmundur Jón Guðmundsson, f.
5.10. 1879 í Hólkoti á Reykjaströnd
í Skagafirði og d. 15.4. 1954 á
Vopnafirði, og Anna María Stef-
ánsdóttir, f. 26.10. 1887 á Ingveld-
arstöðum, á Reykjaströnd í Skaga-
firði og d. 1.11. 1956 á
Sauðárkróki.
Þau hófu búskap á Sauðárkróki
og gengu í hjónaband hinn 23.1.
1927. Þau eignuðust sjö börn. Voru
það Eymundur Stefán, f. 23.2.
1927, d. 3.6. 1927, Ögmundur Ey-
þór, f. 30.3. 1928, d. 23.8. 1999, Ás-
dís, f. 24.2. 1931, d. 29.9. 1988, Guð-
rún Ólöf, f. 14.6. 1932, Kristín
Björg, f. 1.7. 1933, Sverrir Sigurðs-
son, f. 24.11. 1934 og Sigríður, f.
25.12. 1937. Einnig ólust upp hjá
þeim tvö af barnabörnum þeirra,
þeir Svavar, sonur Ásdísar og
Magnús, sonur Sverris.
Sigurbjörg amma helgaði sig
heimilinu og börnunum. Þó vann
hún töluvert utan heimilis, svo sem
í fiskvinnslu og við ræstingar.
Svavar afi vann hin ýmsu störf,
var m.a. starfsmaður í Sauðár-
króksbakaríi, stundaði sjóinn, var
gjaldkeri hjá Kaupfélagi Skagfirð-
inga og síðar gjaldkeri hjá Sauð-
árkróksbæ. Hann var góður söng-
maður, söng með Kirkjukór
Sauðárkróks, Karlakór Sauðár-
króks og Kór Fíladelfíusafnaðarins
á Sauðárkróki og í Reykjavík.
Hann söng oft og iðulega einsöng
með þessum kórum. Einnig starf-
aði hann með Leikfélagi Sauðár-
króks og var einn af stofnendum
Lúðrasveitar Sauðárkróks og lék
þar á trompet.
Þau bjuggu á Sauðárkróki allt til
ársins 1974, en þá fluttust þau bú-
ferlum til Reykjavíkur. Svavar afi
lést í Reykjavík 1980 en Sigur-
björg amma flutti aftur til Sauð-
árkróks 1983 og bjó þar, þar til
hún lést 1994.
Við þessi tímamót vil ég minnast
þessara heiðurshjóna með hlýju og
virðingu og þakka þeim fyrir alla
þá ást og umhyggju sem þau
sýndu mér og mínum alla tíð.
Í tilefni af því að hundrað ár eru
frá fæðingu ömmu ætla afkomend-
ur hennar að koma saman í Fé-
lagsheimilinu Tjarnarbæ, á Sauð-
árkróki, í dag.
Magnús Sverrisson.
Sigurbjörg
Ögmundsdóttir og
Svavar Guðmundsson
✝
Innilegar þakkir og kveðjur sendum við öllum þeim
sem hafa sýnt okkur vináttu, hlýhug og stuðning
vegna andláts og útfarar
SIGURÐAR JÓNSSONAR,
Hjallabraut 33,
Hafnarfirði,
áður Flókagötu 16a,
Reykjavík.
Helga S. Ólafsdóttir,
Jón Ólafur Sigurðsson,
Guðný Sjöfn Sigurðardóttir,
Þórarinn Sigurðsson
og aðrir aðstandendur.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
INGIBERG EGILSSON
flugvirki,
Lækjarsmára 4,
Kópavogi,
lést á Landspítalanum við Hringbraut fimmtu-
daginn 18. október.
Útförin fer fram frá Digraneskirkju miðvikudaginn
31. október kl. 13.00.
Hrönn Jóhannsdóttir,
Jóhann Ingibergsson, Kristín Andrea Einarsdóttir,
Anna Ingibergsdóttir, Ari Jóhannsson,
Arna Ingibergsdóttir, Eyþór Einar Sigurgeirsson,
Elfa Ingibergsdóttir, Elvar Jónsson
og barnabörn.