Morgunblaðið - 22.10.2007, Síða 17

Það borgar sig að vera meðvit-
aður um hvers konar frí er verið
að fara í þegar að ferðatrygg-
ingamálin eru skoðuð. »18
fjármál
|mánudagur|22. 10. 2007| mbl.is
daglegtlíf
Þegar Gunnar Már Hauksson
hélt upp á 70 ára afmæli sitt
smalaði hann stórfjölskyldunni
saman í Pýreneafjöllum. »18
daglegt
Tapað traust að eilífu
„Hundurinn á alltaf að fá verðlaun
þegar hann hefur gert rétt. Helstu
áþreifanlegu verðlaun Lúkasar eru
bolti en líka nammi. Svo elskar hann
hráa lifur og hjörtu – og hann veit
alveg að hann á ekki að bíta neitt
sem er kvikt,“ segir Drífa. Drun-
urnar úr iðrum hundsins bergmála
við Morgunblaðshúsið.
„Ég mæli alltaf með því að fólk
fari með hundana sína á hvolpa-
námskeið. Ég fæ oft svokallaða
vandræðahunda; óstýriláta hunda
og suma harða hunda sem hafa hót-
að fólki. Svo fæ ég líka „venjuleg
vandamál“; hunda sem geta ekki
verið einir heima eða gelta í bílum
eða að ókunnugum, og sumum kenni
ég almenna hlýðni, að setjast og
hlýða kalli. Það eru til ótrúlegustu
vandamál!“ Drífa tekur hundana
stundum að sér í nokkurn tíma: „Ég
brýt upp allt munstur hjá hundinum
og legg honum lífsreglurnar upp á
nýtt: Hann á að bíða eftir matnum,
ekki að rjúka út þegar dyrnar opn-
ast o.s.frv. Svo verð ég nánast dag-
legur gestur inni á heimilinu til að
hjálpa fólki að taka yfir. Þetta virk-
ar mjög vel, sérstaklega þegar
hundurinn ber orðið enga virðingu
fyrir eigandanum.
Drífa tekur dæmi um border coll-
ie-hvolp en þeir eru oft líflegir.
„Hann þurfti mikla athygli og hopp-
aði t.d. stanslaust upp um fólk. Við
tókum upp lappirnar á honum og
létum hann hlaupa á hnéð á okkur
en veittum honum enga athygli. Nei-
kvæð athygli eins og: Farðu, hættu!
er betri en engin í augum hunda.
Hann fór að hægja á sér og fékkst til
að setjast – þá fékk hann mikla at-
hygli fyrir að gera eitthvað rétt!
Sumir leyfa hundunum að hoppa
upp í sófa þegar þeir eru litlir og
sætir sem verður ekkert rosalega
gaman þegar þeir eru orðnir stórir.
Hundar eiga alls ekki að leika sér
inni, þeir fá að gera það í göngutúr
eða eitthvað slíkt. Maður á heldur
ekki að svara vælandi hundi með því
að væla á móti og knúsa hann. Svo er
ofsalega mikilvægt að kenna hund-
um að slappa af!“
„Komdu, epli!“
Einhverjir verða kannski fegnir
að heyra að hundaþjálfun er engin
stjörnufræði. „Aðallega er þetta
spurning um að geta lesið hundinn
til að bregðast rétt við því engir
tveir hundar eru eins. Ef maður ger-
ir eitthvað rangt er hægt að skemma
hundinn til lífstíðar – ef maður miss-
ir traust hundsins kemur það ekki
aftur. T.d. má aldrei slá til hans,
hann skilur bara augnsamband,
röddina og líkamstjáningu. Það
skiptir ekki máli hvað þú segir því
hann hlustar eftir tóninum og skilur
þig þótt þú kallir: Komdu, epli!“
Listahundur Lúkas í sikk-sakki. Er ég stærri? Þýskur fjárhundur er engin smásmíði, svona upp á endann!Tilbúinn! Drífa er mikill leiðtogi hjá Lúkasi sem hefur ekki augun af henni.
Þýski fjárhundurinn (schäfer)getur virst svolítið ógnandi,með sína ógnarþófa og-skolt. Lúkas er hins vegar
blíður eins og lamb og líklegast hafa
rómaðir hæfileikar Drífu Gestsdóttur
til að temja hunda haft þar sitt að
segja.
„Þetta er alveg frábær vinnuhund-
ur! Þessi tegund er hiklaust uppá-
haldið mitt. Hann vinnur með Björg-
unarhundasveit Íslands (BHSÍ) og
við erum að þjálfa hann sem spor-
hund og víðavangs- og snjóflóðaleit-
arhund. Ég hef líka verið að kenna
honum ýmsar kúnstir.“ Við ljósmynd-
arinn fylgjumst heilluð með dansi
Lúkasar. Mikið er líka lagt í: „Hann
er alltaf með mér í vinnunni á Dýra-
læknamiðstöðinni á Hellu og ég vinn
með hann í klukkutíma eftir vinnu.
Við förum á björgunarsveitaræfingu
2-3 sinnum í viku og svo þurfum við
reglulega að „spora“ (rekja spor) til
að halda höfðinu á honum í gangi. En
hann er voða blíður. Hann er auðveld-
ur í uppeldi en um leið kröfuharður,
ég get ekki sent hvern sem er í
göngutúr með hann, hann tekur bara
völdin.“ Á heimili Drífu er líka blend-
ingshvolpur og þriðji hundurinn er að
auki í pípunum og kemur að utan.
Fylgdi söluhesti til Svíþjóðar
Drífa og Lúkas vinna með nýjum
björgunarsveitarhóp BHSÍ í Rangár-
vallasýslu. „Við fáum leiðbeinendur
til okkar þegar þarf og það er gott að
fá hjálp því maður getur alltaf hlaupið
á vegg. Maður er aldrei fulllærður í
sambandi við hunda.“
Drífa lærði hundaþjálfun í Svíþjóð í
fimm ár og notar sænskt tungutak við
þjálfunina, enda hafi orð eins og hrós-
ið „bra!“ þær áherslur sem til þurfi.
Hundaþjálfarar eru þónokkrir í
landinu þó ekki séu þeir allir lærðir
en að sögn Drífu eru margir mjög
flinkir. Hún hóf sjálf námið við sér-
stakar aðstæður. „Ég er frá Ísafirði
en flutti á Hellu til að temja hesta og
þetta kviknaði þegar ég seldi hest til
Svíþjóðar. Fólkið sem keypti hann
hefur lengi stundað hundaþjálfun,
konan sem blindrahundaþjálfari og
maðurinn þjálfar fyrir herinn og lög-
regluna. Mér fannst þetta spennandi
iðja og þau buðu mér að fylgja með út
til Sollefteå að þjálfa hestinn og þau
myndu kenna mér að þjálfa hunda og
ég ætlaði bara að vera í hálft ár. Eftir
tveggja ára nám í hundaskólanum
var ég ein fimm nemenda sem fengu
að halda áfram og þá fór ég að þjálfa
lögregluhunda hjá lögreglunni í
Malmö. Það var rosalega gaman!
Fyrst vann ég aðallega spor- og árás-
arþjálfun með hundinn Benson og svo
þjálfaði ég tíkina Melissu sem fíkni-
efnahund, auk þriggja annarra,“ seg-
ir hún brosandi – stolt af sínum fimm
starfandi lögregluhundum í Svíaríki.
Þegar heim kom valdi hún hundana
fram yfir hestana sem fag.
Skipta um hund
eins og nærbuxur
Hundaeign er mjög vinsæl í dag,
skyldi hundaþjálfari hafa annað sjón-
arhorn á þróunina en óbreyttir?
„Kunnáttan er miklu meiri en áður.
Það er mjög gott en dyrnar mættu al-
veg opnast hraðar. Yfirhöfuð er fólk
mjög duglegt að hugsa um hundana
sína og fer á námskeið. Ef fólk glímir
við mikil vandamál varðandi hundinn
er það oft með ranga tegund í hönd-
unum því maður verður að skoða lífs-
stílinn sinn áður en maður fær sér
hund; hef ég tíma fyrir stóran og at-
hafnasaman hund? Það er ekki nóg
að þér finnist veiðihundur fallegur.
Hundar hafa vissulega ólíka eigin-
leika og eru missamvinnuþýðir,“ seg-
ir hún, þetta fari þó ekki endilega eft-
ir tegundum heldur persónuleika.
Hún segir tvo heima stundum
mætast á dýralæknastofunni, heim
smalahunds og innihunds. „Sumir
bændur geta stundum ekki orða
bundist: „Lærðirðu hundaþjálfun?!
Til hvers?““ Það sorglega í þessu
nýja „hundalífi“ landans birtist líka í
vinnunni: „Sumt fólk skiptir um hund
eins og nærbuxur, um leið og litli sæti
hvolpurinn frá jólunum er orðinn stór
og krefst einhvers lætur það hann
fara og fær sér annan! Mér finnst
ofsalega sárt að horfa upp á þetta.
Enda er íbúðin mín að fyllast … Ég
bjargaði öðrum kettinum mínum
þannig – og það gæti fjölgað.“
thuridur@mbl.is
Þjálfaði lög-
regluhunda
Hundurinn Lúkas er ekki sá sem var hvað mest í
fréttum sl. sumar, hann er risastór tilvonandi
björgunarhundur Drífu Gestsdóttur hundaþjálf-
ara. Þuríður Magnúsína Björnsdóttir fylgdist
agndofa með sirkuskúnstum þrautþjálfaðra.
Morgunblaðið/Brynjar Gauti
Lærður hundaþjálfari Ísfirðingurinn og Hellubúinn Drífa ásamt Lúkasi.