Morgunblaðið - 22.10.2007, Blaðsíða 23

MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 22. OKTÓBER 2007 23
MINNINGAR
✝ Vilhelmína Sig-urjónsdóttir
húsfreyja fæddist í
Reykjavík 11. apríl
1920. Hún lést 11.
október síðastlið-
inn.
Foreldrar henn-
ar voru Sólveig
Róshildur Ólafs-
dóttir, f. í Reykja-
vík 13.7. 1900, d.
26.3. 1984, og Sig-
urjón Jónsson
kyndari í Gasstöð-
inni, f. í Vík á Akranesi 5.4.
1894, d. 29.1. 1947. Systkini Vil-
helmínu eru: Hálfbróðir sam-
feðra Vilhjálmur, f. 1.3. 1918, d.
1.9. 2004 (móðir Vilhelmína Vil-
hjálmsdóttir, f. 30.10. 1898, d.
3.3.1919). Alsystkini: Ólafur Jón,
f. 2.6. 1921, d. 19.6. 2007, Þórunn
Ólafía, f. 8.2. 1923, d. 11.6. 2006,
Sigurður, f. 26.3. 1924, d. 16.6.
1936, Soffía, f. 7.9. 1995 , Hörð-
ur, f. 11.6. 1927, Gunnsteinn, f.
31.5. 1931, d. 24.12. 2001, Krist-
ur, f. 21.5. 1943, maki Jóhann
Friðþórsson bifvélavirki, f. 10.10.
1940, d. 28.7. 1996 (skilin). Sonur
þeirra Eyjólfur, f. 26.9, 1964,
maki Elfa Hrönn Guðmunds-
dóttir, f. 17.2. 1965, börn þeirra
Glóey Þóra, f. 14.4. 1997 og
Gabríel Hrannar, f. 12.9. 1999.
Maki óg. Kristbjörn Árnason, f.
8.11. 1945. 3) Bjargey, f. 30.6.
1947, maki Pétur Valbergsson
flugstjóri, f. 4.4. 1942. Börn
þeirra eru: a) Sigrún, f. 11.8.
1965, maki Þorsteinn Marteins-
son, f. 28.11. 1962, börn þeirra
eru Sara, f. 24.9. 1992, Davið, f.
10.5 1998, og Bjargey, f. 13.12.
1999. b) Dögg, f. 5.1. 1972, maki
Shane Bennett, börn þeirra eru
Alexander Pétur, f. 10.8. 1999,
Jenný Dögg, f. 22.1. 2001 og
Óskar, f. 24.3. 2004. c) Tinna, f.
23.4. 1981. 4) Halldóra, f. 2.6.
1958, maki I Svanur Þorláksson
tæknifræðingur, f. 23.1. 1957
(skilin). Börn þeirra eru Vilhelm
Halldór, f. 26. 7. 1977, Jóhanna
Katrín, f. 7.7. 1983, sonur hennar
Kedric Anton, f. 27.5. 2005, og
Eyjólfur, f. 19.5. 1985. Maki II
Steve Harris, dóttir þeirra Sam-
anta Dóra, f. 21.5. 1993.
Úför Vilhelmínu fer fram frá
Grafarvogskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.
inn, f. 28.11. 1932,
d. 29.9. 2005, Sig-
urður Sævar, f. 19.6.
1936, og Þóranna
Erla, f. 1.8. 1940.
Vilhelmína giftist
13.6. 1942, Eyjólfi
Símonarsyni eld-
smið, f. í Bergvík í
Gerðahreppi 7.2.
1915, d. 7.1. 1979.
Þau eignuðust fjór-
ar dætur, þær eru:
1) Sigrún, f. 9.7.
1941, maki Andrés
Kristinsson kaupmaður, f. 17.3.
1939 (skilin). Börn þeirra eru: a)
Birgir, f. 23.4. 1959, börn Matt-
hildur Dröfn og Eyjólfur. b)
Kristín, f. 6.12. 1960, maki Vil-
hjálmur Þórðarson, f. 26.9. 1956,
sonur þeirra Andrés Magnús, f.
5.2. 1982. c) Elín, f. 13.8. 1966,
maki Pétur Jónsson, f. 4.9. 1963,
börn þeirra Aðalheiður Sigrún,
f. 20.12. 1985, Lena Björk, f.
18.7. 1991 og Pétur Andri, f.
16.12. 1992. 2) Þóranna Róshild-
Tengdamóðir mín, Vilhelmína Sig-
urjónsdóttir, fæðist inn í uppgangs-
tíma á Íslandi skömmu eftir fyrri
heimsstyrjöldina. Þótt margar fjöl-
skyldur ættu um sárt að binda eftir
farsóttina 1918, þá urðu miklar
breytingar í íslensku þjóðfélagi þessi
ár og fólk var fullt bjartsýni. Samt
var allt félagskerfi þjóðarinnar á al-
gjörum byrjunarreit, ekkert sjúkra-
samlag og gamalt fólk hírðist inni á
heimilum á þessum tímum. Algengt
var og þótti jafnvel ekki óeðlilegt, að
börn væru send frá foreldrum sínum
annað til að sinna ýmsum hlutverk-
um. Hreppaflutningar voru þá tíðk-
aðir og fólk sem ekki gat séð fyrir sér
og sínum var miskunnarlaust flutt á
sína fæðingarsveit. Fátækt fólk
gerði allt sem það gat til að forðast
það að vera sent á sína sveit.
Um 1930 skellur á heimskreppan
mikla, með viðeigandi atvinnuleysi á
Íslandi og geysilegri fátækt í
Reykjavík. Á þessum tíma er Villa
rétt um tíu ára aldur og er send til
ömmu sinnar til vistar, þar sem hún
síðan annaðist um sjúka ömmu sína
allt til 22 ára aldurs. Þetta hafði auð-
vitað mjög djúpstæð áhrif á allt
hennar líf og hafði einnig þau áhrif
að hún varð af ýmsu því atlæti og
tækifærum sem eðlilegt má teljast
að ungt fólk njóti, jafnvel á þessum
tíma. Hún varð í raun viðskila við
sína nánustu fjölskyldu og hjá for-
eldrum sínum var hún eftir það gest-
ur. Ljóst er að þessi stóra fjölskylda
bjó við afar kröpp kjör sem við nú-
tímafólk getum á engan hátt skilið.
Þótt systkini hennar hafi alltaf sýnt
henni mjög mikla ástúð þá hafði
þetta geysileg áhrif á allt hennar líf.
Villa rifjaði oft upp þennan tíma með
miklum trega.
Ung og glæsileg kona, Vilhelmína,
giftir sig ungum sjómanni, Eyjólfi
Símonarsyni frá Suðurnesjum, 1942
og framtíðin er þessum ungu hjónum
afar björt. Þau eignuðust dæturnar
fjórar, þær Sigrúnu, Þórönnu,
Bjargeyju og Halldóru. Á ungum
aldri verður Eyjólfur fyrir mjög al-
varlegri eitrun í starfi og verður upp
frá því öryrki. Fjölskyldan er dæmd
til að búa við kröpp upp frá því. Eyj-
ólfur reynir að finna sér ýmsa léttari
vinnu og Villa hleypur eftir hverri
þeirri vinnu sem hún má. Vilhelmína
sýndi af sér fádæma hetjuskap á
þessum árum, þegar dæturnar voru
ungar.
Fyrir 37 árum missir Villa heils-
una og er eftir það mikill sjúklingur
sem hefur markað allt hennar líf. Nú
síðustu 10 árin hefur hún dvalist á
hjúkrunarheimilinu Eir. Henni leið
lengstum mjög vel þar meðal starfs-
fólks sem lét sér mjög annt um hana
og hafði hún oft mörg orð um það.
Þrátt fyrir heilsuleysið lét Villa sér
alltaf annt um aðra vistmenn á heim-
ilinu og sýndi það í verki. Einnig hélt
hún alltaf sínu góða skapi og var
raunar ótrúlega hörð við sjálfa sig.
Vilhelmína sagði það oft við dætur
sínar að hún væri nú löngu tilbúin að
fara yfir á bláu eyjuna og varð að
þeirri ósk sinni 11. október sl.
Blessuð sé minning hennar.
Kristbjörn Árnason.
Elsku amma mín,
Mikið finnst mér skrýtið að þú sért
farin frá okkur. Ég veit að þú varst
alveg tilbúin að fá að sigla út á bláeyj-
una þína, en ég var ekki alveg tilbúin
að kveðja þig. Ég á eftir að sakna
þess svo mikið að geta ekki komið í
heimsókn til þín og spjallað um allt
eins og við vorum vanar. Það var allt-
af svo hlýlegt og notalegt að koma til
þín. Alltaf fékk ég sömu hlýju og ynd-
islegu móttökurnar þegar ég kom til
þín.
Ég man svo vel eftir því í sumar
þegar við systkinin komum til þín, þá
var það fyrsta sem þú sagðir við mig:
„Hvar ertu búin að vera?“ Þú vildir
alltaf hafa alla hjá þér og varst svo
glöð þegar við komum.
Herbergið þitt bar vel merki þess
hve rík af börnum, barnabörnum og
barnabarnabörnum þú varst. Allar
fallegu myndirnar uppi um alla veggi
og listaverkin sem þú gerðir. Ég man
líka hvað ég var rosalega montin með
sérhönnuðu fötin á dúkkuna mína
þegar ég var lítil. Það var um páska.
Mamma og pabbi höfðu gefið mér
nýja dúkku. Þá heklaðir þú svo falleg
föt á hana fyrir mig. Ég mun alltaf
passa þau.
Elsku amma mín, ég er svo rosa-
lega þakklát fyrir að hafa fengið
tækifæri til að vera svo mikið með
þér þau fjögur ár sem ég vann á Eir.
Það var svo gott að sjá þig og knúsa
þig á hverjum morgni og geta verið
svo mikið með þér. Það voru mikil
forréttindi. Við kynntumst hvor ann-
arri svo vel.
Þú varst alltaf svo sæt og fín, elsku
amma mín. Það var alveg sama hvort
þú varst þreytt þann daginn, alltaf
varstu svo fín og með lagt hárið. Ég
vona að ég verði svona dugleg að hafa
mig til og líti svona vel út eins og þú
þegar ég verð komin á þinn aldur.
Það er mér minnisstætt þegar við
vorum á leiðinni saman í Kringluna,
þá var ég í gallabuxum með götum á
hnjánum. Þér fannst ekki nógu gam-
an að fara með mér út úr húsi í rifn-
um buxum. Ég útskýrði fyrir þér að
þetta væri tískan og mér þætti þær
rosalega flottar. Þá sættist þú á að
fara með mér út í þeim, en þú sagðir
mér að ef Rúna amma eða dætur þín-
ar hefðu verið í svona götóttum bux-
um þá hefðirðu nú stoppað í þær.
Þegar ég hugsa til þín varstu alltaf
brosandi eða hlæjandi.
Stundum stóðstu úti á gangi fyrir
framan herbergið þitt og beiðst eftir
mér. Það var svo skemmtilegt. Þá
varstu kannski að koma úr handa-
vinnu með nýja mynd, eða langaði
bara að spjalla. Þú vissir alltaf allt um
krakkana þína og alla sem þér þótti
vænt um.
Ég veit að þín verður sárt saknað,
elsku Villa amma mín. Þú varst vin-
kona allra og við munum minnast þín
svo.
Ég veit að þér líður vel núna, búin
að hitta afa og alla englana. Ég veit
að við munum hittast aftur, elsku
amma mín. Ég hlakka til að knúsa
þig.
En þangað til hugsa ég til þín á
hverjum degi og bið guð að passa þig.
Ég elska þig.
Þín
Aðalheiður (Heiða).
Elsku Villa, amma mín.
Ég sakna þín svo mikið. Þetta
gerðist allt svo fljótt.
Eins gott að ég var svona mikið hjá
þér seinustu dagana okkar saman.
Mér fannst við verða miklu nánari.
Ég man alltaf þegar ég kom hjól-
andi til þín þegar ég var lítil. Þá kom-
um við Pétur og við horfðum öll á
barnatímann saman og þú gafst okk-
ur nammi. Það var alltaf svo gaman
að koma til þín.
Ég man þegar ég kom til þín núna í
sumar, þá var ég búin að lita hárið á
mér dökkt og ekki komist til þín í svo-
lítinn tíma. Þú spurðir Heiðu hvort ég
væri skólasystir hennar vegna þess
að þú þekktir mig ekki með svona
dökkt hár. Þegar Heiða sagði þér að
þetta væri Lena spurðir þú: „Af
hverju er hún svona falleg?“ Mér
þótti svo vænt um að þú skyldir segja
þetta. Þú varst alltaf svo góð við alla
og alltaf svo fín.
Ég sakna þín svo rosalega mikið,
en ég veit að þú ert komin á góðan
stað.
Nú legg ég saman augun mín
í Guðs nafni og trausti.
Signi mig heilla höndin þín
hirðirinn góði og hrausti.
Signdu fólkið signdu hús
signing þín oss hlífi
illt út drífi.
Signingin þín sæti Jesús
signi yfir oss blífi.
Ég elska þig að eilífu.
Þín
Lena Björk.
Vilhelmína
Sigurjónsdóttir
✝ Þorsteinn Jóns-son fæddist í
Reykjavík 14. jan-
úar 1924. Hann
lést á dvalarheim-
ilinu Hjallatúni í
Vík 13. október
síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru Guðrún Teits-
dóttir, f. 22.4.
1891, d. 10.5. 1966,
og Jón Sveinsson,
f. 7.10. 1891, d.
18.10. 1989. Þor-
steinn átti sjö
systkin og eru nú þrjú á lífi.
Þorsetinn kvæntist 8. júní 1944
Kristínu Vestmann Valdimars-
dóttur frá Vestmannaeyjum, f.
23.7. 1926, d. 29.12. 1993. For-
eldrar hennar voru Valdimar
Tómasson, f. 23.2. 1904, d. 15.8.
1992, og Hrefna Jóhannesdóttir,
f. 11.4. 1902, d. 14.12. 1945.
Börn Þorsteins og Kristínar
eru 1) Lára, f. 14.12. 1943, d.
12.1. 2002, maki Jens Andersen
þau eiga eina dóttur, búsett í
18.1. 1966, í fjarbúð með Birgi
Haraldssyni, f. 20.8. 1958, hún á
tvö börn, búsett í Mosfellsbæ.
Þorsteinn fluttist ungur með
foreldrum sínum til Hafn-
arfjarðar, 18 ára gamall fór
hann til Vestmannaeyja og hóf
búskap þar, fyrst á Gunn-
arshólma en árið 1963 fluttist
fjölskyldan að Helgafellsbraut
18 og bjó þar til 1973 en flúði þá
eldgosið eins og flestir. Í Vest-
mannaeyjum vann Þorsteinn við
verslunarstörf, hjá Vestmann-
eyjabæ, við fiskvinnslu og ým-
islegt sem til féll.
Árið 1973 flutti fjölskyldan til
Hafnarfjarðar og síðan, 1974, í
Mosfellsbæ, þau keyptu fyrst
íbúð í Markholti 17 en fluttu
þaðan árið 1986 í nýja íbúð í
Þverholti 5. Í Mosfellsbæ vann
Þorsteinn í Áhaldahúsi Mosfells-
bæjar. Árið 2003 þegar heilsan
var farin að gefa sig flutti Þor-
steinn á dvalarheimili aldraðra í
Vík.
Útför Þorsteins verður gerð
frá Lágafellskirkju í dag, mánu-
dag 22. okt., og hefst athöfnin
klukkan 15.
Danmörku. 2) Jóna,
f. 18.1. 1945, maki
Anthonío Losa
García, búsett á
Spáni. Þau eiga einn
uppeldisson. 3) Elí-
as, f. 22.2. 1946,
maki Valgerður
Magnúsdóttir, f.
31.1. 1950, þau eiga
eina dóttur og tvö
barnabörn, búsett í
Mosfellsbæ. 4)
Sveinn, f. 14.10.
1950, maki Hafdís
Eggertsdóttir, f.
19.9. 1953, þau eiga fjögur börn
og fimm barnabörn, búsett í Vík.
5) Anna Sigríður, f. 19.7. 1957,
d. 7.11. 2006, maki Ólafur Har-
aldsson, þau eiga tvær dætur,
búsett í Mosfellsbæ. 6) Vilborg,
f. 18.8. 1960, hún á þrjú börn og
eitt barnabarn, búsett í Mos-
fellsbæ. 7) Þorsteinn, f. 8.11.
1962, í sambúð með Evu Lilju
Árnadóttur, f. 31.8. 1967, og
eiga þau þrjú börn, búsett í
Vestmannaeyjum. 8) Hrefna f.
Elsku pabbi. Við sitjum hér systk-
inin og rifjum upp þær stundir er við
áttum með þér. Af mörgu er að taka,
einna minnisstæðast okkur er hvað
þú hafðir gaman af því að stríða okk-
ur með því að eiga við okkur rökræð-
ur og hafa viljandi rangt fyrir þér.
Þegar við vorum orðin alveg ösku-
reið, þá sagðir þú: Já þetta er akkúrat
það sem ég er búinn að reyna að segja
þér!
En dansinn var þér alltaf kærast-
ur. Margar minningar eigum við stór-
fjölskyldan er tengjast dansinum,
jafnt heima í stofu sem á dansleikj-
um, þar sem konurnar slógust um að
fá að dansa við þig.
Ekki má gleyma öllum þeim stund-
um sem þú eyddir í að mála herbergin
okkar krakkanna, í hinum ýmsu
mynstrum, svo sem tónstigum og
hringjum.
Já og öllum þeim listakræsingum
er þú hristir jafnan fram úr erminni
er eitthvað stóð til, eins og hlaðborðin
á gamlárskvöld, sem voru orðin vel
þekkt.
Þú hafðir gaman af að ferðast er-
lendis og varst duglegur að heim-
sækja dætur þínar, hvort sem var til
Japans eða Spánar. Aldrei komst þú
tómhentur heim úr þessum ferðalög-
um, allir fengu pakka, bæði börn og
barnabörnEn svona mætti lengi telja,
enda margar góðar minningar sem
þú skilur eftir þig.
Elsku pabbi, við vonum að þér líði
vel þar sem þú ert núna. Minning þín
mun ávallt lifa í hjörtum okkar. Við
söknum þín.
Jóna, Elías, Sveinn,
Vilborg, Þorsteinn, Hrefna.
Þegar litið er til baka koma tvö orð
upp í hugann þegar við hugsum um
afa Steina: snyrtipinni og sjarmör.
Hann var alltaf vel til hafður og heim-
ilið hans gljáandi fínt. Hann hafði
gaman af því að elda og borða góðan
mat og ekki verra að hafa góðan fé-
lagsskap og gott vín. Steini tangó bar
nafn með rentu. Þrátt fyrir að vera
kominn hátt á sjötugsaldur áttum við
erfitt með að halda í við hann þegar
hann tók með okkur sveiflu og þeyttist
léttfættur um dansgólfið. Afi Steini
var veraldarvanur og ferðaðist mikið
og hvar sem hann kom heillaði hann
alla í kringum sig með lífsgleði og
fjöri. Þrátt fyrir að vera orðinn lík-
amlega fatlaður og eiga erfitt með tal
var enginn munur þar á þegar á Hjal-
latún kom. Gömlu konurnar nánast
kiknuðu í hnjánum þegar hann renndi
sér fram í mat og þær kepptust við að
keyra hann inn. Það fer ekki mörgum
orðum af því hvort honum líkaði þessi
athygli kvennanna en aldrei kvartaði
hann og aldrei hrakti hann þær frá
sér. Þegar þarna var komið kynnt-
umst við nýrri hlið á afa. Þvílíkur
húmoristi. Hann sagði ekki margt og
oft tók hann tíma til að svara en hann
var hnyttinn og gerði grín að sjálfum
sér.
Þrátt fyrir að vera ekki staðal-
ímynd af afa var afi Steini besti afinn
og erum við vissar um að hann kenndi
okkur meira en við munum nokkurn
tíman gera okkur grein fyrir. Þegar
liðið er að lokum er hann eflaust frels-
inu feginn og fögnum við því með hon-
um, um leið og við syrgjum hann og
söknum, því við erum vissar um það
að Steini tangó er farinn að dansa aft-
ur.
Í lokin langar okkur að minnast
fyrstu tveggja erindanna í ljóði Jón-
asar Hallgrímssonar, Vísur Íslend-
inga:
Hvað er svo glatt sem góðra vina fundur,
er gleðin skín á vonarhýrri brá?
Eins og á vori laufi skrýðist lundur,
lifnar og glæðist hugarkætin þá.
Og meðan þrúgna gullnu tárin glóa
og guðaveigar lífga sálaryl,
þá er það víst, að beztu blómin gróa
í brjóstum, sem að geta fundið til.
Látum því, vinir, vínið andann hressa,
og vonarstundu köllum þennan dag,
og gestir vora biðjum guð að blessa
og bezt að snúa öllum þeirra hag.
Látum ei sorg né söknuð vínið blanda,
þó senn í vinahópinn komi skörð,
en óskum heilla og heiðurs hverjum landa,
sem heilsar aftur vorri fósturjörð.
Elsku afi Steini, þú munt ávallt eiga
fastan sess í hjarta okkar og huga.
Hinsta kveðja,
Laufey Jóna og Matt-
hildur Sveinsdætur.
Þorsteinn Jónsson
Morgunblaðið birtir minning-
argreinar alla útgáfudagana.
Skil | Greinarnar skal senda í gegn-
um vefsíðu Morgunblaðsins: mbl.is –
smella á reitinn Senda efni til Morg-
unblaðsins – þá birtist valkosturinn
Minningargreinar ásamt frekari
upplýsingum.
Skilafrestur | Ef birta á minning-
argrein á útfarardegi verður hún að
berast fyrir hádegi tveimur virkum
dögum fyrr (á föstudegi ef útför er á
mánudegi eða þriðjudegi). Ef útför
hefur farið fram eða grein berst ekki
innan hins tiltekna skilafrests er
ekki unnt að lofa ákveðnum birting-
ardegi. Birting dregist, þótt grein
berist áður en skilafrestur rennur út.
Minningargreinar