Morgunblaðið - 21.11.2007, Side 36

36 MIÐVIKUDAGUR 21. NÓVEMBER 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Mikil baráttukona
er látin.
Þegar haustaði að
og rigningin dundi á kvaddi vinkona
okkar, hún Marta lífið.
Marta var sterkur persónuleiki.
Það má segja að það hafi best komið
fram í því hvernig hún tókst á við líf
sitt, sérstaklega eftir að meinið sem
dró hana til dauða kom upp og varð
hluti af lífi hennar.
Kynni okkar af Mörtu byrja raun-
verulega fyrst þegar hún kemur til
starfa við Grunnskólann í Grindavík
árið 2003. Hún hafði búið erlendis
um árabil og var nú komin í sitt
gamla byggðarlag til kennslu og bú-
setu.
Það kvað að henni eins og gjarnan
gerir að fólki sem hefur skoðanir og
er óhrætt við að láta þær í ljós. Hún
kom til kennslu með viðhorf og
reynslu frá Bretlandi þar sem hún
hafði búið. Hún ávann sér fljótlega
virðingu þeirra sem störfuðu með
henni á einn eða annan hátt í skóla-
umhverfinu. Virðingu vegna þess að
hún var samkvæm sjálfri sér í allri
framgöngu og skoðunum. Hún hafði
sterka nærveru á sinn einstaka hátt.
Marta var mikil keppniskona og
tókst á við verkefni þannig að hún
vildi ná árangri t.a.m. í kennslu. Á
haustdögum 2005 var ljóst að Marta
gekk ekki heil til skógar, mein var í
brjósti hennar og eitlum. Veikindin
tókst hún á við eins og eitt verkefni
af því keppnisskapi sem einkenndi
hana. Hún skyldi hafa betur! Bar-
áttan vakti mikla aðdáun okkar á því
hvernig unga konan tókst á við hár-
missi, vanlíðan og allt sem fylgir
slíkum veikindum. Allt leit betur út
og Marta ákvað að taka þátt í að
ganga fyrir krabbameinssjúka og
ekki varð ráðist á garðinn þar sem
hann er lægstur heldur skyldi farið
yfir sjálfan Grænlandsjökul sem
hún gerði s.l. vor. Mikið var á sig
lagt, farið í æfingabúðir, gengið og
gengið, undirbúningurinn var unnin
af mikilli kostgæfni og alúð. Enda
var verkefnið klárað með stæl.
Marta leit á lífið sem tækifæri til
að njóta. Tækifæri til að fræðast.
Hún hafði mikinn áhuga á lestri
góðra bóka og hafði gaman af því að
ræða um bækurnar. Í nokkur skipti
fengum við ábendingar frá henni um
hvað væri gaman að lesa svo ætlaði
hún að ræða um bókina þegar við
værum búin að lesa. Hún vissi sem
var að misjöfn er upplifun manna af
því sem er lesið. Hún naut þess að
fara í leikhús, vera í menningu sem
þátttakandi. Hún hafði gaman að
hvers konar líkamlegri hreyfingu,
göngutúrum og útivist. Við hjónin
urðum þess aðnjótandi að ganga
með henni mjög svo skemmtilega
göngu um Húshólma að Ísólfsskála
sumarið 2005, ganga sem mikið var
Marta Guðmunda
Guðmundsdóttir
✝ Marta Guð-munda Guð-
mundsdóttir fædd-
ist í Reykjavík 29.
apríl 1970. Hún lést
á Landspítalanum
við Hringbraut 6.
nóvember síðastlið-
inn og fór útför
hennar fram frá
Grindavíkurkirkju
14. nóvember.
spjallað í og þar má
segja að böndin okkar
hafi verið bundin sam-
an þá í gagnkvæma
vináttu. Foreldra-
hjörtu okkar glöddust
mikið í vor þegar til-
kynnt var að Marta
myndi taka að sér 4.
bekk í Grunnskóla
Grindavíkur þar sem
dóttir okkar er nem-
andi og bundum við
miklar vonir við að
þar kæmi keppnis-
skapið og kennslu-
reynslan að góðum notum. Því mið-
ur var Marta kölluð til annarra
verkefna sem hún mun örugglega
takast á við af sama krafti.
Við viljum votta dóttur Mörtu og
augasteini, Andreu, okkar innileg-
ustu samúð svo og foreldrum, systk-
inum og fjölskyldum þeirra. Megi
minningin um merka baráttukona
lifa.
Frímann og Petrína.
Mig langar að minast góðrar vin-
konu minnar með þessu orðum. Ég
er búin að reyna að skrifa en það
koma bara tár svo mig langar að
kveðja þig með þessum orðum.
Þótt ég sé látinn, harmið mig ekki með
tárum, hugsið ekki um dauðann með
harmi eða ótta. Ég er svo nærri, að hvert
eitt tár ykkar snertir mig og kvelur, þótt
látinn mig haldið.
En þegar þið hlæið og syngið með glöðum
hug lyftist sál mín upp í mót til ljóssins.
Verið glöð og þakklát fyrir allt sem lífið
gefur og ég, þótt látinn sé, tek þátt í gleði
ykkar yfir lífinu.
(Kahlil Gibran)
Elsku Halla, Gvendur, Andrea,
Matta, Svanur, Nilli, Hanna og fjöl-
skyldur, megi Guð vera með ykkur í
þessari miklu sorg.
Hvíl í friði.
Þín vinkona,
Erla Jóna.
Elsku Marta. Mig langar að
þakka þér fyrir allar góðu stund-
irnar sem ég fékk að njóta með þér
þau fjögur ár sem þú kenndir mér.
Við eigum eftir að sakna þín mikið.
Marta, þú varst einstök baráttu-
kona sem áttir auðvelt með að hrífa
fólk með þér. Þú gafst börnunum
líka mikið af þér og tókst virkan þátt
í sorgum þeirra og sigrum. Milli þín
og barnanna myndaðist einstakt
samband sem seint verður gleymt.
Við foreldrar Ragnheiðar viljum
þakka fyrir þau ár sem dóttir okkar
fékk að njóta leiðsagnar þinnar og
vináttu. Dóttur þinni, foreldrum og
fjölskyldu sendum við okkar dýpstu
samúð og biðjum Guð að veita ykkur
styrk til að takast á við þann missi
og sorg sem fráfall Mörtu Guð-
mundsdóttir er.
Ragnheiður Eiríksdóttir
og foreldrar.
Það er margt sem farið hefur um
hugann síðustu daga og vikur sem
tengist vináttu okkar Mörtu. Þegar
ég hitti Mörtu fyrst í hópi íslenskra
kvenna í Edinborg þá vorum við
vissar um að við ættum ekki eftir að
eiga mikil samskipti, en raunin varð
önnur. Á þessum tíma var Marta í
fjarnámi við Kennaraháskóla Ís-
lands og átti hún eftir að hafa sam-
band við mig einmitt vegna þess. Í
gegnum þau samskipti hófst vinátta
sem við munum alltaf vera þakklát
fyrir.
Marta átti það til að vera mjög
lokuð og gefa lítið af sér og hún var
einmitt í því skapinu við okkar
fyrstu kynni, en þegar hún hleypti
fólki inn fyrir skelina þá var enginn
hlýrri og opinskárri en hún. Við gát-
um verið alvarlegar og skeggrætt
um menn og málefni en það var allt-
af stutt í hláturinn. Marta gat hlegið
mikið og gerði hún óspart grín að
sjálfri sér og því var svo auðvelt að
fyrirgefa henni þegar hún hló og
gerði grín að okkur hinum. Hún var
mjög einlæg og þóttist aldrei vera
önnur en hún var. Alltaf sönn og
hógvær. Ekki það að hún gæti ekki
séð það sem hún var að gera vel
heldur hógvær á þann máta að hún
tranaði sér ekki fram og var alltaf
tilbúin að viðurkenna þegar hún
vissi ekki og hún spurði margs og
velti mörgu fyrir sér. Hún hló að
mér þegar ég sagði henni að hugsa
ekki svona mikið því stundum væri
bara nóg að vera. Við áttum einnig
góðar stundir saman þegar við fór-
um út að hlaupa, spjölluðum um
heima og geima, töluðum endalaust
um skólamál, drukkum kakó, flis-
suðum í bíói, skoðuðum tískublöð,
breyttum í stofunni og hún skamm-
aði mig fyrir að setja húsgögnin of
nálægt veggnum eins og mamma
hennar. Marta var nefnilega mikill
fagurkeri og hafði gott auga fyrir
hönnun og tísku. Enda var hún allt-
af flottust þegar hún dubbaði sig
upp þó svo að íþróttagallinn hafi
verið henni kær sem og gömlu galla-
buxurnar og strigaskórnir.
Marta var mjög ákveðin og þegar
hún setti sér markmið þá var hún
mjög einbeitt og viljasterk. Hún
sýndi það í mörgu og ekki síst í
gegnum þau erfiðu veikindi sem hún
gekk í gegnum. Það var með ólík-
indum hvernig hún vann úr þeim og
að ná að ganga yfir Grænlandsjökul
tæpu ári eftir að hún lauk mjög erf-
iðri læknismeðferð var ekki á allra
færi. Það er nefnilega svo undarlegt
með þennan oft erfiða sjúkdóm sem
krabbamein er að hann er ekki ein-
göngu líkamlegur heldur fylgir hon-
um líka gífurlegt andlegt álag.
Marta gerði sér grein fyrir þessu og
lagði sig fram í einu og öllu um að
styrkja sig bæði andlega og líkam-
lega. Hún var svo dugleg og kraft-
mikil og eins og unglingurinn á
heimilinu sagði: „Hún Marta átti
þetta ekki skilið.“ Nei, hún átti þetta
svo sannarlega ekki skilið og okkur
finnst erfitt að skilja því í ósköp-
unum þessi sjúkdómur þurfti að
herja á hana með svo harkalegum
hætti. Sumt er bara ekki hægt að
skilja og sennilega er okkur ekki
ætlað það. Nú er ekki lengur von á
að Marta komi við og gleðji heim-
ilisfólk með glaðværð sinni og hlýju.
Víst er að sorgin og söknuðurinn
væri ekki svona sár nema vegna
þess að Mörtu fylgja bara fallegar
minningar og þær minningar verð-
um við að varðveita. Missir elsku
litlu Andreu er mestur. Þær mæðg-
ur voru afar nánar og þær spjölluðu
og brölluðu margt. Við hugsum fal-
lega til hennar sem og foreldra,
systkina og fjölskyldna þeirra. Við
þurfum að taka Mörtu okkur til fyr-
irmyndar og vera hugrökk, dugleg
og glöð. Megi englarnir vaka yfir
þér, kæra vinkona.
Sif og strákarnir.
Við komum til að kveðja hana í dag,
sem kvaddi löngu fyrir sólarlag.
Frá manndómsstarfi á miðri þroskabraut,
hún má nú hverfa í jarðarinnar skaut,
sem börnum átti að búa vernd og skjól
er burtu kippt af lífsins sjónarhól.
(Guðrún Jóhannsdóttir)
Með söknuði í hjarta kveðjum við
okkar kæru samstarfskonu og vin.
Mörtu minnumst við fyrir dugn-
að, kraft, gleði og umhyggju.
Við kveðjum þig með orðunum
sem þú sendir okkur öllum fyrir
skemmstu „gleði og vinarþel er allr-
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
elskulegrar móður okkar, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
INGIBJARGAR SÆUNNAR JÓHANNSDÓTTUR
ljósmóður,
Blesastöðum,
Skeiðum.
Guð blessi ykkur öll.
Sigurður Hermannsson, Elín Árnadóttir,
Kristín Hermannsdóttir, Vilmundur Jónsson,
Guðrún Hermannsdóttir, Hjalti Árnason,
Sigríður Hermannsdóttir, Jónas Jónasson,
Hildur Hermannsdóttir, Kristján Guðmundsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Okkar innilegustu þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug við andlát og útför okkar ástkæru eigin-
konu, móður, tengdamóður, ömmu og langömmu,
UNNAR SIGFINNSDÓTTUR,
Þiljuvöllum 12,
Neskaupstað.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Fjórðungs-
sjúkrahússins í Neskaupstað fyrir hlýhug og góða
umönnun.
Jón S. Ölversson,
Matthildur Jónsdóttir, Kári Hilmarsson,
Sigfinnur Jónsson, Bjarnveig Jónasdóttir,
Jóhanna B. Jónsdóttir, Páll Freysteinsson,
Erla Jónsdóttir, Árni J. Óðinsson,
barnabörn, langömmubörn og fjölskyldur þeirra.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
ÞORBJÖRG TRYGGVADÓTTIR,
áður til heimilis að
Ránargötu 19,
Reykjavík,
sem lést miðvikudaginn 14. nóvember, verður
jarðsungin frá Dómkirkjunni föstudaginn 23.
nóvember kl. 15.00.
Blóm og kransar vinsamlega afþakkaðir en þeim
sem vildu minnast hennar er bent á líknarfélög.
Guðrún Ína Ívarsdóttir, Kristinn Valdimarsson,
Anna Guðrún Ívarsdóttir, Þorlákur Jónsson,
Þorbjörg Ása Kristinsdóttir, Finnbogi Hafþórsson,
Valgerður Halla Kristinsdóttir, Njörður Sigurjónsson,
Áslaug Ína Kristinsdóttir, Thomas Már Gregers
og barnabarnabörn.
✝
Elskulegur faðir, sonur, bróðir og afi,
SVEINBJÖRN BJARKASON,
verður kvaddur frá Bústaðakirkju föstudaginn
23. nóvember klukkan 13.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir, en þeim
sem vilja minnast hans er bent á Samhjálp, banka-
reikningur 1163-26-777, kennitala: 551173-0389.
Fyrir hönd aðstandenda,
Katrín Sjöfn Sveinbjörnsdóttir, Jósef Zarioh,
Axel Jósefsson Zarioh, Aðalheiður Lára Jósefsdóttir,
Guðrún Lára Sveinbjörnsdóttir, Þorsteinn Bjarnason,
Bjarki Elíasson, Ásthildur Sigurjónsdóttir,
Björk Bjarkadóttir, Kristján Friðriksson,
Stefán Bjarkason, Þorbjörg Garðarsdóttir,
Þórunn María Bjarkadóttir, Róbert S. Róbertsson,
Þórdís Cortellino Björnsdóttir, Ruggiero Cortellino,
Árni Haukur Björnsson, Þórey Bjarnadóttir
og fjölskyldur.
✝
Ástkær eiginkona, móðir og amma,
KRISTBJÖRG G. THORARENSEN
lést á hjúkrunarheimilinu Sóltúni, Reykjavík,
föstudaginn 16. nóvember.
Jarðarförin fer fram frá Háteigskirkju föstudaginn
23. nóvember kl. 15:00.
Eggert Thorarensen,
Guðmundur Börkur Thorarensen,
Þröstur Thorarensen,
Eggert Thorarensen,
Kristófer Börkur Thorarensen.
✝
Okkar innilegustu þakkir sendum við öllum þeim
sem sýndu okkur samúð og hlýhug við andlát
okkar ástkæru móður, tengdamóður, ömmu,
langömmu og systur,
HJÖRDÍSAR ANTONSDÓTTUR,
Hraunbúðum,
Vestmannaeyjum.
Sérstakar þakkir færum við starfs- og heimilisfólki
á Hraunbúðum. Einnig þeim er veittu umönnun í
veikindum hennar.
Fyrir hönd aðstandenda,
Jóhannes Ólafsson og Svanhildur Guðlaugsdóttir.
Útförin fer fram frá Háteigskirkju föstudaginn
. nóvember kl. 15:00.