Morgunblaðið - 11.01.2008, Qupperneq 23

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 11. JANÚAR 2008 23
skólanema gátu nefnt
ljóð eftir Jónas Hall-
grímsson (58,26% í
svipaðri könnun 10 ár-
um fyrr) og voru Ég
bið að heilsa! Gunn-
arshólmi og Ísland! far-
sældafrón og hagsælda
hrímhvíta móðir! þar
efst á blaði. Þessi
óformlega könnun
vakti spurningar um
það hvort Jónas Hall-
grímsson væri nægi-
lega vel kynntur í
skólakerfinu. Ásgeir
tiltekur meðal um-
sagna framhalds-
skólanema um Jónas að hann hafi
verið rokkstjarna og/eða góður kall
með hlýtt hjarta og falleg naglabönd.
Víkverji verður að segja það hreint
út að honum finnst skelfilegt hvað
fennt hefur yfir Jónas Hallgrímsson
og ljóð hans, ef marka má óformlega
könnun Ásgeirs og gatið í spurn-
ingakeppni framhalds-
skólanna.
x x x
Víkverji minnist þessað skólabróðir
hans einn ætlaði að
heilla skólasystur þeirra
upp úr skónum með
ljóðagerð og skreytti
eigin ljóðasmíð með
stolnum fjöðrum; m.a.
lokaerindi Ferðaloka.
En svo vel var ljóð Jón-
asar þá þekkt meðal
framhaldsskólanem-
enda að skólasystirin
kveikti strax á stuld-
inum og fékk sendandinn það óþveg-
ið, svo aldrei urðu þau par, hvað þá
meir. Og svo afdrifaríkt varð það að
stelast í smiðju listaskáldsins góða að
vinurinn komst aldrei á fast á þessum
menntaskólaárum.
En hann hefði kannski komizt upp
með stuldinn núna!
Víkverja rak í rogastans þegarhann í vikunni var að hlusta á
spurningakeppni framhaldsskólanna
og bæði liðin götuðu á Jónasi Hall-
grímssyni sem höfundi Ferðaloka, en
lesið var lokaerindi ljóðsins;
Háa skilur hnetti
himingeimur,
blað skilur bakka og egg;
en anda sem unnast
fær aldregi
eilífð að skilið.
Víkverji hélt satt að segja að úr-
valslið framhaldsskólaaldursins
kæmist ekki hjá því að þekkja þetta
ljóð Jónasar það vel að það væri ekki í
neinum vafa um höfundinn, þegar
það heyrði þekktustu hluta þess
lesna.
x x x
Í óformlegri könnun, sem Ásgeir HIngólfsson fjallaði um í Lesbók
Morgunblaðsins 17. nóvember sl.
kom fram að 30,23% framhalds-
 

 
víkverji skrifar | vikverji@mbl.is
Hjálmar Freysteinsson hefurfylgst með umræðum um
Borgarleikhúsið, en gagnrýn-
andinn Jón Viðar Jónsson fær ekki
lengur boðsmiða á sýningar þar:
Von er að maðurinn verði súr
og vellíðan glati sinni,
þegar honum er úthýst úr
indælli nályktinni.
Arnþór Helgason sendir fyrir-
spurn til Vísnahornsins, þar sem
hann veltir fyrir sér hver hafi ort
vísuna:
Reis úr djúpi Ránar ey,
rjóð í kuldagjósti.
Hún er eins og yngismey
með yl í hvelfdu brjósti.
Arnþór segir vísuna um gos
Surtseyjar og því geti hún varla
verið eftir Eirík Einarsson frá Hæli,
alþingismann, eins og fram komi á
vef Byggðasafns Skagfirðinga. „Sá
hængur er á að Eiríkur fæddist árið
1885 og dó 1951 eða 12 árum áður
en Surtur gaus.“ Hér er því auglýst
eftir höfundi. Full ástæða er
hinsvegar til að nota tækifærið og
birta vísu eftir Eirík, sem hann orti
til aldraðrar piparmeyjar:
Nú ertu orðin 7 og 6
og Sörli ríður ekki í garð.
Kvöldskuggunum kjarkur vex
kringum lífsins Vonarskarð.
Rúnar Kristjánsson las vísur sem
bárust frá Árna Helgasyni í
Vísnahorninu, þar sem beint var
skotum að Bakkusi. Rúnar orti
þrjár vísur gegn þeim bölvaldi:
Sagan vitnið sanna ber,
síst má hana fága.
Brennivínið var og er
versta þjóðarplága.
Ýmsir sækja ærið frekt
inn í ferli nauða.
Drykkjuvítið voðalegt
veldur böli og dauða.
Skapar víða sorg og sút
syndavaninn grófi.
Menn festa sig við flöskustút
og falla á lífsins prófi.
pebl@mbl.is
VÍSNAHORNIÐ
Reis úr djúpi Ránar ey
í Port Napóleon í Frakklandi í júní-
byrjun 2006. Við tók 1.300 sjómílna
ferð eftir endilöngu Miðjarðar-
hafinu, frá Suður-Frakklandi til Gö-
cek í Suður-Tyrklandi, þar sem ís-
lenska fyrirtækið hefur
bækistöðvar sínar. Kristín var einn
tíu áhafnarmeðlima á skútunum
þremur, en leiðin samsvarar sigl-
ingaleiðinni frá Vestmannaeyjum til
Glasgow og aftur til baka og tók tíu
sólarhringa.
Allir vilja þeir koma aftur
Eftir að höfn var náð í Göcek hafa
skúturnar verið í leigu við góðan
orðstír. Svo virðist sem þessi ferða-
máti falli landanum í geð því allir
þeir Íslendingar, sem komu í skútu-
siglingu í sumar, hafa leigt sér
skútu við strendur Tyrklands á ný
næsta sumar.
„Það eru auðvitað ákveðin með-
mæli enda hafa menn notið sín
þarna í þessu fallega og rólega um-
hverfi.“
Skútubærinn Göcek stendur við
Fethiye-flóa þar sem er að finna
ótal víkur og flóa til að varpa akkeri
eða binda við bryggju. Þar er svo
hægt að synda, sóla sig, snorkla,
fara í könnunarferðir og gott er að
enda daginn á litlum fjölskyldu-
reknum veitingastöðum, sem eru
nánast reknir í flæðarmálinu. Á
undanförnum tíu árum hefur bær-
inn breyst úr pínulitlu fiskiþorpi í
skútubæ með lúxusaðstöðu fyrir
skútuáhugamenn. Skútuhöfnin þar
þykir nú orðin ein af þeim vinsæl-
ustu við suðurströnd Tyrklands og
ekki skemmir verðlagið á mat og
þjónustu sem þykir einkar hag-
stætt. Göcek er aðeins 22 km austur
af Dalaman-flugvelli, sem þjónar
m.a. Marmaris, þangað sem Íslend-
ingar eru farnir að sækja í stórum
stíl, en samkvæmt upplýsingum Úr-
vals-Útsýnar er áformað að fljúga
þangað tvisvar í viku næsta sumar í
stað vikulega síðasta sumar.
Seldi íbúðina með búslóðinni
Í fyrstu ákvað Kristín að setja ör-
yggið á oddinn og hún afréð því að
leigja íbúðina sína á Íslandi til að
eiga sér afdrep ef hana langaði að
snúa heim eða líkaði ekki Tyrk-
landsvistin.
„En nú er ég búin að selja íbúðina
með öllum húsgögnum og á ekki
neitt nema bankabókina, fötin mín,
reiðhjólið mitt í Tyrklandi og tvær
uppkomnar dætur, sem farnar eru
að búa sér. Ég setti íbúðina mína á
sölu í jólafríinu og hún seldist á
tveimur dögum. Ég var í vandræða-
gangi með hvað ég ætti að gera við
húsgögnin mín svo ég spurði hvort
nýi eigandinn vildi ekki bara kaupa
þau líka og hann játti því. Þetta gat
ekki passað betur,“ segir Kristín og
hlær enda er stutt í sígaunaeðlið.
„Já, það er satt enda hef ég bæði
verið búsett á Spáni og á Ítalíu auk
þess sem ég hef ekkert þurft að
hugsa mig mikið um þegar mér hafa
boðist einhver ævintýri í útlöndum,
svona í gegnum tíðina. Ég get alveg
verið komin upp í flugvél innan sól-
arhrings eða svo. Það er lítið mál
enda er svo miklu skemmtilegra að
lifa lífinu lifandi en hálfdauð. Nú er
ég alsæl með tilveruna.
Heimamenn eru gestrisnir
Ég bý hjá ættingjum þegar ég
heimsæki Ísland, en þess á milli lifi
ég áhyggjulausu og skemmtilegu
lífi við Tyrklandsstrendur. Þrátt
fyrir að hafa farið út með hálfgerða
fordóma í garð Tyrkja, og ég efast
svo sem ekkert um að til séu öfgar í
þeim efnum, hef ég kynnst mikilli
gestrisni og hjálpsemi af hálfu
heimamanna. Ég leigi litla íbúð ná-
lægt höfninni þar sem skúturnar
liggja. Fólk leigir skúturnar ýmist í
eina eða tvær vikur – þær er hægt
að fá bæði með og án skipstjóra – og
dólar sér í Fethiye-flóanum í róleg-
heitum þar sem hægt er að velja úr
fimm huggulegum víkum, sem
bjóða upp á bryggjustæði, strandir
og huggulega veitingastaði í tyrk-
neskum anda,“ segir Kristín, sem
farin er að bjarga sér vel á tyrk-
nesku og var í óða önn að undirbúa
dömu-skútuferð þegar Daglegt líf
spjallaði við hana í jólafríinu.
„Skútuferðir eru nefnilega ekkert
bara fyrir stráka. Þær eru allt eins
fyrir okkur stelpurnar,“ segir
Kristín, sem stýrir skútunum ef á
þarf að halda og kennir hagvönum
jafnt sem óvönum á tæki og tól áður
en lagt er úr höfn.
join@mbl.is
Í flæðarmálinu Litla krúttlega veitingastaði má finna víða í fjöruborðum í
nágrenni við Göcek sem ætlaðir eru siglandi ferðafólki eingöngu.
www.seaways-sailing.com
      


 

 
          











Eigendurnir Hjónin Önundur Jó-
hannsson og Sigurveig Guðmunds-
dóttir leigja út fjórar skútur við
Tyrklandsstrendur.