Morgunblaðið - 11.01.2008, Qupperneq 35

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 11. JANÚAR 2008 35
✝ Ragnar Lár-usson teiknari
fæddist á Brú-
arlandi í Mosfells-
sveit 13. desember
1935. Hann lést á
líknardeild Land-
spítalans 31. desem-
ber síðastliðinn.
Foreldrar Ragnars
voru skólastjóra-
hjónin á Brúarlandi,
Kristín Magn-
úsdóttir og Lárus
Halldórsson. Ragn-
ar var yngstur
barna þeirra hjóna, en eldri systk-
ini hans eru Margrét, f. 1924,
Magnús, f. 1925, d. 1999, Halldór,
f. 1927, Valborg, f. 1928, Tómas, f.
1929, Fríða, f. 1931, og Gerður, f.
1934.
Eiginkona Ragnars er Kristín
Pálsdóttir teymisstjóri, f. 11.11.
1950. Móðir Kristínar er Steinunn
Bjarman og stjúpfaðir Hjörtur
Pálsson skáld. Dóttir Kristínar og
Ragnars er Freyja, birting-
arráðgjafi, f. 1975, gift Örvari
Daða Marinóssyni viðskiptafræð-
ingi.
Börn Ragnars og fyrri konu
hans, Ólafar Jónsdóttur, eru Ingi-
björg hjúkrunarritari, f. 1963, og
Kári byggingarfræðingur, f. 1965.
Börn Ragnars og fyrrverandi sam-
býliskonu hans, Guðrúnar Gísla-
dóttur, eru Gísli vélvirki, f. 1957,
kvæntur Guðbjörgu Ósk Bald-
ursdóttur verslunarmanni og
Kristín Lára bókasafnsfræðingur,
f. 1961, gift Tómasi Erni Stef-
ánssyni flugvirkja.
Ragnar og Guðrún áttu einnig
Ásdísi yfirlæknaritara, f. 1958, en
hún var ættleidd af Viggó Valdi-
marssyni og Klöru Bergþórs-
dóttur. Barnabörn
Ragnars eru 16 og
barnabarnabörn tvö.
Ragnar útskrif-
aðist frá Handíða- og
myndlistarskóla Ís-
lands og stundaði eft-
ir það einkanám hjá
Gunnari Gunnarssyni
listmálara. Ragnar
stundaði um hríð sjó-
mennsku, m.a. með
Ása í Bæ, en þeir fé-
lagar áttu síðar sam-
starf um útgáfu
skopritsins Spegils-
ins. Ragnar var blaðamaður um 15
ára skeið, m.a. á Alþýðublaðinu,
Þjóðviljanum, Vísi og Dagblaðinu.
Á Vísi skóp hann teiknifígúruna
Bogga blaðamann, dægurhetju
sem birtist á síðum blaðsins um
árabil. Ragnar starfaði síðan við
auglýsingagerð og kennslu í
mynd- og handmennt uns hann
varð að láta af störfum vegna
veikinda. Hann vann að mynd-
sköpun alla tíð og hélt fjölda
einka- og samsýninga. Þá teiknaði
hann og ritaði fjölda greina í blöð
og tímarit. Eftir Ragnar liggja sjö
barnabækur um Mola litla flugu-
strák og einnig gerði hann fyrstu
hreyfimynd í íslensku sjónvarpi,
um Valla víking.
Ragnar var mikill áhugamaður
um íþróttir og var liðtækur frjáls-
íþróttamaður á yngri árum. Hann
varð m.a. drengjameistari í stang-
arstökki. Síðustu 35 ár stundaði
hann golf af kappi og sinnti trún-
aðarstörfum fyrir golfklúbbana
sem hann var félagi í, nú síðast var
hann í Golfklúbbnum Keili.
Útför Ragnars fer fram frá
Digraneskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.
Faðir minn hefur kvatt, eftir langa
og erfiða baráttu við illvígan sjúk-
dóm, baráttu sem hann háði af ótrú-
legu þreki og seiglu, en húmornum og
sinni andlegu reisn hélt hann til síð-
ustu stundar. Það var sama á hverju
gekk alltaf kom hann með athuga-
semdir svo ekki var hægt annað en að
brosa út í annað. Hann var skemmti-
legur maður.
Þar sem ég hef verið búsettur í
Danaveldi síðustu 10 árin hafa sam-
verustundirnar ekki verið margar, en
hún Ingibjörg systir mín var minn
tengiliður við pabba og ég veit að hún
var honum mikill stuðningur, sér-
staklega þetta síðasta erfiða ár og vil
ég bara segja takk fyrir það.
Ég er líka þakklátur fyrir það að
hafa átt þess kost að eyða hjá honum
síðustu dögunum hans nú um jólin, en
þegar við kvöddumst áður en ég hélt
aftur út til Danmerkur, vissum við
báðir að þetta væri í síðasta sinn sem
við værum saman. Þegar síminn
hringdi kvöldið eftir að ég kom út,
vissi ég að stríðið væri á enda. Ég get
ekki sagt að mikið hafi verið sofið þá
nótt, hugsanirnar streymdu fram, já,
minningarnar skutu upp kollinum.
Það er skrítið að hugsa til þess að
eiga ekki eftir að sjá hann oftar, aldr-
ei aftur spila golf saman og hlusta á
sögurnar hans og grínið …
Já, þannig endar lífsins sólskinssaga.
Vort sumar stendur aðeins fáa daga.
En kannski á upprisunnar mikla morgni
við mætumst öll á nýju götuhorni.
(Tómas Guðmundsson)
Hvíldu í friði elsku pabbi.
Þinn,
Kári.
Elsku pabbi.
Þá er baráttunni lokið. Gangan er
búin að vera löng og ströng, í ein átta
ár. Þetta var lyginni líkast, því oft
stóð það tæpt, en lífsvilji þinn og
þrjóska komu þér alltaf aftur á fætur.
Ekki leið á löngu þar til þú varst
mættur út á golfvöll í spjall við fé-
lagana eða jafnvel út á völl á golf-
bílnum.
Mín fyrsta minning um pabba var
að sjá hann mála og teikna. Hann var
nú ekki þessi venjulegi fjölskyldufað-
ir og lítið fyrir að setja mér reglur, en
var umhugað um að vera vinur minn
og tengdumst við sterkum vináttu-
böndum.
Það skipti hann miklu máli að ég
væri kurteis og vel máli farin. Pabbi
var listamaður af lífi og sál og hafði
einstaka hæfileika á því sviði sem og
að segja sögur og semja kvæði og
fannst honum gaman að segja sögur
frá sínum yngri árum.
Gleði hans yfir fæðingu frumburð-
ar míns var einstök og urðu þeir Eið-
ur og hann bestu vinir frá fyrsta degi.
Pabba var mjög umhugað um barna-
börn sín og skein stoltið úr augum
hans þegar hann hitti þau.
Það var mér ómetanlegt að fá að
fylgjast með pabba öll þessi ár og
ekki síst að geta verið hjá honum þeg-
ar yfir lauk.
Pabbi gaf okkur svo margt og um-
fram allt var hann fyrirmyndin okk-
ar. Aldrei kvartaði hann í veikindum
sínum, æðruleysið sem hann sýndi og
hinn óþreytandi lífsvilji var aðdáun-
arverður. Styrkur móður minnar í
veikindum hans, umhyggja hennar
og ást í garð pabba efldi hann líka í
baráttunni. Aldrei vék hún frá honum
og er hún einstök hetja í mínum aug-
um.
Elsku mamma, við komumst í
gegnum þetta saman.
Hafðu þökk, elsku pabbi, fyrir allt
sem þú gafst mér.
Ég veit að þú ert mættur á golfvöll-
inn, farinn að segja sögur og
skemmta fólki eins og þér einum er
lagið.
Minning þín lifir að eilífu.
Þín dóttir,
Freyja.
Elsku afi.
Mig langar að þakka þér fyrir öll
árin sem við áttum saman. Það er svo
margt sem kemur upp í huga minn
þegar ég rifja upp ýmislegt sem við
brölluðum saman.
Minningin um síðasta fótboltaleik-
inn sem við horfðum saman á. Það
var á Þorláksmessu og skemmtum
við okkur við að horfa á stórleik Real
Madrid og Barcelona. Þú varst sár-
þjáður en lést á engu bera hve illa þér
leið og varst alltaf með spaugsyrði á
vörum. Þegar Real skoraði þá sagðist
þú því miður ekki geta staðið upp. Ég
sagði „ha, þarftu að fara eitthvað“, en
þú sagðir „nei, ég get því miður ekki
staðið upp til að fagna“.
Svona varstu ótrúlegur.
Það var gaman að fara með þér í
golf og áttum við skemmtilegar
stundir við þá iðju. Þú vildir alltaf að
ég æfði meira golf og vildir gera úr
mér góðan kylfing, en ég var bara
hrifnari af fótboltanum.
Ég vona að verkirnir sem þú þjáð-
ist af séu horfnir núna og vona að þér
líði vel á nýjum stað.
Þakka þér fyrir að leyfa mér að
kynnast þér.
Eiður Benedikt.
Á síðasta degi ársins barst mér
andlátsfregn. Ragnar Lár. teiknari
og myndlistarmaður hafði kvatt, vin-
ur til margra ára og samstarfsmaður.
Þannig voru þetta tvenns konar tíma-
mót og má segja að við séum stöðugt
minnt á hvernig tíminn líður og líf
okkar einkennist af kveðjustundum,
degi lýkur, viku og ári. Sól sest. Um
leið er þetta ávallt einnig upphaf.
Þannig hófust kynni okkar Ragnars
um 1980, hann þá nýfluttur til Ak-
ureyrar með teiknistofu sína, Teikni-
stofu Ragnars Lár, en ég vann þá á
Teiknihönnun KG. Atvikin höguðu
því svo að við sameinuðum þessi tvö
fyrirtæki og hófst þar farsælt sam-
starf til margra ára. Við stofnuðum
þarna teiknistofuna Stíl, stíll í merk-
ingunni teikni- og skrifverkfærið stíll,
sem átti vel við, því Ragnar var jafn-
vígur á teikni- og orðsins stíl, Mola-
bækur hans, skopteikningar og skrif í
Spegilinn ásamt teiknipersónunni
Bogga vitna þar um.
Einstakir hæfileikar hans til að
teikna urðu mér ljósir í samstarfi
okkar, hvernig línan eftir blekpenn-
ann varð áreynslulaust að lifandi
mynd.
Þetta áreynsluleysi er álíka og
þegar snjöllustu söngvarar syngja
„áreynslulaust“ erfiðustu aríur; við
vitum að það er ekki gert án ein-
stakra hæfileika, en um leið mikillar
þjálfunar.
Þannig langar mig að ljúka orðum
mínum með lítilli sögu, lýsingu á at-
burði sem gerðist á Teiknistofunni
Stíl.
Árlega eru haldnir Andrésar And-
ar-leikar í Hlíðarfjalli og vantaði nú
stórar myndir af Andrési Önd sem
átti að setja á skíðasvæðið. Mikið lá á
því mótið átti að hefjast daginn eftir.
Einn dagur til stefnu, að hanna og
gera þrjú stór útsöguð skilti með
mynd af öndinni og okkur nokkur
vandi á höndum. Í stuttu máli tók
Ragnar af skarið, pantaðar voru
spónaplötur, þær grunnaðar og lakk-
aðar. Fundin dæmigerð mynd af önd-
inni góðu úr myndablaði og áreynslu-
laust dregin upp tveggja metra
eftirmynd á þrjár spónaplötur.
Blessuð sé minning Ragnars Lár.
Við Hildur sendum Kristínu, börn-
um og barnabörnum okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur.
Guðmundur Ármann
Sigurjónsson,
myndlistarmaður.
Ragnar Lárusson var einn helsti
fjöllistamaður er ég hef kynnst og sá
skemmtilegasti. Það lék allt í höndum
hans, hann var teiknari, listmálari og
handverksmaður, sagnasmiður og
söngvari, grínari en um leið alvöru-
maður og sósíalisti. Hann fékkst við
flest um ævina. Reri í Eyjum með
Ása í Bæ og gaf seinna út með honum
Spegilinn. Stundaði blaðamennsku af
allri gerð og skapaði teiknimynda-
persónur eins og Bogga blaðamann.
Hann bjó til allskonar verk til tæki-
færisgjafa og hann var handmennta-
kennari af þeirri sort, sem fáir finnast
af, þó ekki hefði hann réttindin. Hann
bjó yfir þeim eiginleikum sem hverj-
um kennara er nauðsynlegastur: ein-
stakri þekkingu á kennslugreininni,
hæfileikanum til að miðla henni og
bar virðingu fyrir sérhverjum nem-
anda.
Ég man fyrst eftir Ragga Lár á
djammsessjón í Alþýðuhúsinu í Vest-
mannaeyjum laust eftir 1960 er hann
söng ,,All of me“ með færustu djass-
leikurum Eyjanna: Guðna Her-
mansen, Gylfa prent, Aðalsteini í
Brynjólfsbúð og Sissa Þórarins.
Þarna sungu fleiri, en enginn hafði
sveifluna jafn innborna og Raggi Lár.
Hann hafði ekki mörg lög á efnis-
skránni, en sem betur fer er ,,All of
me“ til hljóðritað.
Eftir þetta kynntist ég Ragga vel,
enda hefur blandan, djass og sósíal-
ismi, farið vel saman. Það var þó ekki
fyrr en hann hafði farið norður, farið
að búa með henni Kristínu sinni, sem
annaðist hann eins og blóm í eggi, og
eignast með henni Freyju, yngsta
barnið, að kynnin urðu náin. Þau
fluttu nefnilega upp á fjórðu hæð í
næsta stigagangi við mig í Breið-
holtsblokkinni góðu við Vesturberg.
Nú var ekki vík á milli vina og er golf-
vertíð lauk var oft hittst til að lyfta
kollu og ræða um listir, menningu,
ástand heimsmála og hlusta á tónlist.
Kristín hafði ekki náð til botns í
djassinum svo Jussi Björling snerist
undir geislanum oftar en ekki og þeg-
ar hann túlkaði sænsku gullaldarlög-
in stóð tíminn kyrr. Einn af bestu vin-
um Ragga Lár og góðvinur minn var
djassskipstjórinn úr Eyjum, Óskar á
Háeyri. Með honum var haldið í ýms-
ar ævintýraferðir. Ég var ekki með
er þeir félagar ætluðu að hlusta á
djass í Reykjavík, en engir tónleikar
voru í sjónmáli; þá var brunað til
Keflavíkur og haldið til Hafnar og
hlustað á Richard Boone. Ég fékk þó
að njóta góðs af ferðinni því þeir
bönkuðu heimkomnir uppá með stórt
plakat af Boone og kassa af bjór og
sögðu ferðasöguna. Óskar dansaði
svo skipstjóravalsinn við Önnu Bryn-
dísi, konu mína, og Raggi hermdi fyr-
ir hana eftir söng föður hennar,
Kristins Hallssonar. Sannir heiðurs-
menn.
Raggi Lár var síteiknandi hvar
sem hann fór og minnisstæðir eru
mér tónleikar kvartetts Svend As-
mussens í Súlnasal Hótels Sögu. Þeg-
ar allir voru farnir og ég að ganga frá
einhverju praktísku við þjónana segir
einn þeirra: ,,Viltu ekki eiga þennan
dúk!“ Á hann hafði Raggi teiknað As-
mussen kvartettinn í fullri sveiflu.
Af öllum listaverkum hans finnst
mér vænst um þau óhlutbundnu, ekki
síst klippimyndirnar. Þau munu lengi
lifa og megi Kristín, börn hans og
aðrir ástvinir sækja þrótt í minn-
inguna um gefandi og ástríkan mann.
Vernharður Linnet.
Það eru bráðum 30 ár síðan við vor-
um svo lánsöm að kynnast Kristínu
og Ragnari og eignast þeirra vináttu.
Við höfðum að vísu kynnst Ragnari
lítillega áður, fyrst þegar hann sem
ungur maður söng með hljómsveit á
Akranesi og heillaði okkur stelpurnar
með sinni fallegu rödd og svo aftur
mörgum árum seinna þegar við vor-
um farin að spila golf, því þá þekktust
nánast allir sem það stunduðu.
Þegar við svo fluttum til Akureyr-
ar 1978 voru þau nýflutt þangað líka
og urðum við nágrannar um tíma og
tókst þá mikill og góður vinskapur
með okkur sem hefur verið okkur
mikils virði æ síðan. Við höfum átt svo
margar ógleymanlegar stundir sam-
an, við spilaborðið, við matarborðið, á
golfvellinum og á ferðalögum svo eitt-
hvað sé nefnt og yljum við okkur nú
við allar þær góðu minningar.
Ragnar fékk óvenjulega marga
hæfileika í vöggugjöf, listamaður með
blýant og pensil, söngmaður góður,
skáld, góður penni og margt fleira.
Og ekki síst var hann góður sögu-
maður með afburðagott minni og
góða kímnigáfu svo það voru margar
samverustundirnar sem hann
skemmti okkur vinum sínum og fé-
lögum með kostulegum uppákomum
og skemmtilegheitum.
Þrátt fyrir mikil og þrálát veikindi í
mörg ár, kvartaði hann ekki heldur
var alltaf jafn áhugasamur um menn
og málefni og stundaði sín áhugamál
eftir því sem heilsan leyfði, spilaði
golf og kom í golfskálann til að hitta
félagana og spjalla og verður hans
sárt saknað úr þeirra hópi.
Birgir þakkar Ragnari sérstaklega
fyrir margar yndislegar samveru-
stundir, ekki síst síðustu mánuðina,
sem þeir áttu saman.
Elsku Kristín, Freyja, Eiður, fjöl-
skylda, ættingjar og vinir Ragnars,
megi góðu minningarnar hugga ykk-
ur og styrkja.
Blessuð sé minning vinar okkar.
Inga og Birgir.
Í dag verður til moldar borinn
Ragnar Lár, vinur minn um 30 ára
skeið. Ragnari kynntist ég er hann
hóf störf hjá Dagblaðinu sem útlits-
teiknari og varð okkur strax vel til
vina. Þar sem ég vann við uppsetn-
ingu blaðsins varð samstarf okkar ná-
ið og aldrei bar þar skugga á. Ragnar
var þægilegur í samstarfi, léttur og
skemmtilegur, sem gerði það að
verkum að við sem unnum með hon-
um vildum allt fyrir hann gera. Oftar
en ekki, eftir vinnu á föstudagskvöld-
um, settumst við félagarnir niður, yf-
irleitt heima hjá honum og Kristínu
konu hans, með guðaveigar og rædd-
um málin. Ragnar var góður sögu-
maður sem hafði frá mörgu að segja
og sögurnar af honum og félaga hans
Ása í Bæ voru ógleymanlegar enda
brölluðu þeir margt saman.
Hann varð drifkraftur í félagslífi
fyrirtækisins án þess að hann ætlaði
sér það í raun. Hann var bara þannig.
Við vorum nokkrir á blaðinu komnir í
golfið og Ragnar vildi taka þátt í því
og áður en við vissum af var hann
kominn á fulla ferð í golfinu, gekk í
Nesklúbbinn og spilaði þar í mörg ár
en fór síðan yfir í Keili og var þar fé-
lagi til dauðadags. Ragnar var upp-
hafsmaður að golfmóti starfsmanna
Dagblaðsins og gesta, Flipp-Open, og
gott ef þetta mót er ekki enn við lýði.
Eftir því sem Ragnar kynntist golf-
íþróttinni betur áttaði hann sig á því
að reglur íþróttarinnar voru ekki
nógu aðgengilegar byrjendum og var
ekki að tvínóna við hlutina. Hann gaf
út myndskreytta reglubók fyrir þá
sem voru að stíga sín fyrstu skref í
golfinu með Bogga sinn í aðalhlut-
verki. Við ræddum nú í nóvember
hvort ekki væri ráðlegt að gefa hana
út aftur enda er hún alveg ófáanleg.
Því miður náðum við ekki að fara
nánar út í þá sálma. Reyndar áttum
við Ragnar eftir að tala um svo
margt, en ég get sjálfum mér um
kennt, ég heimsótti hann alltof sjald-
an og get grátið yfir því núna. Ég
gerði mér ekki grein fyrir því hversu
veikur hann var orðinn og ekki var
hann að væla yfir því.
Ragnar var í raun einn sá hrein-
skiptnasti maður sem ég hef hitt um
ævina og hóf oft máls á hlutum sem
maður ræddi helst ekki, en hann vildi
hafa allt uppi á borðinu og kom alltaf
til dyranna eins og hann var klæddur,
hafði sterka réttlætistilfinningu og
gerði sömu kröfur til annarra. Þoldi
illa hjóm og hvers konar yfirborðs-
mennsku.
Með Ragnari er fallinn frá yndis-
legur maður, frábær félagi og vinur
vina sinna og þakka ég honum sam-
fylgdina.
Ég og Auðbjörg kona mín vottum
Kristínu, Freyju og öllum öðrum ást-
vinum Ragnars dýpstu samúð og
megi minning um góðan dreng fylgja
okkur öllum í framtíðinni.
Halldór B. Kristjánsson.
Ragnar Lárusson
REYNSLA • UMHYGGJA • TRAUST
Þegar andlát ber að höndum
Önnumst alla þætti útfararinnar
ÚTFARARSTOFA
KIRKJUGARÐANNA
Vesturhlíð 2 • Fossvogi • Sími 551 1266 • www.utfor.is