Morgunblaðið - 20.02.2008, Síða 29

legt að veita nemendum okkar tiltal,
okkur þótti þeir vera farnir að slá
slöku við og axla illa ábyrgðina á eig-
in námi. Guðrún tók sér þá stöðu fyr-
ir framan þennan stóra hóp nem-
enda og talaði til þeirra lágri röddu,
hægt og yfirvegað og höfðaði til
ábyrgðarkenndar þeirra. Þau
hlustuðu öll af andakt á orð hennar
og boðskapurinn náði vel til þeirra.
Hún þurfti ekki að brýna röddina
eða að nota sterk orð, slík var virð-
ing þeirra fyrir henni.
Ég horfi til baka og góðu minning-
arnar sem tengjast Guðrúnu hlaðast
upp í huga mér. Ég er henni innilega
þakklát fyrir samfylgdina.
Við Jón Örn og börnin okkar vott-
um Magnúsi og börnum þeirra okk-
ur dýpstu samúð.
Sigurlaug Kristmannsdóttir.
Ég hitti Guðrúnu Ingvarsdóttur
fyrst á Laugarvatni veturinn 1975-6.
Þá var hún kennari í „Húsó“. Tvær
bekkjarsystur mínar í landsprófi
voru af Skeiðunum, Áslaug Birna frá
Skeiðháholti og Erna frá Reykjum.
Þetta voru kátar og skemmtilegar
stelpur og bjuggu hjá Guðrúnu, eldri
systur Ernu, í Lindinni. Þegar mér
var boðið þangað í heimsókn hitti ég
Guðrúnu. Ekki var í kot vísað og
stutt í hlátur og gamansemi.
Um tuttugu árum seinna kynntist
ég Guðrúnu. Þá hafði ég ráðið mig
sem körfuboltaþjálfara og til
kennslu við Fjölbrautaskólann á Sel-
fossi. Guðrún var samstarfsmaður
minn á báðum stöðum. Krakkarnir
þeirra Magnúsar æfðu allir hjá mér
og foreldrarnir tóku fullan þátt,
reyndar í öllu sem þau tóku sér fyrir
hendur. Guðrún gekk í hvert verk
sem vinna þurfti til að halda starf-
seminni gangandi, hvort sem var
kökubasar, að safna auglýsingum,
bera út bæklinga eða aka liðum
þvert og langs um landið. Þegar
flótti brast í stjórnarliðið og kreppa
blasti við körfuboltadeildinni tóku
tvær mæður iðkenda deildina upp á
arma sína. Guðrún var önnur þeirra.
Svo ráku þær deildina sjálfar um
skeið. Engar kveifar þar á ferð.
Fljótlega eftir að leiðir okkar lágu
saman spurði ég Guðrúnu: „Hvort
viltu heldur að þú sért kölluð Guðrún
eða Gígja?“ „Vinir mínir kalla mig
Gígju,“ svaraði hún að bragði og síð-
an var það ekki rætt frekar.
Vinátta og traust skapaðist milli
fjölskyldna okkar Gígju í gegnum
starfið í körfuboltadeildinni þó að við
værum ekki inni á gafli hvort hjá
öðru. Börnin eru góðir vinir og hjá
þeim höfum við hjónin skynjað ein-
læga virðingu fyrir Gígju sem var
vakin og sofin að hjálpa og leiðbeina.
Hún fylgdist alltaf náið með okkar
krökkum og bar hag þeirra fyrir
brjósti.
Gígja var kennari af guðs náð. Á
kennarastofunni var hún hrókur alls
fagnaðar og sögumaður góður. Það
virtist sama hvað var til umræðu,
hún kunni sögu, eða hafði frá ein-
hverju að segja sem tengdist um-
ræðuefninu. Sögur hennar voru jafn-
an gamansögur og hún hafði
einstakan hæfileika til að sjá hinar
skoplegu hliðar tilverunnar. Og hló
mikið. En þetta voru engir „dægur-
brandarar“. Í fyrsta lagi tengdi hún
jafnan frásagnirnar sjálfri sér eða
„gamalli frænku sinni“. Það var ekki
hennar stíll að gera grín á kostnað
annarra. Í öðru lagi voru þetta oft
hreinar dæmisögur, sem höfðu innri
sannleika. Þeir sem setið höfðu og
hlustað gengu léttari í lund frá borði
og auk þess sat eftir næring fyrir
hugann að melta við tækifæri.
Fyrir nokkrum árum tók Gígja
hesta á hús hér á Selfossi og reið út
með vinkonum sínum. Þá mætti ég
þeim stundum og greinilegt var að
þeim leiddist ekki. Gígja var sveita-
stelpa og hætti ekki útreiðunum eft-
ir að hún veiktist og missti máttinn í
öðrum handleggnum. Hún útbjó
bara tauminn þannig að hægara
væri að stjórna hestinum með ann-
arri hendi. Hún var sannkallaður
skörungur og drengur góður.
Nú er Gígju sárt saknað. Við fjöl-
skyldan söknum vinar í stað og send-
um Magnúsi, Ingvari, Ragnheiði og
Hjalta, og öðrum ættingjum, innileg-
ar samúðarkveðjur.
Gylfi Þorkelsson.
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 20. FEBRÚAR 2008 29
✝ Finnur FreyrGuðbjörnsson
fæddist í Keflavík
29. júní 1963. Hann
lést á sjúkrahúsi í
Taílandi hinn 7.
febrúar síðastliðinn.
Foreldrar hans eru
Guðbjörn Ragn-
arsson og Stefanía
Finnsdóttir. Bræður
Finns eru: a) Sig-
urður Hólm, maki
Kristjana Eyvinds-
dóttir. Börn hans
eru Guðbjörn Þór,
Margrét, maki Bjarni Ágústsson,
og Tinna María, maki Rúnar Þór
Ólason. b) Guðmundur Kristján,
maki Sigurlaug Finnsdóttir. Börn
hans eru Davíð Freyr, maki Þórdís
Jakobsdóttir, Stefán Berg, maki
Eva Helgadóttir, og
Þórunn Þorbjörg.
Unnusta Finns er
Kam Senglee, búsett í
Taílandi.
Á unglingsárum
gekk Finnur í gagn-
fræðaskólann í Kefla-
vík. Eftir skólagöngu
tók við málning-
arvinna sem hann
starfaði við meira og
minna alla sína tíð. Að
mestu starfaði Finnur
við húsamálun, uppi á
flugstöð og víða ann-
ars staðar. Síðastliðin þrjú ár hafði
Finnur verið búsettur í Taílandi
ásamt unnustu sinni.
Útför Finns verður gerð frá
Ytri-Njarðvíkurkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
Elskulegi sonur okkar,
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Guð geymi þig.
Mamma og pabbi.
Fallinn er frá góður vinur okkar,
Finnur Guðbjörnsson, Við sem ól-
umst upp með Finna í Keflavík vilj-
um minnast vinar okkar með fáein-
um orðum.
Það kom snemma í ljós á upp-
vaxtarárum Finna að þar fór ein-
stakur karakter í leik og starfi.
Hann var afburðagóður í borðtennis
og fleiri íþróttum svo ekki sé minnst
á aksturshæfileika hans. Snarpar
hreyfingar, útsjónarsemi og dirfska
voru einkennismerki hans þegar
vélknúin ökutæki voru annars veg-
ar. Við vinirnir velktumst ekki í
vafa um að í hvers kyns mótorsporti
mundi Finni ná hámarksárangri.
Því var það okkur öllum sárt að sjá
á eftir svo myndarlegum og hæfi-
leikaríkum vini villast af braut í
blóma lífsins eins og Finni gerði.
Fréttirnar um andlát hans voru
óvæntar þó að við vissum að oft
hefði hann gengið hinn dimma dal.
Þrátt fyrir að leiðir hefðu skilið
heyrðum við alltaf öðru hvoru í
Finna og alltaf var það jafn kær-
komið. Þrátt fyrir langan aðskilnað
var hann ávallt í huga okkar. Hin
síðustu ár bjó hann erlendis þar
sem honum leið vel.
Nú er hans göngu lokið um sinn
en minningin um góðan vin mun lifa
um ókomin ár.
Við félagarnir vottum ykkur,
Stefanía og Guðbjörn, og öðrum að-
standendum samúð okkar og biðj-
um ykkur guðs blessunar.
Kveðja,
Jakob, Þórður og
Skarphéðinn.
Finnur Freyr
Guðbjörnsson
Síðustu dagar hafa
vægast sagt verið
skrítnir og liðið hjá í
hálfgerðri móðu. Ég
sit inni í stofu heima
hjá ömmu og afa. Agnar litli frændi
sagði í gær að hann byggist alltaf við
að amma kæmi heim á hverri stundu.
Ég er alveg sammála honum. Ég skil
varla enn að hún sé dáin, þetta gerð-
ist allt svo hratt. Ég veit að henni
leið ekki vel undir lokin og hún hlýt-
ur að hafa verið orðin þreytt á veik-
indum. Hún tók þeim þó með óbil-
andi æðruleysi eins og öllu öðru í
lífinu. Nú er hún laus undan öllum
kvölum og hefur fengið þann frið
sem hún átti svo vel skilið eftir að
hafa verið harðdugleg alla ævi og
aldrei kvartað eitt augnablik.
Amma mín hafði marga kosti, alla
þá kosti sem toppömmur þurfa að
hafa. Hún var mjög elsk að okkur
barnabörnum sínum. Hafði enda-
lausa þolinmæði gagnvart okkur og
var ófeimin við að segja okkur hvað
hún væri stolt af okkur. Hún talaði
við okkur gegnum netið nánast dag-
lega og fylgdist mjög vel með öllu
sem við gerðum. Amma vissi alltaf
hvernig mér gekk í námi og starfi.
Hún studdi mig og hvatti áfram og
var alltaf jafnstolt og ánægð að fá að
heyra af einkunnum og ritgerðaskil-
um. Hún kenndi mér að prjóna,
hekla og sauma út og þá reyndi á þol-
inmæði hennar, þolinmæði sem ég
hef ekki. Mér hefur t.d. aldrei tekist
að læra að halda rétt á heklunálinni.
Enda hætti amma að reyna kenna
mér það, sagði að mér tækist bara
vel upp með minni aðferð og vildi
Bryndís
Einarsdóttir Hólm
✝ Bryndís Ein-arsdóttir Hólm
fæddist á Eskifirði
30. janúar 1943.
Hún lést á krabba-
meinsdeild Land-
spítalans 9. febrúar
síðastliðinn og fór
útför hennar fram
frá 16. febrúar.
ekkert skemma það.
Ég reyndi að launa
henni kennsluna með
því að föndra handa
henni lítil tuskudýr.
Hún stillti þeim upp
inni í stofu þar sem
þau standa enn. Henni
tókst meira að segja
einu sinni að segja
mér, óþolinmóðri
frekjunni, til í prjóna-
skap í gegnum síma.
Ég reyni að vera
bjartsýn og held fast í
allar þær góðu minn-
ingar sem ég á. Hvað hún knúsaði
mig alltaf fast, svo fast að mér fannst
stundum að rifbeinin myndu brotna!
Hvað hún var alltaf góð við mig og
hvað mér þótti alltaf jafngaman þeg-
ar hún sagði ,,það var einu sinni
stelpa sem gleymdi að kyssa ömmu
sína“ breiddi út faðminn og brosti. Á
hverjum einasta afmælisdegi hringdi
hún og söng afmælissönginn fyrir
mig. Alveg sama hvort ég var tíu eða
tuttugu ára, alltaf hringdi hún. Og
alltaf þótti mér jafnvænt um söng-
inn. Í stúdentsgjöf gaf amma mér
stóran fallegan silfurkross. Hana
hafði sjálfa dreymt um að eiga svona
kross frá því að hún var lítil stúlka
því að kennslukona hennar hafði átt
eins. Krossinn hef ég ekki skilið við
mig frá því að ég fékk hann. Eftir að
amma féll frá hef ég ekki sleppt af
honum takinu og sef jafnvel með
hann undir koddanum.
Ég er ánægð að hafa fengið að
kynnast ömmu minni vel þó ég hafi
ekki fengið að hafa hana hjá mér
lengur. Lexíur hennar hef ég enn og
reyni að fara eftir þeim. Hún reyndi
að kenna mér að vera þolinmóð og
bjartsýn. Þannig væri auðveldara og
skemmtilegra að fara í gegnum lífið.
Þrátt fyrir að amma sé farin þá eru
það hennar orð sem veita mér mesta
huggun. Minningar mínar um ömmu
mun ég varðveita meðan ég lifi.
Elsku amma, hvíl í friði.
Helga Finnsdóttir.
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, bróðir, afi, langafi
og vinur,
EINAR GUNNAR JÓNSSON,
verkstjóri og tónlistarmaður,
Víðilundi 20,
Akureyri,
lést á sjúkrahúsinu á Akureyri að morgni
sunnudagins 17. febrúar.
Útför hans verður auglýst síðar.
Sigurður Emil Einarsson, Guðný Skarphéðinsdóttir,
Ólafur Einarsson, Margrét Baldursdóttir,
Hafdís Einarsdóttir,
Emilía J. Einarsdóttir, Hilmar Baldvinsson,
Einar Jón Einarsson, Hlín Pétursdóttir,
Elín Jónsdóttir,
Bjarni Jónsson,
afa- og langafabörn.
Kistur • Krossar • Sálmaskrár • Duftker • Blóm • Fáni • Gestabók • Erfidrykkja • Prestur
Kirkja • Legstaður • Tónlist • Tilkynningar í fjölmiðla • Landsbyggðarþjónusta • Líkflutningar
Suðurhlíð 35 Fossvogi • www.utforin.is
Vaktsími: 581 3300 & 896 8242 • Sólarhringsvakt
Komum heim til aðstandenda ef óskað er
Bryndís ValbjarnardóttirSverrir Einarsson
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Það sem hafa ber í huga varðandi andlát og útför
Hermann Jónasson Yvonne Tix
FEBRÚARTILBOÐ
MOSAIK Hamarshöfða 4 - 110 Reykjavík
sími 587 1960 - www.mosaik.is
Á LEGSTEINUM OG
FYLGIHLUTUM
10-50% AFSLÁTTUR
✝
Elskulegur bróðir okkar og frændi,
ÓLAFUR ÞORGEIRSSON
frá Ísafirði,
Brúnavegi 9,
Reykjavík,
sem varð bráðkvaddur laugardaginn 9. febrúar,
verður jarðsunginn frá Áskirkju fimmtudaginn
21. febrúar kl. 15.00.
Ása Fanney Þorgeirsdóttir,
Jóhann Þorgeirsson,
Þorgeir, Hildur, Páll Reynir
og börn þeirra.
✝
Innilegar þakkir færum við öllum þeim sem sýndu
okkur samúð og vinarhug við andlát og útför systur
minnar, mágkonu og frænku,
LILJU JÓNSDÓTTUR
frá Ásmúla.
Sérstakar þakkir til starfsfólks deildar A-3 á
dvalar- og hjúkrunarheimilinu Grund fyrir einstaka
umönnun og hlýlegt viðmót.
Dagbjört Jónsdóttir, María Guðbjartsdóttir
og systkinabörn.