Morgunblaðið - 23.05.2008, Side 35

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 23. MAÍ 2008 35
ótrúlega margt skemmtilegt saman
og réð prakkaraskapurinn oftast
ferðinni. Fólk átti til dæmis ekkert í
okkur þegar við spiluðum Pictionary
því við komum okkur alltaf upp góðu
kerfi til að svindla. En okkur fannst
alltaf skemmtilegast að gera það
sem við helst máttum ekki gera.
Þó svo að við hittumst ekki jafn
oft eftir að við vorum komnar með
fjölskyldur var alltaf jafn gaman
þegar við hittumst og samband okk-
ar alltaf jafn gott og traust. Enda
erfitt að finna jafn traustan vin og
þig. Ég gæti haldið endalaust áfram
að tala um allar góðu stundir okkar
saman. Ég hefði viljað hafa þær svo
miklu, miklu fleiri og finnst mér
óendanlega sárt að þurfa að kveðja
þig svona allt of fljótt og snöggt,
elsku Eló mín. Í hvert sinn sem ég
loka augunum sé ég fallega brosið
þitt og blíðlegu augun þín. Þú ert án
efa fallegasti engillinn á himnum og
vakir yfir fallegu stelpunni þinni
sem þú lifir nú í. Þú munt alltaf eiga
stóran stað í hjarta mínu og mun ég
varðveita og minnast allra skemmti-
legu stundanna sem við áttum sam-
an, að eilífu.
Ég mun alltaf elska þig, elsku
besta vinkona.
Þín,
Drífa.
Ástkæra vinkona okkar Eló, eins
og við kölluðum hana, er fallin frá.
Minningarnar sem við eigum um þig
og allar yndislegu stundirnar sem
við áttum með þér eru ómetanlegar
og munum við geyma þær í hjörtum
okkar um ókomin ár. Stórt skarð
hefur myndast í okkar sterka vina-
hóp sem verður ekki fyllt nema að
hluta með minningum okkar um þig,
þinn húmor, prakkarastrik, ást og
kærleik sem umvafði okkur. Þú
varst engill á jörðu og ert nú engill á
himni. Elsku Betsý Ásta, Valtýr og
fjölskylda, megi Guð og allir hans
englar styrkja ykkur á þessum erf-
iðu tímum. Blessuð sé minning þín
elsku Eló okkar, við elskum þig og
söknum þín.
Þótt ég sé látinn, harmið mig ekki með
tárum, hugsið ekki um dauðann með
harmi og ótta. Ég er svo nærri, að hvert
ykkar tár snertir mig og kvelur, þótt lát-
inn mig haldið. En þegar þið hlæið og
syngið með glöðum hug, sál mín lyftist
upp í mót til ljóssins. Verið glöð og þakk-
lát fyrir allt sem lífið gefur og ég, þó lát-
inn sé, tek þátt í gleði ykkar yfir lífinu.
(Kahlil Gibran)
F.h. vinkvenna þinna, Skvísanna,
Aðalheiður Mjöll Þórarinsdóttir.
Elsku vinkona mín.
Aldrei grunaði mig að ég myndi
skrifa minningargrein um vinkonu
mína svona unga að aldri. Lífið er
svo óréttlátt, þegar ung stúlka í
blóma lífsins er hrifin á brott frá
dóttur sinni, unnusta, fjölskyldu og
vinum.
Eló, eins og hún var alltaf kölluð,
kynntist ég þegar hún var 15 ára.
Hún var alveg einstakur karakter,
það er engin eins og hún. Húmorinn
var aldrei langt undan. Hún gat séð
það fyndna í öllu.
Ég sit hérna og minningarnar
fara allar af stað í huga mínum og
allar þær mun ég geyma vel í hjarta
mínu. Ein minning er mér mjög of-
arlega í huga og að henni hlógum við
Eló alltaf þegar við rifjuðum hana
upp. Þetta var þegar við fórum í úti-
legu á Laugarvatni og fengum bíl
lánaðan hjá pabba hennar, svaka
skvísur sem við vorum, ég keyrði því
að ég var komin með próf en ekki
hún. Þessi bíll var náttúrlega fimm
gíra og þegar við vorum á leiðinni þá
segir Eló við mig: „Hrabba ætlar þú
ekki að fara í fimmta gír?“. Ég set í
fimmta gír og vorum við ekkert smá
montnar, en þetta var samt eitthvað
skrítið og við föttuðum það náttúru-
lega ekki fyrr en á leiðinni heim úr
útilegunni að við vorum alltaf í
þriðja gír. Vá hvað henni Eló fannst
þetta fyndið og gátum við hlegið
endalaust að þessu og þó liðin séu
næstum 11 ár síðan þá hlógum við
allt jafn mikið.
Elísabet, nú ertu farin frá okkur,
en ég veit að þú munt lifa í hjörtum
okkar um ókomna tíð. Þú lætur eftir
þig yndislega dóttur sem er alveg
eins og þú á alla vegu. Þú varst búin
að finna þér alveg yndislegan mann,
sem vildi allt fyrir þig og Betsý Ástu
gera, og veit ég að Betsý Ásta mun
vera í góðum höndum hjá Valtý, því
hann er gull af manni. Söknuðurinn
er mikill, og mun vinahópurinn okk-
ar aldrei verða samur eftir þetta
áfall. En ég veit að þú munt vera
með okkur í anda það sem eftir er
og munum við, eins og aðrir, sjá til
þess að Betsý Ásta muni fá að vita
hversu yndisleg og frábær mann-
eskja þú varst.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem gleym-
ist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að kynnast
þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir.)
Hvíldu í friði elsku Eló mín.
Elsku Betsý Ásta, Valtýr, Betsý,
Arnór og fjölskylda, ég votta ykkur
mínar dýpstu samúðarkveðjur.
Þín vinkona,
Hrafnhildur (Hrabba.)
Elsku Eló,
Ég veit ekki hvernig ég á að byrja
á að kveðja þig, elsku besta vinkona,
því að ég trúi ekki enn að þú sért
farin frá okkur. Ég er enn að bíða
eftir að vakna upp af þessari mar-
tröð.
Síðustu dagar eru búnir að vera
þeir verstu sem ég hef upplifað og
ég veit ekki hvernig ég á að geta
sætt mig við að fá ekki að sjá þig eða
heyra í þér aftur.
Ég hef þekkt þig nánast allt mitt
líf eða frá því við vorum 6.ára og
byrjuðum í Digranesskóla þar sem
við vorum alla okkar grunnskóla-
göngu.
Við gerðum allt saman þegar við
vorum litlar og vorum mikið inni á
heimilum hvor annarar og var mað-
ur alltaf svo velkominn heim til ykk-
ar í Hlaðbrekkuna.
Ég gleymi aldrei þegar við læst-
um okkur inni í eldhúsi í Grænatúni
og þú stökkst niður úr glugganum
sem var þó nokkur hæð og þurftir
að ná í Gústa bróðir þinn til að koma
og opna eldhúsið því að ég var ekki
eins hugrökk að þora að hoppa nið-
ur, enda varst þú alltaf sú sem varst
svo hugrökk við svona aðstæður.
Þegar við vorum litlar vorum við
oft klæddar eins og núna seinni árin.
Áttum við það til að kaupa okkur al-
veg eins föt hvor í sínu lagi og hitt-
umst svo og hlógum að okkur því við
vorum nánast eins klæddar. Enda
var oft ruglast á okkur og fólk hélt
að við værum systur, enda töluðum
við oft um það að við værum eins og
systur því við ólumst eiginlega upp
saman og vorum í góðu sambandi öll
þessi ár.
Ég hef aldrei verið eins stolt og
þegar þú baðst mig um að vera við-
stödd fæðingu dóttur þinnar og var
ég ekki lengi að svara því játandi og
það situr svo fast í minningunni þeg-
ar litli engillinn þinn kom í heiminn
því það var þín mesta hamingju-
stund og yndislegt að fá að taka þátt
í því.
Eftir að Betsý Ásta fæddist kom
strax í ljós hve mikil mamma þú
varst og hve mikill gleðigjafi þessi
litla prinsessa var fyrir þig. Enda
var alltaf svo mikið fjör og gaman
hjá ykkur mæðgum.
Þegar ég talaði við þig síðast þá
varstu svo hamingjusöm með Valtý
þinn og Betsý Ástu og varst að
plana sumarið.
Ég trúi varla að það hafi verið síð-
asta samtalið okkar því ef ég hefði
vitað það þá hefði ég talað lengur við
þig og sagt þér hvað mér þykir vænt
um þig og sagt þér hvað þú værir
yndisleg og góð vinkona. Þú varst
svo mikill gleðigjafi alltaf í vinkonu-
hópnum með þína skemmtilegu
frasa og skemmtilegu frásagnir. Þú
fórst alltaf á kostum og sérstaklega
er minnisstætt glæsilega matarboð-
ið hjá þér og Valtýr þegar þið buðuð
okkur vinkonunum í sushi og við
vorum allar orðlausar því þetta var
svo glæsilegt hjá ykkur og þið svo
flott og hamingjusöm saman.
Þú lifir áfram í litlu fallegu dóttur
þinni sem er alveg eins og þú og var
stolt þitt og yndi. Ég elska þig,
elsku besta vinkona, og sakna þín
óendanlega mikið, þú gafst mér svo
mikið og líf mitt væri ekki samt án
þess að hafa kynnst þér.
Elsku Betsý Ásta, Valtýr, Arnór,
Betsý og fjölskylda, ég votta ykkur
mína dýpstu samúð við fráfall El-
ísabetar. Megi guð gefa ykkur styrk
á þessum erfiða tíma.
Saknaðarkveðja.
Þín vinkona,
Karitas.
Elsku hjartans Eló mín. Það er ó-
lýsanlega sárt að sjá á eftir þér, allt
svo óraunverulegt. Eftir sitjum við
og hugsum um þig, fallegu minning-
arnar ylja okkur um hjartað og litli
ljósgeislinn þinn, hún elsku fallega
Betsý Ásta, er lifandi eftirmynd þín.
Það eru margar minningar sem
koma í huga minn, þegar ég sit
hérna og skrifa þessi orð, með tár í
augum, minningarnar eru margar,
þó er gaman að minnast sumarbú-
staðarferðanna okkar skvísnanna
sem við fórum í fyrir rétt rúmlega
ári, þú fékkst að vera ég í ratleikn-
um. Það var alltaf mikið hlegið, og
þessi ferð var ekkert öðruvísi. Þú
varst líka svo bjartsýn með sólgler-
augun á augunum þó það væri kom-
ið kvöld. Eins er mér mjög minn-
isstætt þegar við vorum í
handboltanum, haha, já þá var sko
gaman hjá gelgjunum, var fjör þó
við töpuðum stórt eða lítið. Þú hefur
þó unnið marga sigra á þinni lífsleið,
stóra jafnt sem smáa. Og þú ert
mesti dugnaðarforkur sem ég þekki,
alltaf svo dugleg. Þú hefur með þínu
fallega brosi, þínum húmor og
prakkarastrikum gert lífið fyrir
okkur hin skemmtilegra og nú yljum
við okkur við minningarnar. Þú ert
án efa fallegasti engillinn í himna-
ríki, elsku vinkona.
Hærra, minn Guð, til þín,
hærra til þín,
enda þótt öll sé kross
upphefðin mín.
Hljóma skal harpan mín:
:,: Hærra, minn Guð, til þín, :,:
hærra til þín
.Villist ég vinum frá
vegmóður einn,
köld nóttin kringum mig,
koddi minn steinn,
heilög skal heimvon mín.
:,:Hærra, minn Guð, til þín, :,:
hærra til þín.
Sofanda sýndu þá
sólstigans braut
upp í þitt eilífa
alföðurskaut.
Hljómi svo harpan mín:
:,: Hærra, minn Guð, til þín, :,:
hærra til þín.
Árla ég aftur rís
ungur af beð.
Guðs hús á grýttri braut
glaður ég hleð.
Hver og ein hörmung mín
hefur mig, Guð, til þín,
hærra, minn Guð, til þín,
hærra til þín.
Lyfti mér langt í hæð
lukkunnar hjól,
hátt yfir stund og stað,
stjörnur og sól,
hljómi samt harpan mín:
:,: Hærra, minn Guð, til þín, :,:
hærra til þín.
(Matthías Jochumsson)
Elsku Valtýr, Betsý Ásta, Arnór,
Betsý og fjölskylda, ég sendi ykkur
mínar innilegustu samúðarkveðjur,
megi algóður guð styrkja ykkur og
styðja í sorg ykkar. Mér þykir vænt
um þig, elsku vinkona.
Þín,
Halla Rós.
Ég man eftir Elísabetu síðan ég
var pínulítil. Ég eyddi miklum tíma í
Hlaðbrekkunni þar sem hún bjó og
pabbi og Jóhanna bjuggu í mörg ár í
Lundarbrekkunni sem var aðeins
nokkrum skrefum frá Hlaðbrekk-
unni. Þar eyddi ég pabbahelgunum.
Mér líður eins og ég sé bæði búin
að missa æskuvinkonu mína og nána
frænku. Við gerðum allt mögulegt
saman og fundum okkur alltaf eitt-
hvað skemmtilegt að gera. Ég sakna
hennar nú þegar.
Ég sendi ömmu, afa, Valtý, litlu
Betsy og öðrum í fjölskyldunni inni-
legar samúðarkveðjur.
Hvíl í friði, elsku Eló mín.
Silja Ívarsdóttir
Þegar ég hugsa um Elísabetu, eða
Eló eins og við kölluðum hana, kem-
ur ósjálfrátt fram bros. Sögurnar af
henni og frasarnir sem hún var svo
gjarnan með eru óteljandi.
Eló var svo yndisleg stelpa sem
oft fór erfiðar leiðir. Hún hafði þó
alltaf húmorinn að leiðarljósi og stóð
að lokum uppi sem sigurvegari með
yndislegan maka, gullmolann sinn,
Betsý Ástu og hamingjuna í fyrir-
rúmi.
Að hafa fengið þær fréttir að Eló
okkar sé farin skilur mann eftir með
svo margar spurningar um lífið. Ég
veit þó að Eló mín er á góðum stað
og skildi eftir sig yndislegan gull-
mola handa okkur. Styrkurinn í
vinkonuhópnum okkar er sterkari
sem aldrei fyrr og er svo dásamlegt
að við séum flestar nýbúnar að hitt-
ast á fallega heimili þeirra Valtýs, í
veislu sem var svo flott að engin
okkar vildi halda þá næstu.
Eló var vinur vina sinna og skarð-
ið í Skvísuhópnum er stórt, en verð-
ur fyllt með heiðri og minningum
um góða vinkonu.
Þau ljós sem skærast lýsa,
þau ljós sem skína glaðast
þau bera mesta birtu
en brenna líka hraðast
og fyrr en okkur uggir
fer um þau harður bylur
er dauðans dómur fellur
og dóm þann enginn skilur.
En skinið loga skæra
sem skamma stund oss gladdi
það kveikti ást og yndi
með öllum sem það kvaddi.
Þótt burt úr heimi hörðum
nú hverfi ljósið bjarta
þá situr eftir ylur
í okkar mædda hjarta.
(Friðrik Guðni Þórleifsson.)
Elsku Betsý Ásta, Valtýr, Betsý,
Arnór og fjölskylda, okkar dýpstu
samúðarkveðjur á þessum erfiðu
tímum. Megi allir Guðs englar vaka
yfir ykkur.
Kveðja,
Dagrún Fanný og fjölskylda.
Ég skil ekki, af hverju þú, elsku
Eló mín? Þú sem varst svo ham-
ingjusöm með Valtý og elsku litlu
stelpunni þinni. Það er svo stutt síð-
an ég talaði við þig og var að benda
þér á hótel og veitingastaði í New
York, því þið Valtýr voruð á leiðinni
þangað. Þú ætlaðir að ferðast um
landið í sumar og hafa það notalegt
með litlu fjölskyldunni þinni.
Sumt er manni greinilega ekki
ætlað að skilja. Sumarið sem við
unnum saman hjá pabba þínum er
mér ógleymanlegt, við vorum saman
nánast allan sólarhringinn, þetta var
yndislegt sumar. Þú varst vinur vina
þinna og ég gat alltaf treyst á þig,
sama hvað það var þá varstu alltaf
tilbúin til að hjálpa. Þú hlóst manna
hæst ef einhver datt á rassinn en þú
hafðir þann eiginleika að geta líka
hlegið þegar þú dast. Það var alltaf
svo gaman þar sem þú varst, þú gast
fengið alla til að veltast um af hlátri
með lífsreynslusögunum þínum.
Elsku litli hrakfallabálkurinn minn
með fallegu bláu augun, ég sakna
þín svo sárt, tárin renna stjórnlaust
niður kinnarnar. Ég get ekki sætt
mig við að þú sért farin, þú sem áttir
svo bjarta framtíð með litlu fjöl-
skyldunni þinni. Ég á svo margar
góðar minningar um þig sem sækja
stíft að mér en það er sárt að hugsa
um þær núna en ég mun geyma þær
í hjarta mínu. Þú varst falleg mann-
eskja hvort sem er að innan sem ut-
an, þú gafst mér svo mikið bara með
því að vera svona yndisleg. Við höf-
um gengið í gegn um bæði súrt og
sætt saman, enda búnar að vera vin-
konur frá því við voru 6 ára. Við
nánast ólumst upp saman og heimili
þitt var líka heimili mitt og öfugt.
Ég er svo þakklát fyrir að hafa feng-
ið að kynnast þér og vera vinkona
þín í öll þessi ár sem samt voru allt
of fá. Elsku Eló mín, ég kveð þig
með trega og söknuði. Ég veit að
Íbbi hefur tekið vel á móti þér og
pabbi líka. Ég mun deila öllum þeim
fallegu minningum sem ég á um þig
með elsku fallegu stelpunni þinni
sem hefur misst svo mikið. Minning
þín lifir um ókomin ár.
Elsku Betsý Ásta, Valtýr, Betsý,
Arnór, Gústi, Palli, Jóhanna og fjöl-
skyldur, ég sendi ykkur mína
dýpstu samúð og stuðning á þessum
erfiða tíma. Ég mun aldrei gleyma
þér og enginn kemur í staðinn fyrir
þig, ég elska þig vinkona. Simsala-
bimm. Þín vinkona
Ásta Kristín Victorsdóttir.
Það er ekki auðvelt að segja eitt-
hvað þegar annað eins hefur gerst.
Ung kona hrifsuð burt frá unnusta
og barni og ástvinum. Það er ekkert
réttlæti í því, enginn eðlileiki. Það er
ekkert eðlilegt við það, þegar for-
eldrar þurfa að fylgja barni sínu til
grafar. Það gengur gegn því sem
mætti kalla gang lífsins, gang nátt-
úrunnar.
En að sumt fólk skuli þurfa að
upplifa slíkt og þvílíkt tvisvar, að
fylgja barni sínu til grafar, það er
ekki auðvelt að segja neitt í slíkum
kringumstæðum. En þetta þurfa
þau nú að upplifa aftur, Arnór bróð-
ir okkar og Betsý, kona hans, og
fjölskyldan öll. Af fjórum börnum
þeirra eru tvö látin. Fyrst Ívar fyrir
einum þrettán árum í hörmulegu
slysi og nú Elísabet.
Andspænis þessum atburði verða
öll orð fátækleg, en samt verður að
segja þau. Orð hughreystingar.
Bænir um styrk handa foreldrum og
unnusta og litla barninu dásamlega,
Betsý Ástu. Allt sem vekur hinar
góðu minningar sem eru þær mik-
ilvægustu, þær lýsa best hinni góðu
stúlku sem nú er farin. Þegar mér
verður hugsað til Elísabetar koma
fyrst upp í hugann myndir af einkar
kraftmikilli ungri stúlku, fullri af
lífsþrótti.
Fátækleg orð vonar, hughreyst-
ingar, bænar. Þau orð eru kannski
veikburða en þau eru það eina sem
við getum gefið þeim sem mest hafa
misst, foreldrum, unnusta, dóttur,
systkinum. Orð sem við getum gefið
hvert öðru.
Fyrir hönd okkar Hönnu, Stefáns,
Þorleifs og mín, föðursystkina El-
ísabetar, og fjölskyldna okkar.
Sigurður Pálsson.
✝
Innilegar þakkir færum við öllum þeim sem sýndu
okkur samúð og vinarhug við andlát og útför
móður okkar, tengdamóður, ömmu, langömmu,
langalangömmu og langalangalangömmu,
KRISTJÖNU BJARNADÓTTUR,
Hrafnistu í Reykjavík.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki Hrafnistu á
H I í Reykjavík fyrir ómetanlega alúð og umönnun.
Kristjana Guðmundsdóttir,
Björg H. Sigurðardóttir,
Sigurður H. Sigurðsson, Ólafía K. Jónsdóttir,
Elsa H. Sigurðardóttir,
Ásgeir H. Sigurðsson, Kristjana G. Hávarðardóttir,
barnabörn, barnabarnabörn
og barnabarnabarnabörn.