Morgunblaðið - 02.06.2008, Síða 18

|mánudagur|2. 6. 2008| mbl.is
Eftir Guðrúnu Huldu Pálsdóttur
gudrunhulda@mbl.is
„Ég var að leita mér að góðu nagdýri enda hef ég alltaf átt
naggrísi. Núna hef ég hins vegar ekki pláss fyrir einn slíkan.
Valið stóð því á milli hamsturs og stökkmúsar,“ segir Ingibjörg
Sölvadóttir, starfsmaður í gæludýraversluninni Dýragarðinum.
Forvitni stökkmúsa varð til þess að hún valdi sér Gunnsaling til
eignar.
„Gunnsalingur er voðalega virkur og er alltaf á ferðinni en
þegar hann leyfir mér að halda á sér er hann afar blíður.“ Að
sögn Ingibjargar hefur Gunnsalingur mikla nærveru þótt lítill
sé. „Hann er forvitinn, ég get talað til hans og gefið honum að
borða gegnum rimla búrsins. Þá kemur hann til mín og tekur
við matnum. Honum finnst ofsa gott að fá smá grænmeti. Eftir
langan vinnudag í kringum saltfiskabúr í gæludýraversluninni
á hann það til að sleikja mig. Mér finnst það voða sætt.“
Ingibjörg segir lítið þurfa að hafa fyrir stökkmúsum ef að-
búnaður sé í lagi en nauðsynlegt sé að eiga velútbúið hamst-
rabúr.
Maður eltir mús
Stökkmýs eru augljóslega snarar í snúningum og eiga auð-
velt með að snúa klunnalega mannrisa af sér eins og Ingibjörg
og þrír vinir hennar fengu að reyna.
„Einu sinni hljóp Gunnsalingur burt frá mér. Mýs eru auðvit-
að gífurlega snöggar og þótt við værum fjögur að eltast við
þennan litla kjána áttum við í stökustu vandræðum með að ná
honum. Eftir dágóðan tíma náðum við að króa hann af og grípa í
skottið á honum, en sú aðferð er sú eina til að ná músunum aft-
ur ef þær sleppa.“
Ingibjörg mælir hiklaust með stökkmúsum sem gæludýrum
og segir þær stórskemmtileg dýr. Hún hefur þó áhuga á að
stækka við sig í framtíðinni og bæta rottum í nagdýragarðinn.
„Rottur eru svo sætar,“ segir hún sannfærandi.
Við látum það liggja milli hluta.
Morgunblaðið/G.Rúnar
Vinir Ingibjörg og Gunnsalingur eru mestu mátar og mýsli á það til að sleikja vinkonu sína eftir erfiðan vinnudag.
Músarnebbi Stökkmýs eru að sögn ákaflega forvitnar verur.
...þótt við værum fjögur að eltast við
þennan litla kjána áttum við í stökustu
vandræðum með að ná honum.
Sætur Gunnsalingur er mjög snar í snúningum.
Óþekktarmúsin
Gunnsalingur
Eftir að samræmdu prófunum
sleppti hjá tíundubekkingum í
Waldorf-skóla í Lækjarbotnum
við Suðurlandsveg hafa krakk-
arnir unnið hörðum höndum við
að æfa leiksýninguna Aurasálina
eftir franska leikskáldið Molière.
Vinnutörnin hefur verið allt önn-
ur en hin bóklega sem að baki er
og hafa nemendurnir notið þess
að undirbúa þennan klassíska
gamanleik frá 17. öld.
Leikritið var frumsýnt sl. föstu-
dag fyrir nemendur skólans en
kemur svo í þrígang fyrir sjónir
allra áhugasamra 3. júní kl. 18 og
5. júní kl. 13 og 18.
Að sögn umsjónarkennara
bekkjarins, Kerstin E. Andersson,
hefur leiklistin áður tekið öll völd
eftir prófatörn í skólanum, í 3-4
vikur eins og nú. Þessi sami bekk-
ur hafi t.a.m. sett upp Draum á
Jónsmessunótt. „Við stundum
mikið af listum og handverki í
Waldorf-skóla en þessir skólar
vinna almennt að því að efla allar
hliðar manneskjunnar. Mín
reynsla er sú að leiklist og krefj-
andi ferðalög gera ótrúlega mikið
fyrir þroska krakkanna,“ segir
Kerstin og tekur undir að hér séu
á ferð efnilegir leikarar. „Það er
ótrúlegt að sjá hve það er frels-
andi fyrir þau að æfa sig í að
vera ástfangin, sýna reiði og aðr-
ar tilfinningar á sviðinu og setja
sig inn í aðrar persónur. Þetta er
rosalega flott og fyndið! Textinn
er svolítið flókinn en eftir mikla
vinnu með hann uppgötva þau
hvað þetta er flott mál. Þau tala
ofsalega fallega og gaman að þau
fái að upplifa málið á þennan hátt
enda fá þau ást á tungumálinu
sínu.“
Æfa sig í að vera ástfangin
Ástin æfð Nemendur 10. bekkjar Waldorf-skólans í leikriti Molière.
Morgunblaðið/Eggert
Gamanleikur Yngstu tveir bekkirnir ásamt fleirum nutu sýningarinnar.
Algjör aurasál Krakkarnir stunduðu eingöngu leiklist í 3-4 vikur og komu
m.a. að því að sauma búningana. Leikstjórinn (t.h.) er Sofie Wränghede.
daglegtlíf