Morgunblaðið - 03.06.2008, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 3. JÚNÍ 2008 37
Miðasala
S. 545 2500
www.sinfonia.is
■ Fim 5. júní kl. 19.30
Lady and Bird - Barði Jóhannsson
og Keren Ann Zeidel
Hljómsveitarstjóri: Daniel Kawka
Barði Jóhansson er ekki einhamur maður í tónsköpun sinni. Ein
birtingarmyndin er Lady and Bird, samstarfsverkefni hans og frönsku
tónlistarkonunnar Keren Ann Zeidel. Á tónleikunum flytja þau tónlist
Lady and Bird auk tónlistar sem þau semja hvort um sig, í hljóm-
sveitarbúningi Þorvaldar Bjarna Þorvaldssonar.
Tónleikarnir eru haldnir í samstarfi við Listahátíð í Reykjavík með
stuðningi Franska sendiráðsins.
■ Fös. 20. júní kl. 19.30
20 horn - og einn sólisti
Sinfóníuhljómsveitin lýkur starfsárinu með stæl og flytur hina
risavöxnu Alpasinfóníu Richard Stauss, og fleiri verk þessa meistara
litbrigðanna.
TÓNLIST
Geisladiskur
Hlynur Ben - Telling Tales
 EFTIR AÐ hafa gengið með þann
draum í maganum í mörg ár að
gefa út sólóplötu lét Hlynur Ben
loksins verða af því en Telling Tal-
es kom út á snemma á þessu ári.
Það er greinilegt að Hlynur hef-
ur lagt sig allan fram við gerð
plötunnar en hún er hinn fínasti
gripur, bæði út frá sjónarhorni
laga og texta. Telling Tales ein-
kennist af grípandi laglínum og
með gítarinn að vopni fetar Hlynur
áður troðnar slóðir – því ja, tón-
listin er ekki beint sú frumlegasta.
Engu að síður er gaman að heyra
hversu næmt eyra hann hefur fyrir
góðum melódíum.
Kraftmikið rokk er meg-
inuppistaða plötunnar en drama-
tíkin er þó aldrei langt undan.
Hljóðfæraleikur er til fyrirmyndar
og Hlynur er með viðkunnanlega
og flotta rödd en þó er stundum
eins og vanti eitthvað meira upp á
sönginn. Í flestum lögum plöt-
unnar fær krafturinn að skína í
gegn og rödd hans að njóta sín
(lög á borð við „Monster“ og „Ad-
dicted“), en í öðrum er eins og
hann sé að halda pínulítið aftur af
sér (t.d. „Strange little life“ og
„Too late“).
Einnig verður ekki komist hjá
því að velta því fyrir sér af hverju
enskan varð enn og aftur fyrir val-
inu í textagerðinni, en allt of fáir
listamenn nú til dags semja á hinu
ástkæra, ylhýra.
Engu að síður er Telling Tales
prýðileg plata sem á eflaust eftir
að falla í kramið hjá unnendum
alls kyns rokktónlistar.
Hildur Maral Hamíðsdóttir
Rokk og
dramatík í
eina sæng
BANDARÍSKI mezzósópraninn
Denyce Graves er glæsileg kona.
Ferill hennar mun vera glæsilegur
líka og sagður samfelld sigurganga.
Á vef Listahátíðar má lesa að söng-
konan sé „ein skærasta stjarna
söngheimsins um þessar mundir og
heilli sífellt nýja aðdáendur, jafnt
meðal almennings og gagnrýnenda
um heim allan“.
Óhætt er að segja að maður hafi
verið fullur eftirvæntingar áður en
söngstjarnan gekk fram á svið Há-
skólabíós á sunnudagskvöldið. En
fyrsta lagið á dagskránni, sem var
eftir Handel, olli vonbrigðum. Rödd
söngkonunnar var að vísu breið og
kraftmikil, en það var bara engan
veginn nóg. Söngstíllinn var grófur
og yfirborðslegur, fínleg blæbrigði
voru klaufalega útfærð og túlkunin
almennt yfirborðsleg og ósannfær-
andi.
Þetta hlýtur að vera stress, hugs-
aði ég. Fyrstu lög á tónleikum eru
oft dálítið óörugg, flytjendur eru
gjarnan nokkra stund að koma sér
almennilega í gang. Graves hlaut að
fara á flug á næstu mínútum.
En það gerðist ekki. Næstu mín-
útur urðu að korteri, og svo að hálf-
tíma. Graves söng enn illa, og róm-
antísk lög eftir Brahms, Saint–-
Saens og fleiri voru aðeins svipur
hjá sjón. Enga rómantík var þar að
finna, sú rómantík sem söngkonan
reyndi að gæða túlkun sína var fölsk,
henni tókst aldrei að kafa undir yf-
irborðið og komast að kjarnanum,
hvað þá að miðla honum til áheyr-
enda.
Það var helst eftir hlé að Graves
náði að nokkru valdi á því sem hún
var að gera. Einn eða tveir negra-
sálmar eftir Montsalvatge voru
ágætlega fluttir og einnig fáeinir
amerískir söngvar eftir Copland. En
það var bara allt of seint.
Auk þess virkuðu þessi fáu lög
ekki. Ástæðan var píanóleikarinn,
sem var sér kapítuli út af fyrir sig.
David Triestram er fyrst og fremst
æfingapíanóleikari, hann þjálfar
söngvara á æfingum með því að spila
píanóútgáfu hljómsveitarrullunnar í
óperum. Það þýðir ekki að hann sé
góður.
Enda var hann ekkert góður,
þvert á móti var hann lélegur. Hann
náði aldrei að styðja sönginn með því
að skapa viðeigandi umgjörð utan
um hann. Góður meðleikari umvefur
sönginn og lyftir honum upp í hæstu
hæðir en Triestram sat bara við pí-
anóið eins og loðfíll og bauð áheyr-
endum upp á endalausa flatneskju.
Hann sullaðist í gegnum hvert lagið
á fætur öðru og spilaði ótal feilnótur;
sólókaflann í Dauðadansinum eftir
Saint–Sens réð hann t.d. ekkert við.
Ekki er hægt að segja að þessir
tónleikar hafi verið einn af hápunkt-
um listahátíðarinnar. Ónei, ónei.
Morgunblaðið/Árni Sæberg
Denyce Graves „…henni tókst aldrei að kafa undir yfirborðið og komast að kjarnanum,“ að mati gagnrýnanda.
Hneyksli á Listahátíð
TÓNLIST
Háskólabíó
Denyce Graves mezzósópran og David
Triestram píanóleikari fluttu tónlist eftir
Handel, Saint–Saens, Brahms, Copland,
Montsalvatge og fleiri. Sunnudagur 1.
júní.
Listahátíð í Reykjavík – Söngtónleikar
bnnnn
Jónas Sen
GÍTARLEIKARI Pink Floyd, David
Gilmour, var spenntur fyrir því að leika á
Glastonbury-tónlistarhátíðinni í sumar en
samkvæmt dagblaðinu The Sun sagðist
framkvæmdastjóri hátíðarinnar ekki hafa
áhuga á honum.
Heimildamaður segir blaðinu að fram-
kvæmdastjórinn hafi þakkað Gilmour fyrir
gott boð, en hann vildi höfða til yngri tón-
leikagesta og taldi Gilmour ekki gera það.
Valið á tónlistarmönnum á Glastonbury
hefur verið harðlega gagnrýnt að þessu
sinni. Ólíkt því sem gerst hefur á síðustu
árum er ekki uppselt. Er þátttöku rapp-
arans Jay-Z sem aðalstjörnu hátíðarinnar
meðal annars kennt um.
„Þú afsakar, en Jay-Z? Ekki möguleiki,“
segir Oasis-stjarnan Noel Gallagher. „Á
Glastonbury er hefð fyrir gítartónlist. Ég
kæri mig ekki um hip-hop þar. Það er
rangt.“
David Gilmour hafnað
Slyngur Gítarhetjan David
Gilmour tryllir ekki aðdá-
endur sína á Glastonbury.