Morgunblaðið - 25.07.2008, Blaðsíða 17

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 25. JÚLÍ 2008 17
Starfsemi safna og gallería eroftast árstíðabundin. Sumrineru hálfgerður gúrkutími,
minni gallerí loka jafnvel í júlí eða
setja saman blandaða sumarsýn-
ingu þar sem sjá má hitt og þetta,
oftast úrval þeirra listamanna sem
viðkomandi hefur á sínum snærum.
Stærri listasöfn setja gjarnan upp
sumarsýningar með hliðsjón af
þeim fjölda ferðamanna sem þá
leggja leið sína þangað. Vetrar-
starfsemin hefst síðan með látum í
september þegar flóðbylgja af nýj-
um sýningum skellur á, og ekkert
lát er á til jóla en þá setja minni
staðir stundum upp bland í poka til
jólagjafainnkaupa. Sumir segja
janúar og febrúar vera bestu mán-
uðina fyrir listamenn að sýna verk
sín, í skammdeginu eftir jólaorg-
íuna þyrstir fólk í raunveruleg
gildi. Að vetrinum eru líka ýmsar
menningarhátíðir sem sífellt fer
fjölgandi, en þegar kemur fram á
vorið er maí fastur mánuður
listahátíðar.
  
Nú er hins vegar júlí, og í Lista-safni Íslands er sumarsýning.
Þegar slík sýning er skoðuð setur
maður sig alveg óvart í hálfgerðar
stellingar og býr sig undir að sjá
einhvers konar úrdrátt úr íslenskri
listasögu með aðaláherslu á lands-
lag – nokkuð sem í sjálfu sér er
gott og gilt sem slíkt. En nú eru ný-
ir tímar á Listasafni Íslands þar
sem Halldór Björn Runólfsson
safnstjóri hefur þegar birt sínar
línur í sýningarstefnu safnsins,
með áherslu á að blanda saman
innlendum og erlendum listamönn-
um, sem og að leitast við að nýta
sali safnsins til hins ýtrasta og gefa
einstökum listamönnum og verkum
gott rými.
  
Sumarsýning safnsins í ár er tví-skipt – annars vegar standa
enn verk þeirra Elínar Hansdóttur
og Steinu Vasulka frá sýningu
Listahátíðar í vor en hvort verkið
um sig leggur undir sig heilan sal,
en einn af listgagnrýnendum
Morgunblaðsins, Anna Jóa, hefur
þegar fjallað um þessi verk í gagn-
rýni sinni um sýninguna á Listahá-
tíð.
Sumarsýningin sem Halldór
Björn hefur sett saman er síðan í
tveimur sölum og er þar valið úr
safneign eins og venja er til. Sýn-
inguna kallar hann Hin klassísku
gildi og leggur út af ólíkum
tengslum listamanna við klassísk
gildi myndlistarinnar, form og liti.
Sýningin hverfist um verk eftir Pi-
casso, Jacqueline með gulan borða
frá árinu 1962, en list Picasso á sér
vísun í list allra tíma.
Salur eitt byggir einna mest á
óhlutbundnum verkum og þar fá
margir að njóta sín. Sjá má náin
sjónræn tengsl margra listamanna,
stærri og smærri verk. Stundum
skapast óvæntar tengingar, eins og
þegar gulur litur í verki Magnúsar
Kjartanssonar kallast á við gulan
glugga í málverki eftir Snorra Ar-
inbjarnar, líkt og tenging lífsgleði
og litaástríðu, óháð tíma, stíl eða
formi. Einnig er kærkomið að sjá
sterk málverk eftir þau Gunnar
Örn heitinn og Jóhönnu Kristínu
Yngvadóttur, flotta málara sem
hafa skilið eftir sig dýrmæt spor í
sögunni.
  
Eins og vera ber er landslagiðað finna í næsta sal, en þar er
t.d. áhugavert að sjá litlar skissur
eftir Gunnlaug Scheving og teikn-
ingar og klippimyndir eftir Finn
Jónsson. Lítið veggteppi eftir
Júlíönu Sveinsdóttur nýtur sín vel
við hlið skógarmyndar sem aftur
kallast á við Skógarhöll Kjarvals.
Hér eru margar þekktar perlur
eins og Flyðra Muggs og fleira, en
það gæðir báða salina miklu lífi að
blanda saman minni og stærri
verkum, skissum og teikningum.
Ekki voru bara ferðamenn að
skoða þegar ég var þarna á ferð
heldur líka þó nokkrir landar sem
nutu þessarar fjölbreyttu sýningar.
Ekki er reynt að birta listasöguna
eins og hún leggur sig eða gefa
heildarmynd af einu eða neinu,
heldur dregin saman ólík verk sem
eiga þó ákveðna þætti sameigin-
lega. Slík sýning gefur mynd af
þeirri miklu fjölbreytni sem ein-
kennir safneignina og gerir spurn-
inguna um það hvenær það verði
álitið einhvers virði að þjóðin eign-
ist listasafn þar sem myndlistin
okkar verði aðgengileg almenningi
áleitnari en nokkru sinni.
ragnahoh@gmail.com
Sumar sýningar eru ekki
bara sumarsýningar
AF LISTUM
Ragna Sigurðardóttir
» Slík sýning gefur mynd af þeirri miklu fjöl-breytni sem einkennir safneignina og gerir
spurninguna um það hvenær það verði álitið ein-
hvers virði að þjóðin eignist listasafn þar sem
myndlistin okkar verði aðgengileg almenningi
áleitnari en nokkru sinni.
Morgunblaðið/G.Rúnar
Jacqueline Brjóstmynd Picassos af konu sinni Jacqueline Roque Picasso
sem að listamanninum látnum færði frú Vigdísi Finnbogadóttur verkið að
gjöf íslensku þjóðinni til handa.
Í Sal íslenskrar grafíkur stendur
yfir sýning sex listakvenna sem eru
að hefja feril sinn. Þema sýningar
þeirra er leikur og sköpun og nokk-
ur verkanna leitast við að virkja
áhorfendur til eigin sköpunar. Unn-
ið er í ýmsa miðla, en ljósmyndir og
myndband mest áberandi.
Harpa Dögg Kjartansdóttir gerir
persónulegar og fínlegar klippi-
myndir í bland við vatnsliti, myndir
hennar minna á vatnslitamyndir frá
Austurlöndum, klippimyndir frá
síðustu öld eða perlur á borð við
klippimyndir Muggs. Þetta eru
áferðarfallegar myndir sem vekja
forvitni en eiga á hættu að verða
ofursætar. Ljósmyndir Emmu Sofiu
Lindahl leika sömuleiðis á ljóðræna
strengi, hér er sögð ferðasaga án
orða, en viðfangsefni og framsetn-
ing eru full fjarlæg og sjónræn áhrif
daufleg til að ná að verða eftir-
minnileg. Þórdís Jóhannesdóttir
raðar einnig upp ljósmyndabrotum
en hér er áhorfandanum boðið að
raða myndunum sjálfur saman og
skapa sitt eigið verk. Aðferðin virk-
ar vel og verkið virðist ná að lifna á
þeim forsendum, en inntak þess
umfram þetta samspil listamanns
og áhorfanda liggur ekki eins ljóst
fyrir. Sigurrós Svava Ólafsdóttir
sýnir skúlptúr úr tré í stíl sem
minnir á teiknimyndasögur eða
myndskreytingar og væri áhuga-
vert að sjá umfangsmeiri verk af
þessum toga.
Ingunn Fjóla Ingþórsdóttir sýnir
innsetningu byggða á einskonar
skissum út frá ferningamynstri,
kínverskri skák og tafli; hluti verks-
ins er taflborð sem tveir menn stóðu
að tafli við á meðan ég skoðaði og
ljáðu þeir verkinu líf sem annars
hefði nokkuð á vantað.
Myndbandsinnsetning Jeannette
Castioni kemur á óvart og fangar
athyglina en hér er á ferðinni
áhugaverð listakona sem áður hefur
sýnt óvenjuleg, persónuleg og sér-
stök verk. “My sky“ kallar hún inn-
setningu sína sem er opin fyrir túlk-
un áhorfandans. Menningarlegur
bakgrunnur listakonunnar frá Ítalíu
kemur fram í myndbandi af marm-
arastyttum, og vangaveltur um lík-
ama, áferð og nálægð í myndum af
sofandi manneskju og rúmfötum.
Framsetning verksins í stórum
pappakassa minnir á flutning milli
landa en blár blettur á gólfi er eins
og gat milli skýja. Sterkt og flott
verk sem kemur á óvart og spenn-
andi að sjá framhald á vinnu Cas-
tioni.
Í heild er sýningin í góðum sam-
hljómi og birtir áhugaverða mynd af
viðfangsefnum og vinnuaðferðum
listamanna í upphafi ferils.
Morgunblaðið/Valdís Thor
Innsetning „Sterk og flott“ segir gagnrýnandi um myndbandsinnsetningu
Jeannette Castioni, „My sky“. Hún er einn sýnenda í sal Íslenskrar grafíkur.
Óvænt sjónarhorn
MYNDLIST
Salur íslenskrar grafíkur
Til 27. júlí, opið fim. til sun. kl. 14–18.
Aðgangur ókeypis.
Í grænni lautu, samsýning sex listakvenna
bbbnn
Ragna Sigurðardóttir
ÞAÐ kann að koma á óvart en samkvæmt Forbes-
tímaritinu, sem birtir reglulega yfirlit um efnaðasta
fólkið, var það rithöfundur sem þénaði mest allra á list-
um tímaritsins á liðnu ári. Rithöfundurinn sem um ræðir
hefur reyndar ekki notið neinnar venjulegrar velgengni,
en um J.K. Rowling, höfund bókanna um Harry Potter,
er að ræða.
Bækur Rowling um galdrastrákinn í Hogwartskóla
hafa selst í 375 milljónum eintaka og lokabók ritraðar-
innar, Harry Potter og Dauðadjásnin, hefur selst í 44
miljónum eintaka síðan hún kom út í júlí í fyrra. Rowling
þénaði um 300 milljónir dala á árinu, eða um 24 milljarða. Gerði hún þar
betur en þáttastjórnandinn Oprah Winfrey sem þénaði um 275 milljónir
dala.
Rithöfundur þénar mest
J.K. Rowling