Morgunblaðið - 25.07.2008, Blaðsíða 23

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 25. JÚLÍ 2008 23
MINNINGAR
✝ Vigdís Matt-híasdóttir fædd-
ist í Hamarsbæli
við Steingrímsfjörð
5. nóvember 1930.
Hún lést á Sjúkra-
húsi Akraness 16.
júlí síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Ingveldur
Jónsdóttir f. á
Húsavík í Stranda-
sýslu 16. maí 1902,
d. 7. mars 1950, og
Matthías Aðal-
steinsson, f. á Hey-
dalsá, Strandasýslu, 19. desem-
ber 1888, d. 29. janúar 1973.
Alsystkini Vigdísar eru. Einar
Magnús, Knútur Hafsteinn, Þur-
íður Aðalsteina og Sigríður
Fanney og sammæðra er Hulda
Lilja Sigríður Þorgeirsdóttir.
Eiginmaður Vigdísar var Lýð-
ur Sigmundsson, f. á Skrið-
insenni í Strandasýslu 17. apríl
1911, d. 1994. Dótt-
ir Vigdísar og
Sveins Krist-
inssonar er Ingv-
eldur Matthildur, f.
29. mars 1953, gift
Guðna G. Jónssyni.
Börn Vigdísar og
Lýðs eru: Jóhanna,
f. 1957, maður
hennar er Hlynur
Eggertsson, Sig-
mundur, f. 1960,
kona hans er Þor-
gerður Benón-
ýsdóttir, Ingþór f.
1963, d. 2000, og Grétar, f. 1964,
d. 1993.
Vigdís og Lýður bjuggu á
Hólmavík til ársins 1961, en þá
fluttu þau á Akranes. Hún var
lengst við fiskvinnslustörf á
Akranesi.
Útför Vigdísar fer fram frá
Akraneskirkju í dag og hefst at-
höfnin kl. 13.
Ég á svo margar myndir í hugan-
um af ömmu Dísu. Sitjandi í eldhús-
inu á Vallarbraut með kaffi að rugga
sér í stólnum sínum. Ég get lokað
augunum og verið þar með henni
núna. Ég heyri í hljóðinu í kaffivél-
inni, lágri tónlist í útvarpinu og við
horfum út um gluggann. Einu sinni
voru alltaf hestar á túninu á móti
blokkinni hennar ömmu. Ég man
hvað henni fannst gaman að fylgjast
með hestunum og við frændsystkinin
gerðum okkur oft ferð yfir til þeirra
með brauð. Síðan var líka agalega
mikið sport að fara niður í kjallara í
eltingaleik. Svo komum við upp laf-
móð og fengum mjólk og oft nýbak-
aðar kleinur. Algjört Æði. Við vorum
alltaf að leika saman heima hjá ömmu
og afa. Það er svo magnað að hugsa
um það í dag hvað hún fór létt með að
halda heimilinu gangandi. Það var
allt svo flæðandi. Enda var hún ekk-
ert að tvínóna við hlutina. Ég get ekki
annað en brosað þegar ég hugsa um
ömmu Dísu taka slátur heima í Sig-
túnum með mömmu. Ég sé hana ljós-
lifandi fyrir mér hræra saman blóð-
mör í stórum bala. Ég hafði aldrei séð
annað eins átta ára gömul. Eða elda
hangikjöt fyrir alla fjölskylduna á
jóladag. Það voru svo skemmtileg
jólaboð, allir saman að borða góðan
mat og amma á þönum að sjá um að
allt væri í lagi. Ég man varla eftir því
að hún hafi sest niður til að borða,
allavega ekki fyrr en allir voru löngu
byrjaðir. Það var sko ekkert verið að
drolla við að koma hlutunum í verk.
Ömmu fannst líka gaman að prjóna
og hún var oft búin að prjóna mörg
pör af ullarsokkum og þá fékk ég
stundum að velja mér eitt þegar ég
kom í heimsókn. Ég man hvað mér
þótti vænt um rauðu og svörtu ull-
arsokkana sem hún prjónaði. Það eru
svo margar fallegar minningar sem
ég á um ömmu. Það var svo gott að
kíkja í kaffi til hennar, hún sagði allt-
af „þetta gengur vel hjá þér“, sama
hvað ég var að gera.
Ég er svo þakklát fyrir þessa daga
sem ég átti með ömmu uppi á Akra-
nesi áður en ég fór út. Hún var orðin
mjög veik en vildi bara vera heima og
við áttum ekkert að hafa neinar
áhyggjur af því. Ég dáist að þessu
hugrekki og æðruleysi sem hún bjó
yfir. Þegar ég kvaddi hana, sagði hún
við mig „Þetta verður allt í lagi Sylvía
mín“.
Ég veit að þér líður vel núna amma
mín, takk fyrir allar fallegu stundirn-
ar sem við áttum saman. Ég hugsa til
þín og ég hugsa til allra heima.
Þín
Sylvía.
Mig langar að minnast systur
minnar Vigdísar Matthíasdóttur eða
Dísu eins og hún var kölluð. Hún lést
16. júlí og jarðsett verður 25. júlí. Það
var stutt á milli systkina, Knútur
bróðir lést 10. júlí og jarðsettur 19.
júlí. Dísa var búin að vera veik und-
anfarið en ég hélt að hún næði heilsu
aftur, en svo var ekki.
Dísa vann alltaf mikið og hlífði sér
ekki. Þau Lýður áttu saman 5 börn
svo að það var nóg að gera.
Ég sakna Dísu systur minnar mjög
mikið, það var mjög kært með okkur
systrum. Nú veit ég að henni líður
betur. Ég kveð hana með þökk í huga.
Ég vil votta börnum hennar og öðr-
um aðstandendum samúð mína.
Þegar raunir þjaka mig
þróttur andans dvínar
þegar ég á aðeins þig
einn með sorgir mínar.
Gef mér kærleik, gef mér trú,
gef mér skilning hér og nú.
Ljúfi drottinn lýstu mér,
svo lífsins veg ég finni
láttu ætíð ljós frá þér
ljóma í sálu minni.
(Gísli á Uppsölum.)
Ég kveð þig elsku Dísa mín, Guð
geymi þig og varðveiti.
Þín systir
Þuríður.
Elsku Dísa, ég varð dapur og sorg-
mæddur þegar ég frétti að þú hefðir
kvatt þetta líf. Þú hafðir reyndar ver-
ið mikið veik, en ég bjóst ekki við að
þetta bæri svo brátt að, eins og það
gerði. En ég trúi því, og veit að þér
líður óskaplega vel núna, í faðmi
Guðs. Þú átt það svo skilið, því að lífið
fór ekki allt of mjúkum höndum um
þig. En þú átt allt það besta skilið. Þú
varst góð kona, og ég þakka þér fyrir
það sem þú gafst mér í gegnum árin.
Einnig það sem ég lærði af þér, þú
munt eiga stað í huga mér og hjarta
alla tíð.
Ég sendi öllum ættingjum og vin-
um innilegar samúðarkveðjur,
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Vilhjálmur Matthíasson.
Örfá fátækleg minningarorð frá
mér til þín, Dísa mín, og þökk fyrir
okkar góðu kynni.
Það var aldeilis happ fyrir hann
Lýð móðurbróður minn þegar hann
eignaðist þig fyrir konu, hann var nú
orðinn nokkuð fullorðinn og við vor-
um farin að halda að kallinn gengi
ekki út, en þá hittust þið og hófuð
sambúð í Mattabænum í Norðurfjör-
unni á Hólmavík og bjugguð síðar í
Reykjavík og seinna á Akranesi.
Alltaf var jafn-gott að koma til
ykkar, þið voruð alltaf svo dugleg,
alltaf að vinna, ekki alltaf miklir fjár-
munir til að spila úr en því meiri
hjartahlýja og vel tekið á móti öllum
sem litu inn, oft kom fullt af fólki sem
var á ferðinni og kom við án þess að
gera boð á undan sér og þið heima í
hádegishléi á virkum degi, og þá var
Dísa fljót að töfra fram á einhvern
dularfullan hátt mat fyrir alla á „nó
tæm“, eins og sagt er, og kaffisopa á
eftir, sem mig minnir að hafi verið
mun bragðbetra en annað kaffi á
ferðalögum.
Og ekki síst: alltaf tímakorn til að
setjast niður og spjalla og fá fréttir að
norðan.
Þú varst svo félagslynd og hafðir
yndi af að hitta fólkið ykkar, Ég
minnist margra góðra stunda með
ykkur í góðra vina hópi að syngja
gömlu, góðu lögin okkar með gítar og
harmonikku.
En það er ekki alltaf skin í lífinu,
það voru erfiðar stundir þegar dreng-
irnir ykkar féllu frá í blóma lífsins,
þeir Grétar og Ingi.
Ég og fjölskyldurnar mínar send-
um innilega samúðarkveðju til ykkar
Hönnu, Simma, Ingu og systranna og
fjölskyldna ykkar.
Ásdís Jónsdóttir.
Vigdís Matthíasdóttir
✝ Óskar KristinnJúlíusson húsa-
smíðameistari fædd-
ist í Reykjavík 20.
febrúar 1919. Hann
lést hinn 18. júlí síð-
astliðinn. Foreldrar
hans voru María Sím-
onardóttir, f. á
Bjarnastöðum í Ölfusi
1894, d. 1983, og Júl-
íus Gottskálk Lofts-
son múrari, f. á
Krossi í Ölfusi 1892,
d. 1970. Systkini Ósk-
ars eru Lovísa, f.
1916, d. 1989, og Alfreð, f. 1930.
Eiginkona Óskars er Þórunn
Sveinbjarnardóttir, f. í Reykjavík
23. apríl 1921. Börn þeirra eru
Gunnar S. arkitekt, f. 18. maí 1944,
kvæntur Guðfinnu
Finnsdóttur, Kristjana
hjúkrunarfræðingur,
f. 22. ágúst 1948, maki
Magnús Tryggvason,
og Ingi vélfræðingur,
f. 15. maí 1958, kvænt-
ur Þórönnu Tryggva-
dóttur. Barnabörnin
eru 8 og barna-
barnabörn 11.
Óskar nam tvær
iðngreinar, húsasmíði
og skipasmíði. Hann
vann á yngri árum
sem skipasmiður en
lengstan hluta starfsævi sinnar sem
verkstjóri í Völundi.
Útför Óskars fer fram frá Foss-
vogskirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 11.
Í dag kveðjum við tengdaföður
minn, Óskar Kristin Júlíusson, á 90.
aldursári.
Óskar fæddist í skugga spænsku
veikinnar. En hann fæddist í kufli
eins og hann sagði sjálfur sem var tal-
ið mikið gæfumerki. Og Óskar var
gæfumaður.
Hann tók vel á móti mér er við Ingi
rugluðum saman reytum og fluttum í
kjallarann hjá þeim í Álfheimunum.
Alltaf tilbúinn til að aðstoða ef eitt-
hvað var. Eins kynntist ég Óskari vel
í Skorradalnum, þar sem við vorum
mikið með börnin okkar. Þaðan eig-
um við margar góðar minningar,
minningar um gleði og samkennd,
þar sem fjölskyldan kom saman og
hlóð batteríin í yndislegu umhverfi.
Ég held að hann hafi hvergi frekar
viljað vera.
Óskari féll aldrei verk úr hendi,
hann gekk fumlaust til verka og
manni fannst hann gera alla hluti fyr-
irhafnarlaust og öllu skilaði hann af
sér óaðfinnanlegu. Hann var traustur
maður, það var hægt að treysta því að
það sem hann sagði, það stóð.
Hann byggði fjölskyldunni fallegt
heimili í Álfheimum og uppi í sum-
arbústað byggði hann allt frá grunni
og munu verk hans bera honum vitni
um ókomna tíð. Útskurður var m.a.
hans áhugamál og hann hafði ótrú-
lega hæfileika, sem mörg listaverkin
bera vitni um.
Ég er heppin að hafa átt Óskar sem
tengdaföður og að börnin mín áttu
hann fyrir afa. Hlýja hans í þeirra
garð gleymist ekki.
Það er erfitt að vera svona langt í
burtu og geta ekki fylgt honum í dag,
en við kveðjum Óskar með söknuði og
virðingu.
Þóranna.
Nú kemur að kveðjustund. Hann
afi hefur kvatt þennan heim. Þegar ég
skrifa þessi orð virðist það mjög
óraunverulegt að hann taki ekki á
móti mér opnum örmum þegar ég
kem heim. Hvernig getur hann sem
alltaf hefur verið til verið farinn? Það
er huggun harmi gegn að hvíldin var
honum kærkomin. Eftir standa ótelj-
andi minningar sem alltaf munu
fylgja mér. Hann afi var traustur og
vænn og lét manni alltaf líða vel í ná-
vist sinni. Hann þreyttist aldrei á því
að segja söguna af því hvernig hann
kynntist henni ömmu. Ást þeirra lýsti
upp hversdagsleikann.
Missirinn er því mikill og enginn
sem getur fyllt í skarðið. Ég kveð þig
hér með elsku afi, þangað til við hitt-
umst aftur.
Þórunn.
Við kveðjum kæran bróður og föð-
urbróður, Óskar Kristin Júlíusson,
með hlýhug og þakklæti.
Minningarnar um hann eru marg-
ar og rifjast þær upp hver á fætur
annarri þegar komið er að kveðju-
stund.
Tengsl bræðranna, Óskars og Al-
freðs, voru náin enda bjuggu þeir alla
tíð á sama stað. Fyrst á Sólvallagöt-
unni í foreldrahúsum þar sem Óskar
og fjölskylda leigðu efri hæðina og Al-
freð og fjölskylda kjallarann. María
og Júlíus, foreldrar þeirra, sem áttu
húsið, bjuggu svo á miðhæðinni. Þetta
var hlýlegt samfélag þar sem þrjár
kynslóðir bjuggu. Svo fengu bræð-
urnir saman lóð í Álfheimum 7 þar
sem þeir byggðu og fluttu inn árið
1960, Óskar og fjölskylda á efri hæð-
inni og Alli og fjölskylda á þeirri
neðri. Þau voru ófá handtökin sem
Óskar lagði til við byggingu hússins.
Óskar var húsasmíðameistari að
mennt. Hann var alltaf að smíða og
var hann mikill hagleiksmaður í
höndunum og var útskurður hans
yndi, sérstaklega eftir að hann lét af
störfum. Margir fallegir munir eru
eftir hann, bæði heima og í sumarbú-
staðinum þeirra Unnu í Skorradaln-
um sem var þeirra sælureitur. Óskar
vann allt sitt líf hjá Völundi. Hann
hafði líka stórt smíðaherbergi í Álf-
heimunum þar sem hann meðal ann-
ars smíðaði báta og hraðbáta sem
voru sannkölluð listasmíð og sjást
þeir enn á Þingvallavatni og Skorra-
dalsvatni.
Frá mörgu skemmtilegu er að
minnast frá uppvaxtarárum okkar í
Álfheimunum eins og kvöldkaffinu
þegar setið var yfir skemmtilegum
sögum og glensi, eins og honum var
svo tamt. Margar ferðirnar voru farn-
ar í samfloti þar sem systkinin þrjú,
Lúlla, Óskar og Alli, ásamt foreldrum
og fjölskyldum þeystu í Þrengslin í
berjamó eða bara um Reykjanesið til
að skoða og setjast út og fá sér hress-
ingu. Í minninguni var hann alltaf
hamingjusamur maður með Unnu
eiginkonu sinni og fjölskyldu, tryggur
og glaður.
Kæra Unna og fjölskylda, megi
hann sem öllu ræður gefa ykkur
styrk í sorginni.
Alfreð og dætur.
Ég vil minnast elskulegs móður-
bróður míns með örfáum orðum. Ósk-
ar var ákaflega traustur og vandaður
maður. Hann var mjög hagur smiður
og ég man vel hvað vatnabátarnir
voru fallegir sem hann smíðaði við
frumstæð skilyrði í kjallarnum hjá
sér. Seinna skar hann í tré svo fall-
lega gripi að varla verður betur gert.
Alltaf var notalegt að koma í heim-
sókn til Óskars og Unnu hvort sem
var í Álfheimana eða í sumarbústað-
innn, hlýhugurinn og ástúðin voru svo
innileg. Enginn getur flúið örlög sín
og nú er komið að kveðjustund en eft-
ir lifir minningin um góðan dreng.
Ég vil senda Unnu, börnunum
þeirra og fjölskyldum innilegustu
samúðarkveðjur frá okkur Jónu.
Júlíus Már Þórarinsson.
Óskar K. Júlíusson
✝
Elskuleg móðir, tengdamóðir, amma og langamma,
AÐALBJÖRG SIGURÐARDÓTTIR
frá Hróarsstöðum,
Víðilundi 24,
Akureyri,
lést mánudaginn 21. júlí á Fjórðungssjúkrahúsinu á
Akureyri.
Útförin fer fram frá Akureyrarkirkju föstudaginn
1. ágúst kl. 11.00.
Hjörtur Hermannsson, Rannveig Gísladóttir,
Svala Hermannsdóttir, Bárður Guðmundsson,
Sigurður Hermannsson, Antonía Lýðsdóttir,
Stefán Hermannsson,
Brynjar Hermannsson, Sigríður Jónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
JÓN BERGSSON,
Ketilsstöðum,
lést miðvikudaginn 23. júlí á Heilbrigðisstofnun
Austurlands, Egilsstöðum.
Elsa Guðbjörg Þorsteinsdóttir,
Halldóra S. Jónsdóttir, Birgir Sigfússon,
Bergur Jónsson, Olil Amble,
Ragnheiður Jónsdóttir,
Steinunn Jónsdóttir, Einar Valur Oddsson,
afabörn, langafabörn
og aðrir aðstandendur.
MOSAIK Hamarshöfða 4 - 110 Reykjavík
sími 587 1960 - www.mosaik.is
Legsteinar og fylgihlutir
Vönduð vinna og frágangur
Yfir 40 ára reynsla
Sendum myndalista