Morgunblaðið - 23.08.2008, Blaðsíða 32

32 LAUGARDAGUR 23. ÁGÚST 2008 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Hafdís K. Ólafs-son fæddist í
Reykjavík 13. mars
1942. Hún lést á
Heilbrigðisstofn-
uninni Siglufirði 17.
ágúst sl.
Foreldrar hennar
voru Guðmunda
Júlíusdóttir, f. 12.3.
1922, d. 7.9. 1995,
og Kai Ólafsson, f.
25.8. 1921, d. 28.9.
1968. Systkini Haf-
dísar eru, sam-
mæðra: Júlíus, f.
1951, Jóhann, f. 1952, Jónína, f.
1955, Jónsbörn og samfeðra: Lár-
us Lárusson, f. 1942.
Hafdís giftist hinn 6.9. 1959
Hinriki Karli Aðalsteinssyni, f.
1930.
Börn þeirra eru: 1) Jón Aðal-
Árið 1950 fluttu þær mæðgur
til Siglufjarðar, þegar Guðmunda
giftist Jóni Kristinssyni gull-
smiði.
Hafdís lauk skólagöngu sinni í
Gagnfræðaskóla Siglufjarðar
1956.
Hafdís fór mjög ung að vinna í
síld og um tíma í fiski í frystihúsi
á staðnum eða þar til sauma-
stofan Salína var stofnuð, þar
sem hún vann til fjölda ára. Haf-
dís hóf störf á Sjúkrahúsi Siglu-
fjarðar, síðar Heilbrigðisstofn-
uninni Siglufirði, og starfaði þar
í rúma tvo áratugi, allt þar til
hún veiktist. Snemma kom í ljós
áhugi Hafdísar á varðveislu gam-
alla muna. Þá hafði hún einnig
mikinn áhuga á alls konar
saumaskap. Hafdís keypti árið
2005 af systkinum sínum úra- og
gullsmíðaverkstæði á Eyrargötu
16, en verkstæðin höfðu verið
rekin allt frá árinu 1929.
Útför Hafdísar fer fram frá
Siglufjarðarkirkju í dag kl. 14.
steinn, f. 1959, sam-
býliskona
Anna Viðarsdóttir,
f. 1963. Dætur Jóns
Aðalsteins eru
Thelma, f. 1983, og
Stefanía Tara, f.
1995. 2) Auður Hel-
ena, f. 1961, fyrrver-
andi maki Björn
Rögnvaldsson f.
1959, börn þeirra
eru: Hafdís Huld, f.
1986, Rögnvaldur, f.
1992, og Andrés
Helgi, f. 1994. 3) Hin-
rik Karl, f. 1963, maki Bylgja
Rúna Aradóttir, f. 1964, börn
þeirra eru: Kristinn Ari, f. 1986,
Hinrik Karl, f. 1994, og Kristbjörg
Lára, f. 1995.
Hafdís ólst upp með móður sinni
í Reykjavík til átta ára aldurs.
Elskulega amma Hafdís, þú
varst mér allt. Alltaf þegar ég vildi
gera eitthvað þá varst þú til í það,
hvað sem það var.
Það var svo margt skemmtilegt
sem við gerðum saman, það er
eitthvað sem mun aldrei hverfa úr
huga mínum. Við amma áttum
svipuð áhugamál, svo það var nú
ekki lítið sem við gerðum
skemmtilegt saman.
Amma Hafdís var góðhjörtuð,
vönduð og yndisleg persóna og
hennar verður sárt saknað úr
þessum heimi, það er ég viss um.
Amma átti stóran þátt í því að
gera líf mitt yndislegt og frábært.
Ég vona að þú sért á góðum
stað núna.
Þín sonardóttir,
Kristbjörg Lára Hinriksdóttir.
Elsku amma mín, með þessum
fallega sálmi vil ég kveðja þig og
megi englar Guðs vaka yfir þér og
gefa þér frið.
Ástarfaðir himinhæða,
heyr þú barna þinna kvak,
enn í dag og alla daga
í þinn náðarfaðm mig tak.
Náð þín sólin er mér eina,
orð þín döggin himni frá,
er mig hressir, elur, nærir,
eins og foldarblómin smá.
Einn þú hefur allt í höndum,
öll þér kunn er þörfin mín,
ó, svo veit í alnægð þinni
einnig mér af ljósi þín.
Anda þinn lát æ mér stjórna,
auðsveipan gjör huga minn,
og á þinnar elsku vegum
inn mig leið í himin þinn.
(Steingrímur Thorsteinsson)
Þín
Stefanía Tara.
„Við sjáumst næst,“ sagði ég við
mágkonu mína í sumar þegar ég
kvaddi hana, nú hefur hún kvatt
okkur en verður kvödd í dag af
ættingjum og vinum hér í Siglu-
fjarðarkirkju.
Hafdís var safnari af ástríðu og
safnaði fallegum hlutum í kringum
sig en einn fjársjóð átti hún sem
henni þótti hvað vænst um, en það
var fjölskyldan, eiginmaður, börn
og barnabörn og þeirra fjölskyld-
ur.
Það var vel í borið þegar fjöl-
skyldan mætti á Lindargötunni og
þá var hún í aðalhlutverki.
Það verður sorg og söknuður í
ranni, en öll él birtir upp um síðir.
Elsku bróðir, þú stóðst þig eins
og hetja við hlið konu þinnar og
barna.
Samúðarkveðjur frá okkur
syðra.
Kristjana Aðalsteinsdóttir.
Látin er um aldur fram eftir erf-
ið veikindi góð vinkona, Hafdís K.
Ólafsson.
Það er sárt þegar fólk fellur frá
á besta aldri sem hefði getað átt
mörg góð ár framundan til leiks og
starfa.
Hafdís var myndarkona í alla
staði, einkar verklagin og mikill
snyrtipinni í öllu sem hún tók sér
fyrir hendur.
Söfnun var henni einkar hug-
leikin og átti hún óhemjumarga
penna, merki og tölur og mikið af
gömlum munum. Fyrir nokkrum
árum keypti hún gamalt verslun-
arhúsnæði við Eyrargötu þar sem
áður hafði verið úr- og gullsmíða-
stofa og kom hún þar upp frábæru
safni gamalla úra og klukkna
ásamt áhöldum sem notuð höfðu
verið til viðgerða og smíða, hefur
þetta safn einstakt sögulegt gildi.
Við Hafdís áttum margar góðar
stundir saman bæði á Ólafsfirði og
Siglufirði og stutt er að minnast
aðventuferðar okkar til Kaup-
mannahafnar.
Guð gefi Hinriki, börnum,
tengdabörnum, barnabörnum,
systkinum og fjölskyldum þeirra
styrk í sorginni. Innilegar sam-
úðarkveðjur til ykkar allra.
Ég kveð Hafdísi með virðingu
og þökk fyrir allt.
Við áttum hér saman svo indæla stund
sem aldrei mér hverfur úr minni.
Og nú ertu genginn á guðanna fund
það geislar af minningu þinni.
(Friðrik Steingrímsson)
Minný K. Eggertsdóttir.
Hún var skemmtileg hún Hafdís.
Við kynntumst henni haustið 2005
þegar við keyptum hlut í húsinu
Eyrargötu 16 á Siglufirði, en þá
um sumarið hafði hún opnað úr- og
gullsmíðasafn á neðstu hæð húss-
ins. Safnið byggði hún á gamla úr-
og gullsmíðaverkstæðinu og versl-
un þeirra Kristins Björnssonar og
sona hans, Jóns og Svavars, en
Jón var stjúpfaðir Hafdísar. Það
mun ekki hafa komið neinum á
óvart, sem þekkti Hafdísi, að hún
skyldi kaupa gamla verkstæðið og
verslunina og breyta því í safn, því
söfnun gamalla muna var hennar
líf og yndi. Henni tókst líka svo vel
til við að standsetja safnið að þeg-
ar hópur sprenglærðra safnstjóra
heimsótti það eitt sumarið urðu
allir gestirnir yfir sig hrifnir og
einn þeirra spurði hvaða uppstill-
ingaraðferð hún hefði notað. Þetta
þótti Hafdísi ekki mjög gáfuleg
spurning og sagðist bara hafa not-
að aðferðina sem væri í hausnum á
sér.
Hafdís tók vel á móti okkur
borgarbúunum þegar við fórum að
venja komur okkar á Eyrargötuna.
Hún var öllum stundum á safninu
eitthvað að dunda, og oft var Hinni
þar með henni. Það var gaman að
skjótast niður í kaffi og spjall og
það var eins og við manninn mælt,
gestunum var skenkt neskaffi,
beilís og súkkulaði. Svo fíraði frúin
upp í rettu, sagði sögur og hló.
Henni var tíðrætt um ágætar
Barcelonaferðir sínar, en oftast
snerust umræðurnar um lífið á
Sigló fyrr og nú. Þegar félagar
okkar komu með að sunnan til að
hjálpa til við endurbætur á Eyr-
argötunni þótti þeim ævinlega há-
punktur ferðarinnar þegar boðið
var í búðina á neðri hæðinni í kaffi
og beilís. Þá var það ógleymanleg
upplifun að koma á heimili Hafdís-
ar og Hinna á Lindargötunni því
þar hafði Hafdís safnað saman því-
líkum kynstrum af gömlum mun-
um að heimilið var að hluta til eins
og safn. Hafdís hafði áður búið á
Eyrargötu 16 og vissi allt um sögu
hússins og þeirra sem þar höfðu
verið.
Stundum kom hún í heimsókn
upp og fylgdist með hvernig fram-
kvæmdum miðaði. Hún skipti sér
aldrei af því hvernig við gerðum
hlutina, en það var augljóst að
henni þótti vænt um húsið og var
ekki sama hvernig hugsað var um
það. Ef heppnin var með tókst að
fá hana til að þiggja kaffi og beilís,
en kaffið varð að vera þunnt og
helst úr hitaveituvatni. Svo var
vissara að vera klár með ösku-
bakkann í stofunni því Hafdís var
ekki kona sem fór út á tröppur til
að reykja. Í einu fjölmennu boði á
Eyrargötunni á þjóðlagahátíð voru
Hafdís og Hinni á meðal veislu-
gesta. Hópur fólks var úti á tröpp-
um að reykja á meðan Hafdís sat
virðulega í sófanum og reykti af
hjartans lyst. Hinna fannst þetta
ekki við hæfi og bað hana um að
fara að dæmi tröppuliðsins og
reykja úti. „Farðu sjálfur út!“ gall
þá við í Hafdísi og svo fékk hún
sér góðan smók.
Og þannig var Hafdís, sjálfstæð
kona sem fór sínar eigin leiðir. En
það er einkum minningin um hina
glaðværu og stórskemmtilegu Haf-
dísi sem fyllir hugann á kveðju-
stundinni. Það var mikil gæfa að fá
að kynnast henni og í huganum lif-
ir Hafdís um ókomin ár. Hinna og
fjölskyldunni allri vottum við okk-
ar innilegustu samúð.
Þuríður Guðmundsdóttir,
Kristinn K. Guðmundsson.
Hafdís K. Ólafsson
✝ Brynjólfur Sæ-mundsson
fæddist í Heydal í
Bæjarhreppi í
Strandasýslu 22.
apríl 1923. Hann
lést hinn 13. ágúst
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Sæmundur Guð-
jónsson er seinna
bjó á Borðeyrarbæ,
hreppstjóri, oddviti
og sparisjóðsstjóri
um áratugaskeið,
og kona hans
Jóhanna Brynjólfsdóttir frá
Bakkaseli í Bæjarhreppi. Brynj-
ólfur var elstur sinna systkina,
en hin eru Guðjón Ingvi, fyrr-
verandi bóndi á Borðeyrarbæ,
Gunnar Daníel, fyrrverandi
bóndi á Broddadalsá, Pálmi í
Laugarholti, fyrrverandi spari-
sjóðsstjóri, og Unnur Þórdís,
sem var húsfreyja á Akranesi (d.
18. júlí 1995). Fjölskyldan flutti
frá Heydal að Borðeyrarbæ
1938 er Sæmundur tók við
mörgum trúnaðarstörfum fyrir
sveit sína.
Eiginkona Brynjólfs var Guð-
rún Lilja Jóhannesdóttir frá
einstaklinga, en hann var ágæt-
lega hagur bæði á tré og járn.
Eftir að Brynjólfur hætti bif-
reiðaakstri fyrir Kaupfélag
Hrútfirðinga vann hann um
skeið að vélaviðgerðum á verk-
stæðinu á Borðeyri enn flutti til
Reykjavíkur eftir að eiginkona
hans lést. Þar starfaði hann hjá
afurðasölu SÍS uns hann varð
fyrir því áfalli að lamast að
hluta vegna blóðtappa. Eftir það
áfall var hann öryrki. Við end-
urhæfingu eftir áfallið sýndi
hann einstakan sjálfsaga og ein-
beitingu og tókst að ná nokkrum
bata með þrotlausum æfingum,
eiginlega meiri bata en hægt
var að búast við. Hann sýndi
líka mikinn sálarstyrk og æðru-
leysi yfir þessum örlögum sínum
og heyrðist aldrei kvarta yfir
neinu. Í Reykjavík bjó hann hjá
dóttur sinni Jónu Pálínu og
hennar fjölskyldu sem sinntu
þörfum hans af mikilli natni og
einstakri alúð uns hann flutti í
íbúð aldraðra á Dalbraut 27. Þar
hlaut hann góða umönnun hjá
starfsfólki heimilisins.
Útför Brynjólfs verður gerð
frá Prestbakkakirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
Skálholtsvík, d. 11.
maí 1983. Þau eign-
uðust þrjár dætur,
þær eru: 1) Dagmar
er býr á Kjörseyri,
maki Georg Jón
Jónsson, þau eiga
átta börn og tólf
barnabörn. 2)
Jóhanna er býr í
Skálholtsvík, maki
Sveinbjörn Jónsson,
þau eiga þrjú börn
og fjögur barna-
börn. 3) Jóna Pálína
er býr í Reykjavík,
maki Gylfi Þór Helgason, þau
eiga fjögur börn og eitt barna-
barn.
Brynjólfur missti móður sína
ungur (d. 18. desember 1939).
Kornungur byrjaði hann að
vinna að jarðvinnslu á drátt-
arvél Búnaðarfélags Bæj-
arhrepps. Seinna, um 1947,
gerðist hann bifreiðastjóri hjá
Kaupfélagi Hrútfirðinga og
vann þar um áratugaskeið við
vöruflutninga á vegum Kaup-
félagsins. Með þessu starfi sem
vörubílstjóri vann hann meira
og minna við vélaviðgerðir, bæði
fyrir Kaupfélagið og fyrir
Móðurafi minn, Brynjólfur Sæ-
mundsson, kvaddi þennan heim
hinn 13. ágúst sl. Vissulega var far-
ið að hausta að í lífi afa, en engu að
síður vorum við óviðbúin andláti
hans sem bar brátt að. Nú þegar
komið er að kveðjustund langar
mig að minnast ástkærs afa míns í
nokkrum orðum. Góðu minningarn-
ar hrannast upp þegar ég rifja upp
samverustundir okkar afa. Binni
afi, eins og hann var ávallt kallaður,
var fæddur og uppalinn í Hrútafirð-
inum og bjó lengst af á Borðeyri.
Árið 1984 fluttist hann síðan til
Reykjavíkur og var það ein mesta
gæfa okkar systkinanna þegar
ákveðið var að Binni afi skyldi
flytja inn á heimili okkar fjölskyld-
unnar í Fífuselinu. Í meira en tutt-
ugu ár nutum við því þeirra forrétt-
inda að eiga daglegar samveru-
stundir með afa sem síðan
söfnuðust í sjóð dýrmætra minn-
inga. Litlum gutta virtist guli eld-
hússkápurinn hans afa vera enda-
laus uppspretta margskonar
góðgætis. Var hann duglegur að
stinga slíku að okkur systkinunum í
Breiðholtinu. Það var þó ekki bara
sælgætið sem nóg var af. Binni afi
var fullur af fróðleik um menn og
málefni og virtist hann hafa skoðun
á flestöllum álitaefnum líðandi
stundar. Þá virtist ekki vera til sá
staður á þessu landi sem afi ekki
þekkti og afkimarnir fáir sem hann
ekki hafði heimsótt. Síðar, eftir að
ég fór sjálfur að ferðast um landið,
er mér minnisstætt hversu gaman
var að segja afa ferðasöguna og
ræða hvert skyldi haldið næst. Allt-
af sköpuðust skemmtilegar umræð-
ur í kringum það og kom maður
jafnframt mun fróðari frá þeim
samræðum. Það sem lifir þó hvað
sterkast í minningunni um afa var
eljusemi hans og dugnaður. Allt
fram á það síðasta var honum það
mikilvægt að hafa eitthvað fyrir
stafni og kappkostaði hann ávallt að
verða aldrei verkefnalaus. Síðari
tíma veikindi efldu þetta áræði
hans enn frekar. Með bros á vör
minnist maður þessarar eljusemi
afa, en hún virtist óþrjótandi þegar
kom að ýmiss konar smíðaverkefn-
um. Þá þarfnaðist hann oft aðstoðar
við og var þá kallað á nafna sem
iðulega var beðinn um að „halda
við“ meðan efniviðurinn var sagað-
ur. Já, Binni afi var svo sannarlega
órjúfanlegur hluti af lífinu í Fífusel-
inu og því hlaut að skapast tóma-
rúm þegar hann flutti á sitt síðasta
heimili á Dalbrautinni. Á Dalbraut-
inni undi afi sér hins vegar afar vel
og naut þar góðrar umönnunar. Ná-
lægðin við sundlaugarnar í Laug-
ardalnum var honum mikils virði og
varla leið sá dagur að Binni afi færi
ekki í laugarnar til að njóta góðs fé-
lagsskapar og viðhalda líkamlegu
þreki. Í notalegu herbergi sínu
hafði hann líka sínar helstu gersem-
ar, myndirnar af barnabörnum sín-
um og barnabarnabörnum sem
hann hafði svo mikið dálæti á og lét
sér svo annt um. Óhætt er að segja
að sú væntumþykja hafi verið
margfalt endurgoldin af hinum
stóra hópi afkomenda hans. Að lok-
um kveð ég ástkæran afa og nafna
með hlýhug og þakklæti. Hann var
mér ævinlega góður félagi.
Brynjólfur Þór Gylfason.
Elsku besti afi minn. Þú kvaddir
snöggt en ég veit að þér líður vel og
núna ertu kominn aftur til ömmu.
Þær eru ófáar stundirnar sem ég
átti með þér og ég mun aldrei
gleyma þeim. Frá því ég man eftir
mér bjóstu alltaf með okkur. Það
var mjög notalegt að vita af þér í
kjallaranum í Fífuselinu og alltaf
jafn gaman að kíkja niður til þín að
spjalla við þig. Þú lumaðir alltaf á
einhverju góðgæti sem þú hafðir
gaman af að gefa manni. Mér er það
minnisstæðast að þú áttir alltaf
Garp og Hi-C og fór ég ósjaldan
niður til þín og spurði hvort ég
mætti fá.
Þú hafðir rosalega gaman af því
að ferðast um landið og þekktir
hvern krók og kima á Íslandi og það
var ekkert mál að fá svör hjá þér ef
þess þurfti. Það var jafnframt alveg
ótrúlegt hvað þú kunnir strætó-
kerfið utan að. Hvaða strætó maður
átti að taka og hvar maður átti að
fara úr, þú vissir það betur en leiða-
bókin.
Ég man alltaf eftir þeim degi
þegar þú fékkst svo íbúð á Dal-
braut. Það var miklu auðveldara
fyrir þig að vera þar því þar varstu
nær öllu, þar á meðal sundlaugun-
um sem voru þitt líf og yndi. Það
var samt mjög erfitt að sætta sig
við að þú værir að flytja burt úr
Fífuselinu.
Elsku afi minn ég kveð nú að
sinni og við munum hittast ein-
hvern tímann seinna. Megir þú
hvíla í friði elsku besti afi minn.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virzt mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(S. Egilsson)
Þitt afabarn,
Lilja Dröfn Gylfadóttir.
Brynjólfur Sæmundsson