Morgunblaðið - 23.08.2008, Blaðsíða 35

Morgunblaðið - 23.08.2008, Blaðsíða 35
þar eftir í eins og eina eða tvær næt- ur. Þær urðu heldur fleiri og fór svo að ég eyddi mörgum vikum á hverju sumri á Bakka, allt fram til ung- lingsára. Við Helga urðum fljótt miklar vin- konur. Hún sat með mér tímunum saman og spjallaði, spilaði og kenndi. Við lásum saman sögur og ljóð, gengum saman um sveitina og aldrei þreyttist ég á því að hlusta á allan hennar fróðleik. Hún sagði allt- af að við bættum hvor aðra upp – ég væri vítamínsprautan hennar og hún væri fróðleikssprautan mín. Þótt Helga hafi kvatt þennan heim mun hún alltaf eiga stóran hlut í mér og ég ávallt bera með mér öll hennar orð og þær stundir sem við áttum saman. Elsku Ingvi og fjölskylda, innileg- ar samúðarkveðjur til ykkar allra. Lilja Dögg Jónsdóttir. Alltaf kemur maðurinn með ljáinn okkur jafnmikið á óvart, þótt við eig- um von á heimsókn hans og hans sé jafnvel beðið. Þannig var það er mér barst fréttin um andlát Helgu á Bakka, vinkonu, nágranna og einnar af mínum „mömmum“. Ég hef lík- lega verið fjögurra eða fimm ára þegar ég man fyrst eftir Helgu, síð- an hefur hún verið samofin mínu lífi. Mamma og Helga voru miklar vin- konur og þegar mamma dó held ég að Helga hafi talið það vera sitt hlut- verk að koma að einhverju leyti í hennar stað og það gerði hún svo sannarlega svikalaust. Hún var allt- af til staðar þegar ég þurfti að fá góð ráð hvort sem var í saumaskap, mat- artilbúningi eða ráða lífsgátuna. Alltaf ef mig langaði í nýja flík fyrir jól eða annað tilefni var hún boðin og búin að bæta úr því með snilli sinni í saumaskap. Þegar börnin mín komu til hennar og Ingva var þeim fagnað sem þeirra eigin barnabörnum, og spurt frétta af „nafna“, eins og hún kallaði Helga, og Mæju þegar ég heimsótti þau. Hún var alltaf tilbúin að „hjálpa“ mér að sauma föt á þau hvenær sem um var beðið. En oftast var minn hlutur dálítið miklu minni en hennar í þeim efnum. Ég gæti tal- ið svo margt sem Helga gerði fyrir okkur á Þverá en það yrði of langt mál, en geymist í huga okkar og er henni þakkað það allt af heilum hug. Margt vorum við búnar að gera skemmtilegt saman og oft var mikið hlegið því það var stutt í gamansemi hjá Helgu og hún sá spaugilegu hlið- arnar á mörgu. Fyrir ári fórum við saman í smáferðalag ásamt Göggu vinkonu okkar og það var gaman að sjá hvað Helga skemmti sér vel og naut þess sem fyrir augu bar. Ekki skemmdu heldur móttökurnar sem við fengum hjá Jóhönnu vinkonu hennar á Húsavík. Síðasta ferðin okkar saman var 1. júní á tónleika þar sem María var að syngja ásamt fleirum. Það fannst okkur báðum dásamlegt eins og Helga orðaði það. Það er dýrmætt að eiga þessar minningar í dag. Helga var mikill tónlistarunnandi og var alveg sama hvaða tónlist það var. Hún söng í kórum, var góð söngkona og kunni ógrynni af lögum og ljóðum, enda ljóð hennar uppá- hald. Þegar ég byrjaði að syngja í kór höfðu Helga og Rikka frænka mig á milli sín og þar var ekki komið að tómum kofum. Þær kunnu allt og maður komst ekki hjá því að læra af þeim. Það var góður skóli fyrir byrj- anda. Helga söng til síðasta dags í þess orðs fyllstu merkingu. Það verður örugglega tekið á móti henni með söng og gleði á öðru tilverustigi. Það á hún líka skilið. Helga kenndi handavinnu í Húsa- bakkaskóla í mörg ár og voru marg- ar flíkur, dúkar, skírnarkjólar og ýmislegt annað afrakstur hennar leiðsagnar. Hún var félagi í kven- félaginu Tilraun, í stjórn þess í mörg ár og lét sér annt um þann fé- lagsskap til síðasta dags. Elsku Helga! Þakka þér alla hlýjuna, umhyggjuna, hvatningu og endalausa elsku til mín og minna. Guð geymi þig og blessi minningu þína. Innilegar samúðarkveðjur til Ingva og allra ættingja Helgu á Bakka. Guðrún og fjölskylda á Þverá. MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 23. ÁGÚST 2008 35 ✝ Þorvaldur Ár-sæll Pálsson fæddist í Stykk- ishólmi 12. júlí 1963. Hann varð bráðkvaddur á heimili sínu, Rán- argötu 4 á Flateyri, sunnudaginn 10. ágúst síðastliðinn. Foreldrar hans voru Sæmunda Þor- valdsdóttir hús- móðir og verka- kona í Stykkis- hólmi, f. 16.7. 1926, d. 25.11. 1986, og Páll Oddsson verkamaður í Stykkishólmi, f. 16.9. 1922, d. 9.4. 2002. Systkini Þorvaldar eru: 1) Áslaug Kristín, f. 12.2. 1946. Maki Ólafur Gúst- afsson, f. 5.2. 1943, d. 6.9. 1998. 2) leið Þorvaldar í Menntaskólann í Hamrahlíð, í kennaraverkfalli kom hann heim og hóf nám í tré- smíðum sem hann lauk og eftir það voru smíðar hans aðalat- vinnugrein. Eftir að Þorvaldur flutti til Flateyrar kom hann víða við auk smíðanna. Hann og unnusta hans ráku vídeóleigu og skyndibitastað í Kjartanshúsi og síðan verslun Olís. Seinustu árin vann hann hjá Vestfirskum verktökum við smíð- ar. Þorvaldur var mikill áhuga- maður um boltaíþróttir og var um tíma formaður körfuboltadeildar Snæfells í Stykkishólmi, fylgdist hann ávallt grannt með gengi liðs síns. Útför Þorvaldar fer fram frá Stykkishólmskirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 14. Sesselja, f. 14.2. 1948, maki Þorberg- ur Bæringsson, f. 26.11. 1943. 3) Ás- gerður Ágústa, f. 7.2. 1950. 4) Böðvar Páls- son, f. 13.7. 1955, d. 10.2. 1985. Maki Rósa Marinósdóttir, f. 10.12. 1955. Seinni maður Rósu er Krist- ján Andrésson. Systkinabörn Þor- valdar eru níu og börn systkinabarna eru níu. Unnusta Þorvaldar er Sarah Jane Allard, f. 21.1. 1961, uppalin í Jóhannesarborg í Suður-Afríku og einkabarn foreldra sinna sem bæði eru látin. Að loknu grunnskólanámi lá Valdi, ástin mín Ég er algerlega eyðilögð yfir því sem hefur gerst. Ég er týnd án þín. Þú varst loksins að flytja heim í Stykkishólm með mig þér við hlið, og saman ætluðum við að byrja nýja kafla í lífi okkar saman. Við hlökkuðum svo til að taka þátt í daglegu lífi fjölskyldu þinnar í Hólm- inum og við áttum okkur svo marga drauma sem við ætluðum að láta rætast. Ég lít á úrið mitt á hverjum drgi klukkan fimm og bíð eftir að þú hringir í mig úr vinnunni, og það er svo sárt að vita að þú munir ekki koma heim í kvöld. Þegar ég kom til Íslands 1993 átti ég ekki von á að þú kæmir inn í líf mitt og að við yrðum ástfangin og ættum svona vel saman. það virtist sem við hefðum beðið í mörg ár eftir að finna hvort annað. Áhugamál okkar voru hin sömu, við höfðum gaman af sömu hlutunum og áttum svo vel saman. Þú hugsaðir svo vel um mig og veittir mér öryggi. Þú varst óendanlega þolinmóður, góður og með kímnigáfuna í lagi. Þú hikaðir ekki við að hjálpa þeim sem þurfti án þess að búast við neinu í staðinn. Hvern dag sem átti ég með þér, varðveiti ég í hjarta mínu og ég mun reyna að halda áfram, taka eitt skerf í einu. Hlýhugurinn og samúðin sem fjölskylda þín hefir sýnt mér, ásamt því sem að þau glíma við sína eigin sorg, er frábær vitnisburður um þig og þeirra vonir um það sem átti að verða sameining fjölskyldunnar og fagnaðarfundir fyrir okkur öll. Ég er lánsöm að hafa hitt þig, hafa elskað þig og hafa verið elskuð af þér. Love always Sarah Jane Allard. Í dag kveð ég elskulegan bróður minn Þorvald Ársæl. Hann kom inn í líf okkar fjölskyldunnar eins og stór sólargeisli fyrir nákvæmlega 45 ár- um. Við bárum hann á höndum okk- ar eins og skiljanlegt er þegar lítill gullmoli fæðist inn í fjölskyldu. Hann var yndislegt barn, fljótur til og hvers manns hugljúfi. Í æsku var hann umvafinn elsku mömmu og pabba. Hann var sólargeislinn. Hann átti ákaflega auðvelt með nám og eft- ir hefðbundna skólagöngu fór hann í MH. Þá vetur sem hann var í MH átti hann heima hjá mér í Mávahlíð- inni. Okkur kom alltaf vel saman og ekki bar skugga á samveru okkar. Hann flutti aftur á heimaslóðir og fór að vinna við trésmíði sem honum lík- aði vel. Árið 1985 var sorgarár hjá fjölskyldunni. Böðvar bróðir okkar varð bráðkvaddur 10. febrúar það ár, aðeins 29 ára gamall. Þvílík sorg. En aðeins ári seinna lést mamma langt um aldur fram. Sorgin varð enn meiri. Þá dvaldi hann hjá pabba og hélt heimili með honum uns hann fór að vinna á Flateyri. Þá varð ekki aft- ur snúið. Þar hitti hann ástina sína hana Söru og þið hófuð búskap sam- an. Sarah var stóri vinningurinn þinn í lífinu. Við í fjölskyldunni höfum reynt að hittast einu sinni á ári til að halda við nánari tengslum innan fjölskyldunn- ar. Tvisvar komum við til ykkar á Flateyri. Hvað við gátum hlegið og haft gaman af og spaugað um okkur sjálf, láta þig herma eftir ýmsum persónum – þú varst svo leikinn í eft- irhermum. Þessar samverustundir geymum við í hjarta okkar og yljum okkur við minningarnar. Nú í vor ákváðuð þið Sarah að koma heim í Hólminn og þið ætluðuð að flytja í æskuheimlið okkar og dvelja þar. Glaðari mann hef ég ekki séð þegar ég sagði já að þið gætuð dvalið í húsinu. Strax var hafist handa við að pakka niður og í júní komstu með fyrsta hluta búslóðar- innar. Ég pakkaði niður en var hálf- smeyk um að ég hefði ekki nógu snör handtök því ykkur gekk svo vel að pakka. Síðasta pökkunin hjá mér var á laugardeginum 9. ágúst. En skjótt skipast veður í lofti. Upp úr átta sunnudagsmorguninn 10. ágúst kom Sesselja systir og tilkynnti að þú hefðir orðið bráðkvaddur fyrr um morguninn. Ó nei, þetta gat ekki ver- ið rétt. En vegir Guðs eru órannsak- anlegir og ég veit að fjölskyldan sem farin er hefur tekið á móti þér opn- um örmum og umvafið þig ást og kærleika. Elsku Sarah, missir þinn er mest- ur. Ég veit að Guð styrkir þig og varðveitir og við í fjölskyldunni mun- um annast þig af öllu hjarta. Elsku bróðir, far þú í friði til bjart- ari heimkynna sem okkur eru í dag hulin. Hjartans saknaðarkveðjur, þín systir Ásgerður Ágústa. Hjartkæran bróður kveðjum við í dag, skref okkar eru þung. Við vitum að dauðann umflýr enginn, hann er það eina sem allir eiga sameiginlegt. En þegar sá ættlægi hjartasjúkdóm- ur sem fylgir okkur brá nú á leik svo óvænt þá bresta allar varnir og orð geta ekki lýst sorg okkar. Þið Sarah voruð að flytja heim aftur í Hólminn þinn kæra. En heim ertu kominn þó á annan hátt sé en við hefðum viljað. 1993 fórst þú til Flateyrar til að vinna í sumarleyfi þínu, þar var mik- ið að gera og þörf fyrir viljugar hendur. Þú ákvaðst að vera þar eitt- hvað áfram, kannski þurftir þú að breyta um umhverfi eftir að hafa misst eldri bróður og móður nokkr- um árum áður jafn sviplega og óvænt og þú kvaddir nú sjálfur þetta jarðneska líf. Samfélagið á Flateyri tók þér afskaplega vel. Þú eignaðist þar vini, kynntist ástvinu þinni henni Söruh og stofnuðuð þið þar ykkar heimili. En erfiðleikar mættu ykkur. Snjóflóðið 1995 var þungur sorgar- baggi öllum íbúum Flateyrar. En þið ákváðuð að vera áfram og standa við hlið vina ykkar í sorg og erfiðleikum. En þú gleymdir sjálfum þér, gleymdir að þú eins og ótal aðrir hafðir í þeim hörmungum gengið fram af þér bæði á líkama og sál, og eftir því sem tíminn leið varð þér æ erfiðara að vinna úr þeim bagga. Eigi að síður áttuð þið Sarah þar saman 15 gæfurík ár. Síðastliðin 12 ár hefur það verið órjúfanleg hefð að við hittumst öll einu sinni á ári til að treysta ætt- arböndin. Þá hefur verið mikið fjör, brandarar flogið og þvílík ágætis eft- irherma sem þú varst. Við gátum hlegið saman í sorg og gleði og gert grín hvert að öðru og spaugilegum atvikum sem hent hafa innan fjöl- skyldunnar og þau atvik eru ekki svo fá. Þetta árið þurftum við ekkert að flýta okkur með ættarmótið, aðeins að fresta því örlítið en það verður annar bragur á litla ættarmótinu okkar núna. Þú sagðir stundum: Sesselja, þú ert ekki mamma mín! Þá þótti þér ég vilja gefa of mörg ráð, kannski vildi ég taka að mér móðurhlutverkið. Ég hlustaði því bara á þetta með öðru eyranu og hélt bara áfram að læða að þér móðurlegum ráðum. En nú tekur mamma við aftur og þið bræðurnir báðir eruð nú í faðmi foreldra okkar. Ljúfar minningar um lítinn dreng, yngsta barn og gleðigjafa foreldra sinna, eftirlæti okkar allra, og ung- an, sterkan mann í blóma lífsins ylja okkur um hjartarætur. Harmur er kveðinn að stórfjöl- skyldunni og hún Sarah þín syrgir mikið. Vinir og ættingjar umvefja hana í sorginni, hún þarf nú að tak- ast á við breyttar aðstæður, en við munum öll standa saman, styrkja og styðja hana og hvert annað. Sarah var ástin þín og gleðigjafi og hún er góð viðbót við fjölskylduna. Elsku hjartans Sarah, við biðjum Guð að blessa þig og styrkja í sorg þinni og söknuði, við biðjum Guð að styrkja og blessa alla fjölskylduna á sorgarstundum. Elsku bróðir og mágur, við kveðjum þig með sorg og söknuð í hjarta, hvað við hefðum virkilega viljað eiga lengri tíma sam- an. Við biðjum Guð að blessa þig og varðveita og umvefja þig kærleiks- örmum sínum. Þín systir og mágur Sesselja og Þorbergur. Mig langar til að minnast Þorvald- ar. Þakka honum fyrir öll góðu og bestu árin sem við áttum saman heima í Hólminum. Þorvaldur átti heima á Silfurgötunni en ég átti heima á Laufásgötunni. Við vorum systkinabörn. Sæmunda, móðir Þor- valdar, var systir Huldu, móður minnar. Svo var hann pabbi minn svo montinn með hann Þorvald því að þeir áttu sama afmælisdag, 12. júlí. Þorvaldur náði að verða 45 ára gamall, því fór hann alltof ungur frá systrum sínum og sambýliskonu. Systur hans heita Sesselja Áslaug og Ásgerður. Sambýliskona hans er Sa- rah Jene Allart. Með þessum orðum vil ég minnast og kveðja kæran vin og elskulegan frænda, Þorvald Ár- sæl, sem er nú kominn til foreldra sinna og bróður. Far þú í guðs friði. Legg ég nú bæði líf og önd, ljúfi Jesús, í þína hönd, síðast þegar ég sofna fer sitji Guðs englar yfir mér. (Hallgrímur Pétursson.) Ég hef þér heitið, Jesús, því heit þitt gafstu mér. Ó, láttu líf mitt verða til lofs og dýrðar þér. (Sigurjón Guðjónsson.) Samúðarkveðjur til sambýliskonu hans, systra og annarra aðstand- enda, Hildur Þóra Bragadóttir, börn, tengdabörn og barnabörn. Það er okkur þungt að skrifa þessi orð þegar við kveðjum ungan mann sem var okkur meira sem bróðir en frændi. Í stað þess að fagna heim- komu þinni erum við að syrgja and- lát þitt. Þú ert kominn heim en ekki á þann hátt sem við áttum von á. Ein- hver hlýtur tilgangurinn að vera þó við sem eftir sitjum skiljum ekki hver hann er. Hér, á æskuheimili þínu, ætluðuð þið Sarah að hefja nýjan kafla í lífi ykkar. Þið áttuð drauma um framtíð- ina sem nú verða aldrei að veruleika. Kæra Sarah, við biðjum Guð að styrkja þig í sorg þinni. Mamma og pabbi, Ása, Ásgerður og Rósa, þið sem standið nú í þessum sporum í annað sinn, orð geta ekki lýst sorg ykkar. Við biðjum Guð að styrkja ykkur og okkur öll í sorginni. Og þó skal engum dýrðardraumi glatað sem dreymdi þína önd. Í auðmýkt hjartans ennþá færðu ratað í óska þinna lönd. Því minning um morgunlandið bjarta um myrka vegu lýsir þínu hjarta. (Tómas Guðmundsson.) Þín frændsystkini, Kristín, Páll, Sæþór, Berglind, makar og börn. Kæri vinur, komið er að kveðju- stund, sem engan óraði fyrir. Þakk- læti er okkur efst í huga fyrir þau forréttindi að hafa átt þig að vini og félaga. Yfir haf sem heima skilur héðan leitar sálin þín. Alvaldshöndin upp þig leiðir inn í dýrðarríki sín. Vertu sæll! Við sjáumst aftur saman öll, er lífið þver. Far vel vinur! Frjáls úr heimi. Friður Drottins sé með þér. (Höf. ók.) Minningin um þig lifir í hug okkar og hjarta að eilífu. Elsku Söruh og fjölskyldu þinni sendum við innilegar samúðarkveðj- ur. Auður og Þórður. Þorvaldur Ársæll Pálsson Minningarkort 535 1825 www.hjarta.is 5351800 ✝ Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur samúð og hlýhug við andlát og útför ÓLAFAR JÓHANNESDÓTTUR, Oddeyrargötu 12, Akureyri, sem andaðist þriðjudaginn 5. ágúst. Sérstakar þakkir, fyrir alúð alla og umhyggju Ólöfu til handa, eru sendar starfsfólki heimahjúkrunar Akureyrar og Dvalarheimilisins Hornbrekku Ólafsfirði. Sigurbjörg Unnur Þengilsdóttir, Stefán Ásberg, Jóhannes Hólm Þengilsson, Seselía María Gunnarsdóttir, Jón Marteinn Þengilsson, Erla Vilhjálmsdóttir, Guðmundur Þengilsson og fjölskyldur þeirra.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.