Morgunblaðið - 23.08.2008, Síða 33

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 23. ÁGÚST 2008 33
✝ Guðrún BergrósTryggvadóttir
fæddist á Rúts-
stöðum í Eyjafirði
28. febrúar 1917.
Hún lést á dval-
arheimilinu Hlíð
hinn 1. ágúst síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar voru Ágúst-
ína Gunnarsdóttir
ljósmóðir á Svert-
ingsstöðum, f. 1878,
d. 1967, og Tryggvi
Jónsson bóndi á
Svertingsstöðum, f.
1885, d. 1980. Systkini Guðrúnar
eru Sigurgeir, f. 1909, d. 1909,
Sigurgeir bóndi á Svertings-
stöðum, f. 1911, d. 1992, Gunn-
hildur húsmóðir á Dalvík, f. 1913,
d. 1990, og Haraldur bóndi á
Svertingsstöðum, f. 1921.
Góa, eins og hún var alltaf köll-
uð, var aðeins fjögurra ára þegar
hún fluttist með fjölskyldu sinni
að Svertingsstöðum þar sem hún
átti heima alla tíð síðan. Góa gift-
ist aldrei og eignaðist ekki börn,
en ól upp að mestu ásamt Sig-
urgeiri bróður sín-
um tvö systk-
inabörn sín:
Brynjar Hrein, f.
1935, son Gunn-
hildar, og Hansínu
Maríu, f. 1956, dótt-
ur Haraldar, auk
þess sem öll hin
systkinabörn henn-
ar áttu hjá henni at-
hvarf í uppvext-
inum.
Góa var húsmóðir
á Svertingsstöðum
og bjó ásamt Sig-
urgeiri bróður sínum í félagsbúi
á móti Haraldi og Guðlaugu konu
hans.
Sumarið 1994 hrakaði heilsu
hennar svo að hún varð að fara á
dvalarheimilið Skjaldarvík, það-
an fór hún á Kjarnalund við
Akureyri og síðustu árin bjó hún
á hjúkrunardeild á dvalarheim-
ilinu Hlíð þar sem hún lést 1.
ágúst síðastliðinn.
Útför Góu fer fram frá Kaup-
angskirkju í dag og hefst athöfn-
in klukkan 13.30.
Þú varst okkur mild sem móðir
meðtakandi í gleði og sorg,
til þín voru sóttir sjóðir
sem að dugðu í heila borg.
(Rögnvaldur Rögnvaldsson)
Þessi staka eftir Rögnvald föður
minn kom upp í hugann er mér barst
andlátsfrétt Góu minnar á Svert-
ingsstöðum. Við Guðrún Hlín dóttir
mín heimsóttum Góu nú um miðjan
júlí en þótt líkamlegt þrek væri á
þrotum var andinn óbugaður og
minnið jafn glöggt sem fyrr.
Kynni okkar hófust fyrir hartnær
hálfri öld svo margs er að minnast.
Ég hef alltaf undrast þá miklu sál-
arró sem þessi mikilhæfa kona bjó
yfir. Hún umbar allt, setti sig aldrei í
dómarasætið en miðlaði okkur sam-
ferðafólkinu af kærleika sínum. Góa
var mjög orðheppin, sagði ekki
margt en hitti naglann á höfuðið þeg-
ar við átti.
Lífshlaup hennar Góu okkar ein-
kenndist af takmarkalausri fórnfýsi
og umhyggju fyrir okkur samferða-
fólkinu, en óska einskis sjálfri sér til
handa.
Hún bjó allan sinn starfsaldur á
Svertingsstöðum. Fyrst með for-
eldrum sínum og síðar með Sigur-
geiri bróður sínum. Góa annaðist for-
eldra sína, þau Ágústínu og Tryggva,
heima á Svertingsstöðum af undra-
verðum dugnaði og ósérhlífni.
Góa eignaðist ekki börn sjálf en
ófá eru þau börnin sem hún annaðist
um dagana og kom til manns. Það
var ekki í kot vísað að vera í sveitinni
hjá Góu frænku og Geira frænda.
Góa stundaði nám við Húsmæðra-
skólann á Laugalandi. Hún bjó til
einhvern þann besta mat sem ég hef
borðað svo ekki sé minnst á bakk-
elsið. Henni fannst ekkert brauð
vera á borðum ef sortirnar náðu ekki
tveggja stafa tölu. Ég minnist þess
einu sinni að hún afsakaði hvað lítið
væri til með kaffinu og benti ég
henni á að sortirnar væru nú ellefu,
en Góa svaraði að bragði að hún teldi
nú aldrei kex og svoleiðis með kaffi-
brauði.
Margra skemmtilegra stunda er
að minnast frá Svertingsstöðum.
Fjörugar samræður og borð hlaðin
veisluföngum jafnt á jólum sem aðra
daga.
Systir mín, nú er sviðið autt,
sólin til viðar gengin.
Án minninga væri mannlífið snautt.
Mér varstu betri en engin.
(R.R.)
Að leiðarlokum vil ég þakka fyrir
hvað þú reyndist börnunum mínum
vel alla tíð.
Hafðu þökk fyrir vináttu þína og
tryggð við mig og börnin mín, sem
aldrei bar skugga á.
Blessuð sé minning Guðrúnar
Bergrósar Tryggvadóttur.
Margrét Rögnvaldsdóttir.
Loks eftir langan dag
lít ég þig, helga jörð.
Seiddur um sólarlag
sigli ég inn Eyjafjörð.
Ennþá á óskastund,
opnaðist faðmur hans.
Berast um sólgyllt sund
söngvar og geisladans
(Davíð Stefánsson)
Það er undarlegt að vera áfram í
heimi þar sem Góa er horfin á braut.
Frá því að ég fæddist var Góa í mínu
lífi, ég á um hana þúsund minningar,
allar góðar og mér kærar. Ég eyddi
æskunni með annan fótinn á Svert-
ingsstöðum þar sem Góa kenndi mér
sögur og bænir.
Hún sýndi mér töfrana sem búa í
ljóðum og hvers virði það er að
þekkja uppruna sinn. Af henni lærði
ég hversu mikil fegurð býr í sum-
arkvöldi í Eyjafirði og hvað það er að
vera gestrisinn. Allir sem þekktu
Góu sáu að í henni bjó hjarta úr gulli
og hún var öllum góð, hvort sem það
voru menn eða dýr. Hún var með
eindæmum greiðvikin og bar einatt
hag annarra fyrir brjósti og studdi
mig alltaf í því sem ég tók mér fyrir
hendur.
Allt sitt líf vann hún af elju og með
samviskusemi, Góa var húsmóðir
fram í fingurgóma. Gestir komu
aldrei að tómum kofunum og vana-
lega voru á borðum margar sortir af
heimalöguðu góðgæti. Enda flykkt-
ist fólk í heimsókn, þegar mest var
komu gestir upp á hvern einasta dag
og allir jafn velkomnir.
Góa sagði oft að henni fyndist hún
eiga pínulítið í mér, ég veit að hún
átti meira en heilmikið í mér. Hún
var ekki bara frænka mín heldur líka
sú besta amma sem nokkur hefði
getað átt. Ég er svo stolt að hafa átt
hana að og verð eilíflega þakklát fyr-
ir allt það sem hún veitti mér í gegn-
um tíðina.
Ég veit líka að Góa var hvíldinni
fegin og hefur eflaust fengið höfð-
inglegar móttökur en ég á svo sann-
arlega eftir að sakna hennar. Hún er
ein sú besta kona sem ég hef haft þá
blessun að kynnast. Hvíldu í friði
elsku Góa mín og endilega líttu til
með okkur í litla húsinu.
Allt það, sem augað sér,
æskunnar hörpu knýr,
syngur og segir mér
sögur og ævintýr.
Mild ertu, móðir jörð.
Margt hefur guð þér veitt.
Aldrei ég Eyjafjörð
elskaði nógu heitt.
(Davíð Stefánsson)
Þín frænka,
Ágústína Gunnarsdóttir.
Elsku Góa, nú hefurðu kvatt þetta
líf. Þér fannst þinn tími vera kominn
fyrir löngu og man ég vel eftir því
þegar ég fermdist, þá sagðirðu að þú
myndir eflaust ekki lifa það. En
mörg ár eru liðin síðan þá. Og þakka
ég fyrir hverja stund síðan. Þær
voru ófáar stundirnar sem ég átti í
sveitinni hjá þér þegar ég var lítil
stelpa og fannst mér það ekki slæmt,
alltaf nóg að gera og þú klikkaðir
ekki á kræsingunum og varst alltaf
að baka, anískökurnar voru algjört
uppáhald.
Þú gafst svo mikið af þér. Eftir að
þú fórst á elliheimili var notalegt að
líta inn til þín, þú varst alltaf svo
hress og skemmtilegt að spjalla við
þig, þú fylgdist vel með okkur og
spurðir mikið. Mér hefur alltaf þótt
vænt um að vera nafna þín og met
nafn mitt mikils. Þú varst svo ánægð
þegar ég sagði þér þær fréttir að ég
og Gísli ættum von á erfingja í des-
ember og varst alveg með á hreinu
hvenær barnið á að fæðast. Ég veit
að þú munt vaka yfir okkur og fylgj-
ast með.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum lífsins
degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem gleymist
eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Elsku nafna, ég vil þakka þér fyrir
allt. Minning þín lifir um ókomna tíð.
Guðrún Bergrós Tryggvadóttir.
Elsku Góa mín, mig skortir orð til
að lýsa þakklæti mínu yfir að hafa átt
þig að sem afasystur. Þú varst engin
venjuleg afasystir, gafst óendanlega
mikið af þér og hefur verið stór og
mikilvægur hlekkur í lífi fjölskyld-
unnar frá Svertingsstöðum alla tíð.
Þú varst uppruna þínum og sveitinni
trygg, heimilið stóð alltaf opið fyrir
okkur öllum og í gegnum tíðina hefur
þú ávallt verið dugleg við að fræða
okkur um gamla tímann í sveitinni.
Þú varst dugleg að heiðra minningu
langafa og langömmu og varst dug-
leg að segja okkur sögur af þeim og
hvernig lífið í sveitinni var á þínum
uppvaxtarárum, og sagðir mér sögur
af pabba þegar hann var lítill, það
var svo lærdómsríkt og fróðlegt að
heyra lýsingar þínar og öllu gerð góð
skil. Þú kenndir mér svo mikið um
lífið sjálft. Mér hlýnar um hjartaræt-
ur að minnast þess tíma þegar ég var
í sveitinni hjá þér og Geira. Minning-
arnar eru dýrmætar, svo óendanlega
dýrmætar. Alltaf hafði maður hlut-
verk og alltaf var nóg pláss og tími.
Maður fékk að taka fullan þátt hvort
sem var við bústörfin eða heimilis-
störfin. Mér fannst alltaf svo gaman
að fá að baka með þér og fá að snúa
kleinunum, skera soðiðbrauðið, móta
smákökurnar, smyrja á kökurnar, já,
alltaf fékk maður að taka þátt og
fékk góða leiðbeiningu frá þér, enda
þú þekkt fyrir að halda myndarlegt
heimili og lagðir mikinn metnað í allt
sem þú gerðir. Það fékk enginn að
fara svangur frá þér, enda var oft
þétt setið í eldhúskróknum hjá þér
og þú með svuntuna að sjá til þess að
allir hefðu nóg. Það er svo sterkt í
minningunni þegar við frænkurnar
fengum að tjalda við útisnúrurnar
þínar í sveitinni og gistum í tjaldinu.
Við vöknuðum um nóttina við reyk-
skynjarann og geltið í Pílu þinni og
þegar við rákum andlitið út úr tjald-
inu stóðu allar dyr opnar út á hlað og
þú stóðst með svuntuna og sagðir
okkur að það væri allt í lagi, – já, þú
varst að baka flatbrauð langt fram á
nótt, þú varst alltaf að. Það var alltaf
skemmtilegur tími fyrir jólin að fá að
skreyta hjá þér, bæði á Svertings-
stöðum og svo á Kjarnalundi og Hlíð
þar sem þú dvaldir síðustu ár þín. Þú
hafðir alltaf sterkar skoðanir á því
hvernig skreytingarnar ættu að vera
og voru þetta alltaf notalegar stundir
hjá okkur. Ár hvert rifjaðir þú upp
söguna um jólastjörnuna sem pabbi
gaf langömmu þegar hann var lítill
strákur. Þú fórst vel með og varst
nýtin og vanaföst og vildir alltaf hafa
hana á sama stað, og þegar hún var
komin upp þá voru jólin komin.
Elsku Góa mín ég gæti endalaust
talið upp æskuminningarnar úr
sveitinni sem hafa mótað mig og
kennt mér mikið og ég er óendan-
lega þakklát fyrir. Ég veit þú ert
komin á góðan stað og vel tekið á
móti þér. Ég mun sakna þín mikið,
Guð blessi þig og hafðu þökk fyrir
allt og allt.
Í bljúgri bæn og þökk til þín,
sem þekkir mig og verkin mín.
Ég leita þín, Guð, leiddu mig,
og lýstu mér um ævistig.
(Pétur Þórarinsson)
Kolbrún Tryggvadóttir.
Kveðja til þín elsku Góa
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Blessuð sé minning þín.
Hrefna.
Elsku Góa, við viljum þakka þér
fyrir allar góðu stundirnar, það var
alltaf notalegt að koma til þín.
Í bljúgri bæn og þökk til þín,
sem þekkir mig og verkin mín.
Ég leita þín, Guð, leiddu mig,
og lýstu mér um ævistig.
Ég reika oft á rangri leið,
sú rétta virðist aldrei greið.
Ég geri margt sem miður fer,
og man svo sjaldan eftir þér.
Sú ein er bæn í brjósti mér,
ég betur kunni þjóna þér.
Því veit mér feta veginn þinn
og verðir þú æ Drottinn minn.
(Pétur Þórarinsson)
Minningin um þig, elsku Góa, mun
lifa í hjörtum okkar. Guð blessi þig.
Arnar Geir, Aron Máni og
Hrefna Huld.
Guðrún Bergrós
Tryggvadóttir
Morgunblaðið birtir minningar-
greinar alla útgáfudagana.
Skilafrestur | Ef birta á minningar-
grein á útfarardegi verður hún að
berast fyrir hádegi tveimur virkum
dögum fyrr (á föstudegi ef útför er á
mánudegi eða þriðjudegi). Ef útför
hefur farið fram eða grein berst ekki
innan hins tiltekna skilafrests er
ekki unnt að lofa ákveðnum birting-
ardegi. Þar sem pláss er takmarkað
getur birting dregist, enda þótt
grein berist áður en skilafrestur
rennur út.
Myndir | Ef mynd hefur birst í til-
kynningu er hún sjálfkrafa notuð
með minningargrein nema beðið sé
um annað. Ef nota á nýja mynd er
ráðlegt að senda hana á mynda-
móttöku: pix@mbl.is og láta um-
sjónarmenn minningargreina vita.
Minningargreinar ✝
Innilegar þakkir fyrir fallegar og hlýjar kveðjur við
andlát eiginmanns míns, föður okkar, tengdaföður
og afa,
JÓNS GAUTA JÓNSSONAR,
Lálandi 13,
Reykjavík,
f. 29. desember 1945.
Stuðningur ykkar, vina og vandamanna, uppörvun
og félagsskapur í veikindunum sl. ár voru
ómetanleg.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki Líknardeildar
LSH í Kópavogi. Megi gæfa fylgja ykkar erfiða en
ómetanlega og kærleiksríka starfi um langa
framtíð.
Fyrir hönd annarra aðstandenda,
Hólmfríður Árnadóttir,
Sigrún Jónsdóttir,
Jón Gauti Jónsson, Sigrún Magnúsdóttir,
Sólveig Ásta Gautadóttir, Vignir Bjarnason,
barnabörn.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir, amma
og langamma,
ÓLÍNA RAGNHEIÐUR JÓNSDÓTTIR,
Hátúni,
Skagafirði,
lést fimmtudaginn 21. ágúst á Dvalarheimili
aldraðra Sauðárkróki.
Jarðarförin auglýst síðar.
Gunnlaugur Jónasson,
Ragnar Gunnlaugsson,
Jón Gunnlaugsson, Jónína Stefánsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskuleg móðir mín, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
MATTHILDUR JÓNSDÓTTIR
frá Skálholtsvík,
Hrafnistu,
Reykjavík,
lést fimmtudaginn 21. ágúst á Landspítalanum við
Hringbraut.
Jarðaför auglýst síðar.
Guðrún Jensdóttir, Hannes Karl Björgvinsson,
Matthildur Hannesdóttir, Sigurður Hafliðason,
Sigurbjörg Hannesdóttir,
barnabarnabörn.