Morgunblaðið - 23.10.2008, Blaðsíða 20

20 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 23. OKTÓBER 2008
✝ Reynir Gunn-arsson fæddist í
Leirulækjarseli í
Álftaneshreppi 9.
desember 1949.
Hann lést á Land-
spítalanum við
Hringbraut hinn 9.
október síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru hjónin Gunnar
Sigurðsson og Jóna
Einarsdóttir, Leiru-
lækjarseli. Systkini
Reynis: Sigurður,
Margrét, Halldór,
Svala, Gunnar og Hafliði. Hálf-
bræður hans Einar og Herbert
Baxter.
Eiginkona Reynis er Edda
Björk Hauksdóttir, f. 14. janúar
1956. Reynir og
Edda giftust 8. des-
ember 1979 og eign-
uðust þau þrjú börn:
1) Erla, f. 1976, son-
ur hennar er Krist-
ófer Reynir Erlu-
son, f. 2005, 2) Íris,
f. 1979, sonur henn-
ar er Sindri Freyr
Daníelsson, f. 2004,
og 3) Þröstur f.
1982, unnusta
Sylvía Ósk Rodrigu-
ez, f. 1987.
Reynir var bóndi
alla sína tíð.
Útför Reynis fór fram frá Borg-
arneskirkju 18. október. Hann
var jarðsettur í kirkjugarðinum á
Ökrum.
Það hefur hljóðnað yfir heiminum
og litrófið tapað einum af sínum
sterkustu litum með brotthvarfi
þínu, elsku pabbi minn. Þú varst einn
af sterkustu persónuleikum sem ég
hef kynnst og kem til með að kynn-
ast, það var alltaf líf og satt best að
segja lítið logn í kringum þig, allt
sem þú gerðir var af krafti og elju.
Líf þitt var blessað að mörgu leyti,
þú fékkst hana ótrúlegu mömmu
mína þér við hlið og þú vannst og
lifðir í sveitinni sem var allt sem þú
vildir gera, enda fáir gæddir jafn-
miklum hæfileikum og innsæi hvað
varðar búskap og allt sem því kemur
við.
Þú barst mikla virðingu fyrir nátt-
úrunni og kenndir okkur að hana
skyldi virða og umfram allt vera góð-
ur við dýrin, engin skepna sem var í
þinni umsjá þurfti nokkurn tíma að
líða skort eða illa meðferð.
Ég man aldrei eftir því að þú vildir
eitthvað sérstaklega fyrir sjálfan þig
en vildir fyrir alla muni veita okkur
systkinunum það sem kannski þú
fékkst ekki sjálfur og einu sinni
sagðir þú mér að þú myndir gefa mér
skyrtuna af bakinu á þér ef ég þarfn-
aðist hennar, svona varstu bara.
Þegar einhver jafnstórbrotinn og þú
hverfur úr lífi manns er lítið annað
en spurningar sem sitja eftir – Hver
verður nú úti í glugga með kíkinn
þegar ég kem heim – hver galar á
mig að hlaupa hraðar á eftir kind-
unum – hver kallar son minn fallega
afastrákinn sinn – hver slær nú
Norðurlandamet í að tala í síma –
hver segir „hún Erla mín er falleg,
alveg eins og ég“ því þú hafðir alveg
örugglega húmor og virkilega gam-
an af fólki. Enda voru þeir fáir sem
ekki voru dregnir inn í kaffi og spjall
sem þeir gleymdu ekki á næstunni
og oftar en ekki mundu vinir mínir
meira eftir þér úr heimsóknum en
mér.
Þú bara fórst alltof fljótt, þú áttir
svo mikið eftir að gera og kannski
það sem sárast er að litlu afastrák-
arnir þínir fá ekki að kynnst áfram
hlýju þinni og hvað þú varst ótrúlega
litríkur. Ég vona bara að ég hafi erft
trygglyndi þitt og heiðarleika sem
þú áttir nóg af því að ef eitthvað er
víst þá komst þú til dyranna eins og
þú varst klæddur. Hvar sem þú ert
núna þá veit ég að þú ert kominn í
gúmmístígvélin, bláa samfestinginn
með þá mórauðu á hausinn og ert að
líta eftir kindum og síðast en ekki
síst með svartan hund þér við hlið
sem lengi hefur beðið húsbónda síns.
Þú verður í ætíð í hjörtum okkar.
Göngum upp með ánni
inn hjá mosaflánni,
fram með gljúfragjánni
gegnum móans lyng,
– heyrirðu hvað ég syng –
líkt og lambamóðir
leiti á fornar slóðir
innst í hlíðarhring.
Glitrar grund og vangur,
glóir sund og drangur.
Litli ferðalangur
láttu vakna nú
þína tryggð og trú.
– Lind í lautu streymir,
lyng á heiði dreymir,
– þetta land átt þú.
Hér bjó afi og amma
eins og pabbi og mamma.
Eina ævi og skamma
eignast hver um sig.
– stundum þröngan stig.
En þú átt að muna
alla tilveruna,
að þetta land á þig.
(Guðmundur Böðvarsson.)
Takk fyrir að vera pabbi minn,
takk fyrir að vera afi minn.
Erla Reynisdóttir og
Kristófer Reynir Erluson.
Í mars á þessu ári fékk ég þær
verstu fréttir sem ég hef nokkurn
tímann fengið. Pabbi, sterkasti og
hraustasti maður sem ég hef nokk-
urn tímann vitað um, greindist með
krabbamein og hófst þá gífurlega
erfið barátta sem því miður tapaðist.
Pabbi kenndi mér allt sem ég veit
um bústörf og allt sem ég kann og
við unnum allt saman og var hann
alltaf til staðar þegar á reyndi, sama
hvað var. Í hvern á ég nú að hringja
núna þegar eitthvað er að? Hvað ef
vélarnar bila í miðjum heyskap og
hver á að draga mig upp úr tudd-
astíunni með hamarinn á lofti ef ég
dett? Ég hef auðvitað mömmu og
alla hina en það verður aldrei eins.
Pabbi kenndi mér líka það að vera
sjálfstæður, bæði í hugsun og verki,
en ég hafði aldrei ímyndað mér að ég
þyrfti að vera það svona snemma, ég
bjóst við að eiga hann pabba minn í
allavega 20-30 ár í viðbót. En allt fór
á versta veg og hann elsku pabbi
minn lést á afmælisdaginn minn hinn
9. október. Pabbi gerði líka allt á ní-
unni. En ég mun reyna allt sem í
mínu valdi stendur til að gera pabba
eins stoltan og mögulegt er og halda
áfram góðu verki hans í sveitinni
eins lengi og mögulegt er.
Elsku pabbi, ég veit þér líður vel í
smalamennskunni með Vask þér við
hlið og ég veit að þú horfir alltaf yfir
okkur og verndar. Ég sakna þín
rosalega en við sjáumst aftur á nýj-
um stað.
Þinn sonur
Þröstur Reynisson.
Fyrir tæpum fjórum árum var
mér tekið opnum örmum inn í fjöl-
skylduna sem býr í Leirulækjarseli.
Hún samanstóð af Eddu, Írisi, Erlu
og elsku tengdapabba, honum Reyni
Gunnarssyni, sem nú er fallinn frá,
alltof snemma.
Reynir var fæddur bóndi, hann
unni sínu starfi og hann vann það vel,
enda öðlingssál þarna á ferð, hann
var alltaf góður við dýrin og þekkti
þau öll, hans líf og yndi voru sveita-
störfin. Hann og Edda kenndu mér
allt sem ég veit um búskap og dýr og
voru alltaf til í að sýna mér eitthvað
nýtt og voru góðir kennarar. Reynir
var einn af þessum mönnum sem lífs-
gleðin bókstaflega streymdi frá,
hann var alltaf að grínast og var allt-
af hress.
Flestar minningarnar sem ég á
um Reyni eru frá eldhúsborðinu
heima, hann átti bara sinn stað við
gluggann, þar var kíkirinn hans og
hann gat horft vel yfir sveitina sína
þaðan, enda ósjaldan sem hann
horfði á rollurnar þaðan í gegnum
kíkinn, enda voru þær hans uppá-
hald. Reynir var mér rosalega góður,
hann varð mér eins og annar pabbi í
sveitinni, alltaf til í spjall og hrósaði
manni líka og átti líka sínar stundir
þar sem hann meinti aldrei illt með
orðunum en þau komu bara út vit-
laust. Eins og þegar ég stóð heima í
eldhúsinu og hann lítur voða hugsi á
mig og segir svo: Sylvía, þú ert með
svo stóran haus! En aldrei meinti
hann neitt illt, þetta kom bara og
svona þekktu allir Reyni. Ég man að
ég hugsaði þegar við fengum slæmu
fréttirnar fyrr á þessu ári, að hvern-
ig gæti þetta staðist? Þessi stóri, fíl-
hrausti maður, sem aldrei neitt var
að, var kominn með krabbamein?
Svo upphófst löng og ströng barátta,
sem maður bað alltaf að myndi vinn-
ast, en svo fór sem fór, elsku Reynir
deyr eftir erfiða baráttu hinn 9.októ-
ber. Ég er bara fegin að hafa kynnst
þessari fjölskyldu og þessum eðal-
manni, án hans hefði allt verið miklu
daufara í sveitinni.
Elsku Reynir, ég vona bara inni-
lega að þú hafir það gott á nýjum
stað, takk fyrir allt sem þú gerðir
fyrir mig og kenndir mér, ég mun
aldrei gleyma þér, elsku tengda-
pabbi.
Þín tengdadóttir með drullugu
augun,
Sylvia Ósk Rodriques.
Elsku besti Reynir. Við kveðjum
þig með miklum söknuði og sorg í
hjarta. Ég þakka þér fyrir allt sem
þú hefur gefið okkur. Það er ekki
neitt smáræði, elsku karlinn minn.
Þegar ég var lítill polli á jólaballi í
Lyngbrekku uppgötvaði ég að jóla-
sveinninn væri sko alvöru, þá þekkti
ég þig á þínu yndislega trausta og
góða handartaki. Það eru mínar
fyrstu minningar um þig. Ég gleymi
þessari stund aldrei. Síðan hefur þú
verið mér einstaklega kær og kær-
leikurinn jókst eftir því sem ég
kynntist þér meira. Alla tíð síðan
höfum við verið mjög góðir vinir og
aldrei fallið skuggi þar á. Seinna fór-
uð þið Edda að dúlla ykkur saman
við mikinn fögnuð hjá litla bróður.
Þú hefur verið mér sem stóri bróðir
og tókst mikinn þátt í uppeldinu á
mér ásamt systur minni. Alltaf varst
þú tilbúinn að styðja mann, taka á
móti manni, gefa góð ráð og þú hafð-
ir alltaf skoðanir á hlutunum. Við
vorum nánast alltaf sammála um alla
skapaðan hluti. Það var mér mjög
mikilvægt þegar þú tókst vel á móti
Lottu minni. Það var mér mjög mik-
ilvægt að sjá hvað þið náðuð vel sam-
an. Litlu Lotturnar þínar, Helena og
Júlía, fengu sinn skammt af kærleik-
anum frá þér. Þær eiga yndislegar
minningar um þig. Það er sama hvar
ber niður, alltaf varst þú einstakur,
kærleiksríkur, glaður, ákveðinn, há-
vær og umfram allt traustur. Hrókur
alls fagnaðar. Það var alltaf gott að
koma í Selið og fylla hjartað af kær-
leika, spjalla um lífið, mjólkuriðnað-
inn og þjóðmálin. Ég vil þakka þér
fyrir að passa vel upp á systur mína
og gefa mér yndisleg frændsystkini
sem eru mér mjög kær. Þú hefur átt
einn af stóru kössunum í hjarta mínu
og kemur til með eiga hann áfram.
Aldrei hefur blætt úr þessum kassa.
Ég geymi þig í hjarta mínu og huga
mínum. Ég hef spjallað mjög mikið
við þig í gegnum tíðina og kem til
með að gera það áfram. Það eru
margar yndislegar minningar sem
fara um hugann og ég gæti skrifað
heila bók um þær. Þú varst stoð mín
og stytta og verður það áfram.
Þakka þér fyrir allt, elsku mágur.
Elsku Edda, Erla, Íris, Þröstur,
Silvía, Sindri Freyr, Kristófer Reyn-
ir, við sendum ykkur okkar dýpstu
samúðarkveðjur og óskir um að Guð
gefi ykkur styrk í sorginni. Missir
okkar er mikill. Minningin um
Meistarann lifir í hugum okkar.
Eiríkur, Charlotte,
Helena og Júlía.
Reynir Gunnarsson
Samúðarkerti/hólkar með
huggunarorðum fást í blómabúðum.
isdecor@isdecor.is
Samúðarkerti
✝
Elskuleg móðir mín, tengdamóðir og amma,
ARNFRÍÐUR AÐALGEIRSDÓTTIR
frá Álftagerði,
Mývatnssveit,
lést á Heilbrigðisstofnun Þingeyinga 14. október.
Jarðsett verður frá Skútustaðakirkju föstudaginn
24. október kl. 14.00.
Þökkum starfsfólki á Hvammi, dvalarheimili aldraðra
og Heilbrigðisstofnun Þingeyinga góða umönnun og
hlýju.
Jóhann Aðalgeir Gestsson, Soffía B. Sverrisdóttir,
Sverrir Jóhannsson.
✝
Frændi okkar,
KJARTAN GUÐMUNDSSON
frá Tindum,
Dvalarheimili aldraðra,
Stykkishólmi,
verður jarðsunginn frá Stykkishólmskirkju
laugardaginn 25. október kl. 14.00.
Blóm og kransar vinsamlega afþakkaðir, en þeim sem vildu
minnast hans er bent á Orgelsjóð Stykkishólmskirkju.
Sigurborg J. Qazi og fjölskylda,
Karvel Hólm Jóhannesson og fjölskylda,
Godson Anufofo og fjölskylda.
✝
Elskuleg tengdamóðir, amma og langamma,
ESTHER KR. JÓNASSON,
lést á hjúkrunarheimilinu Skógarbæ sunnudaginn
5. október.
Útför fór fram í kyrrþey.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á deildinni Austurbæ
á hjúkrunarheimilinu Skógarbæ.
Lilja Guðmundsdóttir,
Kristín Ásta Alfredsdóttir, Högni Einarsson,
Ragnar Már Alfredsson, Jóna Margrét Jónsdóttir,
Daníel Már Alfredsson, Kristín Heiða Ingadóttir
og barnabarnabörn.
✝
Ástkær eiginmaður, faðir, tengdafaðir og bróðir,
MARTEINN SVERRISSON,
Langatanga 2,
Mosfellsbæ,
lést á Landspítalanum þriðjudaginn 21. október.
Útförin fer fram frá Lágafellskirkju miðvikudaginn
29. október kl. 13.00.
Hrefna Kjartansdóttir,
Sigrún Marteinsdóttir, Jakob Sigurðsson,
Bryndís Marteinsdóttir, Haukur Páll Guðmundsson,
Kjartan Marteinsson,
Sigrún Sverrisdóttir, Tomas Lindhagen.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir,
afi og langafi,
STEINÞÓR SVERRIR STEINÞÓRSSON,
Skógarbraut 3,
Ísafirði,
lést á Landspítala Fossvogi, fimmtudaginn
16. október. Útförin fer fram frá Ísafjarðarkirkju
laugardaginn 25. október kl. 14.00.
Valdís Veturliðadóttir,
Gunnar G. Magnússon, Hugrún Kristinsdóttir,
Guðrún Steinþórsdóttir, Dagbjartur Bjarnason,
Valdimar Steinþórsson, Þóra Gunnarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.