Skinfaxi - 01.03.1926, Page 4

4
SKINFAXI
ar sé ekki ótal margt í*ott að finna. En alt hið f*óða,.
sem þar finst, er líka að finna hjá Kristi — og alla jafna
í hærra veldi. Og eftirtektarvert er það, að afburða-
mennirnir, er fram liafa komið í sögu þjóðanna og orð-
ið hafa leiðtogar um skemmri eða lengri tíma, hafa
jafnan skírskotað til einlivers almenns, er þeir liafa
kallað „lif“. En hvað er lífið? pví er vitanlega erfitt
að svara. En af umbótatilraununum öllum, sem reynd-
ar liafa verið í mannheimum, má álykta, að lífið sé
ekki alment fullkomið og gott. Annars hefði naumast
verið þörf þeirra tilrauna. Og er þá nokkurt vit í því,
að gera þann að sínum hjartans vin og leiðtoga, er
skírskotar til lífsins alment, sem fyrirmyndar. Leið-
togi vor og hjartans vinur og hjálpari þarf að kljúfa
það i hinar miklu andstæður þess: llt og gott, eða eijis
og þær voru nefndar á gömlu spámannamáli: Guð og
Satan. pann klofning á lífinu hefir Jesús gert. Og ann-
arsvegar við gjána, sejn Jesús hefir höggið í þennan
almenning, sem kallað er líf, er liið sanna líf, en hinu-
megin voðalegt líf. Eða ni. ö. o.: Annarsvegar er líf,
hinsvegar er dauði.
pað er eitt af einkennum æskunnar, að lnin er gunn-
reif. Hún er ótreg á að leggja á „tæpasta vaðið.“ pað
er hetjulegt og stórmannlegt og æskunni samboðið; en
það getur orðið skeinusamt á þeim flúðum. En þær
skeinur eru hetju-sár. Eg vil því kalla þetta citt af hin-
um góðu og gleðilegu einkennum æskunnar. En það er
annað einkenni, sem æskan á, og það er sorglegt. pað
er dálítið skylt fyrra einkenninu, nokkurskonar skuggi
af því. En þetta sorglega einkenni kemur fram i því,
að það er eins og eitthvert dularafl togi æskuna að
markalínu góðs og ills, að gjánni, þar sem annarsvegai’
cr lif, en hinsvegar er dauði. Og ekki ósjaldan vill eitt-
livað af lífsaflinu fjara út við þessi gljúfur og stundum
er svo undra skamt yfir í skuggaríkið. Erlendur skóla-
maður, sem eg met mikils, hefir sagt, að mannssálin