Skinfaxi - 01.03.1926, Qupperneq 5

SKINFAXI
5
eins og vegi salt á milli tveggja skauta: Guðs og Satans,
eða lífsins og dauðans, og ekki þurfi nema eitt andar-
tak, — og sálin sé sokkin langt, langt niður, Fyrst svo
er, mun þá ekki vera gott að eiga hjartans vin, hjálp-
ara og leiðtoga, er vér biðjum lijálpar til að stýra sveifl-
um sálarinnar, svo að hún lirapi ekki, heldur stígi upp
á við, til birtunnar og lífsins. Mun þar ekki gott að eiga
að hinn góða hirði, Krist Jesúm, er altaf veit hvað lækk-
ar flug og' magn og lielgi sálarinnar og hinsvegar er
búinn til að hjálpa oss til hærra flugs, meiri þroska
og göfugri helgunar. pvi að án þeirrar mögnunar og
helgunar tekst manninum ekki, þegar hann er allur
að hafa skotið markinu svo handvíst til jarðar, að það
standi, þótt hann sjálfur falli.
]?etta vildi eg láta vera hið fyrsta, er eg minti yður
á, ungu menn, sem sumir eru nú að fara alíarnir liéð-
an frá skólanum, og aðiir að ári liðnu. pað sem á við
um yður alla, hvort þér farið nú liéðan frá skólanum
sem útskrifaðir búfræðingar, eða það verður ekki fyr
en að ári, er það, að lífið og starfið er framundan, æfi-
starfið, aðaltökin. Og þegar þér takið til starfa með
þessari þjóð, komist þér hrátt að raun um, og yður
er nú þegar það sjálfsagt að meiru eða minna leyti
ljóst, — að það er gleðilegt að vera einmitt núna með
aflið i arminum og eldinn í hjartanu kallaður til starfa
á þessu landi. ]?ví að óhætl mun að fullyrða, að síðan á
landnámsöld hafi aldrei runnið merldlegri tímar yfir
þessa þjóð og' þetta land, en einmitt nú. Nú sem stend-
ur er hér á landi aftur landnámsöld. Fyrir fám árum
hefir þjóðin fengið viðurkendan rétt sinn sem sjálf-
stæð þjóð. En um leið var henni lögð sú krafa á lierð-
ar, að sýna sjálfstæði sitt í framkvæmdum allskonar
og láta sig jafnframt dreyma stóra drauma, er eiga að
rætast og eygja miklar hugsjónir, er keppa beri að. pvi
að sýna rétt sinn sem þjóð, er alls elcki í því fólgið að
hafa rétt til hnifs og skeiðar. J?að er í þvi fólgið að