Skinfaxi - 01.11.1927, Page 31

SKINFAXl
159
alla lci'cS up[) a'ð markteigi og kasta knettinum þar
nokkrum sinnum á milli sín, þar til markmaður er
orðinn ruglaður og getur ekki fylgst með livaðan knött-
nrinn muni koma, og gera þá mark.
Annars ber að forðast liögg og klunnaleg köst, en
leggja sig vel eftir að tempra og reikna út kastið, að
knötlurinn lendi nákvæmlega vfir mótherja, en ekki
það liátt eða langt, að meðlierji nái honum ekki.
Leikur þessi gerir, ekki síður en aðrir leikir, strang-
ar kröfur til prúðmannlegrar framkomu. Sé hann
ruddalega leikinn, er hann lítils virði, en vel leikinn af
unguni piltum og stúlkum getur hann verið yndisleg-
ur á að horfa, enda gefur liann ótal tækifæri til þess
að æfa mýkt og liðleika í framkomu.
Leiktími er venjulega hálf klukkustund, fara þá fram
markaskifti, er lcikið hefir verið i fjórðung stundar.
Vald. Sveinbj.
Æfintýri.
(Ritað eftir minni).
porpið var lítið og lá á afskektum stað. Fyrir norð-
an það var fiallaklasi. Fyrir sunnan það voru völn og
skógar. í þorpinu hjuggu bæði ríkisbubbar og fátæk-
lingar. Ríka íolkið yfirgaf þorpið sitl á hverju sumri,
lil þess að ferðast til framandi landa og sjá fegurð og
tign náttúrunnar. pegar það kom aftur heim til þorps-
ins, hélt það margar veislur. I veislu- og gildaskálan-
um sagði fólkið frá ferðum sínum og öllu þvi fagra,
sem fyrir augu þess hafði borið. ]?að lýsti hinni tignar-
legu ró fjailanna, fossum, er féllu fram af hengiflugum
og stráðu úða sínum yfir nágrennið, vötnunum tæru og
heiðu, sem gáruðust þegar liliður andvarinn strauk yfir-
I)orð þeirra. Fátæka fölkið sat heima. pað liafði hvorki