Skinfaxi - 01.12.1927, Side 6

166
SKINFAXI
að segja til sín. — Og þeir eru eitthvað annað en þjóðar-
heildin.
Berið saman stefnu og' kröfur þeirra manna í frels-
isharáttunni til 1874 og fullveldisakkorðið olckar frá
1918 — að meðtalinni fullveldisframkvœmdinni hér
þau árin síðan, með tilliti til frelsis og lieilla þjóðheild-
arinnar á aðra hlið og aðstöðu og kjara akkorðsmann-
arma sjálfra — eða samningamannanna og fylgifiska
þeirra á luna.
pcirra stefna var ekki sú — ef eg skil rétt — að kaupa
viss rænd réttindi þjóðarinnar, fyrir eftirgjöf annara
réttinda hennar, lieldur að ávinna viðurkenning þeirra
allra þjóðinni til lianda, með viti, sanngirni og réttum
rökum, á n a f s a 1 s á n o k k ru í móti. pað var og
lika liið eina sjálí'sagða, ef þær kröfur vorar voru svo
réttmætar sem vér höfum ávalt lialdið fram, er eg efa
ekki.
Jón Sigurðsson forseti og fyrirliði þeirra frelsisvina
átti sjálfur kost á embætti og völdum hér heima, án
þess að afsala fyrir það nokkrum landsréttindum eða
nokkru öðru en framhaldi frelsisbaráttu hans sjálfs,
fyrir iiönd þjóðarinnar, en hann mat hana meira virði
en embætti, laun og völd sér til handa. — Hverjir —
meðal þeirra er telja sig lærisveina hans — neita sér
n ú u m n o k k u ð, er þeim þykir gott — livað þá um
há laun og völd — fyrir nokkuð það, sem fullvíst er um,
að muni verða þjóðinni til heilla.
Hann átti líka kost á innlimun Islands i hið danska
riki, m e ð viðurkendum sérstökum 1 a n d s-
réttindum og án afsals landhelginnar
eða fæðingarréttarins.
Hvort mundu Danir þá ekki hafa fengist til að sleppa
innlimunarkröfum sínum, eins og þær Iágu þá fyrir,
gegn þesskonar afsali landhelginnar og þegnréttarins,
er nú gildir hér, ef Jón Sigurðsson og fylgdarlið lians
hefði viljað kaupa því Um það efast víst fáir. — pví