Skinfaxi - 01.01.1931, Blaðsíða 2

2
SKINFAXl
til þess þurftu og að foringjar Japana urðu ol't að
banna með liarðri liendi að fleiri gæfu sig í opinn
dauðann fyrir föðurlandið, en nauðsynlegt þótti. Ár-
ið 1905 kemur svo viðskilnaður Noregs og Sviþjóð-
ar, þar sem í upphafi var ekki annað sýnilegt, en
að valda myndi friðslitum milli þeirra þjóða. Og
þann dag, sem samþykkt var i norska þinginu að
segja skilið við Svía, hafði fjöldi efnaðra Norðmanna
tilbúin gjafabréf, þar sem þeir afhentu skilyrðislaust
allar eignir sínar til norsku stjórnarinnar, el’ til ófrið-
ar kæmi.
Það gat auðvitað ekki hjá þvi farið að þessi stór-
kostlega föðurlandsást og fórnfýsi, sem lýsli sér lijá
þessum tveimur þjóðum, hefði áhrif á okkur æsku-
mennina, sem vildum fylgjast með i því sem var
að gerast í umheiminum, og sú spurning vaknaði,
livort ekki myndi hægt að vekja aðra eins ættjarðar-
ást og fórnfýsi lijá oss íslendingum. Ættum við tal
um þessa viðburði við eldra fólkið, þá virtisl þvi með
litlum undantekningum, sem þetta væru æfintýri,
sem gerzt liefðu langt úti i heimi og aldrei gætu snert
ísland að einu eða neinu levti. Að vísu höfðu skáld
vor þá ort mörg ágæt hvatningar- og föðurlandsljóð,
en það var líkt með þau: þjóðin var ekki búin að
tileinka sér þau, eða fá þor til að trúa á þau.
Sú hrifni, er við urðum fyrir á þessum árum, átti
því miklu meiri hljómgrunn í jafnöldrum okkar og
æskunni yfirleitt, en í eldra fólkinu. Og þess vegna
er það, að Ungmennafélögin eru stofnuð.
Tilgang þeirra og ákveðið ætlunarverk má sjá
nokkurn veginn skýrt í skuldbindingu félaganna, sem
enn má heila alveg samhljóða því sem lagt var fyrir
fyrsta stofnfund Ungmennafélagsins á Akureyri 6.
jan. 1906, þóll um sum atriði hennar hafi allmjög
verið deilt frá upphafi.
Um það verður ekki deilt, að Ungmennafélögin