Skinfaxi - 01.01.1931, Blaðsíða 5

SKINFAXI
mennsku öld fram af öld, að íslendingar væru nægi-
lega nýtir menn til ])ess, að sjá um sig sjálfir að ölln
leyti, vera stjórnarfarslega, fjárhagslega og mennta-
lega sjálfstæðir. En um leið var þeim það Ijóst, að
undirbúning þurfti inikinn, áður en þessu margra alda
gamla útlenda fargani yrði létt af þjóðinni og höftin
slitin, „uns landsins húar lögin einir segja, á lands-
ins forna, dýra helgislað“: Það þurfti að móta lniga
ungdómsins í ættjarðarást, í hinni óbilandi trú á land
silt og þjóð, grópa saman hugi þeirra að settu tak-
marki. „Island fvrir Islendinga.“ Leiða þannig sjálf-
stæðisandann gegn um Iijartataugar og heilahylgjur
ungmennanna, inn í meðvitund hinna eldri manna,
sem við stjórnmál fengust og í ábyrgðarstöðum sátu.
Með ungmennafélagshugsjóninni átti að vekja þjóð-
arsamvizkuna til meðvitundar um livað henni tillieyrði.
Með henni átti að vekja upp aftur gullaldarstórmennsku
og frelsi íslendinga. Ungmennafélögin áttu að vei'a al-
islenzk menntastofnun, þar sem kennd væru og æfð öll
íslenzk fræði og listir, andlegar og líkamlegar, þar sem
allt golt og islenzkt væri í fyrirrúmi. Þar sem fóstrað
væri samhugi og samvinna unglinganna á æðsta sligi
ættjarðarástar. Hugsjónin var endurvakning Islands !
fyllsta skilningi. Hreinsun og göfgun hinnar íslenzku
tungu í ræðu og riti, aukinn áhugi á islenzkum sagna-,
ljóða- og sögulestri, vakinn með umhugsun og
umræðum um þau efni. Lærdómur og almennur rétt-
ur skilningur á liinum alveg sérstaka arfi okkar ís-
lendinga og skyldurækni vorri við liann. Endurlifgun
liinnar íslenzku glímu, svo og siða þeirra, er islenzk-
astir eru og glæsilegastir. Glæddar lilfinningar fyrir
því, livað íslendingar ættu að leggja i sölurnar fyrir
uppgang, frægð, frelsi og ánægju lands og þjóðar, —
viðurkennt verðmæti skyldunnar, blóðskyldu allra ís-
lendinga.
iÞessi félagsskapur hafði frá up])hafi víðtæk áhrif.