Skinfaxi - 01.01.1931, Blaðsíða 17

SKINFAXl
17
Ein þvílík röst var það, er olli stofnun ungmenna-
félaga Islands fyrir aldarfjórðungi síðan. Sú röst var
um langt skeið ein af meginröstum þjóðlífs vors, er
dró að sér með ómótstæðilegu al'li lnigi fjölda ung-
menna um land allt. Verður sú lireyfing engum ein-
stökum — eða fáum — þökkuð né um kennt. Frum-
herjarnir vorn sömu lögum liáðir og hinir allir. Þeir
bárust að eins fremst í rastarbroddi.
Álirif vakningar þessarar voru djúptæk og mikil.
Þau mótuðu hóp ungra manna æfilangt! Eg minnist
ósjálfrátt einstakra pilta, sem gerbreyttust á skömm-
um tíma. Urðu meiri menn og betri. Hversu þeir lögðu
fram alla krafta sína til þess starfs, er þeir hugðu vera
í þágu lands og þjóðar. Áhuginn var ódrepandi. Fórn-
fýsin brennandi. Bjartsýnin fráneyg. Og trúin tröll-
aukin! —
„íslandi allt“ var eigi vanbugsað vígorð um þær
mundir. Það var sjálft hjartaslag' lirevfingar þessarar
og þjóðvakningar, er gekk eins og rauð meginalda
gegnum liug og hjarta íslenzks æskulýðs á skömm-
um tíma. Þessi tvö orð urðu lykillinn að lijarta ísl.
æsku um þær mundir. Og „Sesam“ opnaðist upp á
víðan vegg! ■— Hefir nú hurðin skollið i lás á ný? —
Ef .svo er: Hver er nú lvkillinn?
Spor mást. Minningar blikna. En flestir munum vér
þó, elztu ungmennafélagarnir, minnast vakningar þess-
arar með gleði og þakklæti æfilangt!
Helgi Valtýsson.