Skinfaxi - 01.05.1931, Blaðsíða 16

116
SKINFAXI
ur er margt af því sögulegt, sem gerist úti um sveit-
ir landsins, eða í einstöknm héruðum og sjávarþorp-
um, og hvergi er birt almenningi, né láticS á „þrykk
út ganga.“
Nú eru gleggri timamót í þjóðlífi íslendinga, á
mörgum sviðum, en nokkru sinni fyr. Skal ekki fara
nánar út í það hér. En á ári hverju deyr út meira
og minna af ýsmum þjóðlegum fræðum, með þeim,
sem falla í valinn af eldri kynslóðinni. Það fer oft
líkt um þann andlega gróður og hinn, sem á jörð-
unni grær, að menn sakna þess, að hafa ekki varð-
veitt hann meðan þess var kostur.
í liverri sveit og kaupstað á íslandi ætti að vera
til nefnd, skipuð 3 mönnum, er hefði á liendi sögu-
ritun sveitarinnar. Mætti nefna liana sögunefnd.
Nefndarmenn skiftu með sér verkum. Einn ritaði, en
liinir viðuðu að efni. Þeir ættu að hafa greiðan að-
gang að bókum lireppsins og skjölum. Hefi eg hugs-
að mér, að tilhögun á framkvæmd þessa nýmælis vrði
eitthvað á þessa leið:
Hreppshúar kjósa sögunefndina á sama hátt og
þegar hreppsnefnd er kosin. Velja skal þá menn, sem
færastir þykja til starfsins. Nefndin skyldi kosin til
5 eða 6 ára. Hún skiftir með sér verkum. Á skemmri
tíma má þó skifta um menn í nefndinni, ef þurfa
þykir. Nefndin skyldi nota 3 fyrri starfsárin til að-
drátta á efni, en rita söguna í eina lieild og liafa lok-
ið henni að fullu og látið binda liana í vandað band,
að kjörtimabilinu loknu. Ætti þá að greiða hverjum
nefndarmanni þóknun fyrir starfa sinn, og auk þess
borgun fyrir ritfæri og barnl. Söguna skyldi varðveita
í eldtryggum skáp á einhverjum bæ í sveitinni. Sé
öllum innansveitarmönnum heimill aðgangur að
henni lil aflestrar og uppskriftar, á staðnum, en út
af heimilinu skyldi hún aldrei fara. Æskilegast væri,