Skinfaxi - 01.05.1931, Blaðsíða 19

SKINFAXl
119
Mannkynið á einnig minningar um ógleymanleg af-
rek á andans sviði, unnin fyrir frelsi sálnanna. Lengsl
og bjartast ljómar gimsteinn frelsisins í þyrnikórón-
unni á Golgala-liæð.
Sagan getur um og geymir liin stóru verkin, þau
sem haft liafa mesta þýðingu fyrir frelsi þjóða og
alls mannkyns. Hin eru óskráð og ekki talin, sem
unnin liafa verið, unnin eru og munu verða, i skugga
umkomuleysis og fátæktar. En þau lifa samt — ekki
livert einstakt svo að á verði hent, heldur lifa þau í
heild í meðvitund mannkjns. Þau óma sem undirspil,
lágl en sterkt, við hásöng hinna guðdómlegu hetju-
verka.
Bæn um frelsi stigur upp til almættisins frá öllu,
sem lifir, því að frelsi er mesta nauðsyn lifsins. Það
er möguleikinn lil að lifa samkvæmt eigin eðli og
eftir eigin lögum. Möguleikinn lil að njóta þeirrar
sælu og ná þeim þroska sem liverri lífveru er eigin-
legt, samlcvæmt eilífum lögmálum tilverunnar. Það
er lögmálshundin hreyfing lifsins eftir hljóðfalli al-
heimsstjórnarinnar, guðdómsins.
Enginn skyldi ætla, að frelsi sé sama og líf, óliáð
öllum reglum og allri stjórn, því að þá væri tilveran
áformslaus óskapnaður. Ef lög og reglur manna eru í
samræmi við stjórnarskrá tilverunnar, ]iá valda þau
ekki ófrelsi, heldur miða þau til fullkomnara frelsis,
miða að ])ví, að koma í veg fyrir ófrelsi, kúgun. Ef
aftur á móti ríkjandi skoðanir og skráðar reglur eru
í ósamræmi við lögmál lífsins, þá liljóta þær að valda
truflun og töf á framstreymi þess og eðlilegri þróun.
Þær standa eins og klettur eða falla líkt og skriða i
farveg þess, neyða það til að taka aðra stefnu eða
mynda kyrrstöðu. Lífið lætur aldrei kúgast til lengd-
ar. Við liverja tálmun vex því ásmegin, unz það ryð-
ur henni hurt og æðir fram með óstöðvandi afli.
Þannig eru allar snöggar hyltingar til orðnar.