Skinfaxi - 01.05.1931, Blaðsíða 4

104
SKINFAXI
eg staddur á ungmennafundi, og langar mig til að
minnast vorsins og vorstarfanna.
Við byrjum vorið með því að undirbúa jörðina strax
og við getum fvrir sumargróðurinn, eða svo eigum við
að gera. Þessi undirbúningur byrjar stundum seint,
allt er bundið við veðráttuna, hvort vorhretin verða fá
eða mörg, liörð eða væg. Stundum er gróðurútlitið
orðið gott snemma vorsins, sól og sumar og nóg regn.
En allt í einu er kominn snjór, norðanhríð og frost.
Þá veiklast nú vonin, og stundum ekki síður hjá þeim
eldri. „Og þó lifir vorið í vorri sál, þótt veturinn komi
eftir sumarmál,“ — snjöinn tekur upp, og aftur hlýnar,
gróðurinn fer að smálifna á ný, en þá kemur annað
liret, nokkru vægara ef til vill, gróðurnál kell eða kikn-
ar, réttir sig þó við aftur, en hefir auðsjáanlega orðið
fyrir afturför. Enda sagði sólarskáldið okkar:
„Náttlangt frost
er nóg til bana
vorsins veiku blómi — —“ (M.J.).
Aftur lilýnar, gróðurinn þýtur upp, og sumarið er
komið. En á stöku stöðum kemur enginn gróður; þar
hefir jörðina kalið, og þau kalsár gróa seint, stundum
ekki fyr en eftir fjöldamörg ár. En þettaeroftmönnun-
um að kenna, að minnsta kosti að nokkru leyti. Þeir
liafa ekki undirbúið akurinn nógu vel, ekki byrjað rétt.
Til eru þeir akrar og þau tún, sem aldrei bregðast, þótt
vorliretin séu mörg og liörð, og það er af því, að þau
hafa verið ræktuð og að þeim hlúð um langan tíma af
sól og mönnum.
Eg vona nú, að við þurfum ekki í þetta sinn að berj-
ast við vorhretin, og eg bið ykkur öll að vinna kapp-
samlega að voryrkjunni. Hver veit nema nú séu að
byrja góðu árin sjö, eins og forðum, og þá er að vinna
vel og safna til hörðu áranna. En hvar er þá hann
Jósef, til að líta eftir öllu? Ilann þarf helzt að vera til