Skinfaxi - 01.05.1931, Blaðsíða 10

110
SKINFAXI
að til að tala við þig, Lilja, sagði Hávarður, og þau
gengu saman stundarkorn og töluðu um liðna tímann.
Og Hávarður komst að því, að hann hafði séð rétt frá
upphafi, liún liafði hugsað til lians, eins og hann til
hennar. Hávarður þakkaði Lilju fyrir, að hún liafði
ialað við liann þessa stutlu stund, og liann kyssti hana
þá fyrsta og síðasta ástarkossinum, sagði gamla kon-
an, og mér fannst hún klökkna við. — Svona var þetta
nú, börnin mín. Mennirnir áforma, en guð ræður. En
örlögunum má taka misjafnlega, og mannslundin og
drengskapurínn mun ætíð segja til sin, hvernig sem
atvikin verða i lífinu.
-----Eg hefi nú orðið lielzt til langorður, hið ykkur
fyrirgefa og þakka ykkur fyrir þolinmæðina. Það síð-
asta, sem eg ætla að minna ykkur öll á, er að reyna að
halda gleðinni sem Iengst við að þið getið, því að gleðin,
hún er lifsins hezta lyftistöng. En þó má ekki gleyma
þessum vísdómsorðum:
Gakktu hægt um gleðinnar dyr
og gá að þér;
enginn veit sína æfina fyr
en öll er.
Að endingu óska eg ykkur öllum: gleðilegt sumar
og vorhretalaust!
Lausavísur.
Eftir Jón Þorsteinsson á Arnarvatni.
Þegar hlákan þíðir ís
— þa'ð mun verða fleirum —
dalurinn allur rjóður rís,
roðnar fram að eyrum.