Skinfaxi - 01.10.1932, Blaðsíða 2

126
SKINFAXI
En bjarl er þó enn yfir söngvanna sveit,
og súgur í flugi og máttur í orðum. —
Og ennþá er æskan lierská og heit,
og hrindir því gamla úr stirðnuðum skorðum.
Hvað framtíðin ætlar sér enginn veit,
en á hana set ég mitt traust — eins og forðum.
Vorboðar Islands — maður við mann,
— á markið í fjarska þeir einhuga störðu.
Og áslin iil lífsins í blóðinu brann,
og blóðið var íslenzkt — hvað sem þeir gjörðu.
Ég heilsa með rödd þeirrar reynslu, er fann
<að ríki þitt, æska, er guðsríki á jörðu.
II.
Mín sál er þyrst í sólskinsöld;
— nú syng ég lag
um stríðið mikla, er Háva-her
skal hefja í dag. —
Því hærra sem að sortinn rís
við sjónarrönd,
því nær er það, að nema land
á nýrri strönd.
Ég tek í hönd þér, hrausti sveinn;
— minn hugur fer
á Væringjanna fagnafund,
— þú fylgir mér.
Ég telc í lmnd þér, milda mær,
og minni þig
á valkyrjanna skyggða skjöld,
-—- þú skilur mig.
Vor allra bíður orrahríð
um óskastein,