Skinfaxi - 01.11.1939, Qupperneq 7

SKINFAXI
87
sagt upp svo fljótt sem lög standa til, og jafnframt
íJiuga, á hvern hátt utanríkismálum vorum verði komið
fyrir sem haganlegast og tryggilegast, er vér tökum
þau að fullu í vorar hendur. — Þessu svaraði forsætis-
ráðherra, Tryggvi Þórhallsson, fyrir sína hönd,
Framsóknarflokksins og rikisstjórnarinnar afdráttar-
laust játandi. Samskonar ákveðnar umsagnir fluttu
framsögumenn allra þingflokka fyrir sína hönd og
flokksmanna sinna.
Á sama þingi, 1928, flutti Héðinn Yaldimarsson með
lagabreyting tillögu um stofnun fastrar þingnefndar —
utanrikismálanefndar, er starfa skyldi (einnig) milli
þinga og vera stjórninni til ráðuneytis um utanrikis-
mál. Tillagan hlaut samhljóða atkvæði. Nefndin var
því næst kosin og hefir sífellt færzt i aukana. Er nú
stofnuð sérstök utanríkismála-deild í stjórnarráði, sem
lýtur undir forsætisráðlierra, er fer með þessi mál. —
Yar þetta þarfleg og veigamikil ráðstöfun.
Þá gerði Alþingi 1937 (skipað þeim mönnum, sem
enn eiga þar sæti) næsta merkilega ályktun í samein-
uðu þingi, er svo segir:
Alþingi ályktar að fela rikisstjórninni að undirhúa
nú þegar í samráði við utanríkismálanefnd þá tilliögun
á meðferð utanrikismála innan lands og utan, sem bezt
kann að lienta, er íslendingar neyta uppsagnarákvæðis
sambandslaganna og taka alla meðferð málefna sinna
i eigin hendur. Tillögur um mál þessi séu síðan lagðar
fyrir Alþingi.
Ekki þarf að fara í grafgötur um merking þessarar
tillögu, því að framsögumaður stærsta flokks þingsins
bar fram svofellda vfirlýsing við umræðu tillögunnar
fyrír hönd flokks síns:
Það, sem Alþingi lýsir yfir, ef samþykkt verður þessi
tillaga — er skýrt og skorinort þetta:
„Vér íslendingar viljum nota heimild 18. gr. sam-
handslagasamningsins til þess að krefjast þess, að strax