Skinfaxi - 01.04.1947, Qupperneq 29

SKINFAXI
29
erum öll sammála um að vernda það sem undirstöðu
og gröðrarstöð allrar sannrar menningar, en jafn-
framt leggur áfengið í rústir fjölda heimila. Lögregl-
an er oft kölluð til að afstýra slysum og vandræð-
um i einkaveizlum i heimahúsum, svo sem afmælis-
veizlum og almennum vinafagnaði, að ekki sé minnzt
á almennar skemmtanir. Þó munu margar sárustu
og átakanlegustu raunir þessa auðnuleysis eiga sína
sögu innan luktra dyra. Það þarf enginn að halda,
að lieimili leysist upp og hjón skilji yfirleitt, án þess
að eitthvað gerist áður. — En afbrolaæskan stendur
mjög í sambandi við þau heimili, sem drykkjuskap-
urinn leggur í rústir.
Þetta er iiafið yfir allan ágreining. Hann hyrjar
þegar minnzt er á úrræðin. Þá segja andstæðingar
okkar, að allar okkar tillögur verki öfugt. Allar liöml-
ur og ofstæki geri hara illt verra.
Hér vantar áfengismenningu, segja þeir. Allar aðr-
ar þjóðir kunna að fara með vín. Þetta er raunar
hin mesta fjarstæða. Ég hef sjálfur séð það í hlöð-
um Dana, Norðmanna og Svía, að þar þekkja menn
áfengisböl. Forsætisráðherrann norski sagði í haust,
að þeir sem drykkju, væru fjandmenn endurreisnar
og framfara í Noregi. f Svíþjóð birtir æskulýðsblað
sveitafólksins myndir af drukknum unglingum, sein
hanga spúandi uppi við ljósastaura, — þar er rafmagn
víða leitt um sveitir, — herjast með flöskum o. þ. li.,
og segir lesendum sinum, að þeir vaxi hvorki að álili
né hamingju, þótt þeir geri sig svo. Síðan er lil sam-
anburðar mynd af lieilbrigðum pilti og stúlku og sagt:
Þau eru sæl og öfundsverð, því að þau snerta ekki
áfengið.
Það er lika harizt in austlega fyrir því í Svíþjóð,
eins og hér, að ríkið hætli að veita vin, svo að áfengis-
hölið sé ekki útbreitt ofan frá.
Það er víst sama hvert við förum. Alls staðar er